Alþýðublaðið - 07.02.1939, Page 2
ÞRIÐJUBAG t FEBR, 193«
ALÞfÐUBLAÐtÐ
T*>
Slgur|én Ingvarsson.
Mlnniiigar or ð»
ÞEGAR hermenn íslenzku
þjóðarinnar falla, þá
falla þeir ekki með saurgaðar
hendur af annars manns blóði,
það er ekki slíkur vígvöllur,
sem þeir berjast á, Nei, þeirra
vígvöllur er hið víðáttumikla
haf og þar er oft barist upp á
líf og dauða af ungum sem
gömlum og á hverju ári, sem
líður, falla fleiri tugir vöskustu
manna, sem hafa barist svo ár-
um skiftir við náttúruöflin.
Við, sem í landi erum, vitum
oft lítið um þær hörðu orustur,
sem þar eru háðar fyrir þjóð
vora, en þegar hinir hugdjörfu
sjómenn íslenzku þjóðarinnar
eru sigraðir, þá segir hugur
okkar, að það muni hafa verið
hörð orusta, sem þeir féllu í.
Okkur öllum er enn í minni
hvað skeði á hafinu fyrir rétt-
um þremur mánuðum, þegar
togarinn Ólafur fórst með allri
áhöfn. Þar féllu í vota gröf
Ægis 21 maður, flestir á unga
aldri.
Einn af þeim félögum, er þar
lét lífið, var Sigurjón Ingvars-
son. Hann var fæddur í Reykja-
vík 7. júní 1912- Sigurjón
helgaði fljótt hafinu krafta
sína. Um fimtán ára fór hann
hjálparmatsveinn á togara og
svo í seinni tíð var hann ýmist
háseti á togurum eða mótor
bátum. Fyrir hálfu öðru ári
varð hann fyrir því slysi að fót-
brotna um borð í því skipi, sem
einnig varð líkkista hans, og
var ekki heill við vinnu sína
eftir það, því oft þurfti að
brjóta það sár upp aftur, sem
var orðið hálfgróið, en við, sem
umgengumst hann á þeim tíma,
gleymum seint rólyndi hans og
karlmensku. Oft mun hann
hafa verið þreyttur í sínum
veika fæti, þótt ekki væri
kvartað, en nú vitum við öll,
sem þektum bezt til hans, að
sárið er að fullu gróið, en eng-
um okkar kom til hugar að það
myndi gróa á þann hátt, sem
raun ber vitni um. Þegar menn
falla frá á þeim árum, sem
æskudraumarnir áttu að verða
að veruleika, þá er um sárt að
binda og ekki hvað sízt hjá ást-
vinum þeirra, sem þektu svo
vel þeirra heitustu óskir, en
þótt lífsstarfið yrði ekki meira,
þá er minningin um góðan
dreng svo rík í hjörtum þeirra,
sem mest syrgja. Og svo var
Sigurjón Ingvarsson.
einnig um Sigurjón, þótt hann
félli svo fljótt fyrir ofurefli því,
sem barist var við af þeim fé-
lögum.
Ó, hvílík stund, þá harmafregn að
heyra.
sem heilli þjóð fær búið geigvænt
sár,
ó. hvílík rödd, sem ómar innst í
eyra,
að ástkær sonur, bróðir. hvílir nár!
Vor elsku vinur, sanni, göfgi, góði,
af guði blessuð æ þín minning sé,
því verður aldrei lýst í litlu ljóði.
hvað Ijúfa hjartað þitt oss lét í té.
Hver sér þá mynd, sem býr í
móður barmi
um blíðan, traustan, hjartakæran
son,
hver lýsir unnustunnar elsku’ og
harmi,
er átti bjarta lífs-framtíðar-von?
Hver getur sagt, hvað misti barnið
blíða,
sem borið var svo Ijúft af föður-
hönd?
Hver veit, hve systra’ og bræðra
sárin svíða,
þar saman tengdust æsku-, og
kærleiks bönd?
Hver þekkir alt á einverunnar
stundum,
sem er í sýn úr minninganna sjóð?
Hver veit, hvað færir hjartans
opnu undum
hið undra þunga breytta hafsins
Ijóð?
Guð einn, sem
þekkir sælu’ og
sorgar tárin
og sanna kosti gefur hjarta manns.
Lít þú til vor að lækna harma
sárin
og lyfta’ oss upp úr djúpi sorgar-
ranns.
I lífi Drottins ljós vér sjáum skína,
sem Ijómar yfir þenna skuggadal.
Vor Jesús, fyrir fórnfæringu þína
er fundin leið í dýrðar þinnar sal.
Vér lútum djúpt. — I föðurhönd
er falinn
hinn farni vin, sem oss var hjarta-
kær,
og sannarlega sæll skal hver einn
talinn,
er sjálfum Drottni’ í friði dáið fær.
Það verður lofgerð ljúf á vorum
tungum,
er lifum sæla endurfunda stund.
þá mæðist enginn yfir sorgum
þungum,
sem inn til lífsins gekk á Jesú
fund.
Vér þökkum guði alt á æfivegi,
hans umsjón treystum bæði’ í
gleði’ og sorg,
sem oss vill leiða inn á efsta degi
í alsælunnar ljóss- og friðarborg.
E. B.
Eftirtektarverð og
skemtileg kvikmpd
SJÓMANNALÍF, sem Gamla
Bíó sýnir um þessar
mundir, er óvenjugóð, eftir-
tektarverð og skemtileg mynd.
Hún er sagan um son ríka
mannsins, sem alinn er upp í
allsnægtum og sem auðurinn
og eftirlætið er að eyðileggja-
En hann kynnist hinum erfiðu
lífskjörum hinna stritandi
manna og í hópi þeirra lærir
hann að vinna og verða maður.
Mörg atriði myndarinnar eru
mjög áhrifamikil, og gerist
meginhluti hennar á hafi úti
meðal fiskimanna. Aðalhlut-
verkin leika Lionel Barrymore,
Spencer Tracy og drengurinn
Freddie Bartholomew. Er það
næg trygging fyrir góðum og
áhrifamiklum leik.
Ferúabækur Vilhjálms Stefáns-
sonjar,
17. hiefti er nýkomið út. Er
það III. bókiin, Herms'ka'u'talönidiin
una'ðslegu.
25 ðra afmæii Dansk
Ligbrændings-
forening.
■ t
MINNINGARATHÖFN -af þvi
tíliefni fór fram á H-ótie-l d’
Angletteme í Kaupmannahöfn þ.
5. jainúar s. 1. 'un-dir fiorystu próf.
Knwd Sechier, siem er formaður
félagstes. Var boðiiÖ þangtað ýmsu
sitórmenini höfiuöborgarininiar ó-
samt fulitrúum fr-á bálfanaíélög-
luim Norð'urlanldanjna. Eftlirfiairiainidi
er hlið hélzta úr ræðu próf.
Sechier: j
Prófieslsor Levision, siem nú er
látiinn, varð til þiesis áð ryðja bál-
fömim brauit í Danmiörklui. Fyrsta
hálförin fúr fram árið 1886. —
Damisk Lighræntdingsfor-oning' var
stofniuð aðallega áf iærðum
mönmiumi og verzliun-armönnuim.
Síðar hiefir bálfarahreyfingin. náð
til almermings og félagið orðið
-maininimargt, lenida ©rU 8°/o af íibú-
urn K a'up-maninahafn-ar í Dajisk
Li-gbnændingsfonening. Má m. a.
þafcka þá mikl'U þátttöku trygg-
inganst-arfsemi fóliaigsims, ier Heide-
Dol borgars'tjóri fcom á fasitam fót.
Menn geía mieð iðgjöltdiuim grnitt
allan bálfiarairkositnialð alð (Sér
lát-num.
Fj-árhagsafikoma fólágsinis ieir
svo góð, áð varasjóður er 3 mli'ilj.
króna. Lán til bálstofUbyggilnga
hafa v-erið veiitt ýmisium bæjarfé-
iögum, m. a-. Kaupmanmahafiniar-
borg.
Dalnska kiikjian vair iöngum
andvíg báliömm. En nú má sú
anid’Sitaða he'iija úr sögunni, emda
sitj-a tveir priöstar í -stjórn fé-lags-
tins. I KaUp-mannahöfn eru brend-
5tr 30% þeirxai, sjem falla frá, og*
fer no-tkun á bá-lst-ofum mjiög í
vöxt. Þær eru n-ú 16 í Danhnö'rku,
en í byggimjg á þnemur s-töð-
(u|m: í Esíbjerg, Honse-ns og N-ak-
sjkov. Bálfarir eru æði máiitlu ó-
dýrári en jarðarfiarir.
Það stendur til aö hætta að nota
A'sisistentis Kirkegaátd i Kaup-
malnnahöfin isem grafreit (þar var
Jónas Hal-lgrímisisom gnafiinn). Og
i Svehdborg er ókveðið ,að 'h-ætta
við isitækkUn kirkjugárðsins,
vjegn,a þesis að bálistofia er þar
bygð.
They taste
better"
i/LSl
ppdrættisnaMið
í Ainýðuhúsim
hefir flutt afgreiðslu sína að vestanverðu í
húsið. Gengið inn frá Hverfiisgötu,
Skðkping Norðlend-
inga.
KÁKÞINGI Norðiliendinga á
Afcmieyri - er nýliokið. Kept
var í 1. Og 2. flöfcki. í 1. flio&ki
keptM: Guðbjarítutr Vigfúsison,
Hjáimalr Theódórslson og Kriisitjám
Thieódórsison — ailir úr Húisiavík
— Daníel Sigurðsson og Eiinar
Ólason frá Þórshöfin-, Sigurður
Lárustson úr SiglufiTði og fró Ak-
uneyri Jóhalnn Snormson, Jóm
Ingimarsson, Júlilus Bogaiston og
Unnsrteinn Stefóns'son.
Orslit lurðu þesisi: SigUirðUir Lár-
us;son hafði 7V2 vimmjing, Jó-hann
Snorrason 6V2, Hjá-lmar Theó-
dórs.son 5V2, Guð-bj-artur Vigfús-
son 5. Danáel Sigu’rðsision og Unn-
siteinn Síefiánsison 4V2 hvor, Júlí-us
Bogason 4, Jón Ingimarsson 31/2,
Krisltján Thieádórsson 3, Einiar
H. B. Haggard:
Kynjalandið.
iso
— Nei; bíðið þið með það dáiitla sturud, svalraði
Olfain. — Taktu þetta! og hanin nétti Leon-ard spj-ót
þriðja: líðsÆoringjanís; hanm háfði skiiið þiað eftir, þiegar
hann lagði af stað ofian fjallið, með þvi að hann var
híræddur um, að það kynni að verða sér til trafala;
— og rektu hann á undan þér með þvi. Ef við skyl-dum* 1
bíða ó-sigur, getið þið fceypt líf ýkfcar mieð han-s lífi.
En ief Mi-ð skyldum geta varist þeim' og þáið sleppið,
'þá getjið þiið við hann hvað sem pið vilj-ið.
— Ég weit vel, hvað ég myndi gera við hann1,
tautaði Otur og gaf presrtxniulm hornauga.
— Og wertið þið nú aæl! hélt Olfian áfr-am mieð sama
stíillingarróminíum. — Komið þið með rneiri ís, piltar,
leföía steina, ef þið -sj-áið nokfcra; garðurton er 'að
sprtoga.
Leonaírd og Oíur tóku þegjanldi og- fasit í hönd kon-
Ungato^, ien Júama gat lekkf skiliið við batnm svona,
þvi að hún komisrt við af ailri gæzku hatns.
— Fyrirgefðu -rnér! sagð-i hún lágt, — að ég befi
val-dið þér siorgar, — og d-auíða í ofianálag á sorgina,
efitir því sem ég óttiast.
— Þ-ú gazt ekk-i gert að sorginni, drottninig, og
wertu viisis um það, að daiuðtoin verðar mér welkom-
ijnn-, ef hann sky-ldi fcj-ósa mig. Farðu nú, og ánægjan
fylgi þér. Bstur -að þú sdyppir óisködduð -með fial-
legu siíeinana, ®em þú þráir, og betur áö þ-ú og m|aður-
inin þinm nj-óti fars-ældar um m'öirg ár í óisrt þetorx,
aam þið haffið hvor.t á öðru; o-g þegar þið fiarið áð
eldaisrt, þá talið þið eihsitök’u stonium hlýlega Um vilii-
majmton, senx 'tilbað þig mieðaU' þú vainsrt ung, og lagðd
lff Isitt í sö-l-urnair til þess áð bjarga þér.
Júána hlustoði á hainjn, og tárto komu fralmi í ptugup
á henn'i; siwo þreif hún alt í etou hönd hinls miifcia
máans og kýsti hana.
— Ég befi fengi-ð mfa Jáun, drottning! sagði hann;
~ og ég voin-a, að máðiurinn þinin werði ekki laifibrýð-i-
siamur. Faríð þið nú og filýtið ykkur!
Um ieið og hainn sagði þetta, féll dálirtið srtykki
úr garðinu-m, og harölegoi andlitið á einum presttouim
&ási í gartiniu.
Olfain rak upp org, lyftí upp breiða sipijóitiinju og rak
þíað gegnium igatilð. Piiesituriinn félil aftiur á bafc, og
rétrt i því bili komU féiagar Olfianls og hlóðu u-pp í
gatið.
Þjá sménu þau þrjú sér við og flýðU upp fjalllshlíð-
ínia. Otur rak Nann á unídán aér með höggulm ogi
biótsyrðum, þiaimgað t’ill lok-s að gamli maðuriinm datf
og lá á giúfu stynjiajnid'i.. Dveijgurinn baröi hann; en
þó að hanin væri ©kki slem mijiákhentastur, gat hann
ekki fengið pres;tinin tíl að stan-da upp.
— StiattitU upp, siv'ikáltoinld-sporttið þitt! sagði Laonard
hairð-niesfcjulega og ptkkáði í hainln -með spjórtinu.
— Þjá verðurðu ajð lieysá á mér handl-eggina, Bjiarg-
gri! s-varað,i presturinn. — Ég ©r mjög márttfíarkm,
og ég get ekki gengið upp þetta fjall méð henduilnar
bundinia|r á baki mér. Þú þarft srainna'rlega ek'ki að veira.
hlrædduT v'ið gamlan og vopinllausan mann.
— Ekfci siern stiendur, býst ég við, taiutáði Leonajrd;
— Jió afö við höfumi hafit fulla ásrt'æðiu tíl að wera
hlrædd viið þig aið undanförnu. Og svo tók haon hníf
ston og sfcajr af bonum bönidin.
Meðain hainn v-ar áð þwí, snéri J-úania sér við og
leiit til biaifca. Lan-gt fyrir neðian þiau gat hún séð Olfan-
og félaga hans i&tanidiai hliiði við hlið, og hún fcom jíafin-)
v|el auga á ljósglamp-a-, isem ikösrtuðlulsrt frá spjótum
þieirra, því að nú var sótín áð koma upp.
Swo sá hún fyriir neðiain þá grasi vöxniu þökin á
jojrðineaka heivítinu, borg ÞokuIlýðistoiS, og hinum megto
viið borgina' en-dalausu sióttunia, sem áin l-iðáðist ttmi,
Ifik-t og silfiurli'tur höggormur,
Svo sá hún þár Ifífca þann partinn, siem fjær hjenn-i
war, af tröllslega m'u-sterisgarðjinu'm, sem óþektair hiend-
ur höfðu hl-áðið á löngu glieymdum' timum-, og Uppi yfir
brúntoni ó þeiim sjlíákka í kletrtabelttou, sem h-ún horfði
ef-tir, sá hún nokfcuð sv-aTt, sem hún viisjsi alð var
hiaUston og berðarna-r á hræðiiiegu lfkniesfcjunni; þav1
háfði hún setið Uppi á himingnæfandi' brúnijnni þá
kyinlegu srtund, þega'r þúsUndirnar höfðU boðið hania
velkomna með þirumur-aust slem gyðjn, -og þaðan hafði
herana'r hj-ar.tfólgnasta vini, Fnancisoo, weri-ð fiieygt ofan
tíl þess áð bíða grimmiiiegan da|uðd;a|ga.
— 0, hvað ég hefii' þjáðst á þessium s'tað, hugsaöi
hún mteð isjálfri sér. — Ég skil efcki, hwemiig ég hefi
lifiaö það ai-t aff. 0g þó hefi ég orðið nofcknu ríkari,.
0g hún leit á Leoinárd, sem var að reka Nam' til
hennár, — og ef við aðetos koimiumist líffs af og mér
auðnast að hjálpa honum til áð standa við heirt s-irtt
og káupa aftur heimili siitt mieð þesisluim giimjsrteintum,
þá skal ég ekki sjá eftir jwí að hafia' þolað alt þetita
til þesis að ná þetoi. Jafwwel þegar habn venður hættur
að hafa sivoná bei'ta ásrt á mér, hlýtiur hann þó að
v-erða mér þakklátur, þvi að fiáar konur haffa gert
jafnmikið fyrir mienn síraa.
Nám staulaðist friaim hjá heixni og bölvaði í hvæs-
ingarróm; en Otur, sem aldnei þrieyttist, lót höggun-
Um rigna á hrygginn á honum. Svo misistu þau. sj-ónar
á Olfan og félögum hans, fcomust heilu og höldnu -upp
á háílston og sáju ísbrúna glitriandi fyrir fnaimatn, sig
og stóiu snjóflákaina hinum megin við hana.
XXXVIII. KAPÍTULI.
Sigur Niams.
— Hwaða Iieið eigum við nú að fiaira? spurði Jú-ana'.
— Eigum við að klifira ofian í Jxetta m-ikla gii?
— Nei, Hjarðkona, svaraði Otuir. — Sko! fraim'undan
okk-ur er brú; og h-anm ben-ti á ís- og ham'ra-spönigfaia,
s*m lá ýfir grittíð-a giilð.
Ölason 1. Guðbjartur Vigffússon
várð sðkum veiktoda aiö hætta,
er hann h-afði iteflt 5 sfcáfciir og
unnið lallar. Htoair 4 sfcákirínar,
við Einair, Jón, Sigurð og Daníel
voru dæmdar tapaðair honum,
samkv. 8 gr. regluigierðar Sfcák-
þings Is’lendin'ga. í öðtrum fiokki
voru 10 fceppiendur. Flesrta vton-
toga hlutu þessir: Anton Söiva-
son, Hallgriinlur Beniedifctsison,
Sigurður Halldórsson og Srtiein-
grímiur Bemhairdsson,, 61/2 vton-
ing hvier.
I salmsæti að loknu þinginu
vair 'kosto 7 -manna nefind ti.1 þess
að xmdirbúa stofinun sfcáksiam-
ibands íyrár Norður- og Ausite-
land. FÚ.
A! tilefni
40 ára afmælits Knattspy.rnufé-
lalgs Rieykjaviifcur, fékk félllagið
Leyfi ti'l að bjóðá hinigað í istrtímiajr
erlendum knaittspymufliokkii. —
Stjórn K. R. hiefiír rtmdánfarið
srtaðið í sám-ningum við ©nska
knarttspyrnuflokka, og árangurinn
hlefir ofðíð sjá, að sitjórn K. R.
hefir rtekisrt að ná samuingum við
éinn ajllra frægaisrta knartts'pymu-
flo-kk áhugamanna í Englandi,
„Islfagton Cortorthians“. FLokfcur
þessi vár á 8 mámaða fiefðáliagi
í fyrra í kringum jörðtoa. Lék
þá' 95 liei,ki, vann 68, jafinrtiefili 19,
tapaði 8. I filokknum veiföa mínst
5 leifcmenin úr landsliðd Engliend-
inga. Plökkurinn kemur hingað
17. júní og dweiur hér til 29. júní.
Keppi'r hér í Rieykjavlk 5 kapp-
lieiki. I ftoklkniuim em 17 merm.
Einnig hiefir Knajttsipymiuféiag
Reykjavifcur boðið hingað fiær-
eysikúm knarttspyrnufitofcki, siem
fcemur hingaið 2. júlí. Dvelur
flokkurhm hér í yifcu og keppir
hér 3 'kappleiki.
Samtíðln,
1. hiefti yfirsrtandándi árgangs
er nýkomið út. Efni: GripdjelLd-
ír í Rieykjávik. Hvítar vélár, Hún
b'va'rf m-ér, saga eftir Grímni,
Hvað ier mjóllit? Nokkur orð uni
rafmagn, frámhiaids-gr-ein eftir
Guðm. Márteiinslson, Tónliistarfé-
iagið í Rieyfcjavik', Glögguir iækn-
ir, Hváð Ikosrtar mannvonisiWan ?
ó. m. fl.
ísfisksala:
í gær seldu x Grimsby Geir
1651 vætt fyrir 969 stpd- og
Belgaum 2040 vsettir fyrir 1008
stpd.