Alþýðublaðið - 06.01.1939, Blaðsíða 2

FÖSXUDAGINN 6. JAN, 193J
AL.ÞÝÐUBLAÐIÐ
Aðalf nndnr sjömanna
í Vestmannaeyjum.
Stiörnin 611 endurkosin.
g' ' —
AÐALFUNDUR sjómanna-
félagsins Jötunn í Vest-
mannaeyjum var haldinn nú
um áramótin.
Var stjórn félagsins &11 endur-
tosln, ien hana skipa; Gmðrn.
HfiHgaision foranaðluir, Kristinn Ás-
geirsson ritarii Jéhamrues Sigfús-
son féhirðir og meéstj órnenidur
Sighvatiur Bjarnlaison og Finn-
bogí Fininbogaison.
I viarastjóirn eriui: Jémais Bjama-
'son, Guðjén Karlsson og Sig-
urjén Ingviarstson.
Svo mjög er dregið af komm-
únistum í Vestoannaeyju'm, að
péir Itneystuist efcki tiil að hafa
Undirbún'ing lumidór fumdinín og
voxtu pvi Álpýðuflokksmenn, sem
að framian getuir, all'ir sjálfkjömir.
Snjóflóð á Sigln-
firði.
Bátnr lendlr i hrakninaum
Allir, sem geta, fara á skíðl.
AGáMLARSDAG féll snjó-
fléð mikið úr Hafnarfjalli
við Sigilufjöiið — stu.ttu Biuininain
við Höfn. Ték snjófléðið svo-
nefndan Goosbæ — eign Snorra
Stefánsisonar i Hlíðarhúsi — sivo
að eftir stóðu aðeins veggimir,
er voiiu út torfi. — Engiinn bjó
í hænluim. Snjóflóðið sópaði
©nitnlg ibU'rfu öllum túngirðdingiuim1
er fyrir urðu og allsitéaai hey-
fúlgiu og sieit ljósaþræði.
Flutningsbáturinn, sem gengur
miili Siglufjarðar og Sauðáirkréks
fcom til Siglufjarðar í fyrradag,
eftir að hafa iegið veðurteptur
úti fyrlir Hofsósi frá pví á mið-
vikludagskvöM tU priðjudags-
morguns.
Var piainin tima leingst af bliind-
hrfð og 29 Mukkustunjdir saan-
fleytt varð aíð hafa vél i fullulm
gairgi, svo að eigi ræki bátiirm í
land, þrátt fyriT öflug legufæri.
UMRÆÐUEFNI
lJrvinda menn viö skatt-
skýrslur sinar, Er hœgt að
svindla á Halldóri skatt-
stjóra? Barnamenn öfund°
aðir einusinni á ári. Stéttin,
sem ég öfunda — aðeins nú.
Piparsveinaskattur. Síma-
bilanir, fyrirspurn frásíma*
notanda,
Athuganir Hannesar á honUnu
UM ÞESSAR MUNDIR sitja
menn úrvinda og viðskota-
illir, ef á þá er yrt, yfir skatt-
skýrslum sínum. Þeir eiga að
skila þeim fyrir 1. febrúar og þar
verður allt að vera talið fram,
karl minn, annars verður Halldór
minn illur — og þó að þetta sé
saklaus .bóndasonur .norðan .úr
Þingeyjarsýsiu, þá getur hann
orðið grimmur, enda veit hann
hverju hann getur beitt fyrir sig:
lögunum, tuktbúsinu og lögregl-
unni,
*
En þó að hættan sé mikil, þá
munu allir reyna að svindla — a.
m. k. myndi ég gera það, ef ég
mögulega gæti. Hefi ég rannsakað
alla möguleika og komist að raun
um, að ég get engu skotið undan
— af því að ég á ekki peninga er-
lendis eða dulnafnabækur í bönk-
unum! Svo eru vandræðin þau að
alt mitt mikla kaup verður tíund-
að frá öðrum stöðum.
*
En skuldirnar mínar, alla víxi-
ana, vextina, ,.prótestin“, lausa-
skuldirnar með vöxtunum, því að
hjá mér er um engar afborganir
að ræða, skulu þeir nauðugir vilj-
ugir fá að draga frá. Þar skal ekki
verða afdregið frá minni hálfu —
og þannig skaltu hafa það einnig.
Ef maður svindlar á þessu og það
kemst upp og Halldór kallar
mann fyrir sig, þá er alt af hægt
að segja eitthvað svona: „Æ,
Farþegar komlu/st i liand á
Hofsési þegair á mióviliujdags-
kvöid. Gekk ait slysaiialuist og
yönur, gr vom í báitnnm, mi ó-
skemdar. Fonmaðiur bátsins er
Skafti Stefánsson frá Nöf.
Nú er komið ágætt skiðafæri á
Sigliufirði, og fara allir í skiiða-
flerðir, :siem hafa tök á.
(Skv. fréttadtara Aijfbl. og FO.)
DAGSINS.
fjandinn sjálfur! Þennan póst hefi
ég misskilið. Ég hélt ... “
*
Finst þér það ekki skritið, að
þetta er eina skiftið, sem maður
græðir á því að eiga krakka — og
ég fann þetta áþreifanlega í gær.
Vinur minn giftur, sem á engan
krakka, var grænn af öfund í gær,
þegar ég sagði honum hvað mikið
ég fengi í frádrátt fyrir alla mína
krakkahrúgu. Og mér var bara
skemt. Blessuð börnin, þau geta
komið að gagni stundum, þó að
óþekk séu.
*
Annars vil ég hér með gera það
að tillögu minni, að lagður sé gíf
urlega hár skattur á alla þá, sem
eru komnir yfir lögaldur saka
manna og ekki eiga neitt barn.
Finst þér það ekki réttmætt? Hvað
eigum við barnakarlarnir að Vera
að slíta okkur upp á barnauppeldi
og öllu því stússi — en hinir
sleppa? Mér finst að hér sé upp-
lagt mál fyrir hinn nýja kommún-
istaflokk til að slá sér upp á núna
í hallærinu. Haldið þið ekki að
Einar Olgeirsson gæti flutt snjalla,
froðufellandi æsingaræðu um það?
*
Annars er það ein stétt manna,
sem ég öfunda mjög þessa skatt
skýrsludaga, það eru þjónarnir.
Hver veit hvað mikið þeir fá 1
drykkjupeninga? Enginn, ekki
nokkur lifandi máður, nema þeir
sjálfir. Þeir geta svindlað á Hall-
dóri og það ekkert smáræði — og
hann getur ekkert sagt, nema að
hann taki nokkra stráka ofan úr
sveit, setji þá á föst laun og láti
þá standa við hvert borð á Borg-
inni til að taka á móti drykkju
peningunum. Ég veit að hann ger-
ir þetta ekki, hann er meiri fjár-
málamaður en það, en þetta
myndi ekki vera langt frá bæjar-
stjórnarmeirihlutanum ef um. .,.
nei. Ég ætlaði ekki að fara út í
neina pólitík!
*
Ef þið eruð í einhverjum vafa
um það, hvernig þið eigið að út-.
fylla skattskýrslurnar ykkar, þá
skuluð þið bara senda mér bréf
með fyrirspurnum um það. Ég er
sæmilega með á nótunum — og
það skal ekki standa á svari, en
leiðbeiningar xun það, hvernig
fara eigi að því að svindla, get
ég ekki gefið, því að ég hefi sjálf-
ur gefist upp á öllu svoleiðis.
*
„Símanotandi" skrifar mér í
gær á þessa leið: „Getur þú ekkj
gefið mér uppiýsingar um það,
hvernig á því stendur, að undan-
farna daga hefir síminn verið i
stakasta ólagi. Þegar ég hefi tekið
símann og valið númer, hefir
sónninn slitnað qg ég hefi orðið
að gera margar tilraunir áður en
mér hefir tekist að ná í hið rétta
númer? Ég hefi reynt að fá upp-
lýsingar um þetta, en ekki tekist
enn sem komið er.“ „
*
Ég taiaði við símalagningar-
mann í gær og spurði hann um
þetta. Hann sagði að undanfarið
hefðu farið fram prófanir á sím-
anum og ef til vill stafaði þetta af
því. En ef rétt væri lýst ólaginu
hjó „símanotanda“. þá myndi á-
stæðan vera sú, að það „værl jörð
á línunni." Ég sagði að þetta væri
hálfgert goðsvar, en þá romsaði
hann upp heilmiklum skýringum,
sem ég nenni ekki að skrifa, í
þeirri von að þið skiljið þetta.
Hannes á horninu.
FramfarasjóðnrB. H. Bjarnason, kaupmanns
Umsóknir um styrk ur ofannefndum sjóði sendist und-
irritaðri stjórnarnefnd hans fyrir 7. febrúar 1939.
Til greina koma þeir, sem lokið hafa prófi í gagnlegri
námsgrein, og taldir eru öðrum fremur efnilegir til fram-
haldsnáms, sérstaklega erlendis.
Þeir umsœkjendur, sem farnir eru til framhaldsnáms4
erlendis, sendi umsögn kennara sinna þar með umsókninni;
Reykjavík, 3. jan. 1939.
Águst H. Bjarnason. Helgi H. Eiriksson.
Vilhjálmur Þ. Gíslason,
Aðalfundur S.Í.F.
Vegna óhentugra skipaferða utan af landi og ósk& fjölda
félagsmanna verður aðalfimdi Sölusambands islenzkra fisk*
framleiðenda frestað til 16. jan. Hefst fundurinn kl. 10 f.h.
Stjóm S.Í.F.
Fiskveíðar og flsk-
fltflntninonr Norð-
mannn á flrinn 1937.
í Kaupþingssalnum.
Íiií&Ákii,
KAUPMHÖFN í gærkv. FÚ.
SAMKVÆMT Upplýsingum,
sem norefca blaðið „Aften-
posten" birtlr i dag, öfliuiðu Noiið-
rrenn á áiir.tt, sem nú er aið veröa
liðið, eina núlljón sonátesta af
fiski, og nöm verðmæti fiskjarins
til friamleiöenda 86 miilljóinuim kr.
miðað við 81Va miiljón árið áður.
Saltfisksútf luitniingu r Norð-
miainna á árinu nam 41 þús. smá-
lesttum, og þar alf fóru 25 þús.
smálestlr til Portogal.. Saltösks*-
birgðir Norðmainna' ern nú 15
þús. smátestir, en af því er nokk-
Uð sent til Portuigal.
Útflutningur nýs fiskjar nam
20 þús. smátestuan.
Síldarmjölsútflutningur var
með meira móti, en útfluitningur
saltsíldar og fiskimjöls nokkru
minni en árið áður.
Aætíun um Vesturhelmsför
krónprfnshjónanina inorekU’ ligg-
ur nú fyrir. Þau leggja1 af stað
18. april með norska stoipinu
Osloíjord og mlunu verða gestir
Roo'sevelts Bandaríkjaflonseta í 3
daga. 1. maí vigir krónprinzirm
sýningarskála Norðmainina, en
þjóðhátíðardag Nor&manna, 17.
mai, mUnu krónpríinzhjómin verða
í San Francfeco á vegum noreku
nýtendunnar þar. Þau heímsækja
aUs tom 30 bæi og leggja af stað
he*iim 6. júlí. FO.
H. R. Haggard:
Kynjalandið.
107
fyrirgefi mér þessa synd, því að ég get ekki látiðj
fleygja mér lifandi fyrir Oraninn.
Ottor svaraði engu, en tók að gæta þess vandlega,
sem gerðist fyrír neðan hanm.
Mtosterið var fult af þoku, sem líktist reyk í þessari
mikliu hæð, og gegnum þessa blæju gat hann grilt í
hihn dökka og ókyrrláta1 fjölda þeirra þúsunda, sem
þartiai höfðlu setiö iiðlamga nóttiinla til þess a& sjá lok
þtíssa sorgarieiks. Fólkið var að tala sarnan í lágWm
róm, og hljómtorinn lét í eyrum hans líkt og gmýr.
fjarlægra vatna. Fyrir aftan hanm stóðiu fjórír prestarl
í röð, hátiðlegir og þegjandategir, og störðu út í gráu
þo,kuna, en fyrir ofan þá, umhverfis þá og fyrír neðan
þá var autt og ægilegt rúm. Það var voðalegt þama.
að vera; allar skelfingar, sem mennirnir og náttúram
eiga yfir a& ráða, vorlu þama saimjan komnair, .og
jaímvet dvergurinn, sem ekki lét sér alt fyrir bírjósti
brenna, hræddist hvorki datuða né djöful og var ó-
snortlnn af öllum trúarleguim efasemdum, hanrn fór að
fmná hroUkulda setjast að hjartamu i sér. Af Fran-
cisoo er það áð segja, að að svo miklu leyti, sem hamn
vjbsi af sér, var hann að biðjast fyrir heitt og inni-
lega, .svo að veraið getur, aö hann haíö ekki þjá&st
eíms mikið og búast heföi mátt við. ;
Fimrn mínútur eða meira liðu þennig; þá sagði
rödd nokkUr neðan úr þokunmii:
— Eru þau, sem nefnid em Aca og Jal, þarna uppi,
prestur?
— Þau eru hér uppi,“ svaraði Nam. í
— Er sólartoppkomlustundi'n komin, prestur? sagði
röddin aftur, og i þetta skifti heyrði Otur, a& það var
fpamsögwma&ur öldunganna, sem var að tala,
— Ekfci enn, svaraði Nam, snéri sér við og leit upp
til jökiultindsins, sem gnæfði þúswndir feta up í löftið
bak við þáu.
Sannleiktorinn var sá, að þessi mikli manmsöfnu&ur
var að stara á þann tind, þó að aðeims væri unt a!&
Igrilla í hann óglöggt vegma þoktonnar, lífct og í mainn,
sem Vafinn er í snjóbreiðu.
A þessum hæstu hepgiflugum fjallanna lenti morg-
Umljósið fyrst og skein þar á hverjum degi, þvi aö
þaiq gmæfðu hátt upp úr þokwbiei'ðiuinUjm, og eftiii
því, hvermig ljósið var þar, geröi fölkið sér hUgmynd
wni veðríð þann og þanm dagimðn. Ef smjóriinm var
rósrauður, þá vissi það, að þaö mumdi fá sólskim, þótt
það kynni aið dragast nokk'uð. Ef ljósiÖ þar á móti var
kluidalegt og hvítt, og því fœmur ef það var grátt,
þá vdssi það á þokudag í borginni og á sléttumtom.
Þess vegna var það, nú, þegar dæma átti mál gtoðanna',
sera fólkið hafð itekið a& sér, að öll augu störðu fast-
ara á fjallstindinin em mokkru sinui áður, til þess að
sjá, hvort hann væri hvítur eða rau&ur.
Dagsbirtam óx undur hægt, og Otri virtist sem
þokiam værí nokkru þyninrl en hún var vö'n að vara
Um þetta lieyti dags, þó að húm héngi enn allþykk
mill iþeírra og j^kuglsins. Nú giait han.n grillt i veggi
hriinghússins, svo gat hanm séð döfcka vatmið fyrír
n©ð.an og gert sér gnein fyrir glampemtom á mörgtomi
htomdruiðum augasteina, sem gláptiu upp til hans og
fraim hjá hontom. Þögnin varð æ inmilegri og innilegri,
þvi að enginm mælti onð frá miummi mé hreyfði sig;
allir voriu að biða eftir að sjá ljósiö falla á smjóbneið-
wna og hugsa um, hvort það mundi verða ratofct eða
hvitt. Skyldto guðimir deyja eðia lifa? Svo inmdleg og
hræðiLeg var þögnirn, þar sem jafnvel ekki nokkur
gUisfcur né fuglasöngiur ra|uf hiana, að Otur gat ekki
staðist hana lengur og fór alt í eimu að kyrja sömg.
Hann hafði faltega djúpa r&dd, og þáð var Zúlú-
hersöngiur, s emba,nm sðrng, sigurhrósis-tóm, og imn:am’
tom vein kvenna og stunur deyjandi mamma. Hærra og
hærra söng hann og síappaði nökttom fætimum á
klettinn, en fól'kið varö stebibissa á þesstom dæmian
latosa atburði. Þetta var áreiðamfega guð, hélt það, þar
Þsem hann gat stomgið svoma fagmamdi á ókiummri
tlumgu, meðan menm bi&u eftir a& sjá hanum fleygt í
kjjaftimn á Orminum. Enginm maður mundi geta femgiö
sig til að fara a& syngja, þegar hamn ætti a& deyja
svoma bráðtega, og þa& á þennan há'tt, og því slðtoij
mtondi hatim geta sumgið aminan eins sömg eins og
þamnj, sem imenm höfðto mú heyrt.
—■ Hamn er guð! hrópa&i riödd eim lamgt i burtu,
og ópið bergmáia&i frá ölltom hti&um, þangað til loks-
inls alt í einu að meínm þögnruðu, og jafnframt hætti
O'Jur að syngja, því a& hann hafði snúiö við höfðimu.
Sjá! ÞokUblæjan, sem hiuldi jökulinn að ofan, var
Þáð þyton.ais't; — þetta var atogniablik sólamppkom-
uinnar. En skyldi mú sólskimiö ver&a raútt eöa hvítt?
Aít i eiinto hurfu þoikuslæ&urniair af tinidlnuim., þó a&
þær JægjU enn þykkar á hlí&unum fyrir ne&arn, og í
þeirm stað sást jöiktolbrei&am slétt og skínamdi.
i Eldrawnin var á enda. Engiin slikja af lit, enginm
gtallslifcur sóiargeisli mé rau&ieittor sikmggl sietti blett á
hi& hræðitega ýfirborð jölítolsims; hamn var föluir eiins
o g áisjóma dato&s mamns.
— Hvitt sólstkim! Hví.tt sólskip! orga&i m,ammfjöld-
imm. — Btort me& falsgu&ina. Fleygið þeim fyrir Orm-
imm!
— Nú er úti tom alt, hvlslaði Otur aftur í eyna Fiain-
cisoo; — fcaiktu mú imn me&alið, og vertu sœll, vinur
mimnn
Presfcurimm hieyrði til hams og snerí við þjámamgar-
legó amidtitinu: blíðtegu augtum mændu til himimis- og
hainm spenti gneipar me& mögru höndunum. Nokkrar
sekúnidur sat humto þawnig; svo gaag&ist Otur undif
hettto hans, s áamdlit hans breytast, og aftur kom á
þa& dýrðarijóruinm, seimí éþví hafð iveríð, þegar Fram-
cisoo hafð ilofáð fyrír sakir konu þeirrar, er hainm
tonjni hugástum, að vimma það afreksverk, sem hamn
var mú a& leggja1 út i.
Aftwr var& þögn fyrir neðam, því að framsögumaður
Ms. Dronning
Alexandrine
fer mánudaginn 9. þ. m. kl.
6 síðd. til ísafjarðar, Siglu-
fjarðar, Akureyrar. Þaðah
sömu leið til baka.
Farþegar sœki farseðla
fyrir kl. 3 á laugardag.
Fylgibréf yfir vörúr koihi
fyrir kl. 3 á laugardag.
Skipaafgrelðsla
Jes Zimsen.
Tryggvagötu. — Sxmi 3025.
Kartðflnr
í sekkjum og lausri vigt.
Gulrófur, Hvítkól og Sítrónur.
Harðfiskur, Smjör, Egg.
Ávalt bezt.
BREKKA
Ásvallagötu 1, símí 1678, Berg-
staðastræti 33, sími 2148, og
Njálsgötu 40.
Útbreiðið Alþýðublaðið!