Tíminn - 24.10.1931, Blaðsíða 4

230
TlMINN
FERÐAMENN
sem koma til Rvíkur, fá her-
bergi og rúm með lækkuðu
verði á Hverfisgötu 32.
Regluéjörð
SJálfs er hðndln
hollust
KaupiO innlenda framleiðslu,
þegar hún er jafngóð erlendri og
ekki dýrari.
framleiðir:
Kristalsápu, gxænsápu, stanga-
sápu, handaápu, raksópu, þvotta-
efni (Hreins hvítt), kerti alls-
konar, skósvertu, skógnlu, leður-
feiti, gólfáburð, vagnáburð, fægi-
lög og kreólínsbaðlyf.
Kaupið H R E IN B vftrur.
Þær eru löngu þjóðkunnar og
fást í flestum verzlunum landsins
H. í. Hreinn
Skúlagötu. Reykjavík. Sími 1825.
Hallur Hailsson
tannlæknir,
um
takmörkun á innflutningi á óþörfum yarningi
Samkvæmt heimild í lögum nr. 1, 8. marz 1920, um heimild
fyrir ríkisstjórnina til að takmarka eða banna innflutning á óþörfum
vamingi, eru hér með sett eftirfarandi ákvæði um takmörkun á inn-
flutningi slíks varnings.
1. gr.
Eftirgreindar vörutegundir er bannað flytja til landsins:
a. Kjötmeti og pylsur nýtt, saltað, þurkað, reykt eða niður-
soðið. Fiskmeti allskonar, nýtt, saltað, hert, reykt eða niðursoðið. „
Smjör, smjörlíki, ostur. Ávextir niðursoðnir, syltaðir og sykraðir.
Ávaxtamauk, hnetur, niðursoðið grænmeti og makrónudeig. Brauð alls-
konar kaffibrauð, kex, annað en matarkex. Brjóstsykur, karamellur,
sykurgúmmí, súkkulaði, konfekt, marsipan, lakrís, hunang, og síróp,
Öl, límonaði, sódavatn óáfeng vín, ölkelduvatn, ávaxtasafi
(saft). Bmvötn, hárvötn, hársmyrsl, Blóm og jurtir lifandi og til-
búin, jólatré og jólatrésskraut. Loðskinn og iatnaður úr þeim. Hanzk-
ar, reiðtýgi, skinntöskur og veski. Silkivefnaður, silkihattar, floshatt-
ar, silkiskór, flosskór, sólhlífar, silki og silkivarningur, flauel og flos.
Knipplingar. Fiður, dúnn og skrautfjaðrir. Veggmyndir og málverk,
myndabækur, myndarammar, rammalistar, allur glysvarningur og leik-
föng, flugeldar og flugeldaefni. Hljóðfæri allskonar og grammófónplöt-
ur. Gull- og silfursmíðisvörur, plettvörur, gimsteinar og hverskonar
skrautgripii', eirvörur, tinvörur, nýsilfurvörur, nikkelvörur. Legstein-
ar. Fólksflutningsbifreiðax1 og bifhjól. Frímerki og aðrir safnmunir.
b. Hverskonar vefnaðarvörur, tilbúinn fatnaður og höfuðföt
(nema fiskstrigi (Hessian), segldúkur, pokar og pokastrigi, lóðar-
belgir, lampakveikir, sáraumbúðir, vinnuföt(ovei’alls)og sjóklæði). Egg
ný og niðursoðin, eggjaduft, niðursoðin mjólk. Skófatnaður allskonar
úr leðri og gúmmí. Nýir og þurkaðir ávextir og grænmeti, annað en
kartöflur og laukur. Skósverta, kerti, sápui’, gólfáburðui’, leðuráburð-
ur og hverskonar fægiefni, sápuspænir og sápuduft. Allskonar feit-
meti, nema til iðnaðar. Vöruflutningsbifreiðar og reiðhjól. Hverskonar
leður og skinn-vörur, sem ekki eru áður nefndar. Tilbúin stofugögn og
hlutir úr þeim. Úr og klukkur. Kaffibætir. Bréfspjöld, Kvikmyndir.
Efni til brjóstsykur- og konfektgerðar. Sjónaukar, ljósmyndavélar og
hlutir í þær. Speglar og glervörur, aðrar en rúðugler, netakúlur, flösk-
ur og lampaglös. Postulínsvörur allskonar. Hnífar, skæri, skotvopn.
Skip og bátar. Mótorar allskonar. Skrifvélar, reiknivélar og aðrar skrif-
stofuvélar.
c. Tóbak, cigarettur, vindlar og aðrar tóbaksvörur, til 1. janúar
1932.
Austurstræti 14. Reykjavík.
Viðtalstími 10—6.
Alltaf lægsta verð á tilbúnum
tönnum. — Fljót afgreiðsla fyrir
•----— aðkomufólk. — — —
2. gr.
Nú telur einhver vafa á því, hvort vara sú, er hann vill flytja
til landsins falli undir ákvæði 1. gr. eða undir hvern stafiið greinar-
innar hún falli og getur hann þá leitað úrskurðar atvinnu- og sam-
göngumálai’áðuneytisins um það og er það íullnaðarúrskurður sem og
aðrir úrskurðir þess út af skilningi á ákvæðum reglugjörðar þessarar.
3. gr.
Nú telur einhver sér nauðsyn á að flytja til landsins einhverja
af vörum þeim, sem nefndar eru í 1. gr. og getur hann þá leitað til
þess leyfis innflutningsnefndar, sbr. 4. gr. Innflutningsleyfi á vörum
þeim, sem greinir í 1. gr., staflið a. verður þó ekki veitt, nema ómiss-
anda þyki og á vörum þeim, sem taldar eru í staflið b. og c. eklci nema
nefndin sjálf telji þess sérstaka þörf.
4. gr.
Atvinnumálaráðhei’ra skipar 5 manna nefnd til þess að athuga
beiðnir um innflutningsleyfi og veita þau eftir því sem ástæða þykir
til. Ef nefndinni þykir ástæða til að veita innflutningsleyfi á einhvei’ri
af vörum þeim, sem taldar eru í 1. gr. staflið a. verður hún að bera
það atriði undir atvinnumálaráðherra, sem þá ákveður, hvort veita
skuli leyfið.
Kostnaður við nefnd þessa greiðist úr ríkissjóði.
5. gr.
Kaupmönnum og kaupfélögum er skylt að gefa innflutnings-
nefnd nákvæma skýrslu um birgðir sínar af vörum þeim, sem innflutn-
ingur er bannaður á samkvæmt reglugjörð þessari og um verð þeirra
kominna í hús hér á landi að greiddum tolli og öðrum kostnaði. Enn-
fremur ber þeim, sem sækja um innílutningsleyfi á téðum vörum að
gefa nefndinni slíka skýrslu, ef hún óskar þess.
6. gr.
Lögreglustjórar og tollstjórinn í Reykjavík skulu hver í sínu
umdæmi hafa gætur á því að íyrirmælum reglugjörðar þessarar sé ná-
kvæmlega framfylgt og er þeim heimilt að setja þær reglur og gjöra
þær ráðstafanir þar að lútandi, sem þui’fa þykir.
7. gr.
Þær vörur, sem komnar eru í skip í útlöndum áleiðis hingað,
þegar reglugerð þessi öðlast gildi má flytja inn á sama hátt og
hingað til.
-•**" 'rx
8. gr.
Brot gegn ákvæðum 1. gr. reglugjörðar þessarar varða sektum
allt að 100000 kr.
9. gr.
Með mál út af brotum á reglugjörð þessari skal fara sem al-
menn lögreglumál.
10. gr.
Reglugerð þessi öðlast þegar gildi og birtist til eftirbreytni öll-
um þeim, sem hlut eiga að máli.
Atvinnu- og samgöngumálaráðuneytið, 23. október 1931.
Tryggvi Þórhallsson
Vigfús Einarsson.
ir. Jakob bar fram dagsicrá til
að eyða tillögu minni. Allur
íhaldsflokkurinn studdi Möller í
málinu. Og Guðrún og Ástvaldur
þögðu.
Ihaldið hafði með öllum þeim
ofsa, sem því er laginn reynt að
halda opinni vök íyrir embættis-
mennsku Árna frá Múla. En þó að
Möller sigraði í þinginu þá tap-
aði hann hjá þjóðinni. Ihaldið
hefir sýnt smekkvísi sína í
áfengismálinu með því að bjóða
Árna frá Múla tvisvar fram til
þings síðan hann setti smánar-
blett á land sitt og þjóð.. Hann
féll í bæði skiptin og við síminnk-
anda orðstír. Tilraun mín að
vekja dómgreind þjóðarinnar um
hvað væri sæmilegt starfsmönn-
um þjóðfélagsins hafði mistekizt
í þinginu, en lánast hjá kjósend-
um.
Á veti’arþingi 1930 létu templ-
arar bera fram þingsályktun um
að vínverzlun landsins skyldi vera
lokuð um þinghátíðina. Slík til-
laga var skilgetið afkvæmi grunn-
færnasta stúkufleypurs. Ef hún
hafði verið samþykkt, myndu all-
ir drykkfeldir menn, og allir laun-
salar hafa byrgt sig upp og velt
flóði áfengis yfir hátíðagestina.
Tillagan var ekki samþykkt.
Launsalarnir voru jafngrunn-
hyggnir og þeir, sem stóðu að til-
lögunni. Þeir hugðu sig örugga
um vínið. Þá lét landstjórnin
skyndilega taka fyrir vínið. Og
vínleysið átti þátt í að gera hátíð-
ina glæsilega. Þjóðin tók enn í
sama strenginn og með Árna frá
Múla. Hún kunni þeim þökk, sem
leystu málið á réttan hátt. En til-
raun templara bar frá upphafi
sinn dóm með sér.
‘Mér hefir meir og meir orðið
ljóst, að fylking templara hafði
verið rofin með undanhaldi leið-
toga þeiiTa í Spánarmálinu. Síðan
þá skorti þrótt í bai’áttu þeirra.
Vínnautnin sótti á með nýjum
hætti og til varnar þurfti ný vopn,
alveg eins og þegar byssukúlur
gerðu spangabrynjur gagnslausar
í hei’naði, þótt þær hefðu hlíft
vel fyrir bogaskotum. Reglan
hafði átt ágætlega við í barátt-
unni við áfengið á síðasta fimmt-
ungi 19. aldar. En á 20. öldinni
voru samkomur „templara og
gesta þeirra“, dansskemmtanir
þeirra og kaffigildi of veik vörn
móti straum þeim, sem Mbl. og
Vísir höfðu veit yfir landið undir
forustu Jóns Magnússonar og Sig.
Eggei’z.
Á síðasta þingi gerði ég litla
tilraun til að taka á ölvunarmál-
inu fi’á nýrri hlið. Ég bar fram
tillögu um það, að þingið heimil-
aði liðug þrjú þúsund kr. til
fræðslu í skólum landsins um
skaðsemi áfengis. Guðrún Lárus-
dóttir og Jakob Möller ætluðu al-
veg að ganga af göflunum yfir
þessari eðlilegu tilraun og allur
íhaldsflokkurinn beitti sér á móti.
Tillagan náði samt fram að
ganga. Ég fól Brynleifi Tobíassyni
að hafa forystu í þessari fræðslu
í öllum skólum landsins og vinna
með fræðslumálastjórn, kennurum
og templurum þeim, sem lið vildu
veita. Ég álít að með því að ráð-
ast beint og hiklaust móti of-
drykkjubölinu, með fræðslu og
bindindisstarfsemi hjá ungu kyn-
slóðinni, þá sé von um árangur.
Það duga engin kaffigildi og dans-
samkomur með hálffullu fólki til
að stöðva áfengisbölið eins og það
er nú, síðan vínflóðinu var aftur
veitt yfir landið.
Undir þessum kringumstæðum
er aðstaðan í áfengismálinu afar
einföld. Þjóðin hleypti inn víninu
til að halda hærra verði á söltuð-
um fiski á Spáni. Leiðandi menn
templara voru þar fremstir í
flokki. Síðan þá er flóttalegt yfir-
bragð á leiðtogum þeirra. Síðan
þá er vínið alstaðar í landinu. Síð-
an þá verður að vinna móti
áfengisbölinu með nýjum ráðum.
Á Hótel Borg ætti að mega halda
uppi fullum mannasiðum með því
að setja veitingabann á þá, sem
misnota frelsið til að sitja þar
við vín. Utan Borgar þarf að setja
þá menn, sem drekka sér til smán-
ar og öðrum til leiðinda á sams-
konar svartan lista. Þeir menn,
sem vilja fá að drekka eins og
Grænlendingar eiga ekki að fá
mannvirðingar né sitja í trúnað-
arstöðum. Og þær stofnanir, sem
velja sér sjálfar ólæknandi og
óhæfa drykkjumenn til að gegna
vandasömum störfum eiga að
finna að þjóðin treystir þeim
ekki.
Það getur verið skemmtilegt að
halda fundi um bindindi og reglu-
semi fyrir þá menn, sem ætíð
hafa heykst í knjáliðunum, þegar
taka þurfti karlmannlegt átak í
áfengismálinu. En þegar til al-
vörunnar kemur er ekki spurt um
hvað þeir menn vilja, heldur um
hina, sem þora að láta dóm al-
menningsálitsins ganga í málum
þeirra íslenzku valdamanna, sem
vilja óátalið mega nota áefngið
eins og verkamenn dönsku verzl-
unarstjóranna í Grænlandi.
J. J.
-----o----
Ritstjóri: Gísli Guðmundsson
Ásvallagötu 27 Sími 1245
Prentsmiðjan Acta 1931
* Allt með íslensknm skipuni!
Ríkisútvai’pið hefir sett á stofn viðgerðastofu í húsnæði
útvarpsins við Thorvaldsensstræti. Sími viðgerðastofunnar
verður 459.
Viðgerðastofan tekur að sér allar viðg’erðir og bi’eyting-
ar á útvai’pstækjum og hlutum þeim tilheyrandi, uppsetn-
ingu viðtækja og loftnetja o. s. frv.
Forstöðumaður viðgerðastofunnar er herra Jón Alex-
andeison, rafvirki.
Móttöku og fyrirgreiðslu viðtækjanna annast Viðtækja-
verzlun ríkisins og útsölumenn hennar.
Grreiðslufrestur á gjaldi fyrir viðgerðir ekki veittur.
Reykjavík, 21. október 1931
Jónas Þorbergsson
Tilkynning.
Ráðuneytið vill hérmeð vekja athygli almennings á því,
að heimild sú, er gefin er í 52. gr. 1. nr. 75, 27. júní 1921,
um stimpiigjald til að lækka og láta falla niður sektir fyrír
vanrækslu á að láta stimpla skjöl innan lögákveðins tíma,
fellur niður 1. janúar n. k.
Frá þeim tíma verður því eigi hægt að veita nokkrar
undanþágur frá stimpilsekt.
Fjármálaráðuneytið, 9. október 1931.
Fjármálaráðuneyíið.