Alþýðublaðið - 18.03.1939, Blaðsíða 2
LAUGARDAGINN 1S. ranrz 1939.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Aðalfundur
Alþýðuhúss Reykjavíkur h.f.
verður haldinn í Alþýðuhúsinu, — gengið inn frá Hverfis-
götu, — fimtudaginn 30. marz n. k. klukkan 8,30 síðdegis.
Verkefni fundarins:
Venjuleg aðalfundarstörf. Hluthafar, sem hafa rétt til að
sitja aðalfund, vitji aðgöngumiða að fundmym í afgreiðslu
Alþýðublaðsins, Alþýðuhúsinu, kí. 5—7 síðdegis síðustu 7
dagana fyrir fundinn. Á sama stað og tíma liggja þar
frammi reikningar félagsins, til athugunar fyrir hluíhafa.
Stjórnin.
REYKJAVÍK
Má láta
i póst ó-
frímerkt
Ég undirritaður óska að gera&t kaupandi
ALÞfSDBLASSINS MEÐ SUNIDDAOSBLABI
• h. , ... ' ' .
Nafn ....;......;........................-..
Heimili ..........................
Staða.......:..............................
ÍTtfylIið miðann, klippið hann út úr blaðinu og látið í pós
Véíbáturinn Heimir
— 55 smálestir að stærð —
eign Árna Böðvarssonar, kom til
Vestpannaeyja á miðvikudag frá
Belgíu, en þar var hann keyptur.
Báturinn er 7 ára gamall, smíð-
aður í Danmörku, en nýuppgerð-
ur og lengdur. Báturinn er úr
eik, mjög sterkur, með 120 til
150 hestafla Deutz-Diesel-vél. —
Hann var um fjóra sólarhringa
frá Aberdeen til Vestmannaeyja
og reyndist — að sögn skip-
stjórans, Jóns Sigurðssonar frá
Reykjavík, — ágætt sjóskip.
Verð er um 60 þúsund krónur.
— Báturinn verður gerður út frá
Vestmannaeyjum með net. Skip-
stjóri verður Karl Sigurðsson. FO.
Jíeppni I svigi .
fór fram í Eyrarfjalli rétt fyrir
ofan ísafjarðarkaupstað síðastlið-
inn sunnudag, að tilhlutun skáta-
félagsins Einherja. Keppendur
voru 12. Fyrstur varð Bolli Gunn-
arsson frá Einherjum á 1 min.
9,8 sek. Vegalengdin var 400 m.
Hæðarmismunur var 110 metrar.
Veður og færi var gott og fjöldi
áhorfenda. FÚ.
Innflutningurinn
nam 28. febr. síðast liðinn kr.
6 215 060. Á sama tíma í fyrra
nam hann 6 73740 kr.
Útflutningurinn
nam 28. febr. síðast liðinn kr.
4 943190. Á sama tírna í fyrra
nam hann kr. 5 037 410.
Fiskafli í salt
nam 28. febr. síðast liðinn 7 211
þurrum tonnum. Á sama tíma í
fyrra nam hann 3 343 tonnum.
Aðalfundur
Jarðræktarfélags Reykjavík-
ur verður haldinn í Baðstofu
iðnaðarmanna n.k. sunnudag kl.
1.
Snæ-
drottningin,
Um kvöldið, þegar Óli litli var kominn heim til sín og
hálfnaður að hátta, fór hann upp á stólinn og gægðist út
um gluggann. Nokkur snjókorn flögruðu úti, og eitt
þeirra, það stærsta, settist á brúnina á blómakassanum.
Snjókornið stækkaði stöðugt, og varð loks að Hún var svo fín og falleg, en samt var hún
stærðarfrú, sem var sveipuð hvítum, skó- úr ís. Þó sýndist drengnum hún vera lif-
síðum möttli. andi, augun störðu á hann, eins og tvær
stjörnur, en í þessum augum var enginn frið-
ur. Hún kinkaði kolli til drengsins og veif-
aði til hans hendinni.
Litli drengurinn varð hræddur og stökk nið- Daginn eftir var frost og bjart veður — og
ur af stólnúm, en í sama bili sýndist honum svo kom hláka — og svo kom vorið, sólin
stór fugl fljúga fyrir utan gluggann. skein og grænu stráin fóru að gægjast upp.
Lík finnst i Vest-
mannaeyjum.
tilkynnir hérmeð félagsmönnum sínum, að samkv.
fundarsamþykkt 16. þ. m. fer fram atkvæða-
greiðsla um verkfall gegn Múrarameistarafélagi
Reykjavíkur á skrifstofu félagsins í Kirkjuhvoli
dagana: föstudaginn 17. þ. m. kl. 1 til kl. 11 e. h.,
laugardaginn 18. kl. 10 f. h. til kl. 11 e. h. og sunnu-
daginn 19. kl. 10 f. h, til kl. 3 e. h.
STJÓRNIN.
UM HÁDEGI í fyrrad. fanst
Karl Rosenkær örendur í
flæðarmálinu norðan á Eiðinu 1
V estmannaey j um.
Hann sást um kl. 10 um morg
uninn á gangi norður á Eiði,
en eftir það varð hans ekki
vart fyr en hann fanst örendur.
Karl var fæddur í Danmörku
11. apríl 1895, en fluttist til
landsins 1920 og til Vestmanna-
eyja 1929. Hefir hann dvalist
þar síðan og stundað skrifstofu-
störf.. (FÚ.)
Húrra krakki
Húrra krakki, sem Leikfélag
Reykjavíkur sýnir um þessar
mundir, var sýndur hér fyrir 8
árum í 18 skifti í röð, alltaf fyr-
ir troðfullu húsi. Nú er búið að
sýna þennan bráðskemtilega
skopleik tvisvar fyrir fullu húsi
og hafa áhorfendur bókstaflega
veinað af hlátri. Sennilega verð-
ur ekki hægt að sýna Húrra
krakka nema í hæsta lagi í þrjú
skifti ennþá vegna þess að aðal-
leikarinn, Haraldur Á. Sigurðs-
son er á förum úr bænum. Það
er því ráðlegt þeim, sem vilja
fá sér hressandi hlátur, að fara
sem fyrst í leikhúsið, því það
verður áreiðanlega langt þang-
að til krakkinn kemur aftur til
höfuðstaðarins. Næsta sýning
verður á morgun. Hér að ofan
er mynd af Har. Á. Sigurðssyni,
þar sem hann þykist vera skáld-
sagnahöfundurinn Helga Stef-
áns.
M.-A.-kvarteítinn
hélt 5. söngskemtun sína í fyrra-
kvöld fyrir fullu húsi við ágætar
undirtektir. Sérstaka hrifningu
vakti lagið „Fjórir litlir söngvar-
ar“. Næst syngja þeir félagar á
sunnudaginn kl. 3.
Drottningin
er á leið hingað frá Kaup-
mannahöfn; væntanleg hingað á
sunnudag.
Norrænn og Amerískur leiðangur
undir forystu finska prófes-
sorsins Tanner mun heija starf
á Labrador í maí næstkomandi.
Mun leiðangurinn starfa viðar og
meðal annars gera sér far um
að rannsaka, hvort nokkrar menj-
ar finnist komu norræna manna
til Vesturheims í fornöld. F.Ú.
Maðurinn sem hvarf
5.
minn hagi sér eins og nirfill,“ bætti hún við í uppgerðar
gælurómi. ,
,,Við eigum að vísu meira en við getum notað, eða komið
í lóg á nokkurn skynsamlegan hátt. — En ég hefi þó enga
löngun til að ausa því í alls konar fólk, — fólk, sem jafnvel
ekki virðir það nokkurs, heldur tekur við því sem sjálfsögðu
og virðir mann að vettugi fyrir. — Ættum við barn . . . “
,,Og nú vogar þú þér einu sinni enn að ásaka mig fyrir
það,“ veinaði hún. ,,Ég get ekki og vil ekki eiga börn. Ég vil
ekki ‘verða gömul og ljót. Ég vil ekki láta börn trufla líf mitt
og eyðileggja heilsu mína.“
„Ég er ekki að ásaka þig um neitt, Ilka,“ sagði hann ofur
rólega. „Ég er aðeins að minna þig á, að við eigum engan til
að arfleiða að eignum okkar.“
,,Ég held þú getir arfleitt þetta kleprótta og loðna lúsa-
hreiður, sem þú kallar veðihund þinn,“ sagði hún háðslega.
„Ef nokkur regla væri hér á heimilinu, væri búið að skjóta
þetta uppáhald þitt fyrir löngu. Og einn góðan veðurdag,
þegar þú ert á skrifstofunni, þá geri ég það. — Ég hata
Tinker.“
„Það skaltu ekki voga þér að gera.“ — Jim var ekki sjálf-
um ljóst, hve hvöss og hörð rödd hans var um leið og hann
sagði þetta, og hafði ekki hugmynd um, að augu hans urðu
ógnandi og blikuðu eins og stál. — í fyrsta skipti fann þessi
kona, sem hann hafði leikið við eins og eftirlætisgoð, kaldan
ótta smjúga í sál sína.
Enginri veiðihundur hafði jafnazt á við Tinker þegar hann
var ungur. Hann hafði verið fljótur sem elding og óvenjulega
vitur. En aldurinn hafði leikið hann grátt eins og fleiri.
Gigtin hafð sezt að í öllum skrokk hans, svo hann átti oft
erfitt með að hreyfa sig og glaða, hvella geltið hans var að
fullu þagnað. Hann gat aðeins látið vilja sinn í ljós með
ámáttlegu ýlfri eða þegjandi hásu gjammi. Tennurnar voru
farnar og augun hálfblind. En hjartalagið var enn þá hið
sama. Það lá nærri, að Jim viknaði í hvert sinn sem þessi
gamli farlama vesalingur skreið í áttina til hans. Hann þekkti
rödd og fótaták húsbónda síns langar Íeiðir og skreið þá
ávallt af stað til að fá að sleikja fætur hans. — Jim hafði
ákveðið, að Tinker skyldi fá að lifa svo lengi, sem unnt væri,
en ekki grunaði hann hve ríkulega þessi gamli hundur átti
eftir að launa honum meðferðina.
¥ LKA ypti öxlum. — „Þetta er náttúrlega þinn hundur,
— en ég get að minsta kosti ekki skilið, hvaða ánægju
við getum haft af allri þessari íþróttavitleysu, sem þú varst
að tala um í gærkvöldi.“
„Ef þú vilt aðeins hlusta á mig rólega og ekki færð neitt
ofsakast,“ byrjaði hann.
Hún stundi þungan og setti upp þolinmóðan þjáningar-
svip.
í fám orðum dró hann svo upp aðallínurnar í hugmynd
þeirri, sem hann hafði verið að sýsla við síðustu-mánuðina.
Ráðagerðir leiddu greinilega í ljós hina framúrskarandi hæfi-
leika hans til að skipuleggja, sömu hæfileikana og sem borið
höfðu fyrirtæki hans, lögfræðingaskrifstofuna Blake, Oriscoll
& Shapiro, uppi, svo að hún var nú í fremstu röð. Sömu hæfi-
leikana, sem höfðu gért hann að yfirmanni þessarar frægu
stofnunar. Óskir hans gengu allar í þá átt að geta látið auð-
æfi sín verða meðbræðrum sínum að notum. Hugmynd hans
var í raun og veru hvorki meira né minna en einskonar her-
ferð gegn allskonar sjúkdómum og löstum. Þeim tilgangi ætl-
aði hann að ná með eflingu hreysti og heilbrigði og þá fyrst
og fremst með því að aðstoða fólk við að verja frítímum sín-
um á réttan hátt. Iiann hafði hugsað sér að koma á fót fjölda
mörgum íþróttavöllum og leikvöllum, ráða þangað þaulæfða
og reynda leiðbeinendur og kennara og með þessu að hjálpa
hinum vinnandi stéttum til að verja frítímum sínum á heil-
brigðan hátt. Þessum mörgu frítímum, sem hin stöðugt vax-
andi vélamenning nútímans fjölgar og lengir í sífellu miskun-
arlaust. Því varð ekki neitað, að þetta var umfangsmikil og
risavaxin hugsjón.
Hcinn ætlaði að hefja þetta starf sitt með því að stofna há-
sfóia í íþróttum svo fullkominn, sem öll nýjasta tækni gerði
ír.ögulegt. Næst ætlaði hann að berjast fyrir, að stofnuð yrði
scrsíök deild í ráðuneytinu, stjórnarskrifstofa, sem hefði ein-
göru'u með höndum íþróttamál og frístundastörf almennings.
Jim Blake var sjálfur afburða íþróttamaður á mörgum svið-
um-og með brennandi áhuga fyrir öllum slíkum málum. Hann
gat því ekki hugsað sér að verja milljónum sínum í þágu betra
málefnis.
En Ilka var á annari skoðun. Svipur hennar var áhugalaus
og kæruleysislegur meðan hann sagði henni frá þessum stór-
hug draumum sínum.
„Þú ætlar með öðrum orðum að taka öll auðæfi frá mér,
konunni þinni, og ausa þeim út á báða bóga.handa fólki,
sem við ekki þékkjum nokkurn skapaðan hlut.“
„Við munum ekki líða neinn skort, þrátt fyrir það, Ilka,“
sagði hann rólega. „Hvorki í smáu eða stóru. Það er alveg
óþarfi *ð bera kvíðboga fyrir því.“