Íslenzk sagnablöð - 21.04.1824, Blaðsíða 2

3
1824-25
4
enn fleiri fmáhús féllu í grunn edr hrepptu
líkan vanfa. Miklu íkadvænlegra vard ann-
ad ofvidri, nóttina milli þefs 3da og ^da
Febiúirí 1825, fem olli geyfílegu hafróti,
er brautft inn yfir allar Vefturftrendur Jót-
lands og Hertogadaemanna, og íkoladi al-
gjörlega burt nockrum fmáeyum, enn eyd-
ilagdi margar fleiri; tók þar af rnörg þorp
og bæi, er bygd voru á hædum og. böckum
fem frá alda-ödli höfdu verid fmámfaman
famanorpnar og hæckadar, bæunum til un-
dirftödu, svo þeir ftædi óhaggadir af brimi
og flódum, enn þessi forsjálni vard ad fínni
til aungrar hlýtar. Vída brautft hafid inn
á meginland, gegnum þá svokölludu díkis-
garda, fem líkiast öruggum virkium , og
bygdir eru med ferlegum koftnadi at fjár*
og mann-afla til at varna ágáng haffíns yfir
hin lágu mcrskislönd (fjá Confíftorial-Asr
íefíbrs Oddfens íkírslu um þeirra lands-
lag og vördslu, í Landaíkipanarfrædanna
Sídari Parts itu Beild Bls. 960^97). Flódi
þá hafid fumftadar yfir þau umgyrdtu lands-
pláts og gjördi þar mikin usla; í ödrum
hérödum íködduduz vördslugardarnir miög
(fyri Sudrþéttmeríki, til dæmis, uppá 50,000
rdli, hvad fumir þó ætta ýkjur nockrar)
án þefs ad sjórinn annars spillti húfum edr
jördum. Allsftadar íkémdiz þó Forlandid
(er liggr utan tédra garda) mjög ftórum,
einnignockur eylönd,ennþó hcldft þær fyrr-
umgétnu óumgyrdtu fmáeyar, er Halli-
ger nefnaz. Nockrirkaupftadirmeginlands-
ins urdu einnig fyri þeífum fáhcyrda fjáf-
argángi, eins og fídar mun fagt verda.
I þeim óíköpum íkildiz fá hluti Jótlands er
liggr fyri nordan Limafjörd (nveftr partr
Álaborgar ftiptis) algjörlega frá meginland-
inu med mjófu fundi, ad minnfta kofti
fyrft um sinn. pótt fióíkadar þeífir þann-
ig yrdu afardrjúgir í födurlandi voru, er
þó enn geypilegar frá þeim fagtí Hamborg-
ar umdæmi og kóngsríkinu Hannóver, enn
einkum þó í Fríslandi og Hollandi (edr þeim
sameinudu Nidurlöndum). Fránkaríkis og
Englands ftrendur sluppu ej heldr fríar fyri
þei*i ad öllu leiti.
Annars var vetur þefli algiörlega fnióa*
og frofta-laus, allt framm yfir þad nú um-
gétna ofvidri; íkömmu eptir þad ftilltiz
loptid loks úr þeim lángvinna hretvidra
bálk, og í öndverdum Febrúaríó kom lok-
fíns hreinvidri med vægum froftum og þíd-
vidri á víxl; ad álídandi mánudinum gjörd-
iz fniókoma nockur med kulda um frekan
vikutíma, enn fídann tekur vorvedráttan
til ad fýna fig, þótt fallvöllt fé, þar hún
ádr hafdi birtft um ftund í ótíma, einkumj
útlöndum, hvar vorblómftr fpruttu fyri
midjan vetr, og jólin voru fumftadar fögd
hlýari enn Jónsmefí’uleitid hid næftlidna.
Um fömu mundir qvörtudu Vallendíngar (í
Neapólis fiallbygdum) yfir fnjófergi og af-
arfrostum sem jafnvel urdu nockrum mann-
eíkjum ad bana, Ad ödruleiti höfdu hitar
og þurkar á næftlidnu fumri og haufti plág-