Helgarpósturinn - 25.02.1988, Blaðsíða 20

Sjálfsagt ein af fyrstu ritvélum sem f ramleiddar voru i heiminum. Varla góö til
notkunar á ristjórnum en eigi að síður merkilegri en margar tölvur.
Ævaforn klukka er meðal merkra muna i fornverslun Magneu Bergmann. Fyrir
aftan hana standa gamlir vasar í Jung-stíl.
I
Ruggustóllinn sem fæst í Stokki er kominn til árr sinna. Utsaumað áklæci
prýðir hann.
Sloppurinn sem Frieda, eiginkona D.H. Ljwrence, átíi. Gegnsær og kvenlegur
— bróderaður í bak og fyrir.
Marsibil í verslun sinni.
„Myndi koðna niður ef ég
hætti með verslunina," segir
hún.
RUGGUSTÓLL OG
ROKKUR
Við vorum hins vegar ekki á því
að hverfa inn á tölvuvæddan vinnu-
stað hið snarasta. Lögðum því leið
okkar í aðra verslun með gamla
muni, Stokkinn á Skólavörðustíg.
Þar sat eigandinn, Marsibil Bern-
hardsdóttir, í rólegheitum og prjón-
aði. Verslunina hefur Marsibil rekið
í tuttugu ár, lengi á Vesturgötu 3, þar
sem Fríða frænka er nú til húsa, en
síðustu níu árin hefur Stokkur verið
á Skólavörðustígnum. ,,Hér er alltaf
nóg að gera,“ sagð i Marsibil og bætti
við að hún gæti ekki hugsað sér að
leggja verslunina niður: ,,Ég myndi
bara koðna niður ef ég hætti hérna,"
sagði hún.
Inni í Stokki bar mest á húsgögn-
um, enda segir Marsibil að markað-
urinn sé orðinn yfirfullur af fatnaði.
Þó héngu þarna nokkur gömul
jakkafatapör sem f 'arsibil segir fara
á „slikk". Elsta hlu ínn í versluninni
segir hún vera ruggustól frá alda-
mótum, sem hún fékk nýlega í versl-
unina. „Allir munirnir hérna inni
eru af íslenskum heimilum," segir
hún. Þá sýndi hún okkur gamlan
rokk, um það bil sextíu ára gamlan,
og segir það sérstakt nú orðið að fá
rokk til sölu: „Annars vill unga fólk-
ið ekki eiga rokka lengur," segir
hún. „Hér áður fyrr sóttist ungt fólk
eftir því að eignast rokka, en það er
liðin tíð.“
Annar markverður munur stend-
ur í versluninni. Það er „grammó-
fónn“, kominn til ára sinna, senni-
lega frá því kringum aldamótin.
Ekki gátum við séð hvort hægt væri
að leika hljómplötur á hann, en
óneitanlega var þetta merkisgripur.
Marsibil hafði varla lokið við að
svara því að viðskiptavinir sínir
væru á öllum aldri þegar inn í versl-
unina kom frú í leit að gömlum
munum. Við kvöddum því Marsibil,
því eðlilega vilja viðskiptavinirnir fá
leiðbeiningar þegar velja á gamla
muni.
150 ÁRA MUNIR
Niður á Grettisgötu. Þar ætluðum
við að líta inn hjá gamla manninum
í fornversluninni en ókum fyrst fram
á stórt hús þar sem í rúðunum stóð
„ANTIK". Við inn. Þar blasti við gíf-
urlegt húsrými, yfirfullt af alls kyns
munum. Það var nærri sama hvað
manni datt í hug að spyrja um, allt
var til, nema fatnaður. Þessi verslun
er reyndar á Grettisgötunni bara til
bráðabirgða, en hún er í eigu
Magneu Bergmann og hefur verið
rekin á Laufásuegi 6. Um þessar
mundir er verið að laga það hús-
næði og fékk Magnea inni hjá Bíla-
markaðinum á Grettisgötu á með-
an. Sjálf var Magnea erlendis en
ungur maður bauðst til að sýna okk-
ur það markverðasta sem þau höfðu
á boðstólum.
Auðvitað rákum við fyrst augun í
æviforna ritvél. Varla vænlegt að
skrifa á hana heila blaðagrein — en
samt... Yfir eitt hundrað ára gömul
klukka blasti við okkur, skápur frá
því fyrir aldamót, enskir aldamóta-
vasar og þetta afbragðsfína „súkku-
laðisett" frá því 1920.
Það var ágætt að við vorum ekki
með peninga á okkur í þessum leið-
angri. í þessari fornverslun var rým-
ingarsala og hægt að fá góðan stað-
greiðsluafslátt og án efa hefðum við
freistast líkt og aðrir þeir sem voru
inni í versluninni á sama tíma.
Postulínsmunir gamlir og nýlegir,
silfurmunir, lampar, heilu borðstofu-
settin og sófasettin fylltu þessi tvö
gífurlega stóru herbergi. Inn á milli
voru svo nýir hlutir, til da mis leður-
sófasett, en ungi maðurinn — sem
okkur láðist að spyrja að nafni —
sagði flesta munina sem þau seldu
vera frá því fyrir og um aldamótin.
Þegar við höfðum myndað
nokkra af þeim merku munum sem
þessi verslun bauð til sölu ókum við
að gömlu fornversluninni. Okkur
sýndist heldur mikil deyfð ríkja þar,
verið var að pakka niður og senni-
lega búið að loka versluninni. Gát-
um þó ekki kannað það nánar þar
eð bíiastæði í gamla bænum eru síð-
ur en svo auðfundin!
44 HELGARPÓSTURINN