Alþýðublaðið - 17.07.1939, Blaðsíða 2

í
MÁNUDAGINN 17. JCLI 1939.
ALÞYÐUBLAÐI®
Þumallna.
En svalan flaug ennþá lengra burtu og landslagið varð feg-
urra og fegurra. Undir grænum tigulegum trjám við blá-
tært vatn, stóð hvít marmarahöll frá gömlum tímum. Vín-
viðurinn vafði sig upp að súlum þess og á þakinu voru mörg
svöluhreiður, og í einu hreiðrinu bjó svalan, sem bar Þuma-
— Herna er nú húsið mitt, sagði svalan — en Á einum stað lá marmarasúla, sem hafði fall-
vilt þú ekki sjálf finna handa þér fallegt blóm, ið niður og brotnað. En milli brotanna spruttu
og ég skal setja þig þar. falleg, hvít blóm.
— Það var yndislegt, sagði hún, og klappaði
» ' saman höndunum.

I Kl'.WMMMM ......HII
iiniiininiri'wy

'i • ‘iji fer

Svalan íækkaði flugið og setti Þumalínu á eitt Þetta var blómálfurinn. I hverju blómi bjó
af blöðunum. En hissa varð hún, þegar hún sá einn svona álfur, en þessi var konungur allra
lítinn mann sitja á blaðinu. Hann var hvítur blómálfanna.
og gagnsær, eins og hann væri úr gleri. Hann
hafði fallega gullkórónu á höfði og gagnsæja
vængi út úr öxlunum. Hann var ekki stærri
en Þumalína.
Hraðferðlr B. S. A.
Alla daga nema mánudaga.
um Akranes og Bergarnes. — M.s. Laxfoss annast sjé-
lerðloa. AfgreiSslan í Reykjavík á BMreiðasteð fs-
lands, sími 1540.
Bifreiðastðð Akureyrar.
Viðtal fið Asmuad
Asgeirssei.
¥ SLENZKU skákmenn-
irnir fara í kvöld með
Selfossi áleiðis til Buenos
Aires á álþjóðaskákmótið,
sem þar verður haldið — og
hefst í ágúst. Skákmennirnir
koma ekki heim fyrr en í nóv-
ember.
Af hálfu íslands taka þátt
í alþjóðamótinu fimm beztu
skákmenn landsins: Ásmund-
ur Ásgeirsson, Baldur Möll-
er, Einar Þorvaldsson, Jón
Guðmundsson og Guðmund-
ur Arnlaugsson.
Alþýðublaðið hafði í morgun
stutt viðtal um förina við Ás-
mund Ásgeirsson, hinn kunna
skáksnilling, — en hann mun
skrifa um mótið fyrir Al-
þýðublaðið, meðan það stendur
yfir.
Ásmundur Ásgeirsson hefir
tekið þátt í öllum utanferðum
íslenzkra skákmanna og sýnt á-
gætan árangur. í Hamborg
vann hann skák af 17 eða
20.6%, í Folkestone 3‘/2 af 14
eða 25%, í Miinchen 6Vá af 19
,eða 34,2% og í Stokkhólmi 8 af
16 eða 50%. *
„Allir þátttakendurnir á al-
þjóðamótinu frá Evrópu, en
þeir eru allir beztu skák-
menn Evrópu, eiga að hittast í
Antwerpen 27.—29. þ. m.,“
sagði Ásmundur. „Þaðan fara
þeir með stóru línuskipi til Bu-
enos Aires og koma þangað
rétt eftir miðjan ágúst, en mótið
á að hefjast þann 27., og það á
að standa fram í síðari hluta
september. Við íslendingar eig-
um að keppa á 4 borðum, en
vafasamt er, hvort við teflum
við allar þjóðirnar. Ég tefli á 2.
borði, en Baldur á 1. borði.“
— Hvernig segir þér hugur
um ferðina?
„Við erum vongóðir. Það er
líka skylda okkar. Við vitum
líka mæta vel, hvaða þýðingu
það getur haft fyrir landið, að
við stöndum okkur vel — og
við munum líka gera allt, sem
við framast getum. Við höfum
æft okkur af miklu kappi und-
anfarið og yfirleitt eru skák-
menn sammála um, að valið í
utanförina hafi tekizt vel. — Þá
skil ég ekki í öðru en að
við getum orðið ánægðir með
förina til Buenos Aires.“
— Þetta verður löng og
skemmtileg för.
„Við erum auðvitað mjög for-
vitnir að sjá þetta ævintýralega
land, Argentínu. Við komum
þangað, þegar vorið er að byrja.“
„Yvette“
heitir þýzk mynd, ?em Nýja
Bíó sýnir núna. Er hún gerð eft-
ir samnefndri sögu eftir Guy de
Maupassant. Aðalhlutverkið
Káthe Dorsch, Johannes Reik-
mann, Ruth Hellberg. o. fl.
Sjómannakveðja.
F.B. sunnudag.
Famif til Englands. Vellíðan
allra. Kærar kveðjur.
Skipshöfnin á Helgafelli.
Iíaupum tuskur og »trigap»iía.
IRr Húsgagnavinnustafan
Baldursgötu 30. Sfml 41W.
Athygli er hér með waMn
á pvíj að tekju* og eignaiv
skattur, fasteignaskattur,
lestagjald, Iffeyrissjéðs*
gjald og námshékag|ald
fyrir árið 1939 féllu f gjaid~
daga 30. jáni þ. á. og W
þvi gjalddaginn tveimur
mánuðum fyr en yant er.
Þá er fallið f gjalddaga
kirkjugjaid fyrir fardaga*
árið 1938—939 og Mrfitjax*
garðsgjaldið fyrir árið 1939
fellur f gjalddaga á morg~
un 15. þ. m.
Framangrelndum gjðldnm
er veitt yiðtaka f tóllstjéra*
skrifstofunni, sem er á 1.
hæð f Hafnarstræti 5, hási
Mjélkurf élagsins. Skrifstof-
an er opin virka daga kl.
10—12 og 1—4, nema laisg~
ardaga kl. 10—12.
Tollstjériini i Reyhjavfk 14. Jéll 1930.
Jón Hermannsson.
CJiARLES NORDHOFF og JAMES NORMAN HALL:
Uppreisnin á Bonnty.
24. Karl ísfeld íslenzkaði.
hrópuðu, hlógu og* pötuðu ákaft og þvöðruðu við hásetana, eins
og þeim fyndist það sjálfsagt, að þeir skildu allt, sem þau sögðu.
Konurnar voru einkum boðnar og velkomnar, og það reyndist
ekki auðvelt að halda skipverjunum við starf þeirra. Byrinn
óx stöðugt. Klukkan níu fyir hádegi vörpuðum við akkerum í
Matavaiflóanum á þrettán faðma dýpi.
Fjöldi eyjarskeggja kom þegar í stað úr landi, en það leið á
töluvert löngu, áður en nokkur virðingarmanna kom um borð.
Ég var að þvaðra við nokkrar stúlkur, og hafði gefið þeim smá-
muni, þegar þjónn Blighs kom og sagði, að skipstjórinn vildi
finna mig. Ég hitti hann aleinan í klefa sínum, þar sem hann
laut yfir kort af Matavaiflóanum.
— Ó, herra Byam, sagði hann og gaf mér merki um að fá
mér sæti á kistunni. — Ég vildi gjarnan fá að segja við yður
fáein orð. Við verðum sennilega að dvelja hér í nokkra mán-
uði, meðan herra Nelson safnar brauðávaxtatrjánum. Ég losa
yður við öll skyldustörf yðar um borð og gef ýður fullkomið
frelsi til þess að framkvæma verk yðar á þann hátt, sem vinur
minn, Sir Joseph Bank óskaði eftir. Ég hefi hugsað dálítið um
málið og hygg, að þér getið framkvæmt starf yðar bezt á þann
hátt, að búa í landi meðal eyjarskeggja. Nú er allt undir því
komið, að þér verðið heppinn að velja yður taio eða vin, og
ég vil ráðleggja yður að vanda valið. Eins og kunnugt er, velja
höfðingjar á Tahiti ekki hvern sem er, til kunningja. Ef þér
yrðuð svo óheppinn að velja yður að vin einn af lægri stétt-
inni, yrði það starfi yðar til mikils tjóns.
Hann þagði, og ég sagði: •— Ég held að ég skiljh hvað þér eig-
ið við, skipstjóri.
— Jæja, hélt hann áfram, — þér skuluð að minnsta kosti
gæta fullkominnar varkárni. Farið í larid eins oft og yður
lystir í nokkra daga. Þegar þér hafið fundið heimili, sem yður
geðjast að, skuluð þér segja mér frá því, og ég skal rannsaka,
hvers konar fólk það er. Þegar þér hafið valið -yður taio, getið
þér flutt kistuna og ritföngin 1 land. Eftir það mun ég sjaldan
sjá yður, nema þegar þér komið á minn fund og skýrið mér frá
árangri iðjunnar.
Hann kinkaði kolli vingjarnlega, og ég skildi, að samtalinu
var lokið, stóð á fætur og kvaddi. Þegar ég kom á þiljur, benti
stýrimaður mér að koma til sín.
— Hafið þér talað við Bligh? spurði hann. — Hann sagði
mér í gærkveldi að leysa yður frá öllum skyldustörfum um
borð. Þér þurfið ekki að óttast hina innfæddu. Farið í land, þeg-
ar yður lystir. Þér megið gefa eyjarskeggjum gripi yðar, en
munið, að þér megið ekki verzla við þá. Skipstjórinn hefir falið
herra Peckover alla verzlun. Ég hefi heyrt sagt, að þér éigið
að semja orðabók yfir mál Tahitibúa.
— Já, samkvæmt ósk herra Josephs Bank.
— Það er nauðsynjaverk! Það yrði til mikilla hagsmuna fyrir
sjómenn, sem þyrftu að sigla hingað. Og þér eruð heppinn.
Ég öfunda yður.
Bátur hafði flutt út að skipi farm af grísum að gjöf frá höfð-
ingja einum í landi. Mig langaði mjög til þess að komast sem
fyrst í land. — Má ég fara með þessu fólki í land, é'f það vill
flytja mig? spurði ég stýrimanninn.
— Farið, ef þér viljið. Þér verðið að kalla í þá.
— Ég hljóp út að borðstokknum og kallaði, 1 því skyni, að
vekja athygli manns, sem sat 1 skut eins bátsins. Þegar ég
hafði vakið athygli hans, benti ég á sjálfan mig og því næst á
bátinn. Hann skildi þegar í stað við hvað ég átti, og hrópaði
skipunarorð til ræðaranna. Þeir lögðú aftur að skipshliðinni.
Þegar ég stökk yfir borðstókkinn og renndi mér ofan í bátihn,
litu ræðararnir um öxl, brostu og buðu mig velkominn. Stýri-
maðurinn hrópaði aftur skipunarorð til ræðaranna og í sama
bili tóku þeir til ára og báturinn rann 1 áttina til lands.
Frá Öne Tree Hill að Point Venus er vogskorin strandlengja
um hálfa aðra mílu vegar. Við stefndum á þessa strandlengju
hér um bil miðja og ég sá hvítt sævarfroðuskúmið við bratta
fjöruna. Þegar við nálguðumst lendinguna, greip stýrimaður-
inn langa ár, til þess að stýra með og hrópaði um leið skipunar-
orð til ræðaranna, en þeir héldu árunum upp úr sjónum, meðan
fjórar eða fimm öldur riðu undir bátinn. Stór hópur Tahitibúa
beið okkar með eftirvæntingu í fjörumálinu. Allt í einu tók
stýrimaðurinn að hrópa og greip fast um stýrisárina:
— A hoe! hrópaði hann. — Teie te are rahi! Róið. Þarna kem-
ur stór bylgja! Ég man vel eftir þessum orðum, því að ég fékk
oft að heyra þau seinna.
Mennirnir sigu á árarnar og hrópuðu allir í einu. Öldutoppur-
inn lyfti bátnum og hann skreið með örskotshraða upp í fjör-
una. Stýrimaðurinn tók svo fast á stýrisárinni, að vöðvarnir
þrútnuðu. Bátinn bar langt upp í fjöru, en þar voru margar
hendur tilbúnar að taka á móti okkur og hindra það, að okkur
flæddi út aftur. Eyjaskeggjar hrópuðu og hlógu meðan þeir
drógu bátinn inn í langan skúr með stráþaki.
í sömu andránni var ég umkringdur af fólki, sem þrengdi sér
svo fast að mér, að ég gat naumast náð andanum. En samt sem
áður voru menn þessir svo vingjarnlegir og kurteisir, að ég
hafði ekki áður vanist öðru eins. Allir virtust vilja bjóða mig
velkominn. Það varð geysilegur hávaði, því að allir töluðu í einu.
Lítil böwi með svört, geislandi augu héngu í kirttlföldum hiana