Haukur - 01.07.1901, Blaðsíða 11

*•
V
„Kóng’urinn“ og kosningarnar.
Dönsk frásaga eftir Ingvor Bondesen, með myndum eftir Poul Steffensen.
(Niðnrl.)
„Jæja, verði þinn vilji“, svaraði Marteinn. „Ef
þú kýst það heldur, að við leysum frá pokanum og
segjum það, sem okkur býr ; brjósti, þá er jeg alveg
eins fús til þess. Jeg skal þá segja þjer það blátt á-
fram, Hans Jörgen, að jeg ætlaði varla að trúa mínum
eigin c-yrum, þegar sonur minn kom heim og sagði
mjer, að þú hefðir rekið sig burt, ekki vegna þess, að
hann hefði gert sig sekan um neitt óheiðarlegt athæfi,
eða hirðuleysi i því, að gegna skyldum sínum, heldur
vegna þess, að hann og hún Gústa voru að draga sig
saman. Jeg gat ómögulega skilið í öðru, en að Nieis
væii Ágústu fuilkomlega samboðinn; og þegar mjer
svo varð litið til baka á bernskuár okkar og æskuár,
þá fannst mjer satt að segja, að það væri ijóta höfð-
ingjasniðið, sem þú værir búinn að taka á þig. Og
svo hjet jeg því með sjálfum mjer, að í næsta skifti,
sem kosningar færu fram, skyldir þú vera laus við
atkvæði mitt og annara Stakkeyinga. Þú hefir auð-
vitað leyfi tii þess, að gefa hana dóttur þína hverj-
urn sem þú vilt; en við höfum þá svei mjer líka leyfi
til þess, að gefa atkvæði okkar þeim, sem við viljum".
„Auðvitað, auðvitað. — Ja, þá verð jeg að
teija mjer sextíu atkvæðum færra í þetta skifti, held-
ur en jeg hafði hugsað mjer“, mælti Ristoft þurlega.
„En þrátt fyrir það vona jeg samt sem áður, að jeg
nái kosningu“.
„Eigum við ekki að segja sextíu og sex? Við
erum nú reyndar eiginlega sextíu og átta; en hann
Mikkel gamli Hansen fótbrotnaði hjerna um daginn,
og liggur þess vegna í rúminu, og Rasmus formaður
er orðinn svo hrumur, að við getum líklega ekki
komið honum ofan í bátinn“.
„Jeg skii ekki heldur, að það sje neitt nauðsyn-
legt fyrir ykkur, að veraað hugsa um að manna út báta,
úr því að þið ætlið ekki að kjósa".
„Ætlum ekki að kjósa? Jú það veit trúa mín,
að við ætlum að kjósa. Hefir þú nokkurn tíma lifað
þann kjördag, er við Stakkeyingar mættum ekki allir
sem einn maður, og notuðum kosningarjett okkar?
Nú er það bara þetta, að við viljum ekki kjósa þig.
Við kjósum náttúrlega hann Pál Madsen, þorskhausinn
þann*.
„Pál Madsen? Alveg þveit á móti sannfæringu
ykkar! Nú, það getur maður kaiiað „upplýsta" kjós-
endur!!“
„Pú getur kallað það, hvað sem þú vilit. En
þú verður að gá að því, að það eru ekki einungis
sextíu og sex atkvæði, sem þú missir, heldur eru
það hka sextíu og sex atkvæði, sem keppinautur
þinn græðir; það er hundrað þrjátíu og tveggja at-
kvæða munur — og þá er jeg nú skolli hræddur um
að þú fallir, Hans Jörgen".
Ristoft pagði. Hann beit á vörina, og var ná-
fölur í framan.
„Sko, jeg hugsa nú sem svo“, mælti Marteinn
enn fremur, „að þetta sje mál, sem þú getir látið
þjer liggja í ijettu rúmi; mjer íinnst að þú megirláta
þig alveg einu giida, hvort þú nærð kosningu eða ekki.
En jeg vildi segja þjer hreinskilnislega frá því, hvern-
ig „sakiinar standa", til þess að þú getir dregið þig í
hije, meðan tími er til þess, þvi að það er nú einu
sinni sannfæring mín, að þú getii' ekki án okkar
Stakkeyinga verið, þegar á kjörfundinn kemur“.
Ristoft. svaraði engu. Marteinn stóð upp.
„Jæja, nú hefi jeg lokið erindi mínu, og nú ætla
jeg að kveðja þig, Rístótti“.
Ristoft leit upp.
„Við getum ;eynt að tala betur um þetta“,
mælti hann lágt, og reyndi að bæla niður geðshrær-
ingar sínar. En Marteinn greip frain í fyrir honum:
„Pað er ekkert meira um það að tala. Klukkan
4 í dag er jeg að hugsa um að kalla kjósendurna
saman, til þsss að við getum tekið fullnaðar-ákvörð-
un um það, hvernig við eigum að haga okkur á
kjörfundinum. Og fari svo, að þú viljir fá atkvæði
okkar, þá getur þú skroppið yfir um til okkar um
það leyti, og tekið konuna þína og hana Gústu með
þjer. Þú þarft ekki að fara að halda neina kjörræðu,
eða útlista pólitíkina þína fyrir okkur, því að þess
konar þvættingi botnum við Stakkeyingar ekkert í
hvort sem er. Þú getur bara gengið fram, þegar við
erum allir mættir, og sagt: „Jeg skrapp hingað yfir
um, til þess að samþykkja trúlofun þeirra Níelsar
Marteinssonar og Ágústu dóttur minnar". Og þá
stend jeg upp, og segi: „Já, gerið þið svo vel, aliir
samann, og komið þið yfir um með okkur, og þá
drekkum við trúiofunarskálina þeirra um leið“. En
skyidi nú svo fara, að þú hugsaðir þjer að hafa það
svona, þá þyrftir þú helzt að gefa okkur bendingu
um það svo sem einni stundu áður. Pú getur t. d.
dregið upp flagg á stöngina hjerna úti í garðinum.
Við sjáum það svo vel út um gluggana hjá okkur,
og vitum þá undir eins, að flaggið boðar púnskollur
fyrir okkur gömlu mennina i kvöld, og unun og
gleði fyrir unga fólkið“.
Marteinn fór. Ristoft fyigdi honum ekki til dyra.
En tveim
klukkustund-
um siðar var
fáninn dreginn
upp í topp á
hvitu stöng-
inni í garðin-
um á Skó'gum.
Og kjörfund-
ardaginn rnátt.i
sjá sextíu og
sex Stakkeyinga, er reru til lands á átta bátum, og
fór bátur „kóngsins" í fararbroddi. í’essir sextíu og
sex Stakkeyingar endurkusu allir gamla þingmanninn
sinn, eins og þeir voru vanir, og kiukkan fjögur um
daginn lýsti kjörstjórinn yfir því, að Ristoft, sjálfseign-
aibóndi á Skógum, væri endurkosinn -sem þingmaður
kjördæmisins Hann hafði fengið 59 atkvæðum meira,
heldur en keppinautur hans, Páll Madsen.
Si Rr íilur.
"rv
Læknirinn athugar fundið lík, og kemst að þeirri
niðuistöðu, að ekkert líf leynist, með þvi. Lögreglu-
— 93
— 94