Alþýðublaðið - 15.04.1939, Blaðsíða 2

LAUGARDAG 15. APR. 1939
ALÞÝDUBLAÐIÐ
UMRÆÐUEFNI
Hundur glefsar í hæla mína.
Einkenniieg tilhneiging. —
Hvað segja lesendurnir um
hlöðin? Bréf frá nokkrum
lesendum um efni Alþýðu-
hlaðsins.
ATHUGANIR HANNESAR
Á HORNINU.
ÞAÐ ER ALT AF einhver rakki
á eftir mér í Þjóðviljanum. Ég hefi
ekki fyrir því að sveia honum, því
að venjulega er það hlutverk hús-
bændanna að sjá um að rakkar
þeirra ólmist ekki um of að veg-
farendum — og þó að hann glefsi
í hæla mér tel ég að af því stafi
engin hætta, þar sem þetta er
tannlaus og hálfblindur aumingi.
ÞAÐ ER annars merkileg til-
hneiging hjá sumu fólki, að þurfa
alt af að vera með slettur og róg
um alla menn. Alveg er mér sama
hvaða buil og vitleysa birtist í
þessu blaði, þeir um það, sem það
skrifa — og eins og svínahirðinum
dettur ekki í huga að velta sér
í mat skepnanna þó að þau geri
það, dettur mér ekki annað í hug
en að láta þetta fólk í friði með
sína meiningu. — Nóg um það.
ÉG SPURÐIST um daginn fyrir
um það hjá lesendum Alþýðu-
blaðsins, sérstaklega þó þeim, sem
gerðust kaupendur að blaðinu í
síðasta mánuði, en þeir skiftu
nokkrum hundruðum hér í
Reykjavík og stærstu kaupstöðun-
um, hvað þeim líkaði bezt í blað-
inu og hvað verst, og hvernig þeir
vildu helzt hafa blaðið, Sunnu-
dagsblaðið meðtalið. Ég hefi feng-
ið allmörg bréf um þetta.
KJARTAN G. segir m. a. í all-
löngu bréfi: „Ég hefi ekki- keypt
Alþýðublaðið sem fastur kaupandi
nema stuttan tíma, áður keypti ég
blaðið aðeins einstaka sinnum í
lausasölu. Yfirleitt líkar mér blað-
ið vel, en þó ekki að öllu leyti.
Greinar um deilumál innan verka-
lýðsfélaganna mega ekki taka of
mikið rúm — og framar öllu verða
þær að vera stuttar. Það eru fáir.
sem hafa áhuga fyrir þessu efni.
Neðanmálsgreinarnar eru ágætar
flestar og þær ætti að auka sem
mest, helzt ætti að vera neðan-
málsgrein á hverjum degi. Dálk-
urinn þinn er ágætur og líkast til
vinsælasti hluti blaðsins, því að
allir lesa hann. Þú átt að skrifa á
hverjum degi, en styttra en vant
er. Leiðarar blaðsins eru mjög
góðir, glöggir og skilmerkilegir,
fjalla alt af um ákveðin málefni
og gera þeim góð skil, en of mikil
pólitík í blaðinu yfirleitt er ekki
heppileg. Sunnudagsblaðið líkar
mér yfirleitt vel, en fróðlegar er-
lendar greinar vantar, sumar smá-
sögur í blaðinu eru lélegar.
FRÚ A. K. skrifar: „Mér líkar
neðanmálssagan hjá ykkur ágæt-
lega og betra efni fyrir börnin og
jafnvel okkur fullorðna fólkið —
til hvíldarlesturs en æfintýri H. C.
Andersens gátuð þið ekki valið —
enda eru börnin mín alveg vitlaus
DAGSINS.
eftir blaðinu síðan æfintýrið um
Snædrottninguna fór að birtast.
Kvennasíðan er alveg fyrirtak og
bezta kvennasíðan, sem völ er á
hjá blöðunum. En þið megið ekki
fylla blaðið með pólitísku rifrildi.
Skrifið stuttar glöggar greinar um
pólitísku málin, það nægir alveg.
Annars ert þú nú mitt uppáhald,
Hannes minn, með allar þínar
skemtilegu og nauðsynlegu at-
hugasemdir.
„GUÐLAUGUR“ segir: „Af því
að ég var fyrir skemstu að hnýta
svolítið í neðanmálssögurnar, þá
tel ég mér skylt að verða við til-
mælum þínum til lesenda Alþýðu-
blaðsins, og segja álit mitt um
Sunnudagsblaðið og æfintýri barn-
anna. Og skal það fljótt sagt, að
Sunnudagsblaðið hlakka ég alt af
til að sjá, og hefi lesið þar margt
eiít mér til mikillar ánægju, fróð-
leiks og skemtunar. Og nú síðast
um páskana t. d. grein Jóns Gunn-
arssonar um vatns-jurtaræktunina.
Þó ég beri ekki mikið skyn á slíka
hluti, þá s.kilst mér þar vera um
nýjung að ræða, sem vert sé að
gefa gaum. Um æfintýri H. C. An-
dersens er það að segja, að betra
barnalesmál gat blaðið naumast
valið, svo vinsæl eru þau, —
fyrst blöðin annars verða að flytja
barnasögur neðanmáls.»En það er
sem ég álít að þau ættu ekki að
gera, nema barnablöð, barnasög-
ur. En ég skil svo sem ástæðuna.
Samkeppnin, kaupendurnir, aug-
lýsing. Og svo nokkur orð um
„Manninn, sem hvarf.“ Jú, fremur
hefir sú saga stað í hugsanlegum
veruleika, en „Kynjalandið,“ og
nafn Roosevelts forseta á „forsíð-
unni,“ ætti þó að vera nokkurs
virði! Ekki get ég verið sammála
skoðanabróður mínum (á neðan-
fálssögum) „S“, að „Kynjalandið“
hefði á nokkurn hátt getað líkst
„Þúsund og einni nótt“, þó snill-
ingur hefði þýtt. Til þess vantar
Kynjalandið þann rómantíska æf-
intýraljóma, sem yfir hinni fyr-
nefndu sögu er. Mættum við les-
endur biðja um meiri þingfréttir
og greinilegri. Við höfum ekki
nærri allir viðtæki. Hvað gerist
markverðast hjá frændþjóðum
vorum á Norðurlöndum? Stutt
skeyti og úrslitatölur í kosning-
um nægja okkur ekki. Meira af
„góðum neðanrnálsgreinum.‘‘
ÉG LÆT þessi bréf nægja að
þessu sinni. En mörg bréf um þetta
efni bíða betri tíma. Það er gaman
að fá svona bréf, með því að
senda slíkar athugasemdir gætu
lesendurnir sjálfir ráðið miklu um
efni blaðanna.
Hannes á horninu.
Húseign til sölu í nágrenni bæj
arins, ásamt hænsnahúsi og 1
hektara lands. Hænsni geta fyglt
ef óskað er. Hagkvæmir greiðslu-
skilmálar. Eignaskifti hugsanleg.
Upplýsingar í Verzlunin Áfram,
Laugavegi 18.
drottningin.
Hvað sagði sóleyjan? — Það eru þrjár yndislegar systur.
Ein es í rauðum kjól, önnur í bláum kjól og sú þriðja í
hvítum kjól.
Þær héldust í hendur og dönzuðu við kyxlátt
vatnið í tunglsljósinu. Þetta voru ekki álfa-
stúlkur, heldur mannlegar verur.
Það var yndislegur ilmur 1 loftinu og telp-
urnar hurfu út í skóginn. Þrjár líkkistur voru
bornar gegnum skóginn. í þeim lágu litlu
stúlkurnar.
Fiðrildin sveimuðu kringum þær. Sofa litlu
stúlkurnar, eða eru þær dánar? Ilmurinn af
blómunum gefur til kynna, að þær séu dánar.
Klukkurnar hringja yfir þeim.
— Þú gerir mig sorgbitna, sagði Gerða litla.
— Það er svo sterkur ilmur af þér. Er þá
Óli litli dáinn? — Óla þekki ég ekki, sagði
sóleyjan, — ég er bara að segja þér æfin-
týrið mitt.
Athugasemd.
UT af athugasemd hr. Har-
aldar Ágústssonar í Morg-
unblaðinu 9. apríl við frétt þá,
er birtist í sama blaði 6. apríl
s.l., um að unnið væri að stofn-
un sambands eldri og yngri iðn-
skólanemenda fyrir forgöngu
Málfundafélags Iðnskólans, vill
undirbúningsnefnd taka eftir-
farandi fram:
I. Málfundafélagið kaus 4
menn í undirbúningsnefnd
stofnfundar og bauð skólastjóra
Helga H. Eiríkssyni að tilnefna
1 mann í nefndina, og tilnefndi
hann Harald Ágústsson kenn-
ara við skólann. Síðan hefir
skólastjóri hafnað frekara sam-
starfi við félagið í þessu, máli,
og tók það þá málið í sínar
hendur og kaus mann í stað
Haraldar Ágústssonar. og til-
kynti honum það síðar bréflega.
Hann er því ekki lengíxr í
nefndinni, og þar af leiðandi
ekki formaður hennar eins og
hann birtir undir fyrnefndri at-
hugasemd.
II. Málið er fullkomlega af
undirbúningsnefnd undirbúið
undir stofnfund, og er það því
rangt að 'málið sé ekki nægilega
undirbúið, eins og.H. Á. hefir
sagt.
III. Nefndin hefir öll vérið
sammála um birtingu' áður-
nefndrar fréttar, og enginn á-
greiningur hefir. átt sér stað,
sem getur • rétlætt þau ummæli
H. Á., að í sambandið eigi að
velja menn eftir litum og skoð-
unum.
Nefndin álítur, að í samband-
inu hafi allir rétt til að vera,
sem hafa minst verið 1 vetur
í Iðnskólanum, og væntir þess
að bæði eldri og yngri nem-
endur fylki sér einhuga um það,
svo að það megi verða þess
megnugt að gegna sínu hlut-
verki 1 þágu Iðnskólans og iðn-
mentunar í bænum.
í undirbúningsnefnd stofn-
fundar.
Jón Sigbjörnsson.
Einar Sigurjónsson.
Ágúst H. Pétursson.
Björn Steindórsson.
Hafsteinn Guðmundsson.
Morgunblaðið hefir neitað að
birta athugasemd þessa.
Nína Sæmundsson.
Dönsk blöð skýra frá því, að
á heimssýningunni í New York
:i sumar muni íslenzki mynd-
íöggvarinn Nína Sæmimdsson
sýna nokkur af listaverukm sín-
um, meðal annars brjóstlíkan
af kvikmyndaleikkonunni Hedy
Lamarr. Enn fremur er frá því
skýrt, að Nína Sæmundsson,
sem stundað hefir nám við lista-
háskólann í Kaupmannhöfn,
hafi að undanförnu unnið að
nokkrum meiri háttar lista-
verkum í Bandaríkjunum, með-
al annars konulíkneski, sem
komið hefir verið fyrir yfir að-
aldyrum í Waldorf Astoria í
New York, og Prómeþeifslíkn-
eski, sem sett hefir verið upp 1
West Lake skemtigarðinum , í
Los Angeles. (FÚ.)
Fornbúningur. ,
Þegar ég á sínum tíma tók
upp fornbúning, var það af því
að ýmsir spjátrungar, sem síð-
an urðu nazasnar, höfðu tekið
að klæðast kápum fornmanna
og með sverð og belti og köll-
uðu þjóðbúning. Þetta gat nú
gengið, en hvað haldið þið þeir
hafi haft á fótum? Silkisokka
og lakkskó með háum hælum.
Þá var mér öllum lokið, tók upp
hinn forna höfðingjabúnað með
íslenzkum sokkum og íslenzka
þvengjaskó. Minn rétti búning-
ur ásamt spjóti og þvengjaskóm
fékk staðfestingu hans hátign-
ar konungsins. En þegar spjátr-
ungamir áttu að velja um eng-
an búning eða þvengjaskó, þá
völdu þeir heldur lakkskóna en
feðrabúninginn, og þar sem til-
gangi mínum er nú náð að fullu
þá hefi ég nú afráðið að leggja
búninginn niður og láta landið
— fornminjasafnið sitja fyr-
ir honum heldur en Rvíkurbæ,
því hann á ekkert safn nema
sorphauga. Ég klæðist því ekki
búningnum oftar, enda fæ ég
ekki að ferðast í friði þá ég
klæðist honum. Á páskadaginn
fékk ég óróaseggi í kringum
mig — en ég elska friðinn eins
og Chamberlain.
Oddur Sigurgeirssoon
hjá Guðm. Sigurðssyni við
Laugarnesveg.
Ármenningar
bæði piltar og stúlkur eru befi-
in að mæta í sjálfboðavinnu við
byggingu róðrarhúss féíagsíns og
lagfæringu umhverfis þess j
Nauthólsvfk á sunnudaginn kl.
8V2 árd. Verkfæri verða á staðn-
um. Fjölmennið og mætið stund-
víslega.
Auglýsið í Alþýðublaðinu!
MAÐURINN SEM HVARF
1».
„Hvers vegna ætlið þér að borga í seðlum?“ spurði lækn-
irinn og grunsemdirnar í röddinni voru auðheyrðar."
„Er nokkuð undarlegt við það? — Ég kann betur við það
heldur en skrifa út ávísanir.“
„Já, ég get hugsað mér það,“ svaraði rödd læknisins kulda-
lega. — „Það er svo auðvelt að rekja slóð ávísana, af því að
þar er skrifað fult nafn.“
„Einmitt. — Og þér álítið með öðrum orðum að ég sé
glæpamaður?“
,,Ef til vill ekki ennþá. En ég verð að fá að vita mikið nán- •
ar um ástæðurnar fyrir þeirri ósk að breyta svo algerlega um
ytra útlit, heldur en þér virðist vilja láta mér í té.“
„Ég er reiðubúinn til að borga yður . ..“
„Þetta eru engin hrossakaup,11 greip lækiíirinn fram í
hörkulega. — „Hér er um alt annað að ræða. Ég þigg ekki
mútur.“
„Þá býst ég ekki við að það þýði að halda áfram þessum
samræðum, doktor Grimshaw,” svaraði Jim og lét heyrnar-
tólið frá sér.
Næsta dag snéri Blake sér til upplýsingaskrifstofu einnar
og tveimur dögum síðar færði einn af njósnurum hennar
honum allar þær upplýsingar, sem hann hafði beðið um.
Sama kvöldið hringdi hann svo aftur í doktor Basil Grims-
haw í Omaha. Þegar læknirinn heyrði hver það var, sagði
hann óþolinmæðislega:
„Þetta er þýðingarlaust, þér eyðið bara tíma yðar og mín-
um líka.“
„Það er ég ekki eins viss um,“ svaraði Blake.
„Jæja, — hvað viljið þér þá?“
Blake snéri sér nú vífilengjulaust að því, sem samkvæmt
upplýsingum njósnarans hlaut að vera veikasti punkturinn
hjá doktor Grimshaw.
„Þér eruð að berjast fyrir því að koma á fót nýju sjúkra-
húsi, — eftir yðar höfði.“
„Já, rétt er það.“
„Og yður vantar nákvæmlega 77 566 dollara og 50 cent á
hina nauðsynlegu upphæð.“
„Það lítur út fyrir, að þér séuð vel kunnugur mínum hög-
um og hafið fengið nákvæmar upplýsingar,11 svaraði lækn-
irinn þurlega.
„Það geri ég alltaf, þegar um eitthvað áríðandi er að
tefla,“ svaraði Blake jafnþurlega.
„Nú, og hvað svo?“
„Ég hefi tilboð. Ég býðst til að leggja fram 80 þúsund
dollara til sjúkrahússins. Og vitanlega auk umsagnarinnar
greiðslu fyrir læknishjálpina.
„Og ætlið þér einnig að leggja þetta fram í seðlum.“
„Já, allt í seðlum.“
„Þá segi ég nei.“
Neitunin kom hiklaust og var ákveðin. En Blake þefckti
meðbræður sína og svo að segja fann þá innri baráttu sem
læknirinn hlaut að eiga við að stríða. Rödd hans var nærrí
blíðleg, þegar hann tók aftur til máls.
„Þá neyðist ég þar með til að gera yður að trúnaðarmanni
mínum.“
„Því ráðið þér alveg sjálfur.“ Rödd læknisins var alltaf
jafn fjandsamleg.
„Ég ætla að biðja yður að segja til þegar þér hafið heyrt
nægilega mikið,“ svaraði Blake og byrjaði svo að skýra fyrir
honum fyrirætlanir sínar, þó hann vitanlega þegði vandlegá
yfir hinu rétta nafni sínu og heimilisfangi.
Það liðu 2 mínútur, — það liðu 3--------. Þá sagði læknir-
inn allt í einu:
„Þökk fyrir, meira þarf ég ekki að vita.“ ,>
„Þá ætlið þér að takast þetta á hendur?“
„Já, en upp á yðar eigin ábyrgð. Þér hafið fengið mig til
að trúa á yður, — og finna samkend með yður. Hventer er
yður hentugast að koma?“
„Að 8 vikum liðnum.“
„Verið þér sælir, herra, Burton.“
"NT Ú tók Jim Blake til óspiltra málanna við síðasta undir-
búning að hvarfi sínu. Fyrsta hugsun hans var að sjá
konu sinni borgið. Nálægt því tvær millj'ónir af eigríum
hans væru í fasteignum, sem gáfu af sér um 70—80 þús-
undir dollara um órið. Hann stakk upp á að fsera þessar
«gnir yfir á nafn Ilkú.