Haukur - 01.03.1914, Qupperneq 1

HAUKUR
HEIMILISBLAÐ MEÐ MYN'ÐUM.
{$)■ (;$)• <$> vj>- (®> (;'> <Í2V <s> <§> <@> <@> <gi> <Ij> <gj) "<|^ ^jj)
£eynðarðömar parísarborgar.
Saga eftir Eugene Súe.
Meö myndum eftir frakkneska dráttlistarmenn.
(Framli.
Annar þáttur.
það var svart, og stóð á því með stórum gullnum
stöfum: »Franceur, slátrari«.
En forvitni iðjuleysingjanna var ekki enn þá
svalað til fulls. Hver var þessi Franceur? Einn
þeir gerðust, sem talað er um hjer að framan. hinna allra-forvitnustu reyndi að komast fyrir það
X)er skulum nú hregða oss til smábæjar eins, sem hjá piltinum, sem hafði verið í búðinni og átti að
1. kapítuli.
/ Adams-ey.
Fullur mánuður er liðinn frá því er atburðir
heitir Adams-ej'. Hann
stendur á einkennilega
^grum stað á bakka
^ise-fljótsins, rjelt við
skógarjaðarinn. — í
Stnábæjum geta ó-
n^erkilegustu smáat-
hnrðir oft orðið að
stórviðburðum, og
Sötuslæpingarnir í
^óams-ey höfðu nóg
gera þennan morg-
Un, að ræða um það,
hvenær nýi eigandinn
helztu sláturbúð-
,nni í bænum mundi
kntna. það var áreið-
anlegt, að ekkjan Du-
lnont, sem hafði átt
sláturbúð þessa, hafði
nýiega selt hana ein-
hv
erjum, — en liver
Þessi nýi eigandi var,
eða hvenær hann var
Vsentanlegur, það
hafði engum tekizt
fá vitneskju um.
Nýi eigandinn
hlaut að vera stórefnaður maður, því að hann
hafði látið mála búðina alla, og skreyta hana
nieira en þar voru dæmi til — hafði auðsæilega
ekkert til sparað, að gera hana sem viðhafnar-
^esta. Síðastliðnar þrjár vikur höfðu trjesmiðir
°8 málarar unnið þar dag og nótt. Nú var búðin
altilbúin — vantaði ekkert, nema nafnspjald nýja
e'gandans, og götuslæpingarnir biðu þess óþolin-
•uóðir, að það yrði fest á vegginn uppi yfir dyr-
Ullnm. Loksins kom svo nafnspjaldið á sinn stað;
verða það eftirleiðis.
Það var unglingur,
góðlegur á svip og
ráðvendnislegur — og
var nú önnum kafinn
að koma kjötmetinu
fyrir í hillunum og
sýningargluggunum.
Hann sagði að hann
hefði ekki einu sinni
sjeð tilvonandi hús-
bónda sinn enn þá;
hr. Franceur liefði
ekki komið sjálfur,
til þess að kaupa búð-
ina og verzlunina,
heldur hefði hann
sent umboðsmann
sinn til þess. En
pilturinn efaðist ekki
um, að húsbóndi hans
mundi gera allt, sem
í hans valdi stæði,
til þess að gera við-
skiftavini sína ánægða
og ávinna sjer traust
Múrf. Þeirra’
Bæði þessi um-
mæli piltsins og útlit búðarinnar — því að þar
bar allt vott um reglusemi og þrifnað — varð til
þess, að forvitnisseggirnir fengu bezta álit á þess-
um hr. Franceur, og margir þeirra lofuðu piltin-
um því þegar í stað, að þeir skyldu skifta við
liann.
Tveim klukkustundum síðar óku tveir menn í
tágavagni inn í sláturhússgarðinn og námu þar
staðar. Mennirnir fóru ofan úr vagninum. Ann-
ar þeirra var Múrf, er nú var að fullu gróinn
IX. BINDI
Nr. 10.—12,