Alþýðublaðið - 25.11.1939, Blaðsíða 2

LAUOAMMGUll K. NÖY. li»
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Leikhúsið.
123) Hann kom aftur og færði hermanninum eldfærin. Og nú
skulum við heyra. 124) Fyxir utan borgina hafði verið reistur
gríðarstór- gálgi. AUt. í kring stóðu' hermenn og mörg hundruð
þúsund, áhorfendur- 125) Konungurinn og drottningin sátu 1 há-
sæti beint á móti dómaranum og ráðherrunum.
Silfurbrúðkaup
áttu i gær hjónin Jakobina Ás-
geirsdóttir og Guðmundur Helga-
6on, Hmfnugötu 4. Allir viinir
peirra ósfka þeim heilla á pessu
hj ónabandsafmæl i peirra.
80 árn afmæli
á í tíag ekkjan Þuriður Gunn-
Iaugsdóttir, Grettisgötu 36. —
Þuii'ðUr er vel ern, hin fróðasta
og fylgist vel með því, sem ger-
íst. Hún.er létt í lúnd, vel liðin
og metdn af öllum, sem til henn-
nr þekkja.
Skó- og gúmmívinnustofu
htíir Hjalti Jörundsson skó-
smiður opnað á Bergstaðastræti
.55. Sérstök áherzla verður lögð
á vandaða vinnu og efni.
Nýtt prófessorsembætti.
Menntamálanefnd hefir lagt
fram á alþingi fmmvarp til laga
um stofnun prófessorsembættis í
Uppeldis og barnasálarfræði í
heim s pekidei' d h áskól an s.
ulan og útvarpsstjórinn.
A mfóvíkudagskv., þegar lesin
var upþ önnur,jfirlýsing útvarps-
sljórcins út af1 skeyíasendingun-
Fyrirlestnr, sem marg
anmnnfýsaaðheyra,
f Nýja Bfó ð morgnn
GJNNAR M. MAGNÚSS rit-
höf- ætlar að flytja erindi
i morgun um eftiftektarvert
«fni.
Tíðindamaður blaðsins hitti
því Gunnar að máli og spurði
hann fregna um fyrirlesturinn.
— Hann sagði meðal annars:
— mitt fjallar um það
nútíma^iy^brigði í þjóðfélag-
^u» mér að kalla
Knatt*
spymuþrey^^gjr^prðin ein
af stærstu og voldugustu æsku-
lýðshreyfingum, ,jsem^.griþið
hafa um sig hér á landi. Hún
setur ákve&nn^syim á „§j
lagið og sg4i'||l|1|fí1ffðip>;h
einasta þegn þess. Knatt-
spyrnumengin^u
maður
SherM Holtnes, leikrít i 5
pðttom eftir W. Christmas.
----—♦-----
Leikstjóri Brynjólfur Jóhaunesson.
■J^ETTA
gætt
er eftir atvikum á-
leikrit. En eftir
sömu atvikum að líkindum
ekki eftir William sáluga
Shakespeare. Auðvitað liggur
hann undir ákaflega sterkum
grun í þessu efni, en hreint vís-
indalega séð er ekki ástæða til
þess beinlínis að ætla honum
það; að vísu er ýmsar fræðileg-
ar skoðanir uppi um það, hver
sé höfundur þessa leikrits.
Fyrst nefndi, að því er mig
minnir, Morgunblaðið einhvern
mann sem höfund, er það kall-
aði William Gillette, og er það
vafalaust sá, sem hin heims-
fraega Gilletterakvél er kennd
við og meginið af íslenzkum
stjórnmálamönnum rakar sig
með, enda eru flestir íslenzkir
stjórnmálamenn velrakaðir,
nema þeir séu með alskegg eða
taðskegglingar. eins og herra
Njáll Þorgeirsson, Bergþórs-
hvoli, og er ekki leiðum að líkj-
ast. Nú skal aftur snúa að Mr.
Shakespeare. Næst var í ein-
hverju blaðinu — guð fyrirgefi
mér, ef það skyldi hafa verið
Alþýðublaðið •— höfundurinn
nefndur Sir William Gillette,
aðalsmaður og allt heila gillið,
en að síðustu drap sjálft Leik
félagið það og bjargaði Shake-
speare sáluga undan hvers kon-
ar grun með því í leikskránni
að skella skuldinni á danskan
háyfirundirliðsforingja, sem
hét eða heitir Walther Christ-
mas, og mér finnst hann eigin-
lega vera skyldugur til að bí-
kenna, en þar með er Shake-
speare heitinn sloppinn, og það
kalla ég vel gert.
Leikritið er óhemjulega spenn
andi, rétt eins og bezta kvik-
mynd og hlýtur að verða fjöl-
sótt. Sérstaklega er það nefn-
andi, hvað það er lögulega sett
á svið, enda hefir einn sniðug-
asti maður okkar verið þar að
verki; það er Brynjólfur Jó-
hannesson. Það, sem hann gerir
— skal alltaf standa heima.
Aðalhlutverkið, prófessor
Moriarty, lék herra Tómas Hall-
grímsson og gerði það með af-
brigðum vel. Málfærið hjá
Tómasi og framsögnin var allt
á einn veg, fram úr skarandi.
Þá má geta Lárusar Ingólfs-
sonar. Lárus hefir kímni og
skilning á mönnum, og getur á
þann veg lyft áheyrendum of-
urlítið upp yfir bekkina.
Um aðra leikendur er ekki
neitt að segja. Allir munu ann-
ars hafa mestu skemmtun af
leikritinu, því það er ekki eins
og sum leikrit að rembast við
að vera bókmentir, án þess þó
að geta það, heldur segir það
hreint og frómt, að það sé til
skemmtunar einnar, og það er
vel, því á þessum hörmunga-
tímum höfum við ekki annað
betra að gera en skemmta okk-
ur. Gibs.
Hjðt er ðlfka mik-
ið til nú og á sama
tíma í fyrra.
‘C'RÁ formanni kjötverðlags-
nefndar hefir Alþýðu-
blaðinu borizt eftirfarandi:
Vegna kviksagna, sem ganga
um bæinn um það; að kjötlítið
eða kjötlaust sé í landinu, tel
ég rétt, þó það sé ekki venja, að
skýra frá hvaða kjötbirgðir
voru til 1. nóvember í ár og á
sama tíma í fyrra-
1938 voru birgðirnar þessar:
Freðkjöt verkað fyrir innlend-
an markð 1143 tonn, en 912
tonn 1939- Freðkjöt verkað fyr-
ir erlendan markað 1410 tonn,
en 1452 tonn 1939. Saltkjó.
stórhöggvið 1395 tunnur, en
3359 1939. Saltkjöt spaðsaltað
1404 tunnur, en 786 1939-
Eins og menn sjá af þessu
er minna til af spaðkjöti, en
meira af stórhöggnu kjöti en á
sama tíma í fyrra, og minna af
freðkjöti verkuðu fyrir inn-
lendan markað, en þar er allur
munurinn, að nýrmör er í þeim
skrokkum, sem verkaðir eru til
að geta selst úr landi.
Venjulega seljast um 100
tonn af freðkjöti innanlands á
mánuði hverjum, þegar frá er
tekin sláturtíðin, en 1 henni
seldist í haust 1106 tonn, og er
það meira en undanfarin haust-
Enginn þarf því að óttast kjöt-
leysi fyrst um sinn.
Bulldog Drummond
og gimsteinaþjófarnir heitir
amerísk leynilögreglumynd,
sem Gamla Bíó sýnir núna. Að-
alhlutverkin leika: John Barry-
more og John Howard.
aust«
an hafs og vestan.
.....111 ^ "■■■'
Félag verður stofnað hér 1. desem-
ber, sem á að starfa í sambandi við
Þjóðræknisfélag Vestur4slendinga.
JÞ
ians
Sfflf
§alla' -tUfi SlnA m IBa
ræða % og
aríinö^ ii'íítífie feg skS s
Útbreiðw Alþýðublaðið! .|ifumar.S ÍB/ ,í!'
árása AIfrýðii-"!!"
ijjriinií'inutjt
Jli'í i j
U innJE ’ukí nnrnnd sp rxrJt.'.n ;úd *
eHABiEaytJrtPHQFr ^james
17tí i
NORMAN HALL
-«Öwgi3 gj&ffiH .ansbrród Mtotjn
Umirciisiliiiá
jgrjwcj m .mwiuiblQhh ' iðætsbls
A .biövjíifmýt i 6'm níðivé irrov
4B1
ly/rt
Og svoJ iMlf J^ár'Waturin'n,' áð ’siundurn. Hýarfhann ofan i'
bylgjuááíi®9 <”ov S° aqýðianms | grd.fÞr ro nfprj.p
-,„,.-KÖrajáíB9 .tifábrtirnoiÞ.rmr;ý:
Eftir. halrtima var batunnn k
• OBn/ra. MLn. no.As'svatev mm n
roið upp ao skipshlioímu, og einn s.
þeirra á ensku: — Viljifc þiö kastá’ til
þegar í stað lilýtt. Þegar búið var að
ínn
;k
var kaðill'rámjt líríiðúr.AiIi bátverjá‘3©g
af mikiíftinfinaiíioíla tfilavgiríl iiulsýc}
i qrJa'tíJdrni l nion ðr;
ís.
Tyn
r;qj
tr.it
r:
'oÉ
! J
’if.ntíÖKiiriei ðe ,'iuri
muÆfFöÍÍPm Mrae
ipsmannanna hrópaði til ^
okkar enda? Þessu var
binda bátirin við skipið,
klifruðu þek- um bor&r y
m
Mér daWgfýrséiínhuÍþíaði’þefcte'ihlýtu aðíMBÍa’iÍMþlrötsí
af einh^§rjjgjjfpsku-j gkipiíl sem, iþefði farizt hér, ef til vill hval-
veiðaslg®kxfijfcrp eHelðúS jglt AmgWfekz alf ariáyegfí» skipanna. - Þeg-
ar meq$ýip& þgfarinu.iiViarði é^en;nþ|L,ýjssari í|fr|ji|k;,
gök. Þpr ^Bftí^gtæfeu-iþtóinwöfliií sólbruná^ög'^voru nærri því
jafndöþþíSvggíiÍúnfeddjA.iiWábitÍ-bÚær En þeý- .voru, upplits-
djarfifjpgiiÍMftii^lfÍteislpgln, <jjnsiog-;títt effUfi?
Sá eldri virtist vej-^jypj -pítjáú^áriajden hinn um fimmtán ára.
®*®lr ®^lfi’iSí'íl^iftlæððj!§,icptut’ita5jssTtiííi§gf<pt?ðb^tl'ao4
höfðiÚþíMí1ft'ife£F.ðfÍþþTuffivíÞefta!íyp;ru .þrek_lógirra?.gi6girífijlit10
fyrir .^uJ^Í^bprg^iEj4y^ðp.
málhl5TOÍ ÞfiFrBápijiÞWjSc ?ME ftð^þfiín)
væru 'ekki fædd^l^fíri^gaFbrui'i | .uöáielám-iod tulzmnl ,
JÓÐRÆKNISFÉLAG VEST-
UR-ISLENDING hefir um
langt skeið unnið fyrir íslenzkt
þjó'ðemi í Vesturheimi og jafnan
sýnt hinn mesta áhuga fyrir
framfaramálum Islands og hvað
eftir annað veitt okkur islentíing-
Um hinn bezta stuðning í málum
okkar.
Er þar skemmst á að minnast
stu'ðning Vestur-íslentíinga við
þátttöku íslantís í heimssýning-
unni í New York. Kemur hið'
mikla samstarf islenþinga vestan
'hafs og austan í sambantíi við
sýninguna í góðar þarfir nú í
byrjun þess ófri'ðar, sem að því
er bezt verður séð, mun nú um
langt skeið trufla Evrópusambönd
Okkar og opna okkur aftur í
þriðja sinn leiðimar til Vestur-
heims.
Það hefir oftast. staðið upp á
okkur Austur-Islendinga um sam-
starf vi'ð fræntíur okkar vestan
iBWHWHBm!.|,U».| II'LH . ii-i. ..II.WIL.WPBWW
hafs, -og stafar það sumpart Irá
því, að hérheirna. hefir vantiað
ákveðinm aðila til að. hafa for-
göngu um samstarfið í þjóðernis-
og hagsmunamálum.
Nú hafa þrir þingmenm úr
Stjómarflokkunum, þeir Jónias
Jónisson, Thor Thors og Ásgeir
Ásgeirssom, ákveði'ð að gangast
fyrir stofmun félags, sem taki upp
samstarfið við Þjó'ðræknisfélag
Vestur-íslendinga, og verður
stofnfuntíur haltíinn fyrsta
ember næst komandi og .
auglýstur siðar.
Það er æskilegt, að þáit)
þessum félágsskap verðiL;riMtt1 a’
mennust, oig gleðilegt að hiafizt
er handa urn sfcofnwjasjíj
Inú í byrjun þess trmabiTs,
búast má viðliv
starfi málli íslands og Ameríku.
■iC
"í..
m

rir-r
-Tíeewoj
Auglý#* í “jilþýð^bláðfaíti!1 A
l ti/059v^nwgnÍMg£J|n9íÍo
61.) Bt r i í m o [t ?, ts i f. m
Þaðfgl^ðuí: jnigjaðj.^já, ýöur, sagði sá eldri. •— Við vorum
lvc^ndir; ut að, ýþjkur að koma í land og heim-
ifei. ,'i:.fS(j Tnv d'rvjv ilcn .
,ir Rödd m^jinsin^, ^gtpkoma | og talsháttur snart mig
, Wjög Vg. g^rði^mig jn^rr^þyí ýuglaðan. ég leitaði að því í hug-
■(i\ anum;. hvar, Og t hyen,epr: ég. hýfði., hitt ‘máriri/ sern minnti mig
,svo mjögjá V0 UC(. ;^,ui
Þéff&lSHsfeftiJB-x. ,6.'f VA* l,lhh ,.■
s||g h^itiiiQþÚsti^Pj.áYaraði.riárin. ",í,v: Írt,s,í> “ !
.niar-.Lesandinn getur senfldlegájgýrýjaéf i hugarlund, hversu undr-
nr^þcifþg; v^ð>j;þeg^r!íþet1ja sem ég' þéítk'biiitíýo tíeíjcýar; 'foi
nefnt. Mér fannst rödd einhversstaðaþ1 langt’Jinui i !fe i húgskriti; i i
mínu hrópa hátt: imbíöri 30 uliad losg i ?Iini?,|ynJ
i> JfFai
SVql
orlT
8
Flétóliérs Christiárii^áriri-var í%arin og veru svo líkur Christfcrstm
... J o
an, eins og ég hafði þekkt hann fýríf'i ttíttugú^ árúmy -áð JÁg;
undraðist það; að ég'skyldi ekki hai'c
{J^iltuririri hafði sömu dökku augun, sahlá hrafrisvartaJMriðþ';
sama þreklega, fimlega vöxtinn — s< imii"i’öddindþMriial 'skárpa; ,1
legá svipinn- En ég ^syá ékki gþípjjiii þunglyndissvipinn, sem
enn. ki'l O^úndíirfri hal
»i Öfi
tn-j&h
ki.agð
g ,-mó
• Er faðir yðar í landi? spurði eg,.lhvatlega.if .i| 19 ,óöc{ s
•.Ífl?feðteÍö«Bá»Sf<{er í#iHfOJkipstjóránáíaíön -(héfl FlétchBþ J?
ri^tíeíu Etaun,,yárl'.bar.pílega ^rfirisköjkinðóg bætíii þivérfVJÍð.jirm
þékkt' hanriiþegáli? í stáðl
ibr
ftílBffi
Uirli
s>Ifrestað_mlðdegisyeriðinum.„Klukkarj ygib ofðrijuhálfiíitvðiiíþegár
hánft.nay^dÍ.eJíkii.ef^. föður'sínúirir sómt,væri!?4áiriri .fyjíma.-(|;;.niéé gaf skipun um, að btp^-yjjejFÍ á þþEð,Vog .ég.bauðiþesáum
t&gmiémm. Un mtiauimtoilol 8Í 09 .ficgtGÍd ifiv .muni (öntvei^ufflgúi g§vmáíiáiSÍ; meðSMfaríKáétrií nyMwárr ó-'
Égu^ldrráð métVí háfi fj«kiaþmð. dylja undrun mína, þegaiuI,Í Í9,íbro|ip .pg iántplls skíláuts/^pgwml |emr,-ágúrfihtefeföú þeiiuundr-
mt^ég !kp«isjrj»ðrþY^aðióg’íbafðviaf;t}IjYÍljuBöfimdiþ,iBoúnt!y6Qg.lfelitís9-rfJ »ndi á allt, semijfyraHdavguuoþeítíá ÞeityIröguðui iiéí’ injhfdfcurt-
9S
msa
srgnal
ívq .BXBÍUÍÖÍl «9
stað Christians- Ég hafði enga íóri^ un til þess, að gera þessa -irröif
tvo menn hrædda, og ég vissÍ ékki, HxfeffPljgír liýMÚ áð:'ifikfáBk I
heyrt um feður sína. Sá
káetufélaga míns á BouriÉýjeyþófc^ ,i3aía gtosö öe .þvif M ta igca
— Hafið þér aldrei séð^ákijf riýrþf'rpúriðí 'S5a « -ðet&t liléffr mav
— Aðeins einu sinni, svaraði har|n‘.1sá. íí#ðtJltaff'í3ýfíftHtv,éSnri ”bhi
árum. Þá kom hfajgað sþip, sem þét Skíþ!ð(Jlörif!»tefef 6h'
gatinu, þar semí||Sri||j^|^'|^|p 'SKiþs'tj-ÓriiriíF fiéri JFcílg'érJi •»
Hann gaf okkur; mai;ga, fallega hluti,’ kþþkrlíé'tíí{ riöKkíáÍ’ áSfi#B
og hnífar. Faý^^§r mjög glaf i#%i«Þéri''vAirð,'iékíþ®tj'6fl, '«
faðir minn hefir Ííka farið í gegium gatið, þar seriri á'&'lin«
"•'>krur upflfed HUIIHOT4 * »
- @,v^4e?ði?lfíl^ftí sMftátjófií? s¥)1ifkSií#<!WáÍ’d'í¥ÓUri!g.0
fUPW), **
«úb2 »«» *• ™M“'' h»' **.
% V£*$I nalegu spurningunÍfCÞéáifr
, uPP^singar um veröldina,
I1'}rGg það sem þeir vissu, höfð\i. ,þgii ■ fffigÍI |ritrifö|qp|®»Má
mæðruJB. mmri j'.ir.ii rrnoin xe2 *
J^,,það Þagfjfim sagðýrúl.' S
(Mjsem^rv^fnftl^taf^l e^þetf^jíiþ, getaÆkómisé í géi'ri:.'
Þeir horfðu ÞíffMilg 'i WAfctffð ótfe. «©
sþuriðrl-þW' élagjárniri.
Þar sem við höfðum komið'.pvoióyænt auga á lánd^ hafði ég
rn'l
VI
ióþiorl
«9