Alþýðublaðið - 05.01.1939, Blaðsíða 2
FIMTODAGINN 5. JAN. 1939
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fromsýnino Meyjaskemm-
nnnar — i annað slnn.
Gestur Pálsson í Meyjaskemmunni
sr
EYJASKEMMAN var
sýnd á annan nýjársdag
lyrir fullskipuðu húsi leikhús-
geáta, sém sátu kófsveittir í
hitásvækjunni, en önduðu samt
létt í loftþyngslunum, því að
menn gleyma ósjáífrátt" állri
vanlíðan sinni undir flutningi
þessá söngleiks. Hér er um að
ræða gamlan góðkunningja,
sem óþarfi er að kynna mönn-
um, því að það eru nærfelt
fimm ár síðan við fengum hér
fyrst að kynnast Meyjaskemmu
þeirri, sem hefir nú á ný lokið
upp gáttum sínum fyrir Reyk-
víkingum. Var þetta hinn fyrsti
þeirra þriggja söngleikja, sem
fluttir hafa verið hérlendis (all-
ir að tilhlutun Hljómsveitar
Reykjavíkur), og er það hvort-
tveggja, að hann stendur þeim
langfremst að hljómlist, og sýn-
ing hans tókst um árið vonum
fremur, enda náði hann þá al-
mehningshylli. Þessi nýja sýn-
ing stendur þó um flest framar
þeirri fyrri, eins og vænta
mátti. Bæði eru nú teknir með
nokkrir káflar, sem slept var
um árið, að sýningin öll vekur
þær vonir, að Hljómsveit
Reykjavíkur geti bráðum færst
meira í fang, eins og hálfgert
fyrirheit ér gefið urn í leik-
skránni (Pagliacci. eftir . Leon-
cavallo).
Meginþorri hljómsveitar og
hiutverka er enn skípað sömu
mönnum og síðast, þótt all-
margt sé þar nýrra krafta. Er
þar fyrst að nefna, að bæði er
nýr hljómsveitarstjóri, dr. Vic-
tor von Urbantschitsch, og ann-
ar leikstjóri, Haraldur Björns-
son, sem báðir hafa af hendi
leyst mikið verk og gott.
Hljómsveitin hefir tekið
miklum frámförum á þessum
fimm árum, og er fullrar virð-
ingar verður sá árangur, sem
hún hefir þegar náð, þótt mjög
standi einkum blásturshljóð-
færin'lil bóta og við söknum
hljómfyllingar hjá fiðlunum,
sem fjölga þyrfti til mikilla
muna. Bíður hér hins nýja og
ötula stjórnanda mikið verk og
erfitt, sem hlýtur að taka lang-
an tíma.
Af leikendum þeim, sem ekki
voru með um árið, eru tveir,
sem fara með stór hlutverk og
setja mjög svip sinn á sýning-
una, en það eru Pétur Jónsson,
sem hefir hlutverk Schobers
(sem Ragnar Kvaran lék um
árið), og Sigrún Magnúsdóttir
sem Hanna (er Jóhanna Jó-
hannsdóttir lék síðast). Má ó-
hætt fullyrða, að hvorugt
þeirra Péturs eða Sigrúnar heí-
ir vonévikið nokki^rn manh.
Aðrir nýliðar fara með lítil
hlutverk, en gaman er einnig að
sjá hina gömlu kunningja, sem
sízt virðast hafa elzt á þessum
fimm árum, eins og Tschöll
(Gest Pálsson), sem er jafn ár-
vakur og fyrr um siðferði
dætra sinna, ítölsku óperusöng-
konuna Grisi (Nínu Sveinsdótt-
ur), sem enn hefir ekki sefað
hina suðrænu skapsmuni, og
loks sjálfan Schubert (Kristján
Kristjánsson), sem er sami
sveimhuginn. —
Tónlistarfélagið hefir með
söijgleik j asýningum sínum
unnið menningarstarf, sem
skylt er að þakka að verðleik-
um. Og með Meyjaskemmunni
er þarfleysa að mæla, það gerir
hún bezt sjálf.
Stg.
Vö: fuikiíto' aTEntngnr
hefir verið xmdirritaöu'r miili
Ital-a og Daim, og byggist hann á
jafnaðaírkaupum að upphæð 15
m'illj. kröna. Mega Damir flytja
út ffilsk, iundbúnaðarafurðÍT og
landhútiaöarvéiar. FO-
Verðlaun.
Teiknistofa landbúnaðarins efnir til verðlauna-
samkeppfti um tillöguuppdrætti að húsgögnum
í stofu á sveitaheimili. 1. verðlaun kr. 300,00, 2.
verðlaun kr. 150,00, 3. verðlaun kr. 50,00. 5
mánna dómnefnd úthlutar verðlaununum. Tillög-
um sé skilað fyrir 1. apríl 1939; þær skulu vera
dulmerktar, en nafn og heimilisfang fylgi í lok-
uðu umslagi. Þátttakendur vítji nánari upplýs-
inga á teiknistofuna.
TEIKNISTOFA LANDBÚNAÐARINS.
Búnaðarbankanum, Reykjavík.
r..
Hraðírptur beinlais fiskur fæit f
(sbirniinni, simi 3259.
Flakaður koli 0,75 pr. kg.
Klipptur koli 0,40 — —
og margar fleiri tegundir, édýrt. SÍMI 3259
20 STK. PAKKINN KOSTAR KR. 1?70
H. R. Haggard:
106
íiæmdist hann hikandi, því að haran vissi ekki, hvaö
næst mwndi bera við. Sóa hafði farið á ntxlan hon'um
og stó'ð nú, umkringd af prestumum fjórum og með
bílys í hendi sér, lupp víð vegginn, þar sem hún hafði
i©gið biundin kvöldið sem Otri hafði v-erið byrlaður
svefndrykkuiinn. I
— 'SkalU lnefir liðið í ómiegin af ótta; hann er
heigull, sagði hún við pnestana; og benti á það, sem
Leoriard bar á örmiuim sér. — Öpnið þið leynigöngim,
og svo skiúlium við haldal áfram. i ■
Þá'ýtti einn pnesturinn á sltein í vieggnum; steiúiniinn
lét undan, og varð þá eftir svo sjtór htola, að hiatnn)
gat stungið inrn bendinni og tekið I einhvern leyni-
útibúnað af öllu sínu afli; við þ-áð ko:m fraim piartur'
aíf veggnum eins og hann léki á hjömrn, og kom stigi
jþá I :]jós Og hirumijr.egin við l-.iainn var þröngur gangur.
jS6ia fór á undan hinum ofan stiganin, bar ijósiö og
lét sériant um að halda því þaninig, að Util birta félli
á Loonard *dg byrði hans; á eftir henni kiomu tveiri
p.restor; -svo Leonard með Júönu, og síðaist gengui
hinfr tveir presternir og lokuðu leynidyrunum á eftir,
sé,r.
— Svona er farið að þvi, hugsaði Lsonard með sér
og sneri við höfðinu til þess ajð sjá til prestanna,
end« fór ekkert fram .hjá honurn. '
'Otur hafði farið á eftir Leonard út úr berbejrgí,
Júönu og sá þau fara, þó að hann væri nokkuö frá;
Jþeim, því að hann sá í myrkri eins og köttur. Þegar
veggurinn hafði lokast aftur, sneri hann sér að Fran-
cisoo, sem sait á rúminu, og var annaðhvort að biðj-
ást fyrlr eða I þungum bugsiunuim. ,
— fig bafi eéð, hvernig þaú' búá tii holul í vagginn,
sagði hann, — og fara þár út. Ný)Ienduimienbb(nir,|
fétogair okkar, bafa sjáifsagt fariö þá leiðina. Heyrðu,
eigum við að reyna hana?
Til hvers er það, Otur? svaraði presturinn. —
G'öngin líggjia að eirrs inn í dýflissur musterisfas, og
þóitt við kæmumst þangað, mundum við verða teknir
þar, og alt nmndi komast upp, þar á méöal þettia)
hrágð, og hann ben/ti á klæöi öcu, :sém hann var í.
— Sjatt er þáð, saigði OiUr. — Við skuiurn þá setjast
í hásætiin. og bíða! þa,ngajð til þeir taku okkur.
Svo þeiir gengu að> stónu stóiunum sfflttuisf. á þá' ogi
hlUstuðu á þnaimim venðmainnanna fyrir utffln hliðið,
Svo fór FrifflncisoQ .af.tur áð biðjast iyrir, en Otur tók
áð syngja. um afreksverk þau, er hann háfði unnið;,
og 'sérsJifflklega mjötg laögan söng,,sem' haeb:.bafði búíð
til Um það, hvernig þrælaibúðirnaJr befðu verið unnfflr.
Hainn skýrði Francisoo frá, áð hann geröi það — til
þes's að hal-da hjaríanu í sér liíandi. zu£'4
Fjóröungur stunidár ieið; þá voru dyratjöldirii dregin
tll hliðjar, og hópur af prestum kom inn með,;Naim.í:
broddi fylkingar; þeir báru milli sin tvo burða/rstólá
og-voru tjðid úr húðum utan með þeiip,
— Þegiðu nú, Otur, hvísiaði Francisoo og dró- bett-
URtffl fram- yfir andlilið.
— Hénna sitjai guðirnir, sagði Nam og veifaði biys-
inu, .sem hann hélt á, í á'ttiua tii mannantoá, srf.n
sátu gnafkyrrir í hásætunum. — Fairíð ofan, guðir,
svo iáð- við getum borið ykkur til muaterisjbs og sett)
ykkur hátt upp, þar sem þið getíð borft á dýrð hinn-
ar uppiennandi só’.ar,
Svo fóru þeir Otur og Francisoo án frekari umsvifaj
bfon úr sætum sfnum- og settust 'í búirðártsitíólana.''
Þeir fundu svo skyndilega, áð þeir voru bornár áfraan
allhratt. Þegar þeir voru komnir út fyrir hallarhliðið,
gægðist Ofur út miili tjaldanna í þeirri -voii, að sjá
einhverja breytingu á veðrinu, En það var ekki því
að heilsa. Þokan var þykkri en-hún var vön, þó að
hún gránaði af Ijósi hins komandí dags. Nú voru. þeir
knmuiir oð því hliði musterisdnsr sem usast- var. goð-
irilu mikla, og þar, við mynnið á einlufen af Mmtóu
mörgu jarðgöngum, hjálpaðu varðm,enn þeim ofán úr
buröarstólúnum.
— VertU sæl, dnottning, sagði rödd Olfans i eyra,
Francisoo. — Ég vildi hafa lagt lífið í sölurnar tii
þess að bjarga þér; en nú iifi ég til þess að hefnril
þín á Nam og öl !u:n hans þjónum. >’
Francisoo svaraði engu, en hráðaði sér ofian i gömigjn
með höfuiðið nfður á bringa. Iranan skamans vonu þeir
kimonir að fótum goðsins, og meö prestana í farar-
broddi fórti þeir að hffllda upp eftir stiganum innun i
líkrerkjunni. Hægt og hægt mjökuöust þeir upp eftir
í niðamyrkri. Franckoo: fanst þet'ta sí'ðasta feröa-lag
lífs síns vera hið lengsta.
L Loksins komu þeir út uppi á höfði líkneskjunnar,
o h.afói hvorugur þeirra fyr þangað kiamið. Þar voirur
þeir á palli hér um bil áttffl feta á hvern vfeg, ogbrar
ekkert utan með röndunium, Fílaibeinsbásætið, sem
Júana hafði setið í, þegar hún kom fyrst i-musterið,
var farið, en ,í þes-s stað voru tveir tréstólar frammi á
ennisbrúninni, og. urðu þeir Otur og Francisoo að setj-
ást á þá. Frá. þessari : hræðilegu hæð nxátti sj mjóu
klápparöndina, miíU fóta goðsins og vaggjarins, sean
vor Utan um tjörnina, þar sein siteiwaltorið stóð, þó
að hver sém stæði á liöfði likneskjunnar héngi nærri
þvi yfir tjörbina, vegna bes'S hvað höfuðið hallaðist
áfrain, ‘ ; ' ’ , -• . r
Otur og Francisoo settust á stólana; og bak við þá
staðnænidist Naim og þrir aðrir prestar. . Nœii stóð'
þannig, að félagar hans gátu ekkert sóð af hjnum
grannvaxna Hkama. Francisoo, sem ,|>eir hugðu vera
Hjarðkonuna.
—? Haltu mér, Otur, hvíslaði Franci-soo. — Ég er
að nússa meðvitundina og detta. . .
— Láttu afturi augun og hallaðu þér aftur á bak, þá
sérðú ekkérf, svafaöi Otur. — Hafðiu líka meðalið við
höndina, því að nú er stundin kotnin.
Ég hífflfi það við höndina, svaraði hanin. — Guð
Lepibrngg hefir
aukizt siðan ð-
fengið iiækkaði.
isahreppnr i Rangðr-
vallasýsln er sannkaliað
brnggbæli.
Viðtal við Bjðrn
Blðndal Jónssori.
V EYNIBBUGGUN áfeng-
is og launsala hefir
stórum aukist síðan áfengið
var hækkað í verði,“ sagði
Björn Blöndal Jónsson lög-
gæslumaður í viðtali við Al-
þýðublaðið í gær og hann
hélt áfrara: „Um skeið virt-
ist, sem takast myndi að ut-
rýma leynibruggun og þurk*
uðust heilar sýslur, en nu
er þetta gosið upp aftur, sér-
staklcga í Árnessýslu og
Rangárvallasýslu og þó öllu
fremur í þeirri síðartöldu, og
er Ásahreppur sannkallað
bruggarabæli.“
En befir ekki alt af kveðið
einmffl mest að bnuggun 1 þ®iS”
Utn sýslum?
Jú, en Jþfflð var sh/o að segja
Upprætt i Ámestsýslu. Hins veg-
ar heur ve.ið vitaniBgt, áð biUígg»
að liefir verið á nokkxium stðð?;
wm í- Rangárvallaisýslu og þó
séristaklega á Hömnuim i Ájsa-
hreppi.
I haiust fékk ég kvartanír fisá
fóJki sem hofði vériið á skœmt-
unum að Þjónsártúni og Skeggja-
stöötum fyriir drykkjuslkftp og
ólátum og fyriinspum um þaðv
hvort ekki væri hægt áð gera
einhverjar gagnxáðptafaniT. Fólk
eagði að yfirieitt væri ekki hægt
áð Bækjai. skemtanir í isýaliumri
fýrir drykkjuskap og silagsmál-
Um og va;r sagt, áð eftir skemt-
ainiíinair litiu skemtisitaðirnír þatnn-
ig út venjulegffl isem gerða'r hefðu
verið á þá. spremgjluánáisír.
Ég fÓ,r svo austur i Rarxgár-
vaillasýslu ásamt tveiimur móun-
Um Öðrumi siðastliðinn fimtudag
til viðtáls við sýslumanninn Björiri
G. Bjömsson. Við fórum sama
kvöild á þrjá bæi í Ásahreppi,
Sauðhaga, Húsum og Haimrahöl
og framkvæmdum við þar hús-
raninsóknir.
Það koin í Ijós á ðllum þes&-
Um bæjum að þar hefði verið
biuggaö oig við fengum ákveðna
steðfestinjgu á því, sem við nann-
fflr visisum, áöur, að bruggað er
á Hömmm og nokkrum ffieiri
bæjum í Ásahrcppi.
Af samteli við> fólk varð ég
þess visari áð bruggun myndi
alveg leggjiast niður í Ásahreppi
ef upprætt yrði bruggun á Hömr-
Úin. Annars >sagöi fólk einnig að
vin væri svo dýrt 'áð menm. gætu
ekki keypt þáð fyrir hátiðir, en
það virðiast surnir telja nauðsyn-
ilegt og væri þvi gripið til brmgg-
unar. í Stauðhaga og Hamraihóil
lofáði fólkið að bætta bruggun
aiveg og sýsliumaður bieflr mik-
ínn áhugá á þvi áð þurka bur.tu
þeninan svarta blett aif menning-
arlöi Rangviéllinga.
; AraRftns má segja, að á Suð-
U rlandsuivdi rlendinu sé ekki hægt
a/ð ha/Ida skemtanir án þœs ftð
Jögregl'a sé þar viðtstödd og haldi
uppi agffl.
........ . ■ ..... .......m.
Hljómsveit ReykjBivilðar
sýnir Meyjaskemmuna annáð
kvöld kl. 8i/a. í
SnæfeTingamét
verður bialdfö að Hótel Borg n.
k. ílaugardag og hefsit með sam-
borðhaidi kl. 7,