Alþýðublaðið - 24.03.1939, Blaðsíða 3
FÖSTUDAGXNN 24. MARZ 1939
ALÞfÐUBLAÐIÐ
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
BITSTJÓRI:
F. R. VALDEMARSSON.
í fjarveru hans:
JÓNAS GUÐMUNDSSON.
AFÖREIÐSLA:
ALÞÝÐUHÚSINU
(Inngangur frá Hverfisgötu).
SÍMAR:
490Ö: Afgreiðsla, auglýsingar.
4901: Ritstjórn (innl. fréttir).
4902: Ritstjóri.
4903: V. S. Vilhjálms (heima).
1196: Jónas Guðmunds. haima.
4908: Alþýðuprentsmiðjan,
4906: Afgreiðsla.
ALÞÝÐUPRENTSMIDJAN
i--------------------------♦
Viðræðurnar við
Lufthansa.
"tXlNNI opinberu tilkynningu,
■“•■“sem rikisstjórnin gaf út i gær
um það, að hún hefði neitað
málaleitun þýzka flugfélagsins
„Deutsche Lufthansa“, þess efn-
is, að fá að hefja reglubundnar
fiugferðir milli Þýzkalands og Is-
Iands á komandi sumri, og jafn-
fraint tilkynt sendimönnum þess,
að hún væri eins og sakir standa
staðráðin í því, að veita ekki
neinu erlendu flugfélagi rétt til
þess að halda uppi fiugferðum
til íslands, hefir áreiðanlega ver-
ið fagnað af allri alþýðu manna
hér á landi.
Það er ekki svo að skilja, að
hver maður á landinu myndi. ekki
feginn vilja fá reglubundnar
flugsamgöngur við meginland Ev
rópu á friðartímum. En allir
sem nokkra ábyrgðartilfinningu
hafa til að bera gagnvart landinu
og þjóðinni, munu vera á einu
máli um þaö, að aldrei hefði
getað verið varhugaverðara að
veita voldugu erlendu flugfélagi,
sem vitað er að hefir stjórn eins
stórveldisins í Evrópu að baki sér,
réttindi umfram önnur til þess
að halda uppi föstum flugsam-
göngurn milli Isiands og útlanda,
en einmitt nú, þegar ekki er
annað sýnilegt en að þess sé
aðeins skamms að bíða að Ev-
rópustyrjöld brjótizt út, sem öll
stóiyeldi álfunnar yrðu aðilar í.
Því að aldrei hefir riðið meira
á því fyrir íslenzku þjóðina að
geta varðveitt það dýrmæta hlut-
leysi, sem hún hefir hingað til
notið í átökum stórveldanna úti
um heim.
Ríkisstjórnin dregur heldur
enga dul á það, að það sé fyrst
og fremst hín mikla óvissa og
uggur, er nu rlkir í alþjóðamál-
um, sem hafi ráðið því, að hún
svaraði málaleitun hins þýzka
flugfélags neitandi. Og allur al-
menningur hér á landi mun vera
þeirrar skoðunar, að. hún hafi
|;ert rétt í því, að láta á þessari
stundu umhyggjuna fyrir hlut-
leysi íslenzku þjóðarinnar sitja
fýrir öllu öðru.
Island héfir þar með enga af-
stöðu tekið til þeirra átaka, sem
nú fara fram milli stórveldanna
uti í Evrópu. Þvert á móti. Það
héfir með svari ríkisstjórnarinnar
gefið ótvírætt til kynna, að það
vili enga afstöðu taka með eða
móti einum aðila eða öðrum í
þeim átökum, heldur gæta og
fá áð njóta fullkomins hlutleys-
is gagnvart þeim.
En þótt ótrúiegt sé, virðast þeir
menn vera til hjá okkur, sem
þykjast sjá sér pólitískan hag í
því, að senda símskeyti og blaða-
greinar til útlanda um svo al-
varleg mál eins og það, sem hér
er um að ræða, í því skyni að
skapa tortryggni og efasemdir
meðal stórþjóðanna um þann al-
menna og tínlæga ásetnlng Is-
JÓN SIOURÐSSON ERINDREKI:
Ofbeldls- «fl eyðllegglngarstarf kommún
ista f verkamannafél. Fram á SeyðlsHrðl
VERKAMANNAFÉLAGIÐ
„FRAM“ á Seyðisfiröi er
eitt elzta verkalýðsfélag lands—
ins og má segja, að það hafi
lengi öndvegi skipað iiinan
verkalýðssamtakanna hvað við-
kemur stéttarlegum þroska
meðlimanna. góðum samtökum
og skipulagslegri uppbyggingu
félagsins.
Það má segja, að óeining, úlf-
úð og reipdráttur innan félags-
skaparins, hafi verið lítt þekt
fyrirbrigði, þar til einmitt þetta
vor, sem félagið stóð á sínum
merkilegu tímamótum.
Það vor var fluttur hingað
til bæjarins Árni Ágústsson,
landsþektur maður, þó að engu
góðu væri.
Árni var einu sinni Alþýðu-
flokksmaður, en var, þegar hon
um var bjargað burtu úr
Reykjavík, nýbúið að reka hann
úr flokknum fyrir undirróður,
sviksemi í starfi o. fl., sem of-
langt yrði að telja.
í heipt sinni gegn Alþýðu-
flokknum og Alþýðusamband-
inu byrjaði hann strax hér að
sá sæði ósamlyndis og úlfúðar,
þó hægt færi í fyrstu, og má
furða heita, hvað margt af
verkafólki hefir látið blekkjast
af fagurgala hans og innihalds-
Iausu orðskrúði.
Svo kænlega var unnið af
Árna fyrst í stað, að Alþýðu-
flokksfólk lét blekkjast af fag-
urgala hans, og hélt að um aft-
urhvarf og bætta hegðun væri
að ræða og kaus hann í bæjar-
stjórn, sem góðan og gildan Al-
þýðuflokksmann.
En Adam var ekki lengi í
Paradís, strax þegar Árni hafði
fengið þessa aðstöðu, kom hans
rétta innræti í ljós.
Þegar flokkssvikaranum
Héðni Valdimarssyni var vikið
úr Alþýðuflokknum, kom Árni
aftan að flokksmönnum hér og
reyndi að koma því fram í
Verkamannafélaginu, að þá
strax yrðu kjörnir fulltrúar á
Alþýðusambandsþing, og barðist
fyrir því að samþykkt yrði van-
traust á meirihluta sambands-
stjórnar, og hefir hann síðan
í félagi við æstustu kommúnist-
ana unnið sleitulaust að því, að
sundra pólitískum smtökum al-
þýðunnar hér á Seyðisfirði, svo
og faglegum einnig.
INNAN Verkamannafélags-
ins hafði um nokkur ár
verið starfandi verkakvenna-
deild, en meðal verkakvenna í
bænum var töluverð óánægja
með starfsemi deildarinnar og
vildu margar verkakonur held-
ur stofna sitt eigið og sjálfstætt
verkakvennafélag, og var til
þess gengið á sl. vori, að stofn-
að var Verkakvennafélagið
,,Brynja“, sem strax var tekið
í Alþýðusambandið.
Þegar „Brynja“ var stofnuð
fékk Árni konu sína og aðrar
konur, sem hann gat, til þess
fengið, að ganga í „Brynju“,“
með það fyrir augum, að ná yfir
ráðum þar, en er ljóst var, að sú
tilraun tókst ekki, fékk hann
þær sömu konur til þess að
lenzku þjóðarinnar, að varðveita
hlutleysi sitt, ef til ófriðar kem-
ur, umfram alt annað. Þannig
varð það kunnugt i gær, að í
blaði kommúnista í Kaupmanna-
höfn hefir verið birt símskeyti
héðan áð heiman um málaleitun
hins þýzka flugfélags, sem ekki
aðeins hefir inni að halda skaðleg
ósannindi um umræður, sem far-
ið hafa fram um málið á al-
þingi, heldur einnig er bersýni-
lega ætlað til þess að eitra and-
rúmsloftið milli Islands og á-
kveðins störveldis úti í Evrópu
I því skyni að veikja á þann
hátt þá hlutleysisafstöðu, sem við
hingað til höfum haft.
Slíkt ábyrgðarleysi á svo al-
varlegum tlmum gengur landráð-
um mmí............. i ['! ’’ ■
ganga aftur úr félaginu og vildi
hann láta þær vera kyrrar í
„Fram“, svo nota mætti hann
þær til skemdarverkanna þar.
„Brynja“ náði strax á sl. vori
samningum við atvinnurekend-
ur, að mörgu leyti með hag-
kvæmari kjörum fyrir verka-
konur, heldur en kvennadeild-
inni hafði áður tekist, og var
eitt ákvæði samningsins ' að
„Brynju“-konur skyldu sitja
fyrir um vinnu.
Við framkvæmd þessa samn-
ingsatriðis risu deilur á milli
félaganna „Fram“ og „Brynju“,
vegna þess, að innan vébanda
„Fram“ voru allmargar konur,
sem vinnu sóttu, en gátu hana
ekki fengið, nema gjörast með-
limir „Brynju“, ef samningur-
inn eða þetta atriði hans væri
framkvæmt.
Deiiumálum þessum var
skotið til úrskurðar Alþýðu-
sambandsins og leysti stjórn
sambandsins deiluna með svo-
hljóðandi úrskurði, samkvæmt
skeyti til „Fram“, 15. júní 1938:
„Verkamannafélagið „Fram,“
Seyðisfirði.
Verkakonur, sem gengu í
„Brynju“, þar með alfarnar úr
’ „Fram.“ Stop. Vinnuréttindi
verkakvenna, sem voru eftir í
„Fram,“ skulu jöfn „Brynju“-
kvenna til næsta „Fram“-aðal-
fundar, enda taki „Fram“ eng-
ar nýjar konur í félagið, og
breyti lögum næsta aðalfundar.
AIþýðusamband.“
Hlýddu félögin bæði úr-
skurði þessum, svo sem sjá má
af bréfi stjóma félaganna til
atvinnurekenda, en það var
svohljóðandi:
„Hér með tilkynnist yður, að
samkvæmt samþykkt Verka-
mannafélagsins „Fram,“ úr-
skurði Alþýðusambandsins og
samkomulagi við Verkakvenna-
félagið „Brynju“, hafa meðlim-
ir ofangreindra félaga hvors um
sig jöfn vinnuréttindi á vinnu-
stöðvum í bænum.
Samkvæmt þessu er óheimilt-
að víkja konu úr vinnu, þótt
hún sé ekki í ,,Brynju“, ef hún
er löglegur meðlimur í Verka-
mannafélaginu „Fram.“
Þessi ákvörðun gildir til
næsta aðalfundar í „Fram“ í
janúar n. k.
Seyðisfirði, 16. júní 1938.
í stjórn „Brynju.“
Valgerður Ingimundardóttir.
(Sign.).
Bergþóra Guðmundsdóttir.
(Sign.).
Valborg Karlsdóttir.
(Sign.).
í stjórn „Fram.“
Þorst. Guðbjörnsson.
Ingólfur Hrólfsson.
Gunnþór Björnsson.
Baldur Guðmundsson.
Árni Ágústsson.
Með undirskrift sinni viður-
kenna þeir Baldur Guðmunds-
son og Árni Ágústsson gildi úr-
skurðar sambandsins, þó þeir
hinsvegar síðar vilji hann ekki
viðurkenna, sem ég frekar mun
víkja að seinna.
Alla tí§, síðan „Brynja“ var
stofnuð, hefir Árni og félagar
hans, hinir aðrir kommúnistar,
unnið ötullega að því, að vinna
félagsskapnum mein, og má hér
tilfæra orð hans, er hann í
brjálæðiskasti orgaði upp á
fundi, sem haldinn var s.l. sum-
ar út af deilumálum félaganna.
Orðin voru þessi: „Brynja“ á
að drepast, og hún skal verða
drepin,“ en þessum vilja sínum
hefir Árni ekki fengið fram-
gengt enn, og fær senrúlega
ekki fyrst um sinn, því innan
„Brynju“ ríkir fullkomin eining
og mikill áhugi til starfs og eru
í félaginu nú milli 60—70 kon-
ur.
IVETUR var ákveðið af
stjórn og fulltrúaráði
Verkamannafélagsins „Fram“
að allsherjaratkvæðagreiðsla
skyldi viðhöfð við stjórnar-
kosningar í félaginu. Tveir list-
ar komu fram og voru þeir
merktir A og B. Á A-lista voru
Alþýðuflokksmenn en á B-lista
kommúnistar. Kosning stóð yfir
dagana 9.—15. jan. og fóru
þannig, að A-listi fékk 91 atkv.
en B-listi 90. Við talningu kom
í ljós, að einum seðli kom meira
upp úr atkvæðakassa, en tala
þeirra manna, sem atkvæðis-
réttar neyttu.
Einnig var sá galli á kosning-
unni, að 7 konur eða fleiri,
greiddu atkv., sem þó ekki höfðu
rétt til þess, skv. úrskurði sam-
bandsstjórnar, þeirra, er áð
framan getur.
Af þessu tvennu, varð að líta
svo á, að kosning væri ekki
lögleg, og kallaði því formaður
saman stjórnarfund til þess að
ráða fram úr þessxnn vanda.
Meirihluti hinnar gömlu stjóm-
ar félagsins var ófáanleg að fara
með stjórn lengur, og varð því
að velja á milli þeirra manna,
sem á listunum voru í kjöri og
fela þeim að fara með stjórn,
þar til atkvæðagreiðsla gæti
farið fram á ný, en það var ó-
hugsanlegt fyr en þeir félags-
menn kæmu heim sem suður
fóru á bátunum héðan, en þeir
voru 50 talsins.
Stjórnarfundur var haldinn
18. jan. og flutti Gunnþór
Björnsson þar svohlj. tillögu:
„Legg til, að þar sem A-list-
inn hefir komið sterkari út úr
kosningum þeim, er fram fóru
frá 9—15. þ. m. taki þeir menn,
er hann skipuðu, við stjórn fé-
lagsins.“
Árni Ágústsson er var vara-
maður í stjórninni lagði fram
aðra tillögu svohljóðandi:
„Legg til að fráfarandi fé-
lagsstjórn sitji til bráðabirgða
unz ný allsherjaratkvæða-
greiðsla hefir farið fram í fé-
laginu, enda verði aðalfundur
félagsins því sammála.
Að öðru leyti verði málinu
vísað til aðalfundar félagsins,
sem einn getur leyst málið, eins
og nú stendur.“
Tillaga Gunnþórs var samþ.
með 3 atkv. gegn 2. Með voru
auk tillögumanns, þeir Þorst.
Guðjónsson og Ingólfur Hrólfs-
son, en móti Árni og mágur
hans. Baldur Guðmundsson, er
síðar kemur við sögu.
Fólk athugi, vegna þess sem
síðar kemur, að í tillögu Árna
er tekið fram: „Að öðru leyti
verði málum vísað til aðalfund-
ar félagsins, sem einn getur
leyst málið, eins og nú stend-
ur.“
ANN 28. jan. er svo aðal-
fundur haldinn og var
hann allvel sóttur. Á þessum
fundi var ég mættur, en ég var
einnig á stjórnarfundi þeim,
sem að framan getur.
Reikninga félagsins var ekki
hægt að leggja fram á fundin-
um eins og lög félagsins mæla
þó um, að gert skyldi, vegna
þess, að gjaldkeri félagsins, —
Baldur Guðmundsson, hafði þá
ekki tilbúna.
Formaður skýrði fundinum
frá ♦ úrslitum atkvæðagreiðslu
við stjórnarkosninguna. og í
lok ræðu sinnar lagði hann
fram í umboði meirihluta stjórn
ar, svohljóðandi tillögu:
„Aðalfundur Verkamannafé-
lagsins „Fram“ felst á þá sam-
þykt meirihluta félagsstjórnar,
að þeir menn, er á A-lista voru
og kjörnir voru, taki við stjórn
félagsins nú þegar.“
Árni Ágústsson og Svein-
björn Hjálmarsson lögðu hins-
vegar fram svohljóðndi tillögu:
I stað tillögu stjórnar komi:
„Leggjum til, að kosið verði
milli þeirra manna, sem voru í
kjöri við allsherjaratkvæða-
greiðslu og þeir, sem þannig
verða kosnir, skipi stjóm félags-
ins til kráðabirgða.“
Eftirtektarvert er, að þarna
er Árni fallinn frá sinni fyrri
tillögu um að gamla stjórnin
sitji, heldur vill hann láta að-
alfund skera úr um það, hvorir
eigi að fara með stjórn, þeir
sem fengu 91 atkv. við allsherj-
aratkv.greiðslu, eða þeir sem
fengu 60 atkv.
Allharðar umræður urðu um
málið, og reið Sveinbjörn
Hjálmarsson fyrstur á vaðið af
þeim kommúnistum og bar það,
að þeim væri vitanlegt að Al-
þýðuflokksmenn hefðu viðhaft
fölsun í sambandi við atkvæða-
greiðslu og þetta eina atkvæði,
sem umfram var í kassa, hefði
lent á A-lista, en er Sveinbjörn
síðar var krafinn sagna bæði af
mér og öðrum um það, á hvaða
hátt sú fölsun hefði orðið, og
hverjir hefðu hana framkvæmt,
og bent á, að það hlyti hann að
geta upplýst, úr því hann gæti
svo ákveðið sagt, að fölsun
hefði verið viðhöfð af Alþýðu-
flokksmönnum, rann hann á að
halda þessu fram, og meira að
segja þrætti fyrir að hann hefði
þetta nokkurn tíma sagt.
ÞEGAR maður hugleiðir
þessar baráttuaðferðir
kommanna, getur mðaur látið
sér í hug detta, að þeim sé ekki
með öllu ókunnugt um, hvérnig
þetta eina atriði er tilkomið.
Einn af þeim dögum, sem
kosning stóð yfir, kom fyrir
atvik, sem ekki verður framhjá
gengið að minnast á, í sambandi
við þetta mál.
Árni Ágústsson og kona hans
Jóhanna komu inn í stofu þá,
sem kosið var í, og heimtaði Jó-
hanna að fá að kjósa, en hún var
ein af stofnendum „Brynju“ og
hafði því, samkv. úrskurði
stjórnar Alþýðusambandsins,
ekki til þess rétt, og var ekki á
kjörskrá félagsins.
Lenti strax í orðakasti á milli
þeirra hjóna og þess manns,
sem settur var til þess að gæta
að alt færi fram eftir settum
reglum um framkvæmd at-
kvæðagreiðslunnar.
Hjónin höfðu ekki sem bezt
vald á skapsmunum sínum og
fóru fram með ofbeldi á þann
hátt, að á meðan Árni stóð með
reiddan hnefa framan í kjör-
stjóra, ruddist hans velmetin
ektakvinna á bak við hann og
þreif kjörseðla úr kassa, sem
þar var, og sagðist mundu kjósa
hvað sem hver segði.
Þá hún fór að sefast, skilaði
hún seðlum aftur, en ómögulegt
að vita, hvort hún hefir skilað
þeim öllum.
Ég segi ekki að þarna sé á-
stæðan fundin fyrir tilveru
þessa eina atkvæðis, en þegar
maður hugleiðir framkomu
hjónanna í þessu tilfelli, og
þekkir yfirleitt vinnuaðferðir
kommúnista og ofbeldishneigð,
verður manni á að ætla að þeir
séu valdir að svikum, því vitað
er að þeir starfa samkvæmt og
hafa að kjörorði: „Tilgangur-
inn helgar meðalið." Það kjör-
orð höfðu Jesúítar líka.
Ég hefi tekið hér útúrdúr og
orðið dálítið langorður um
þetta atvik, en fram hjá því
varð ekki gengið.
v
EINS og ég tók fram áður,
urðu allharðar umræður
um framkomnar tillögur, og
kom þar margt í ljós.
I lok umræðna var tillaga
stjórnar borin undir atkv. og
var hún samþykt með 63 atkv.
gegn 49, en af þeim voru 7 atkv.
kvenna, sem samkv. marg-
nefndum úrskurði áttu ekki at-
kv.rétt og voru því mótatkvæði
raunverulega aðeins 42.
Vegna reikninganna var þeg-
ar hér var komið fundi frestað,
þar til reikningarnir kæmu og
hægt væri að halda framhalds-
aðalfund út af þeim.
í heilan mánuð eða meir ger-
ist svo ekkert sérstakt í þess-
um málum, annað en það, að
stjórn félagsins gerir ítrekaðar
tilraunir til þeu að fá reikaing-
ana hjá fyrverandi gjaldkera.
Baldri Guðmundssyni, en þrátt
fyrir marggefin loforð hans um
að reikningarnir skyldu koma á
þessum eða hinum tíma, sem
hann tiltók, voru þeir ekki
komnir um miðjan þennan.
mánuð, og sá stjórnin. sér þá
ekki fært annað en halda frsim-
haldsaðalfundinn þá án reikn-
inganna, og var hann haldirn:
að kvöldi 15. þ. m.
Fundurinn var ekki svo fjöl-
sóttur sem skyldi vegna kvef-
pestar, sem gekk í bænum.
FUNDUR þessi var auglýstur
aðeins fyrir félagsmenn, en
þrátt fyrir það komu nokkuð
margar af þeim konum, sem til-
kynt hafði verið að þær væru
ekki meðlimir félagsins lengur,
og ruddust inn á fundinn og
létu þar allan tímann allófrið-
lega, en út í það skal ekki niik-
ið frekar farið hér, enda þeim
hollast.
Formaður lýsti fyrir fundin-
um því sem gerst hafði milli
funda; og þar á meðal tilreun-
um stjórnarinnar í þá átt að fá
reikningana, og beindi því síð-
an til Baldurs. hvort hann vildi
ekki gera grein fyrir þeirri á-
stæðu, sem hann hefði fyrir
neitun sinni um að skila þeim.
Baldur stóð upp og sagði:
„Reikningamir eru ekki til og
ég skila þeim ekki.“ Og þé er
formaður inti frekar eftir á-
stæðunni, sagðist Baldur ekki
vera fyrir neinum dómi hér.
Ég fékk þarna orðið dálitle.
stund og benti á ofbeldishneigíi
kommúnista, sem kæmi fram í
þessu máli sem öðrum og sýndi
einnig fram á, að ef þeim liðist
áfram sem hingað til að vinnr
sín skemdarverk innan félags-
ins, væri það í rústir lagt. og
samtök seyðfirzkra verka-
manna þar með að engu gerð,
þess vegna hlyti fundurinn at>
fordæma þessar aðgerðir Bald-
urs og hans félaga. í lok ræðu
minnar lagði ég fram svohljóð-
andi tillögu:
„Framhaldsaðalfundur verka
mannafél. „Fram“, haldinn 15,
marz 1939, vítir harðlega þá
vanrækslu og hirðuleysi, aem
átt hefir sér stað í starfi fyr-
verandi gjaldkera félagsins,
Baldurs Guðmundssonar, þar
sem hann hefir ekki enn haft
tilbúna eða skilað reikningiuE
félagsins fyrir sl. ár, þrátt fyrir
margítrekaðar óskir núverandi
stjórnar og marggefin loforð
’.mi, að þeim skyldi skilað á
þessum eða hinum tfma, sem til
hefir verið tekinn.
Þar sem af þessum sökum nú-
verandi gjaldkera er ókleifí
gert að inna það starf af hendi,
sem hann hefir verið kjörinn
til, og þar að auki starfsemi fé-
iagsins allverulega lömuð, þá
gerir fundurinn þá kröfu til
fyrverandi gjaidkera, að hann
tafarlaust afhendi reiíkninga fé-
Iagsins, þá í því ástandi, sem
þeir nú eru, og einnig öll plögg
þess, sem í hans vörzlum eru,
til núverandi gjaldkera.
Verði fyrverandi gjaldkeri
hins vegar ekki við þessari
sjálfsögðu kröfu félagsins, þá
samþykkir fundurinn að fela
stjórninni að leita lagalegs rétt-
ar þess og fá reikningana og
þær bækur eða plögg þess, sem
í hans vörzlu eru, teknar með
fógetavaldi, ef nauðsyn kref-
ur.“
UM tillögu þessa urðu tals-
verðar umræður og upplýst
ist þar, að kommúnistar töldu
Baldri ekki skylt að afhenda
reikningana til hinnar „óiög-
legu“ stjórnar, sem þeir köfí-
uðu svo, og kemur þar glögt í
ljós hin fádæma máfiærsía
þeirra, þar sem þeir voru þó
margoft búnir að viðurkenna
lögmæti stjómarinnar með
þátttöku sinni í atkvæðagreiðsl-
um o. fl„ eins og ég hefi ræki-
lega bent á hér að framan.
Atkvæði um tillöguna féllu
þannig, að hún var samþykt
með 43 atkv. gegn 42.
Atkvæði þeirra kvenna, sem
ekki voru í félaginu, voru ekki
talin.
Lok þessa sögulega fundar
urðu þau, að kommúnistar urðu
yfir sig æstir í skapi, byrjuðu
slagsmál svo slíta varð fundi.
Frh. A 4, siðrt.