Alþýðublaðið - 20.12.1939, Blaðsíða 2

MIWHKUDACKJJR 20. DES. 1939
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
gag® mmk r»S
CöLi wWWs
54) Dag nokkurn kom böggull til keisarans. Utan á hann stóð
skrifað: Næturgalinn. Það er víst ný bók um hinn fræga fugl,
sagði keisarinn. 55) En það var engin bók, heldur ofurlítið lista-
verk, sem var í öskju. Það var gervifugl, sem átti að líkjast næt-
urgalanum. Hann var alsettur demöntum, rúbínum og safírum.
Og þegar búið var að „trekkja fuglinn upp“, gat hann sungið
eitt lag. 56) Um hálsinn á gervifuglinum var band og við bandið
vair festur miði áletraður: — Næturgali Japanskeisara er fátæk-
legur samanborið við næturgala keisarans í Kína. 57) Þetta er
yndislegur fugl, sagði allt hirðfólkið.
Konfekt i skrautðskjum
til jólagjafa.
Tekjuafgangur eftir árið.
ökaupfélaqiá
ilpýðlegt rit um uppeldismál.
--- , ■»
ii íinsœlasta jólagjðfin iiin verður
Ritsafn
Jóns Trausta.
Karlmannaskór
mikið úrval,
verðið ennþá
óbreytt.
Tekjuafgangur eftir árið.
KRON
Hlutverk miólkurinnar í mataræði
voru.
Dr. med. A. Tannberg, yfirlækni, farast m. a.
orð á þessa leið:
Mjólk er fullkomnasta næringarblanda, sem til er. Engin
önnur fæðutegund getur komist í hálfkvisti við hana.
Ef gallar eru á mataræðinu, þá er engin önnur fæða eins
vel löguð til þess að bæta úr þessum misbresti, eins og mjólkin.
Hún gerir í raun og veru allt mataræði fullkomið.
Mjólkurfitan, rjómi og smjör, er auðmeltasta og bragðbezta
fita, sem við höfum, og þar að auki hefir hún inni að halda A og
D fjörefni.
Steinefni eða sölt mjólkurinnar eru mjög haganlega blönd-
uð innbyrðis, einkum er þar mikið af kalki — en fæðan nú á
dögum vill oft vera kalklítil og getur því oft verið hættuleg börn-
um og unglingum.
Margvísleg'ar vísindarannsóknir hafa sýnt og sannað, að
mjólkin hefir mikil og góð áhrif á andlegan og líkamlegan þroska
skólabarna. Þau börn, sem fengið hafa 2/3 lítra mjólkur á dag,
hafa tekið mestum framförum, og verið ónæmari fyrir sjúk-
dómum en börn, sem fengu sama fæði, án mjólkur.
Það getur ekki leikið á tveim tungum, að rétt notkun mjólk-
ur og mjólkurafurða í daglegri fæðu, er eitt áhrifamesta ráðið
til þess að auka hreysti og heilbrigði þjóðarinnar.
Menntamál
júlí-desemberheftiÖ er nýkom-
ið út. Efni: Kennarasam tökin 50
ára, kvæbi eftir Margréti Jóns-
dóttur, G. M. M. Merkisár, S.
Th.: Á tímamótum, Jón Sig’urðs-
son: Uppeldisgildi skólastarfsins
og skóLinn, Hannes J. Magnús-
son; Hvert beygist krókurinn,
Gestur O. Gestsson: Stærðfræði,
Jafeob Hafstein: Rauði krossinn
og unglingadeildir R. K. Smorri
Stgíússon: Utanför o. m. fl.
Norðmenn hafa ákveðið
að senda miklar birgðir af
saltfiski og þurrkuðum fiski til
Finnlands. (FÚ.)
Susan Isaacs: Frá vöggu
til skóla. isl. þýð. eftir dr.
Símon Ágústsson. Otgef.
Þorst- M. Jónsson. Ak. 1939,
Á síðast liðnu hausti feom út
á Akureyri lítil bók, sem nefnist
á íslenzku: Frá v-öggu til skóla.
Bók þessi Lætur ekki stórum yfir
sér. Þó skýrir hún frá þeim upp-
götvunum, sem nútíminn hefxr
senniliega gert merkilegastar, sem
sé þroskalögmálum hins verðandi
manns, og er rituð af einum af
helztu brautryðjéndum á þessu
sviði. Höfundurinn, frú Susan
Isaacs, er meðal merkustu barna-
sálfræ'ðinga vorra tíma. Hún hef-
ir nú um mokkurra ára skeið
veitt forstöðu hinni barnasál-
fræðiiegu rannsóknarstofnun við
Lundúnaháskóla. Einnig er hún
víðkunn af ritum sínum og rann-
sóknum í þessari fræðigrein.
Þykja orð hiennar hvarvetna
mierkilegt innlegg í umræðurnar
um þau mál.
Sú bók, sem hér um ræðir, heit-
ir á ensfeu „The Nursery Years“.
Hún er alþý'ólegt fræðirit um
uppeldi barna fram að sfeólaaldri
og er þar af lieiðandi einfeum ætl-
uð foreldrum. Það verkefni, sem
hiöfunidurinn setur sér, er að
vekja eftirtekt, sikilining og áhuga
foréldranna á öllum hinum marg-
víölegu fyrirbrigðum, sem lif
barnsins hefir á boðstólum. Hún
byrjar því bófeina með því að
diepa á ýmis þessara fyrirbrigða
og spyrja, hvað eigi að gera í
þessu tijfelli eða hinu. Með þessu
tekst henni að vekja forvitni les-
andans og Löngun til þess að
fá þessum spurningum svarað.
Síðan er bókin svör við þessum
spumingum, og raunar miklu
meira en svör, það eru umræður
um fyrirbrigðin og skýringar á
orsakasamhengi þeirra. Höfund-
ur segir ekki einungis hvað gera
skuli í hverju tilfelli, heldur
fylgja alltaf ljósar greinargerðir
um það, Txvers vegna það skuli
gert. — Verkefni sitt leysir frú
Isaacs af þeirri snilld, sem fáum
öðrum en Englendingum er lagin
í samningi alþýðLegra fræðirita.
Við lestur bókarinnar virðist
manni heLzt, að maður sitji í
þcegilegum og skemmtilegum við-
ræðum, þar sem umræðuefnið er
skýrt á látlausan og ljósan hátt
af þeim, sem hefir á vaLdi sínu
fyllstu þekkingu nútímans á
þessum málium. — Bókinni er
skipt í átta kafla, og heita þeir:
I Börn og fullorðnir, II Leikur
og vöxtur, III Fyrsta æfiárið, IV.
Annað æfiárið. — Hvað er eðli-
legt bam? V Þroski barnsins á
aldrinum tveggja til sex ára:
Barnið og umhverfið, VI Þroski
barnsins á aldrinum tveggja til
sex ára: Barnið og íoreldrarnir,
VII Hagnýtiar rá'ðleggingar og
VIII Leikföng. Af þessu má ráða,
um hvað bókin fjallar í einistök-
um atriðum.
Um þý'ðinguna þarf ekki að
fjölyr'ða. Þýðandinn er svo kunn-
ur öllum lesandi mönnum hér
á landi, a'ð þeir vita, að hún er
vel gerð.
Á. H.
Margar nýjar íslenzk
ar bækur hjá Munks-
gaard.
Ejnar munksgaard
bókaútgefandi í Kaup-
mannahöfn skýrði nýlega
fréttaritara útvarpsins í Kaup-
mannahöfn frá því, að bráðlega
muni hann gefa út stórt og
vandað rit með mörgum mynd-
um um landbúnaðarmál og þró-
un þeirra á íslandi. Höfundur
bókarinnar er fyrrverandi bún-
aðarmálastjóri Sigurður Sig-
urðsson, en sjálfur segir Munks-
gaard, að það sé mjög fyrir at-
beina Jóns Sveinbjörnssonar
konungsritara, að bók þessi
kemur.
Þá gefur og Munksgaard
bráðlega út annað stórmikið
verk eftir íslenzkan höfund og
heitir það Röntgenrannsóknir.
Höfundurinn er Gunnlaugur
Claessen, yfirlæknir. Bók þess-
ari fylgir formáli á sænsku eft-
ir einn af frægustu röntgen-
geislafræðingum veraldarinnar,
prófessor Gösta Forsell, sem í
inngangi þessum lýkur hinu
mesta lofsorði á verk dr. Claes-
sen.
í hinni stóru íslenzku hand-
ritaútgáfu Munksgaard kemur
eitt bindi út eftir nýjárið og
hefir inni að halda sögur um
Vínlandsferðirnar. Bindi þessu
fylgir fomáli eftir dr. Dag
Strömbeck háskólakennara í
Lundi, en herra Strömbeck er
nýlega kominn heim eftir að
hafa um tveggja ára skeið starf-
að sem gestur við háskóla í
Bandarí k j unum.
Á komandi vetri kemur út
hjá Munksgaard Konungsbók
gefin út af prófessor Elías Wes-
sen í Stokkhólmi. Á árinu 1940
er einnig ráðgert að út komi bók
prófessors Páls Eggerts Ólason-
ar um Jón Sigurðsson. Má af
þessu sjá að dr. Ejnar Munks-
gaard gerir ekki endasleppt
fremur en áður um útbreiðslu
íslenzkra rita þrátt fyrir styrj-
öld og vaxandi kostnað við
bókaútgáfu.
JQHN DICKSON CARR:
Morðin í mmyndasafninn.
13.
Þegar hún sá mig, sneri hún við. Hún reyndi að láta líta svo
út sem hún væri að bíða eftir einhverjum.
— Safninu var lokað, sagði Bencolin.
— Já, herra, ég veitti því athygli. Ég furðaði mig á því,
því að venjulega er það opið til kl. 12. Stúlkan virtist líka
mjög undrandi.
— Hversu lengi dvaldi hún fyrir framan húsið?
— Ég veit það ekki. Næst þegar ég fór þar fram hjá var
klukkan orðin yfir tólf, og þá var hún farin.
— Mynduð þér þekkja þessa konu, ef þér sæjuð hana aftur?
Maðurinn gretti sig. Ja, ljósin voru dauf, en ég held að ég
þekki hana aftur. Já. ég er nærri því viss um það.
— Gott, sagði Bencolin. — Farðu ofan með hinum og vittu,
hvort það er myrta konan. En athugaðu hana nákvæmlega.
Virtist yður hún taugaóstyrk eða í æstu skapi?
— Hún virtist mjög taugaóstyrk.
Bencolin gaf honum til kynna, að hann mætti fara. Svo leit
hann snögglega á Marie Augustin. — Sáuð þér nokkra konu
þarna úti, eða heyrðuð þér nokkuð grunsamlegt, ungfrú?
— Nei.
— Var dyrabjöllunni hringt?
— Ég hefi þegar sagt yður, að svo var ekki.
— Einmitt — einmitt! Jæja, umsjónarmaður — hann tók
upp svörtu grímuna. — Þetta fundum við, þar sem blóðdrefj-
arnar voru. Að því er ég bezt fæ séð, hefir stúlkan staðið við
næsta hús og snúið baki að múrveggnum, í húsasundinu, svo
sem hálft annað fet frá veggnum. Morðinginn virðist hafa
staðið beint fyrir framan hana, eftir því að dæma, hvernig
blóðið hefir spýtzt. Svo virðist se mgrímunni hafi verið svift
af ...
— Svift af morðingjanum? Bencolin nöldraði: — Jæja,
hvernig skýrið þér þetta þá?
— Það væri gott, ef þér vilduð koma með, herra Chaumont.
— Ég kem, sagði Chaumont. — Ég vil allt annað en fara
heim og hátta. Ég vil vera á fótum í alla nótt.
Bencolin hafði skilið vagninn sinn eftir á horninu við Bouie-
vard Montmartre. Þar rétt hjá var skuggaleg næturknæpa.
Gangstéttarborðin höfðu ekki verið tekin inn, enda þótt engir
gestir væru þar um þetta leyti sólarhringsins. Við brettum
upp krögunum og settumst við eitt borðið. í fjarska heyrðist
umferðarskarkali. Sölnuð blöð af trjánum í görðunum í kring
fuku um gangstéttina. Við vorum allir mjög taugaóstyrkir.
Þegar þjónninn færði okkur heitt kaffi með brennivíni út í,
gleyptum við það í okkur.
Chaumont hafði brett upp frakkakragann. Hann skalf.
— Ég er orðinn þreyttur, sagði hann skyndilega. Hvern
eigum við að heimsækja.
— Sá, sem við ætlum að heimsækja heitir Etienne Galant,
svaraði Bencolin. Eða að minnsta kosti er það eitt af nöfn-
um hans. Annars hefir þú séð hann, Jeff. Það er maðurinn,
sem ég benti þér á í næturknæpunni í kvöld. Hvernig leist
þór á hann?
Ég mundi aðeins óljóst eftir bogna nefinu. Það var þá Eti-
enne Galant, Ávenue Montaigne. Hann bjó í sömu götu og
ég, en þar bjuggu menn, sem höfðu allgóðar tekjur. Durrand
lögregluumsjónarmaður þekkti hann. Hverskonar maður er
þessi Etienne Galant? spurði ég.
Bencolin gretti sig: — Etienne er mjög hættulegur mað-
ur. Ég get ekki skýrt þér nánar frá því núna. en hann er mjög
við nuturævintýri riðinn. Hann ýtti frá sér glasinu.
Hann var þögull stundarkorn. Sölnað lauf flögraði um gang-
stéttina. Það var mjög kalt.
Við verðum að láta foreldra ungfrú Martels vita, hvernig
komið er, sagði Bencolin.
— Ég veit það, sagði Chaumont. — Það er bezt að hringja.
— Nei, það er betra að bíða þangað til í fyrramálið. Það
er orðið of framorðið til þess að hægt sé að koma þessari
fregn í morgunblöðin. Ég þekki föður hennar, svo að ég get
sparað yður ómakið, ef þér viljið. Þetta er mjög undarlegt.
Báðar hinar myrtu eru af háum stigum.
— Hvað eigið þér við? spurði Chaumont.
— Mig vantar upplýsingar, Segið mér eitthvað um þessar
stúlkur. Gefið mér allar þær upplýsingar, sem þér getið um
unnustu yðar og Claudine Martel.
— Hvað viljið þér fá að vita?
— Allt. sem þér vitið.
Chaumont rétti úr sér. — Odette, sagði hann lágt, var
ákaflega yndisleg — —
— Það varðar mig fjandann ekki um, sagði Bencolin ó-
þolinmóðlega. — Hverja umgekkst hún? Hverjir voru kunn-
ingjar hennar?