Alþýðublaðið - 10.06.1939, Side 2
LAUGARÐAGINN 10. Júni 1939.
ALÞfÐUBLAÐiÐ
UMRÆÐUEFNI
Hjólreiðagrindurnar við
skrifstofuhúsin. Enn um
Austurvöll. Hraunhellna-
borg umhverfis styttuna.
Sumarfrí unga fólksins. Far-
fuglahreyfingin. öræfin
kalla. Þjóðstjórnin og þjóð-
leikhúsið. Viðtalstími ráð-
herranna, gestirnir og klögu-
mál þeirra. Hvít stjórnar-
ráðshöll á Lækjartorgi.
ATHUGANIR HANNESAR
Á HORNINU.
VIÐ ALLMÖRG skrifstofuhús
hér í bænum eru hjólreiðagrind-
ur og það er til mikilla bóta. Hins
vegar eru hjólreiðagrindur alls
ekki nógu víða og annað, sem er
enn verra, að hjólreiðamenn virð-
ast ekki vilja ætíð nota grindurn-
ar, þar sem þær annars eru. Það
ætti að gera það að skyldu að hafa
slíkar grindur við dyr allra skrif-
stofuhúsa í bænum. Það myndi
mjög mikið laga umferðatregðu,
sem óneitanlega er við f jölda mörg
stærri hús hér í bænum.
' VIÐ ÍTREKAÐA skoðun á Aust-
urvelli og því, sem þar hefir verið
gert upp á síðkastið, og sem mér
þykir mjög gott, eins og ég hefi
áður sagt, finst mér að eitt vanti.
Það vantar hraunhellnaborg um-
hverfis styttuna af Jóni Sigurðs-
syni, Moldarbyngurinn verður ■ að
hverfa og Austurvöllur myndi
batna mikið við það að komið yrði
upp hraunhellum umhverfis stytt-
una. Það getur þó verið að Matt-
hías Ásgeirsson ætli að hafa það
einhvern veginn öðruvísi og má
vera að það sé alveg eins vel hægt.
NÚ FARA MENN að hugsa um
sumarfrí sín, sumarið er komið
fyrir löngu og þar sem margir
vinna við stór fyrirtæki, verða
menn að fara að taka sér frí svo
að síður rekist á. En hvert ætla
menn að fara? Það er spursmál,
sem margir hugsa um. Farfugla-
hreyfingin er nú hafin hér og og
hefir þegar náð mikilli útbreiðslu.
Vonandi skipuleggur hún sumar-
frí fyrir alla þá, sem vilja eyða
sumarfríi sínu í öræfaferðum,
gangandi upp á fjöllin og inn í ó-
bygðirnar. Ódýrara og skemtilegra
sumarfrí er varla hægt að fá hér
á landi og það skapar áreiðanlega
meiri heilbrigði að eyða sumarfríi
sínu á þann hátt heldur en að
flækjast um landið í bílum. Unga
fólkið á tvímælalaust að taka upp
þá góðu venju að eyða sumarfríum
sínum í stórhópum um öræfi lands-
ins. Og það er hlutverk Farfugla-
hreyfingarinnar að sjá um að þetta
verði gert.
ÞJÓÐSTJÓRNIN hefir nú setið
í mánuð eða svo. Mörg verkefni
hafa legið fyrir henni og allir eru
sammála um það, að hefði hún
ekki komið, þá hefðu togararnir
ekki gengið jafnlengi í vor og
raun varð á. En það er eitt verk-
DAGSINS.
efni, sem ég vil minnast á og biðja
þessa víðtæku stjórn að taka til
meðferðar. Ég mótmæli þvi í krafti
velsæmisins, að hið svokallaða
þjóðleikhús standi svona lengur.
Þjóðstjórnin verður nú að láta
þetta mál til sín taka og gera ein-
hvern mat úr þessari stóru og veg-
legu byggingu. Ef hún gerir það
og fólk verður ánægt með það, þá
er rekið af okkur slyðruorð, sem
með réttu hefir lengi legið á
okkur fyrir hið ónotaða þjóð-
leikhús.
RÁÐHERRARNIR hafa nú aug-
lýst að viðtalstími þeirra sé dag-
lega kl. 10—12. Þó munu þeir ekki
taka á móti nema þrjá daga vik-
unnar: mánudaga, miðvikudaga og
föstudaga, og menn verða að hafa
það í huga, að ráðherrarnir taka
ekki á móti á öðrum dögum eða á
öðrum tíma. Til þessa hefir engin
regla verið til um þetta. og hefir
það skapað glundroða og erfiðleika
í störfum ráðherranna, en störf
þeirra eru erfiðari og meira slít-
andi en menn gera sér alment hug-
mynd um. Þá verða menn að hafa
það í huga, að þeir, sem ekki hafa
brýn erindi, geta ekki búist við
því, að þeim verði veitt áheyrn.
TIL ÞESSA hefir öllum verið
hleypt inn til ráðherranna, sem
hafa sagst þurfa að tala við þá, og
hafa menn jafnvel komið margir
sama daginn, sem hafa þurft að
kæra nágranna sinn og heimtað
refsiaðgerðir gegn viðkomandi, eða
menn hafa beðið um lán, uppá-
skrift á víxla, án þess jafnvel að
viðkomandi ráðherra þekti beið-
andann nokkurn hlut o. s. frv. —
SLÍKT FYRIRKOMULAG í
stjórnarráði mun hvergi þekkjast
í víðri veröld nema hér. Og það
er ekki nema sjálfsagt að fagna
því að meiri menningarbragur
komist á afgreiðslu í stjórnarráð-
inu, en verið hefir.
EN SVO ER stjórnarráðshúsið
sjálft annað mál. Það er fyrir
löngu orðið allt of lítið og alls ekki
samboðið hinu fullvalda íslenzka
ríki og ríkisstjórn þess. Það þarf
að rífa þetta gamla tugthús, þar
sem fangarnir drápust úr hor og
hungri fyr meir. Á sama stað verð-
ur innan skamms að rísa fögur, —
hvit höll, þar sem ríkisstjórnirnar
eru. Stjórnarráðshúsið á að vera
við Lækjartorg um aldur og æfi.
ÉG HEFI NÚ sagt stjórninni fyr-
ir verkum. Þegar hún hefir fram-
kvæmt það, sem ég hef nú lagt
fyrir hana, skal ég gefa henni
fleiri verkefni, en ef hún gerir
ekki neitt í þessum málum, þá lofa
ég henni því að halda nuddinu á-
fram.
Hannes á horninu.
Útbreiðið Alþýðublaðið!
Þumalína.
Þetta er fallegt blóm, sagði konan og kysti blómið.
En um leið og hún kysti það, heyrðist brestur En í miðju blóminu, á grænum stól, sat lítil
og knappurinn opnaðist. Það var raunveru- stúlka, yndislega falleg.
legur túlípan, það var bersýnilegt.
Hún var ekki meir en þuml- Hún fékk valhnotuskurn fyr- Og á daginn lék hún sér á
ungur á lengd, og þess vegna ir vöggu, hvíldi á bláum f jólu- borðinu.
var hún kölluð Þumalína. blöðum og breiddi rósablað
yfír sig,
I
8
8
8
Hraðlerðlr Stelndðrs:
Allar okkar hraðferöir til Akureyrar eruum Akraues.
FRÁ REYKJAVÍK: AUa mánud., miðvikuð. oq fðstud.
FRA AKDREYRI: Alla mánudaga, fimtud. og laugardaga.
M.s. Fagranes annast sjófielðina. Nýjar
uppl&itaðar bifreiðar með útvarpi.
STEINDÓE símar: 1580, 1581, 1582, 1583, 1584. |
Kaupmannahafnarblaðið
„Nationaltidende“ flytur grein
um íslenzku sýningardeildina í
New York og birtir af henni
myndir. Segir blaðið, að sýning
hessi sé miöí? fallep 00 ffefi ffóða
hugmynd um íslenzkt atvinnulíf
og framtíðarþýðingu Islands fyr-
ir flugsamgöngur. F.Ú.
Geri við saumavélar, allftkan-
ar hftimilisvélftr og skrir. M.
Sandholt, Klapparstíg 11. stmi
2635.
Áheit
á Slysavarnafélag Islands 1939.
Frá G. V. Reykjavík kr. 5. Þórdís
í Hólakoti, Akranesi (frá f. á.)
kr. 2. Jóhannes Bjömsson, Akra-
nesi (frá f. á.) kr. 4. E. S. Rvík
kr. 4. ðnefndur kr, 10. Valgerður
Guðmundsdóttír, Miðreka, Hvol-
hreppi kr. 5. Kona kr. 5. Gam-
alt áheit frá konu kr. 3. Lára
Stefánsdóttir, Bústaðabletti 3 kr.
10. Gömul 'kona kr. 5. 0. I.,
Svansholti kr. 5. N. N. afhent
af Þuríði Jónsdóttur, Þykkvabas
kr. 10. J. G. kr. 2. G. S. kr. 5.
Björn Gottskálkson, Reykjavíkkr.
25. — Kærar þakkir — J. B. B.
Páll Isólfsson heiðraður.
Á hátíðahljómleikum landsmóts
danskra söngfélaga, sem fmm
fóru í Konunglega leikhúsinu,
færði Páll Isólfsson sambandinu
lárviðarsveig að gjöf frá íslenzk-
lum söngvurum. '1 samkvæmi, senr
síðan fór fram að Hotel d’Angl-
eterre, var Páll Isólfsson sæmd-
ur æðsta virðingarmerki danska
sambandsins, en það er heiðurs-
peningur úr gulli. F.O.
V
Hjónaband.
Síðastliðinn laugardajg vor«
gefin saman í hjónaband af séra
Bjarna Jónssyni ungfrú Anna
Jónsdóttir frá Loftstöðum og
Bjarni M. Jónsson kennari. Heim-
ili þeirra er á Sólvallagötu 18.
]|/[AÐURINN SEM HVARF
58.
Blake. — Og ég kom með honum hingað til að votta það, að
hann væri sá er hann segir.“
„Hvernig getið þér vitað það?“
,,Við höfum verið starfsfélagar í mörg ár.“
„Og eruð það ennþá, gæti ég trúað,“ greip ríkisstjórinn fram
í háðslega.“
,,Hann hringdi til mín í kvöld og þó ég til þeirrar stundar
hefði eins og aðrir, álitið hann dauðann, þá þekti ég þó sam-
stundis rödd hans.“
,,Og hvenær sáuð þér hann svo aftur í fyrsta sinn?“
„Hann beið mín á skriístofu sinni.“
„Og þér þektuð hann aftur um leið og þér komuð auga á
hann?“ t
Það var ofurlítill skjálfti í rödd hennar, þegar hún svaraði:
„Nei, ekhi samstundis. En þegar hann hafði talað nokkur
orð ......ft-
„Þetta er engin sönnun.“
„Ég heimta að þið hverfið héðan burt af skrifstofunni sam-
stundis.“
Blake sat kyr. Og þegar ríkisstjórinn hvessti á hann aug-
up, sá hann að hendur hans opnuðust og krepptust á víxl
eins og í örvinglan.
„í gamla daga, þegar við vorum saman, herra ríkisstjóri, þá
ræddum við um dálítið sérstakt, sem við báðir höfðum yndi
af.“
Ríkisstjórinn þagði.
„Munið þér ekki, hvað það var, sem við töluðum um?“
„Ég efast algerlega um, að við höfum nokkurntíma hizt
fyrri en hér í kvöld.“
„Við töluðum um hunda,“ svaraði Blake. ,,Og ef þér álítið
að konan mín hafi getað gefið einhverjum samsærismönnum
sínum upplýsingar um það, þá þekkið þér hana ekki. — Ilka
hatar hunda.“
„Þetta varpar engu meiru ljósi yfir málið, en annað það
sem þér hafið borið fyrir mig í kvöld,“ svaraði ríkisstjórinn.
stjórinn.
Blake spratt á fætur og stóð þráðbeinn frammi fyrir hon-
um.
„Komið þér með mér til Southamton, 1 flugvélinni, nú þeg-
ar í nótt.“
Það var sýnilegt í svip ríkisstjórans, að skoðun hans á þess-
um næturgesti var að breytast. Maðurinn var að öllum líkind-
um enginn svikahrappur, heldur vitskertur — snar brjálaður.
„Ef þér síður viljið ferðast einsamall með okkur, herra ríkis-
stjóri, þá takið þér einkaritara yðar með í ferðina. — Bezti
veiðihundurinn, sem ég hefir nokkurntíma átt, elur nú aldur
inn á landssetri mínu í Southamton. Hann er nú að vísu orð-
inn blindur af elli, en kynið er ósvikið, — hreinæktað i báðar
ættir.“
„Mér mundi vafalaust þykja gaman að því að fá að sjá hund-
inn yðar, — einhverntíma seinna.“
,,En það verður einmitt að ske núna,“ — það lá við að Jim
æpti. — Skiljið þér það ekki, — Tinker verður að tala máli
mínu. — Hann mun þekkja mig aftur. Herra ríkisstjóri, — þér
þekkið hunda. — Þér vitið, að í þeim efnum láta hundar ekki
bleekkja sig. Við göngu mtil hans og fyrst reynið þér að kalla
á hann, svo einkaritarinn yðar og svo skal ég kalla á hann
síðastur. — Þér verðið þó að játa, herra ríkisstjóri, að gömlum
veiðihundi af afbragðskyni getur kona mín ekki hafa mútað.“
Hinn fjarræni meðaumkvunarsvipur, sem hvílt hafði yfir
andliti ríkisstjórans nokkrar mínútur, hvarf við hin síðustu
orð Blakes. í augu hans kom einkennilegur glampi. Hann
elskaði hunda og trúði á vit þeirra. Og það var eitthvað ein-
kennilega lokkandi við þessa æíintýralegu uppástungu.
„Mér dettur að vísu ekki i hug að trúa því eitt augnablik
að þér séuð James Blake,“ sagði hann svo.
„Ég álít að þér hafið ruðst hér inn til mín að næturlagi
aðeins til að reyna að hindra það að rétturinn næði fram að
ganga. Þrátt fyrir það, var ég reiðubúin að lofa yður að fara
héðan burtu, án refsingar, — allt þetta mál er nógu and-
styggilegt, þó ég færi ekki að draga yður inn í það líka. En
þar sem þér blátt áfram virðist þvinga það í gegn að koma
yður í vandræði, þá ætla ég að taka á móti þessari áskorun
yðar. Mér skal verða ánægja að fletta ofan af þessum ófyrir-
leitnu blekkingum yðar. Ég tek ekki einkaritarann minn með
mér, heldur valinn mann úr ríkislögreglunni. Ég veit hvar
Blake bjó. Og frá þeirri stundu, sem við höfum lent þar, mun
lögreglumaðurinn sjá um það, að hvorki þér eða þessi kven-
maður, fái hið minsta tækifæri til að gefa væntanlegum sam-
særismönnum ykkar, vísbendingar á einn eða annan hátt.
Hundinn mun ég finna sjálfur og leita mér annara upplýsinga.
Og þó svo færi, að hundurinn virtist þekkja yður, læt ég það
ósagt, hvort ég muni leggja meiri trúnað á sögu yðar og heiti
engu um að það hafi áhrif á gang málsins. En ef hann aftur
á móti þekkir yður ekki, læt ég samstundis setja yður og
þennan kvenmann 1 fangelsi, og læt ykkur vftc* þar þsagað tft