Haukur - 06.02.1899, Blaðsíða 3
II. 7.- 8-
HAUKUR.
27
Yaha-Hajo,
höfðingi semínólanna.
(Frásaga eftir J. Grundmann.)
— «0» —
III.
(Framh.) Morguninn eftir vaknaði Randólfur við
lúðraþyt og bumbuslátt. Og með því að hann þekkti
þegar, -að það voru skrúðgöngulög Bandaríkjahersins,
sem leikin voru, spratt hann á fætur og klæddi sig í
skyndi. Hann sá hersveitirnar út um gluggann, og
þær voru nú mun ásjálegri, en kvöldinu áður. Þá höfðu
hermennirnir verið í óhreinum görmum, og mjög
hirðuleysislega klæddir, en nú voru þeir í bláum
lafatreyjum og drifhvítum buxum, og nú blikuðu
byssustingir þeirra í sólskininu. Hershöfðinginn og
dróttstjórar hans stóðu lítið eitt til hliðar, og hjá
honum stóð einnig erindreki stjórnarinnar, klæddur
sem yfir-hershöfðingi.
En fyrir utan stauragirðinguna mátti líta stóra
hópa af alvopnuðum Indíönum. Höfðingjar Indíana
höfðu verið boðaðir á þennan fund, en hermenn þeirra
mættu allir ótilkvaddir, og höfðu þeir búið sig sem
bezt. Þeir báru byssur, hnífa og vígaxir. Tjöld þeirra
voru úti í skógarjaðrinum.
Hermenn Indíana söfQuðust nú allir í einn hóp,
og skipuðu sjer í opinn ferhyrning fyrir framan kastal-
ann. Bak við þá þyrptust konur þeirra og börn
saman, og horfðu á þá. Þær voru rólegar að sjá.
Hátiðlegur alvörublær hvíldi yfir öllum Indíönunum.
Það var lika hið helgasta og mikilvægasta áhugamál
þeirra, sem hjer var um að ræða.
Heriið Bandamanna gekk nú eftir hljóðfalli her-
göngulagsins fram í hliðið á stauragirðingunni. Rand-
ólfur fyigdist með því, og með því að honum hafði
ekki enn verið boðið, að vera á neinum tilteknum
stað, tók hann sjer pláss meðal dróttstjóra hershöfðingj-
ans. Bak við liðsmennina stóðu nokkrir mikilsmetnir
borgarar, er komið höfðu á fundinn fyrir forvitnis
sakir, og sá Randólfur meðal þeirra Klinton þann,
er áður er getið um, og gamla Klinton, föður hans.
Herforingjarnir og höfðingjar Indíana tóku nú vin-
gjarnlega höndum saman, og óskuðu hvorir aðra vel
komna á fundinn. Að því loknu hófust umræðurnar.
Erindreki stjórnarinnar tók fyrstur til máls. Hann
skoraði á Indíana, að beygja sig góðmótlega undir
hinn nýja samning, og flytja þegar til Arkansas. Hann
lofaði landið mjög, sagði, að þar væru sljettur al-
þaktar ailskonar villidýrum, ár og lækir með krystalls-
tæru vatni I, og heiðblár himin, sem aldrei sæist ský-
skaf á. Og svo benti hann þeim á það, hverjar
aflciðingarnar yrðr., ef þeir sýndu nokkurn mótþróa.
Jafnvel þótt ræða stjórnar-erindrekans væri fremur
dauf og fjörlaus, þá hafði hún þó nokkur áhrif á
Indíana. Þeir af Indíönum, sem ragastir höfðu verið,
Ijetu nú alveg hugfallast. Malsuppskera Semínóla
hafði verið mjög litil það sem af varsumrinu. Kvið-
inn fyrir yfirvofandi ófriði hafði þegar fyrir löngu
gert þá órólega og annars hugar, og nú var uppskeru-
tlminn um garð genginn. Það var þegar orðinn
tilfinnanlegur bjargræðisskortur hjá þeim, og sáu
Þeir þvi fram á hungur og eymd þegar vetraði.
Næst á eftir stjórnar-erindrekanum tók Safn-Jones
til máls. Hann var einn af öflugustu andvlgismönn-
um framsalsins.
»Vjer höfum sjeð landið*, sagði hann. »Vjer
köfum sjeð það land, sem hinn voldugi faðir I
Washington vill láta oss fá I staðinn fyrir vort eigið
land. Getur vel verið, að landið sje gott, en nábúar
þess eru slæmir, og myndum vjer aldrei geta lifað I
friði við þá. Vjer getum ekki lofað meiru, en því,
að láta þjóð vora skera úr þessu máli, þeger vjer
erum aftur heim komnir. Vjer höfum fyrir vort leyti
skorið úr því — vjer erum hamingjusamir 0g ánægðir
I voru eigin föðurlandi, og tengdir átthögum vorum
með lífi og sál. Vjer getum þess vegna ekki farið —
viljum alls ekki fara«.
Margir fleiri tóku til máls. Nokkrir þeirra höll-
uðust að ræðu stjórnar-erindrekans, en fiestir ljetu
það með skýrum orðum I ljósi, að þeir hefðu einsett
sjer, að halda kyrru fyrir I föðurlandi sínu.
Onopa, æðsti höfðingi Seminóla, eða konungur
þeirra, hafði hingað til hlustað á ræður manna, en
ekki tekið sjálfur til máls. Hann var höfðingi hinnar
voldugustu ættar meðal Semínóla, og fyrir því hlaut
vilji hans og ættmanna hans að ráða mestu I þessu
máli. Þegar hann stóð upp, varð dauðaþögn, og
öllum varð litið þangað, sem hann var.
Allt I einu varð hreifing nokkur í hermannahópn-
um bak við konunginn. Maður einn ruddi sjer braut
gegnum hópinn; það var ungur hermaður, laglegur I
sjón og framgöngu. Hann bar merki konungs, þrjár
svartar arnarfjaðrir. Meðal hinna ýmsu skrautgripa,
er hann bar á sjer, var einkum einn, sem var sjer-
staklega einkennilegur. Það var kringlótt gullplata,
er hjekk I silkibandi um háls hans, og var sólin með
geislum sínum grafin á hana.
Allur þingheimur varð sem þrumu lostinn, er
hann sá þennan unga höfðingja; hvísl og hljóðskraf
heyrðist hjer og þar I mannþyrpingunni, og mátti þar
greinilega heyra nafnið »Yaha-Hajo«, sem er tungumál
Samínóla, og þýðir »Ljómandi sól«.
»Það er illa farið, að þessi þorpari skyldi rekast
hingað*, mælti fulltrúi stjórnarinnar, og sneri sjer að
hershöfðingjanum. »Hann er viss með að spilla öllu.
Sko, nú er hann að leggja konungi ráðin«.
Yaha-Hajo stóð við hlið konungsins, og hvlslaði
einhverju I eyra honum. Alvörusvipurinn á andliti
hans, og hið hörkulega augnaráð hans, sýndi það
ljóslega, að hann var að eggja konunginn til einbeittr-
ar mótstöðu. Þegar þessi ungi höfðingi hafði lokið
máli sínu, vjek hann til hliðar.
Svo tók konungurinn til máls.
»Mitt svar er að eins eitt«, mælti hann, »og það
er stutt. Jeg er ánægður með það land, sem jeg nú
á heima i, og vil ekki yfirgefa það«.
Þegar konungurinn hafði þannig mælt, gullu við
fagnaðaróp frá vörum allra föðuriandsvina, en Omatla
og fiokksmenn hans urðu súrir á svipinr.
Þolinmæði stjórnar-fulltrúans var nú að þrotum
komin. Hann gleymdi sóma sínum, og gerði svo
lítið úr sjer að draga dár að höfðingjum Indiana.
»Þett er allt saman yður að kenna, Powell«, mælti
hann, og sneri sjer að Yaha-Hajo. »Þjer hafið graut-
að I konunginum, og fengið hann til þess, uð snúast
gegn óskum vorum«.
Þegar Randólfur heyrði nafnið Powell, hnykkti
honum við. Ósjálfrátt gaf hann gætur að hreifingum
fulltrúans, og sá, að hann hlaut að eiga við Indiana-
höfðingjann Yaha-Hajo. Og nú var eins og þykkri
skýlu væri brugðið frá augum hans: Þrátt fyrir
hörundsfiúr og annan Indiana-útbúnað þessarar ungn