Haukur - 01.07.1914, Side 1

HAUKUR
HEIMILISBLAÐ MEÐ MYNOUM.
íeyniaríómar parísarborgar.
Saga eftir Eugene Sue.
Með myndum eftir frakkneska dráttlistarmenn.
(Framh.)
Germain vissi undir eins, hverjir mundu vera
^aldir að þessari fyrirsát, og flutti sig því sam-
^tundis burt úr Musterisgötu, og nú hefir enginn
neina hugmynd um það, hvar hann heldur til«.
Hjer hætti baróninn snöggvast lestrinum og
niælti:
»Hingað voru eftir-
fírennslanirnar komnar,
Þcgar Skólameistaran-
úm var refsað fyrir
Slæpaverk sín. Og eftir-
grennslanir þær, sem
hans konunglega tign
hefir látið gera síðan,
^afa ekki orðið að
ftúklu liði. Nú skuluð
þjer heyra árangurinn
þeim:
Pranz Germain bjó
^jer um bil þrjá mán-
«ði í Musterisgötu nr.
það er stórt og
ftiikið hús, fjórar hæð-
lr> og íbúar þess eru
hver öðrum einkenni-
^egri, hvort sem um
störf þeirra eða annað
háttalag er að ræða.
Germain hafði komið
sjer vel þar í liúsinu,
verið glaðlyndur, hjálp-
fús og viðfelldinn við
aUa, og þótt tekjur
hans virtust af skorn-
ftm skammti, hafði
hann þó hjálpað töluvert fátækri Qölskyldu, sem
bafðisl við í þakskotsherbergi uppi á lofti. Eng-
‘ftn af íbúum hússins hefir getað gefið neina vitn-
eskju um það, hvar Franz Germain muni nú eiga
heima; það er haldið, að hann hafi vinnu í ein-
hverri verzlunarskrifstofu.
Eina mannlega veran, sem ef til vill veit það,
^var hann á nú heima, en ung stúlka ein, sem á
heima i húsi þessu í Musterisgötu. Það er einstak-
'ega lagleg saumastúlka, og er hún kölluð ungfrú
^Hláturdúfaa. Germain hefir víst verið nákunn-
'ftgur henni. Hún á heima i næsta herbergi við
herbergi það, sem Germain hafðist við í, og her-
bergi hans hefir ekki verið leigt út enn þá, síðan
hann flutti sig. Ef hugsanlegt væri að hægt væri
að veiða eitthvað upp úr saumastúlkunni, þá værí
máske reynandi að taka herbergi þetta á leigu.
F*að hefir þótt mega ráða það af nokkrum orðum,
sem dyravarðarkonan
glopraði út úr sjer, að
menn gætu áreiðanlega
fengið vitneskju um
það hjá Hláturdúfunni,
hvar sonur Skólameist-
arans væri niður kom-
inn, og að hans kon-
unglega tign gæti í
þessu húsi fengið tæki-
færi til að kynnast ein-
kennilegri siðum, hátt-
um og atvinnugreinum
og þó sjerstaklega meiri
örbirgð og eymd, held-
ur en hann hefir áður
haft hugmynd um«.
0
6. kapítnli.
d'Harville markgreifi.
))Þjer sjáið það á
þessu, Múrf minn góð-
ur«, mælti baróninn,
»að við verðum að fara
til Jakobs Ferrand,
skjalaritara, til þess að
fá vitneskju um foreldra Sólskríkjunnar, og að
við verðum að spyrja Hláturdúfuna um það, hvar
Franz Germain á heima«.
»Já, þetta er nú allt saman gott og blessað,
hr. barón«, svaraði Múrf. »En það er ekki þar
með búið: Hafið þjer ekki lika einhverjar fregnir
að færa af d’Harville markgreifa?«
»Jú, og sem betur fer er kvíðbogi sá, sem
hans konunglega tign hefir borið fyrir því, að
fjárhagur markgreifans væri slæmur, með öllu
ástæðulaus. Hr. Badinot fullyrðir, — og jeg held
að hann viti þar vel, hvað hann segir, — að Qár-
Af tilviljun komst hans konunglega tign að pví, við hvílík
eymdarkjör veslings konan átti að búa (sjá 124 dálk).
IX. BINDI
Nr. 16.—18.