Haukur - 01.08.1901, Blaðsíða 2

2
AUGLÝSINGABLAÐ HAUKS
úCvarnicj á Jag að íaéa að mjar
viðsRiftamcnn ?
(Þýtt úr „Vejen til Rigdom“.)
---*<>•-
Pað stoðar ekki, að krossleggja hendurnar í kjölt-
unni, og bíða þess, að krónunum rigni af himnum
ofan. Atvinnurekandinn er neyddur til þess, að stíga
ákveðin spor, ef hann vill ávinna sjer hylli almenn-
ings og viðskifti hans. Auglýsingar og kurteisi eru þau
tvö höfuðöfl, sem laða viðskiftamennina að hverri
verzlun.
Mikilvægi auglýsinganna,
Pyrir hverja „Forretning", sem þarf á stuðningi
almennings að halda, til þess að geta blómgazt (og
án hans stuðnings getur engin „Forretning" staðizt),
eru auglýsingar í blöðunum hið lang-áhrifamesta og
bezta meðal, sem kostur er á; en til þess verða aug-
lýsingarnar samt að koma fram í því formi, að þær
geti vakið athygli almennings.
Menn segja stundum, að þeir hafi reynt að aug-
lýsa, en ekki orðið varir við gagn af því. Þeir segja
þetta ef til vill satt, en orsökin er eingöngu sú, að
þeir hafa verið of sparsamir að því er auglýsingarnar
snertir.
Aðrir fullyrða, að þeir hafi ekki ráð á því að
aUglýsa. Það er sama sem þeir segðu, að þeir hefðu
enga peninga til þess, að reka „Forretninguna".
Er það ekki skiljanlegt hverjum hugsandi manni,
að auglýsingablað, sem allir lesa, er sú öflugasta og
mælskasta tunga, sem þú getur notað til þess, að tala
við allan þann fjöida, er þú villt gera að þínum við-
skiftamönnum? Meðan þú sefur, eða talar við einn
og einn viðskiftamann, talar auglýsingin þín við þús-
undir manna, sem ekki þekkja þig, og alls ekki vissu,
að þín „Forretning" var til, og sem máski hefðu
aldrei fengið vitneskju um það, ef þeir hefðu ekki les-
ið auglýsinguna þína.
Að tiltaka stærð eða fyrirkomulag auglýsingar-
innar, er ekki hægt; en svo mikið er áreiðanlegt, að hin
svo kallaða „standandi auglýsing" hefir reynzt. bezt
og áhrifamest, vegna þess að hún, með því að vera
endurtekin hvað eftir annað, verður til þess að vísa
mönnum ósjálfrátt veginn, þegar þeir þurfa að kaupa
eitthvað af hinum auglýstu vörum.
Það er heimskulegt, að vera að tala um það, að
auglýsingarnar kosti svo mikið. Menn gætu með jöfn-
um rjetti kvartað og kveinað yflr því, að það sje svo dýrt,
að vernda vöruforða sinn fyrir regni og snjó, eða fyr-
ir þjófum. Annað mál er það, að ef þú þekkir tvö
blöð, sem eru jafn víða lesin, þá er sjálfsagt fyrir þig,
að auglýsa í því blaðinu, sem tekur minna verð fyrir
jafnstóra auglýsingu.
Einstaka kaupmaður, sem er nógu vel að sjer til
þess, að skilja mikilvægi auglýsinganna, er á hinn
bóginn svo einfaldur, að hann auglýsir að eins í þeim
blöðum, sem íylgja einhverri sjerstakri politískri stefnu
í lands- eða bæjar-málefnum. Sje það vilji kaupmanns-
ins, að eiga eingöngu viðskifti við menn, sem sjeu
sömu skoðunar sem hann i pólitískum efnum, þá er
þes8i aðferð hans alveg rjett; en álíti hann hins veg-
ar, að allir peningar sjeu jafngóðir, frá hverjum sem
þeir koma, þá er það mjög heimskulegt af honum,
binda sig við blöð sjerstakra stjórnmálaflokka.
Einstaka kaupmaður og handiðnamaður er og til,
sem hefir gaman af því, að koma fram sem fyndinn
maður eða skáld í augiýsingum sinum. Sje það til-
gangur siíkra manna, að vekja eftirtekt á sjer eða að-
hlátur, þá er aðferð þeirra alveg rjett; en sje um al-
varlegar „Forretningar” að ræða, þá má slík ljettúð
og slík heimska með engu móti eiga sjer stað. Að
vera svo stuttorður og gagnorður, sem auðið er, en
segja þó skýrt og skilmerkilega allt það, sem segja á,
það er sú rjetta aðferð við allar auglýsingar. f*ótt
ótrúlegt sje, eru enn á vorum dögum til „Forretnings-
menn“, sem eru svo blindir, að þeir skilja það ekki
eða hugsa ekki út í það, að ekkert afl er til, sem geti
eins og blöðin flogið með það, er segja þarf, i allar áttir
og til allra. En slíkt er ófyrirgefanleg blindni hjá manni,
sem ætlar sjer að fást við „Forretningar". Það eral-
veg óhætt að fullyrða það, að auglýsing í víðlesnu
auglýsingablaði nú á dögum, er lesin af fimm til tí-falt
fleiri mönnum, heldur en fyrir svo sem tuttugu árum.
Nú er auðvelt fyrir hvern „Forretningsmann“, að láta
prenta auglýsingar sínar þannig, að þær verði á fáum
dögum lesnar af mörgum þúsundum manna, og láti
þeir pienta þær í nægilega mörgum og margs konar
auglýsingablöðum í senn, mega þeir eiga það vist, að
þær verða lesnar af öllum íbúum landsins.
Sá, sem slær hendinni móti stuðningi þeim, sem
hann getur haft af skynsamlegum auglýsingum, lætur
ekki einungis ónotað bezta tækifærið til þess, að auka
og auðga „Forretning" sína, heldur afsalar hann sjer
líka öllum slíkum hagsmunum í hendur hinum hyggn-
ari keppinautum sínum.
í sambandi við þennan kaíla bókarinnar, skulum
vjer enn þá tilfæra nokkur „gullkorn", og umsagnir
heimsfrægra manna, sem hafa orðið miljónaeigendur á
því að auglýsa. j
Gullkorn fyrir auglýsendur.
Auglýsingin er hestur, sem maður beitir fyrir
vagn fyrirtækjanna.
Auglýsingin er sálin i sjerhverju fyrirtæki.
Ef þjer haldið, að þjer eigið ekkí að auglýsa,
vegna þess, að þjer haflð ekki efni á því, þá skjátlast
yður stórlega. Pjer hafið einmitt ekki efni á því, að
láta það vera.
t’að, sem sáð er í dag, má ekki ætlast til, að
hægt sje að uppskera þegar á morgun.
Umsagnir merkra manna.
Yegurinn til auðæfa liggur i gegnum prentsvertuna.
Barnum.
Allt mitt lán á jeg því að þakka, að jeg hefi
auglýst jafnt og þjett. Bonner.
Stöðugar auglýsingar hafa geflð af sjer allt það,
sem jeg á. A. J. Steward.
Auglýsingarnar hafa sömu þýðingu fyrir kaup-
manninn og atvinnurekandann, eins og gufan fyrir
vjelina — þær eru hið mikla knýjandi afl.
Macaulay lávarður.
Hvernig á heimurinn að geta vitað það, að jeg
[Framh. á 3. bls. kápunnar.J