Tíminn - 04.02.1922, Blaðsíða 4

20
T 1 M I N N
F
Samband Islenskra
Samvinnufélaga
Vatnsaflið vinnur
dag og nótt.
Reykjavik 14. janúar 1922
Island
Klæðaverksmiðjan »Álafoss«
Laugaveé 30
Sími 404
Sínmefn i: » Alafoss«.
hefir fyrirlyg'g'jandi og útvegar kaupfélögum alls konar
landbúnaðarverkfæri
Sláttuvélar, Milwaukee
Rakstrarvélar, Milwaukee
Snúningsvélar, Milwaukee
Brýnsluvélar fyrir sláttuvélaljái.
Plóga frá Kyllingstad Plogfabrik, er ‘ hlutu fyrstu viður-
kenningu á landbúnaðarsýningunni í Reykjavík 1921.
Garðplóga, Pinneberger.
Rótherfi, Pinneberger.
Tindaherfi,, Pinneberger.
Arfaplóga, Pinneberger, með tilheyrandi hlújárnum, Hlutu
sérstaka viðurkenningu á fyrnefndri sýningu.
Rófna sáðvélar.
Forardælur.
Vagnhjól frá Moelvens Bruk.
Skilvindur, Alfa Laval.
Strokka, Alfa Laval. o. fl. o. fl.
Ennfremur verkfæraskápa með öllum algengum smíðatólum.
Tilbúinn áburð, gaddavír o. m. fl.
Flest verkfærin hlutu viðurkenningu á landbúnaðarsýning-
unni í Reykjavík i921 og eru valin í samráði við Búnaðar-
/
félag lslands, sem einnig gefur upplýsingar um þau.
Að spava það evlenda. Nota það innlenda, ev einasta ráMð tíl þess
að vjetta af verzlunarhalla Islands. Notið þvi fataefni úr .,A]afoss“-Dúk.
Heidraði herra.
Vér viljum eigi láta ónotað það tœkifœri á hinu nýja ári að bjóða yður gleðilegt ár og
óska yður alls hins besta á hinu komandi ári.
Vér viljum versla við yður á þessu • ári og þeim komandi, vér viturn að Jjér Jjurfið Jjess
með er vér búum til, og eru það þá fyrst góð og sterk fa laefni bæði i erfiðis og sparifbt, svo
höfum vér sokka, teppi, trefla o. fi. Vér viljum vinna fyrir yður Jjessar rörur ef þér send-
ið oss ull, en vér getum selt yður þær tilbúnar. Sem yður er kunnugt er það vort áliugamál að
útbreiða og auka iðnaðinn hér á landi úr islenskum efnurn, og viljum vér fá yður, konu, börn
og alt yðar heimilisfólk i lið með oss.
Vér vonum að hugtak yðar sé: Notið islenskar vörur. Kaupið ekki annað en íslenskar
vörur ef Jjœr eru til. Spyrjið um Jjœr fyrst af öllu Jjar sem Jjér verslið. Með þvi hjálpið þér
til að koma ull yðar i hátt verð.
Ef þér hafið eigi fost viðskifti við oss, þá reynið nú þegar. Sendið umboðsmanni vorum
eða okkur góða vorull eða sendið oss kr. 61.75 þá fáið Jjér sent pr. póst ágœtt alullarfataefni
3.25 mtr. dökkleitt, brúnleitt, gráleitt fataefni. Nú hafa umboðsmenn fengið Jjessi
sýnishorn ásamt fleirum, ef þér náið fljóQega til hans, þá er það gott, annars slculuð þér senda
oss fyrirspurnir. Vér viljum fá yður sem starfandi viðskiftamann vorn. Með því gerið þér oss
og yður sjálfum og afkomendum yðar mest gagn.
Til þess lifúm vér: Útrýma sem fyrst öllum Jjeirn vörum er vér sjálfir getum framleitt.
Verum samtaka í þvi að lyfta Jjjóð vorri úr feni erlendrar framleiðslu.
Verum oss sjálflr nógir.
Pantið þvi nú þegar hjá oss fataefni.
Virðingarfylst
KlæÖaverksmíöjan „Álafoss“
pt. Reykjavík.
„Gott kvöld“, svaraði hún, en
röddin sagði til vonbrigðanna.
„Mér þykir það leitt“, sagði hann,
„að við þurfum aftur að eiga óþeegi-
lcga viðræðu".
„Eins og yður þóknast", svaraði
hún og settist við arininn
„Bréfið sem þér senduð mér, barn-
ið gott, bar þann árangur sem til var
ætlast. Eg sendi boð eftir Angelli, og
afturkallaði skipanir mínar. Eg bað
Minghellí að gæta yð§.r. Málinu lauk
eins og þér óskuðuð. Eg geri ráð fyr-
ir að þér séuð ánægðar".
Hún kinkaði kolli og mótþróinn
var augsýnilegur í fari hennar.
„En það ber nauðsyn til að við
skiljum hvort annað. þér hafið geng-.
ið alllangt, barnið gott. þrátt fyrir
ást mína neyðist eg til að vera hrein-
skilinn. Eg hCfði kosið að mega hlífa
yður. En þér neyðið mig“.
Beiskjan í löddinni var köld eins
og tröllakerti á skriðjökli. Róma
fann til þess að liún fölnaði og hún
varö mjög óttaslegin.
„F.g ræð það af orðum yðar, að það
muni vera áform yðar að giftast
Rossí áður en vika er liðin. Er þó
ékki nema mánuður síðan liann fór
um yður niðrandi orðum. Viljið þér
gera mér þá ánægju að útskýra
hvernig slíkt kraftaverk hefir borið
við?“
I-Iún brosti og reyndi að vera hug-
rökk.
„Fyrst þér kallið það lcraftaverk,
er engin skýring til“.
„þá skal eg reyna það. Hann ætl-
ar að ganga að eiga yður, af því að
hann hefir nú aðra skoðun um yður
en fyrir mánuði síðan, af því að
hann heldur að sér hafi skjátlast,
og vill hann nú gera yfirbót orða
sinna“.
„Hann gengur að eiga mig af því
að hann elslcar mig“, svaraði Róma
með álcefð. Með eldingarsnöru augna-
ráði snéri hún sér að baróninum og
endurtók; „af því að hann elskar
mig hreinni og heilagri ást“.
En um leið og hún slepti orðinu
sortnaði henni fyrir augum og henni
fanst jörðin hverfa undan fótum sín-
um. í reiði sinni hafði hún ýft við-
kvæmt sár í hjartanu. Fortíð henn-
ar reis upp úr gröfinni eins og aftur-
ganga.
„þér hafið þá ekki sagt honum
það?“ sagði baróninn, en svo lágt að
varla heyrðist.
„Sagt honum hvað?“ svaraði hún.
„Sannleilcann — það sem orðið er“.
Hún átti erfitt um andardráttinn
„Barnið gott‘.‘, sagði liann. „þér
haíið farið rangt að. Leyndaimál lief-
ir þegar komist upp á milli yðar og
hans. það er slæm byrjun, þá er
reist á ótraustum grunni — og sú
ást sein, þannig er hafin, er eins og
liús sem reist er á sandi“.
Hjarta hennar barðist álcaflega og
húnéleit á liann reiðiþrungnum aug-
um.
„Misskiljið mig eklci, barnið gott.
Eg segi að þér hafið farið rangt að
einungis vegna þess, að þér hafið
ekki trúað lionum fyrir ölíu, iriann-
\inum sem þér ætlið að giítast. En á
milli mín og yðar er ekkert leyndar-
mál“.
Æst og örvingluð leit hún á hann.
„þér eruð alt það sem gott er og
elskulegt, i mínum augum. En mundi
öðrum finnast það? þá er maður
gengur að eiga konu, er sá einn hlut-
ur til, er liann getur aldrei fyrir-
gefið. þarf eg að tala ljósar. það tjó-
ar eklci að segja honum að hjarta
hennar sé hreint og að sálin sé flekk-
laus .... að hún hafi syndgað á
móti vilja sínum, já nálega óafvit-
andi......það sern orðið er, verður
ekki aftur kallað".
Enn varð Róma náföl. Hún stóð
fyrir framan baróninn eins og
marmarastytta.
„Dirfist þér að segja mér þetta?
þér, þér, þér! Má konan þá aldrei
gleyma? Á glæpur annars að elta
hana alt Jifið? það er alt of harð-
neskjulegt. Er engin náð til, eða
miskunnsemi? .... En það gildir
einu“, bætti hún, við i öðrum róm.
Og því næst sagði lrún eins og við
sjálfa sig; „Hann trúir öllu sem eg
segi honurn. Hví skyldi eg æðrast?"
Baróninn las liverja hugsun sálar
lrennar.
„þér hafið þá sagt honum ósatt“,
tautaði hann.
Hún beit saman vörunum og svar-
aði eklci.
„það var óhyggilegt. Má vera að
einlivemtíma verði sá á vegi hans,
sem segi honum alla söguna“.
„Hvað er hægt að segja lionum,
annað en það sem hann hefir marg-
heyrt. Hann veit um. alt sem sagt
er, og slciftir sér eklci af“.
„En það kann að vera að sá lifi
sem gæti sannfært hann“.
Hún horfði á hann óttaslegin:
„þér eigið þó eklci við að þér sjálf-
ur — — —“.
-----0-----
Á víð og dreil
Einn af elstu og helstu leiðtog-
um samvinnustefnunnar, maður á
sjötugsaldri, utan þings, skrifar
þannig: „Afarvænt þykir mérx
um það, sem mér finst liggja í
loítinu, að stofna samvinnuþing-
flokk með því nafni. pað er áreið-
anlega tími til kominn. Af sam-
vinnublöðum Englendinga, Co-
operative News og Millgate
Monthly, má sjá, að enskir sam-
vinnumenn þrá ekkert heitara en
að koma upp slíkum flokki þar í
landi, en virðist eiga erfitt með
af því það var byrjað of seint.
Væri metnaður fyrir Island að
verða þar í fyrstu röð. pessi vit-
leysa, sem sumir samvinnumenn
eru að burðast með, að samvinn-
an eigi að vera utan við alla póli-
tik. pað er auðskilið, að þegar
einhver fjárhagsleg hreyfing hef-
ir náð nokkru bolmagni í þjóðfé-
laginu, þá fara aðrir eldri, and-
stæðir og pólitiskt viðurkendir
og staðfestir flokkar að ofsækja
hana á pólitiskum grundvelli og
nota einmitt pólitik og löggjöf til
að níðast á henni á allar lundir.
Og hvert getur slík stefna þá
leitað verndar og réttar síns nema
til atkvæða almennings og lög-
gjafarinnar. petta er svo augljóst
að undravert er að um skuli vera
deilt. Og samvinnufélögin á ís-
landi eru sannarlega komin á það
þroskastig, að þau eiga rétt á að
eiga fulltrúa á þingi þjóðarinn-
ar, og það er skrítinn samvinnu-
maður, sem ekki vill þennan rétt
eða sér þörfina nú“.
---o---
Fréttír.
Framboð. Tveir frambjóðendur
hafa gefið sig fram í Suður-
þingeyjarsýslu og mun mega
telja víst, að ekki verði fleiri:
Ingólfur Bjarnason kaupfélags-
stjóri í Fjósatungu og Stein-(
grímur Jónsson bæjarfógeti á
Akureyri. Báðir eru samvinnu-
menn, en kaupmenn munu styðja
Steingrím af alefli, hvað sem
veldur. Ingólfur er eindreginn
bannmaður og einhver hinn lík-
legasti maður til þingsetu. Stein-
grímur er ákveðinn andbanning-
ur. Ingólfur er andstæðingur nú-
verandi stjórnarfars og ákveðinn
sparnaðarmaður. Steingrímur er
Áafnákveðinn fylgismaður núver-
andi stjórnar.
Bæjarstjórnaikosningunum hér
í bænum lauk svo, að A-listinn
(borgarafélögin) fékk 3100 atkv.,
en B-listinn (alþýðuflokkurinn)
1757 atkvæði. Voru þrír menn
kosnir af A-listanum: Pétur
Magnússon lögfræðingur, Björn
Ólafsson kaupmaður og Jónatan
]?orsteinsson kaupmaður, en af
B-listanum voru tveir kosnir:
Iléðinn Valdimarsson skrifstofu-
stjóri og Hallbjörn Halldórsson
prentari. Hefir aldrei fyr orðið
slík sókn við bæjarstjórnarkosn-
ingar af hálfu kjósenda.
Af vangá gleymdist í síðasta
blaði að geta eins af börnum Pét-
urs á Gautlöndum: Steinunnar,
sem er elst barnanna og er gift
Pétri bónda Jónssyni á Gaut-
löndum.
Vanhöld verða á þingmönnun-
um framan af þingi. Björn Ilalls-
son meiddist á leið til Seyðis-
fjarðar og treystist ekki að fara
með skipinu suður. Sigurður
Kvaran verður að bíða um sinn
vegna þess að hann hefir ekki
getað fengið lækni til að þjóna
embættinu.
„Hendingar“. Ný kvæðabók með
því nafni er nýkomin á markað-
inn í mjög snoturri útgáfu. Ilöf-
undurinn er almúgamaður, Jón
Jónsson frá Hvoli í Ölfusi. Ólík
er bók þessi flestum öðrum. Ekk-
ert til í henni af tilgerðar og til-
finninga andleysinu og roluskapn-
um, sem víða veður uppi annars-
staðar. það eru nálega eingöngu
ferskeytlur, eins og þær tíðkast
á alþýðuvörum: um daginn og
veginn og smávegis ádeilur og
kýmni um eitt og annað.
Undir Eyjafjöllum 12. jan. 1922.
Búnaðarnámsskeið var haldið í
Fljótshlíð 9.—14. desember.
Kennarar: Sig. Sigurðsson, forseti
Búnaðarfélags íslands, Jón por-
bergsson á Bessastöðum, Ragnar
Ásgeirsson garðyrkjufræðingur
og Valtýr Stefánsson ráðunautur.
Vel sótt, flest um 200 manns í
senn, almenn ánægja. Umræðu-
fundir síðari hluta dags; fluttu
þá erindi auk kennaranna m. a.
þessir menn: sr. Eggert Pálsson
á Breiðabólsstað, um j.árnbrautar-
lagningu um Suðurland; taldi m.
a. tímana nú hina glæsilegustu til
þessa verks; mætti með því bæta
úr atvinnuleysinu. Kofoed-Hansen
skógræktarstjóri talaði um skóg-
rækt og fyrirliugaða girðingu á
pórsmörk til friðunar skógi þar;
og Sigurður Vigfússon á Brúnum
um samvinnumál. — Á skemti-
samkomu 11. des. sögðu kennar-
arnir ferðasögur: S. S. frá Nor-
egi fyr og síðar, J. þ. frá Skot-
landi, R. Á. og V. St. frá Ítalíu,
og var gerður hinn besti rómur
að. — Var góð koma þeirra aust-
ur hingað. — 6. desember. rak
reyðarkálf á Bakkafjöru í Land-
eyjum, 5 metra langan, ný-
dauðan.
Nýr liðsmaður, sem vel hæfir
málgagni og málefni, hefir bæst
í rithöfundahóp Morgunblaðsins.
það er Árni frá Höfðahólum.
Voru fjórir fyrir. Tveir frá í sum-
ar: Nielsen og Gestur Árnesinga-
yfirvald og tveir nú síðast: undir-
mennirnir nýju í stjórnarráðinu.
Alveg fáránlegai’ hugmyndir
virðist Lárus Jóhannesson hafa
um Samband samvinnufélaganna.
Hann gefur í skyn að það gefi
vörur til beggja handa starfs-
mönnum sínum. Manni liggur við
að aumka þann rithöfund, sem
ber fram slíka fásinnu.
Algengt er það nú orðið í búð-
um hér í bænum að gefa frímerki
„til baka“. Smápeningar nálega
alveg horfnir úr umferð.
Eldur kom upp í húsi vestur í
bæ á sunnudagsmorguninn.Bruna-
liðið kom svo fljótt á vettvang
að tókst að slökkva áður en eld-
urinn magnaðist.
/
Fullvíst er talið að forsætisráð-
herra muna segja af sér þegar í
þingbyrjun. Sjái sína „sæng upp
reidda“ og vilji ekki bíða van-
traustsyfirlýsingar.
-----o----
Ritstjóri:
Tryggvi þórhallsBon
Laufási. Sími 91.
Prentsmiðjan Acta.