Tíminn - 23.01.1932, Blaðsíða 3

TÍMíNN
11
skyni að athuga möguleika til að
koma skipulagi á sumarferðalög og
gististaði fyrir erlenda menn og inn-
lenda hér á landi. En hér hjá oss
er enn flestu ábótavant í þessu efni
og þjóðinni til leiðinda, er eykst að-
sókn erlendra ferðamanna hingað.
Eitt af stœrstu blöðum Norðurlanda
hefir nýlega birt mynd af Vigfúsi
ásamt viðtali við hann um íslenzka
þjóðarhagi. Er Mbl. mjög reitt yfir
því, að Vigfúsi skuli hafa verið slík
athygli veitt, og virðist helzt skoða
það sem beina móðgun við íhalds-
flokkinn, af hálfu þess erlenda blaðs, :
sem birt hefir viðtalið! Er gremja
hlaðsins skiljanleg,. þegar þess er
gætt, að Vigfús iiefir með góðum
árangri unnið að því að fclla frá
kosningu þá íhaldsframbjóðenrtur,
sem látið hafa sjá sig í Mýrasýslu
nú um skeið. I-fitt mun og nokkru
valda, að einhverjir af skjólstæðing-
um Mbl., sem vilja hafa einkarétt á
því að græða á ferðamönnunreins og
öðru, liti för Vigfúsar óhýru auga.
---’—o-----
Fréttir
Jónas þorbergsson alþm. fór vestur
j Dali núna í vikunni og heldur fund
í Ásgarði á morgun. Verða þar mætt-
ir fulltrúar úr öllum hreppum kjör-
dæmisins.
Alþingi kemur saman 15. febr. n. k.
Nýlátinn er hér í Reykjavík Bald-
ur Sveinsson Idaðamaðui-. Hann var
vel gefinn maður og mörgum að góðu
kunnur.
íkveikja- Eldur kom upp núna í
vikunni i brauðgerðarhúsi ríkisins
hér i Reykjavík. Tókst að slökkva
eldinn án þess að tjón yrði að, en
lögreglan hafði grun um að slysið
væri af mannavöldum. Tveir menn
voru settir í gæzluvarðhald og hafa
nú játað að h’afa kveikt í húsimi.
Voru þeir að þessu verlci seinni hluta
nætur, en eldsins varð vart um fóta-
íerðartima.
Síldarmálin á Hesteyri. Rétt eftir
áramótin barst dómsmálaráðuneytinu
kæra frá Sjómannafélagi Reykjavik-
ur, að notuð myndu vera röng síldar-
mál við bræðslustöðina á Hesteyri
við ísafjai’ðardjúp. Bræðslustöð þessi
er eign h.f. „Kveldúlfur". Var kæran
rökstudd með því að síldarafli skipa,
sem venjulega hefðu lagt inn afla
sinn á Hesteyri hefði farið talsvert
fram úr áætlun sjómanna, þegar far-
ið hefði verið með hann til bræðslu-
stöðvar (Jtvegsbankans á Sólbalcka.
Var af þessu dregin sú ályktun að
málin á Hesteyri hlytu að vera
of stór, en á Sólbakka er síldin veg-
in. Var þess og getið í kærunni,
að eitt síldarmál frá Hesteyri hefði
verið mælt síðastliðið sumar
og reynzt of stórt. Dómsmálaráðu-
neytið fól Ólafi þorgrímssyni lögfræð-
ingi, sem undanfarið hefir haft með
höndum sakamálsrannsókn á ísafirði,
að framkvæma rannsókn út af kæru
sjómannafélagsins. Fór rannsóknar-
dómarinn til Hesteyrar 15. þ. m. og
hafði með sér löggiltan mælinga-
mann. þegar til Hesteyrar kom,
kvaðst umsjónarmaður verksmiðju-
húsanna eigi vita, hvar síldarmálin
væru niður komin og gat þess til, að
sum af þeim eða jafnvel öll hefðu
verið send til Reykjavíkur til aðgerð-
ar. Símaði þá rannsóknardómarinn
tafarlaust til Reykjavíkur og mælti
svo fyrir, að hald yrði lagt á síldar-
mál þau frá Hesteyri, er finnast
kynnu í vöi’zlum Kveldúlfs. En þau
fundust engin. Lét rannsóknardómari
síðan gjöra ítarlega leit í verksmiðju-
húsunum, og stóð sú leit yfir mikinn
hluta dags, en að lokum fundust
rnælikerin, 28 að tölu. Reyndist stærð
þeii’ra 153—165 lítra i stað 150 lítra,
eins og á að vera að réttu lagi. —
Málin voru ólöggilt en smíðuð eftir
löggiltu máli, eftir því sem einn af
fi’amkvæmdarstjórum Kveldúlfs, Ric-
hard Tliors skýrir frá í Mbl. — petta
er í fyx-sta sinn, sem uppvíst veiður
um röng síldarmál, síðan Krossanes-
málið fi’æga var á döfinni. — Rann-
sókn málsins er eixn eigi lolcið.
Viðsjár í Keflavík. Laust eftir há-
degi á miðvikudaginn var bai-st lög-
reglustjóranum í Reykjavík kæra frá
manni, Axel Björnssyni að nafni, sem
lieimili á í Reykjavík, en dvalið liefir
i Keflavik undanfarið ár, þess efnis,
að lxann hefði þá um nóttina áðut’
verið fluttur, óviljugur á mótoi'bát
frá Keflavík til Reykjavíkur. Kærand-
inn er formaður verkamannafélagsins
í Keflavík, og lxafði verkamannafé-
lagið kvöldið áður samþykkt að
koma í veg fyrir vínnu við fisktöku-
skip, er þá var væntanlegt til Kefla-
víkur með þvi að eigi hefðu tekizt
samningar með útgei’ðai’mönnum og
félaginu. Stóðu útgei’ðai-menn að
brottnámi Axels og höfðu liðsafnað
um nóttina i því skyni. Voi-u nöfn
þeii-ra, er fremstir höfðu staðið í
þeim aðgerðum, nefnd í kærunni. —
Jafnskjótt sem lögreglustjói’a bai-st
kæra þessi í hendur, gaf hann skip-
un um að kalla fyrir rétt menn þá
úr Keflavík, er flutt höfðu A. B.
inn, hafði íarið skömmu áður en kæi-
an kom, og hefir því sýslumanninuin
i Gullbnngu- og Kjósai’sýslu verið
send kæi’an, með því að honum ber
að annast rannsókn í málinu.
Félag ungra Framsóknarmanna
heldur fund miðvikudaginn 27. þ. m.
Verður hann í Iðnó og hefst kl. 9 e.
h. Verður þetta ekki venjulegur urn-
í’æðufundur, heldur skemmtifundur
með fjölbreytti’i dagski-á, er auglýst
vei’ður félögum síðai’, bréflega.
Ókyrrð á bæjarstjómarfundi. í
fyn-adag var fundur í bæjai’stjórn
Reykjavíkur. Var fjárhagsáætlun
bæjarins þar til umræðu og atkvæða-
gx’eiðslu. Eftir að atkvæðagreiðslu
var lokið seint um kvöldið, skaut
bæjarstjórnin á lokuðum fundi um
útsvaismál. En rétt eftir að Jxúið var
að loka fundarsalnum, tóku kommún-
brotna ef á væri stigið. En leitar-
menn fóru þangað samt, og þar voru
kerin, um 40 talsins, mjög vandlega
hulin. — Kveldúlfur hefir grætt mörg
þúsund krónur af sjómönnum sínum
á þessum kenxm, hvemig sem þau
eru til komin. Menn segja að síldar-
kerin ein hefðu getað, með auka-
gi’óðanum einum, staðið undir rekstri
þeirra þriggja luxusbifreiða, sem
Thorsbræður hafa til snúninga. Gott
er þegar slík æfintýri gei’ast með
þjóð vorri! Sxx.
Réttarfar í Vestmannaeyjum.
það hefir nú um lengi’i tíma lítið
verið látið af réttarfarinu i Vest-
mannaeyjum, það talið einsdæmi og
ekki að ástæðulaus. Ihaldsdómarinn
þar mun vera betur lagaður til rit-
starfa í grínblöð eða Stoi’m en dóma-
bækur. Hið sama er uppi á teningn-
um með aðstoðaimenn hans, Stefán
Árnason lögregluþjón og Óskar
Bjarnasen fulltrúa hans. þessir tveir
merkismenn fást við innlieimtustörf
jafnhliða embætti sínu og ganga eins
og grenjandi ljón milli samborgara
sinna í stað þess að gæta réttar
þeii-ra. Sem lítið dæmi um að-
farir þessarar þrenningar skal eitt
dæmi sýnt. — I ágústmánuði s. 1.
gerði innheimtufiimað Stefán Áma-
son & Óskar Bjamason fjárnám hjá
Árna Sigfússyni útgerðarm. í Vest-
mannaeyjum fyi’ir skuld að upphæð
kr. 463,47. Fjái’námið var gort í dóm-
kröfu á vel efnaðan útgerðarmann í
Vestmannaeyjum, að uppliæð ki’.
4836,36. Með þessu virtist ki’afan
sæmilega tryggð og ekkei-t að óttast.
Árni reyndi að semja um skulctnia,
þar sem hann vildi ekki missa kröfu
sína og virtust samningar ætla að
takast. En þrem dögum seinna frétt-
ir Ái-ni það, að þessi dómkrafa hans
hafi verið seld á uppboði þann sama
dag. Við nánari eftii’grennslan reyn-
ist þetta vera rétt og sá sem kröf-
una selur er Stefán Ái’nason og sá
sem ki’öfuna kaupir er sá hinn sami
og reynist uppboðsverðið vera kr.
50,00 — fimmtíu ki’ónur —. Salan á
kröfunni er hvergi auglýst, en hún
var seld af uppboðslialdai’a sem var
líkl. Óskar Bjarnasen á suskuuppboði
(vefnaðarvai’a). Dómkrafan er sem sé
seld á uppboði 2% degi eftir fjár-
námið meðan vei’ið er að; semja um
skuldina og engum gefið tækifæri á
að gæta réttar síns nema lögi-eglu-
þjóninum, þar sem auglýsing var
engin. Með söluna er fai’ið sem
mannsmorð til þess að fleiri fari ekki
að hnýsast í þetta, því þá gat ki’afan
orðið dýrari. Öll þessi embættisvei'k
fi’amkvæmir lögspekingurinn Linnet
án athugasemda og finnst harla gott.
— þessar athaínir eru einungis sýnis-
horn af réttarfarinu í Eyjum, fleiri
mætti draga fram í dagsljósið, því
nóg er til. Kunnugur.
lVIbl. og Vigfús GuSmundsson.
Vigfús Guðmundsson bóndi og gest-
gjafi í Borgarnesi hefir undanfarið
verið á ferð erlendis, m. a. í þvi
Stökkvið upp á nef yðar við andmæli
og sannið á yður málsháttinn: „Sann-
leikanum er hver sárreiðastur". Nú
eruð þér kominn í yðar eigin gröf.
Yður er ekki til neins að predika eða
halda hrólcaræður um það, að bænd-
ur þessa lands, hvorki á Héraði né
annarsstaðar, ætli eða vilji fremja
níðingsverlc á verkamönnum. þeir
trúa yður ekki hvernig sem þér
hamizt.
pá talið þér um, að verið só að
svifta verkalýðinn hlutdeild í lands-
stjórninni. þegar talað er um að
svifta mann einhverju, þá er átt
við það, að af lionum sé tekið það,
sem hann hefir haft. Nú vitið þér
það, að síðan stjórnin fluttist inn í
landið, hafa verið mjög aukin rétt-
indi verkafólksins til hlutdeildar í
þjóðstjórninni með breyttu aldurstak-
marki við kosningar til Alþingis og
ýmsu fleiru, svo réttur þess hefir
aldrei verið meiri en nú, og þér vitið
það líka, að ekld lcemur til mála, að
þessi réttur verði skertur. Hverju er
þá svift af? Hvað á að taka burtu?
— það sætir undrum,að ekki heimsk-
ari maður en þér eruð, skuluð slá
fram annari eins vitleysu, nema ann-
að verra liggi á bak við, sé veiði-
brella til aðdráttar við næstu kosn-
ingar. En þess vil ég ekki geta til, þó
ástæða sé fyrir hendi.
Nei, Jónas. þetta snýst alveg við.
Foringjar jafnaðarmanna og „Sjálf-
stæðismanna" hafa í hyggju aðsvifta
sveitir þessa lands aldagömlum rétti,
sem þær hafa átt og eiga enn, sem
þó hefir þótt rétt að breyta að
nokkru, en takmörk eru fyrir livað
langt má ganga eða á að ganga,
með þessar breytingar sem aðrar, og
hamingjan má vita, hvað langt þið
hefðuð komist á næstu árum, ef
Tryggvi þórhallsson hefði ekki
rumskað við þjóðinni með þingrof-
inu í fyrravetur.
þið stjórnarandstæðingar, sem um-
turna viljið kjördæmaskipuninni, lít-
ið svo á, að eini réttláti grundvöllur-
inn undir skipun Alþingis sé að lxver
þingmaður hafi að baki sér nákvæm-
lega jafnmarga kjósendur.
Aftur á móti lítum við hinir svo
á, að ekkert höfuðskilyrði sé að hver
kjósandi eigi nákvæmlega jafnmarga
millim.3 í þingmanni hverjum, held-
ur beri að líta á, hvað þjóðarheild-
inni allri sameiginlega í heild sinni
sé fyrir beztu.
En livað er fyrir beztu? Eftir því
verður að grafa og er verið að grafa
eins og ritstjóra „Jafnaðarniannsins"
er kunnugt, með störfum milliþinga-
nefndarinnar, en þrátt fyrir það mun
ég nú slcýra afstöðu mina til þessa
máls af því sem þegar er á undan
gengið.
Ég veit ekki betur en það sé viður-
kennt um allan heim, að þær þjóðir,
sem landbúnað stunda, standi mun
framar í menningarlegu tilliti en hin-
ar, sem aðra atvinnuvegi reka, svo
sem fiskiveiðar, iðnað og þvíumlikt..
Sé nú þetta rétt, hverjar eru þá or-
sakir til þess? Og hvernig er afstaða
okkar Islendinga til þessara mála?
Tveir eru aðalatvinnuvegir í landi
hér, landbúnaður og fiskveiðar.
Við landbúnaðarstörfin vex fólkið
upp og þroskast, með grasinu, blóm-
unum, björkinni, húsdýrum og fugl-
um himins. Allt þetta, þroskandi,
lífgandi, ræktandi hið alhliða líf, sem
sennilega hvað mesta þýðingu hefir
í úppeldi einstaklinga og þjóða.
Hinsvegar er ránskapur stórútgerð-
ar, þar sem engri ræktun verður við
komið í hinu ómælanda hafsdjúpi,cn
öll lxugsun snýst um að afla tækja
til að sópa sem drýgstum skerfi á
land að hægt er, og er það eðlilegt
og sjálfsagt eins og til hagaí.
Er nú ekki líklegt að þessir at-
vinnuvegir hafi mismunandi gildi
fyrir uppvaxandi æskulýð landsins?
Annarsvegar er hið gróanda líf.
Hinsvegar sifellt rán, dráp, engri
lífgun hægt við að korna.
Nú er atvinnuháttum þannig komið
hjá okkur íslendingum, að á síðustu
15—20 árum liefir fólkið streymt úr
sveitunum og til sjóþorpanna, þó
sérstaklega til Reykjavíkur. Afleið-
ingarnar af þvi eru, að gifurlegt
ósamræmi er myndað milli atvinnu-
veganna, búrekstur allan verður að
draga saman vegna vantandi vinnu-
afla.
Er nú þjóðinni í heild sinni hollt
að þetta haldi áfram í þessa átt? Eg
svara óhikað neitandi. það er mikil
liætta á að verði öllum aðilum
istar að fjölmenna í ganginum fyrir
framan salinn og úti fyrir húsinu.
Kyrjuðu þeir byltingasöngva óg
heimtuðu að bæjarstjómin segði af
sér. Skömmu síðar slitu bæjarfull-
trúarnir fundi, og var þeim þá varn-
að útgöngu. Var þá lögreglan kvödd
til aðstoðar,og dreifði hún óróamönn-
unum, eftir stutta viðureign, án þess
að veruleg meiðsl hlytust af.
í Vestmannaeyjum var líka róstu-
samt í fyrradag. Ætluðu kommúnist-
ar að koma á allsherjar vinnustöðv-
un þann dag, en urðu ofurliði bornir.
Tvær kærur enn í sambandi við
Keflavíkurvinnudeiluna hafa lög-
reglustjórnanum í Reykjavík borizt.
Önnur er frá þorvarði Björnssyni
hafnsögumanni i Reykjavík. Kærir
hann starfsraann hjá Sjómannafélagi
Reykjavíkur fyrir að hafa ráðist á
sig og hindrað sig í að „leiðbeina
skipverjum á mótorbátnum „Úðafoss"
frá Keflavík. Hin kæran er frá þór-
halli Arnasyni formanni mótoi’háts-
ins „Úðafoss" fyrir það, að hann
hafi í Reykjavík með ofbeldi verið.
hindraður í að afferma fisk, sem
báturinn hafði meðferðis. þess skal
getið, að það var ekki „Úðafoss", sem
flutti Axel Björnsson til Reykjavíkur.
Úr Vestur-ísafjarðarsýslu er skrif-
að: Línuveiðaskipið „Fróði", eigii
þorsteins Eyfirðings, verður gert
héðan út í vetur með áhöfn úr
Dýrafirði. Flvtur þorsteinn Eyfirð-
ingur búferlum hingað í vor og mun
hann og skipið eiga heimili á þing-
eyri. SkipsJiöfnin er ráðin fyrir hluti
og hefir þorsteinn samið við verk-
lýðsfélagið á þingeyri sem hefir fall-
ist á að vera ekki á móti því fyrir-
komulagi, sem ákveðið hefir verið.
þvkir það góðs viti, að verkamenn
skilja nauðsynina á friðsamlegri
starfsemi slíks fyrirtækis á grund-
velli, að allir.mega vel við una. Hér
í firðinum ber allmikið á blindu í
sauðfé og verða sumir bændur ,að
ala megnið af fé sínu inni þess
vegna þó jörð sé auð. Er kvilli þessi
sjaldgæfur hér, en hefir þó þekkst
áður. Dæmi eru þess, að kindur hafi
gongið í sjóinn og drukknað.
Jólaskemmtun samvinnuskólans
verður í K.-R.-húsinu á laugardag-
inn kemur.
Kreppuráðstafanir í Danmörku. —
Ríkisstjórnin hefir lagt frumvarp
fyrir fólksþingið um umboð héraðs-
fógeta til þess að veita frest á
greiðslum á afborgunum og vöxtum
veðskulda, þegar þannig er ástatt,
að skuldunautarnir geta ekki staðið
í skilum, vegna yfii’standanda orfið-
leika, en eiga fyrir skuldum. Heim-
ilt er að veita bæði bændum og eig-
endum fiskiskipa slíkan greiðslu-
frest.
Að gefnu tilefni skal það tekið
Iram að Jóliannes Davíðsson kennari
var ekki höfundur að „bréfi úr Dýra-
firði", sem birt var hér í blaðinu 5.
des. sl.
Á Spáni hefir brotizt út uppreisn
gegn lýðveldisstjórninni. Uppreisnar-
menn hafa 6 borgir á valdi sínu.
háski búinn, ef í meira óefni fer en
komið er, og er þetta sagt engu síður
vegna þeirra, sem að sjónum eru
íluttir en þeirra, sem eftir eru í sveit-
unum, en sérstaklega lít ég til þess
þjóðarböls, sem af því leiddi, ef meg-
inliluti þjóðarinnar ætti að alast upp
í sjóþorpum og kauptúnum, þegar
liðin eru 40—60 ár hér frá og þeir
liðnir undir lok, sem nú eru á tví-
tugsskeiðinu og þar yfir.
Enn er á eitt að líta. Flestar ná-
grannaþjóðii' okkar munu nú auka
fiskiflota sinn að miklum mun. Hvað
lengi endist fiskurinn með þeim
feikna veiðiskap, sem þegar er orð-
inn? Mér er sagt, að ekkert bendi á
að fiskurinn þverri, en dæmi eru þó
fyrir því, að fiskimið hafa rýrnað og
jafnvel alveg þrotið.
Nú vænti ég, að þegar þér hafið
lesið það, sem ég þegar hefi sagt hér
að fram, þá skiljið þér afstöðu mína
og annara samherja minna til kjör-
dæmiskipunarmálsins og að þjóðai-
heildinni sé bezt borgið með því að
engar breytingar séu gerðar á nú-
verandi kjördæmaskipun, í því fulla
trausti að valdhafarnir fari vel með
völdin.
Að endingu eitt: þér segið að ræð-
ur okkar „háskrílsmanna" á Egils-
staðafundinum hafi „ekki verið ann-
að en upptugga úr „Tímanum11, sem
hver maður á fundinum sjálfsagt
hafði lesið og vitað áður“. þetta á
að vera sagt okkur til hneisu, skilj-
ast svo, að við munum hvorki geta
Ársrit „Norræna félagsins“ 1932 er
nýútkomið. Félagið hefir nú starf*
andi deildir á öllum Norðurlöndum.
Mjög er til þessa rits vandað. Er það
á ágætum pappír og myndum prýtt.
Guðlaugur Rósenkranz ritar þar um
atvinnulíf fslendinga nú á dögym,
Bjarni Guðmundsson um íslenzkt
stúdentalíf og þýðing er þar á sögu
eftir Guðmund Hagalín. Efnisyfirlit
ritsins í heild er of langt að rekja.
(Ritið er um 200 bls. að stærð í
stóru broti). Leggja þar öll Norður-
löndin skerf til. Forseti Finnlands,
P. S. Svinhufvud, ritar m. a. stutt
ávarp um samvinnu Norðurlanda. —
þeir, sem gjörast meðlimir Norræna
félagsins hér á landi, fá ársritið
ókeypis.
Lögþingskosuingar í Færeyjum eru
nýfamar fram. Sambandsflokkurinn
náði meiraliluta.
Stórkostlegt grjóthrun varð úr
Reynisfjalli í Mýrdal fyrir stuttu síð-
an og eyðilagði talsvert af ræktuðu
landi í Vík.
Bannlögin og ófriðarskuldimar
verða sjálfsagt aðaldeilumálin við
foi’setakosningarnar í Bandaríkjun-
um í ár. I fulltrúadeild þingsins eru
bannmenn taldir vera 285, enl50 eru
taldir mótfallnir bannlögunum í nú-
verandi mynd. Fyrir þremur árum
voru andbanningai’ í fulltrúadeild-
inni að eins 70 talsins. í fimm auka-
kosningum, sem fóru fram 2. nóv.,
voru allir þeir, sem kosningu náðt>,
andbanningar. Styrkleikamunurinn
milli andbanninga og bannmanna
mun vera svipaður í öldungadeild-
inni og í fulltrúadeildinni. það mun
nú vera ákveðið, að Hoover verði
lorsetaefni Republikana, en hann er
bannmaður. Af demokrötum er nelzt
iilnefndur Franklin D. Roosevelt,
ríkisstjóri New York ríkis, en hann
er andbanningur. Fjögur áhrifamikil
félög í Bandaríkjunum hafa tekið
á stefnuskrá sína að berjast fyrir
bannlagabreytingum: Samband her-
mannafélaganna (American Legion),
Ameríska verkalýðssambandið (Ame-
rican Federation of Labour), Ame-
ríska lögfræðingafélagið (American
Bar Association) og Ameriska lækna-
félagið (Amerícan Medical Associa-
tion). Hinsvegar hafa einnig bann-
og Jiindindisfélög færst í aukana.
þannig liafa 33 bann- og bindindis-
félög sameinast um stefnuskrá í
baráttunni fyrir bannlögunum. —
Hagfræðingar í liði andbanninga
telja að vínfangareikningur þjóðar-
innar hafi verið hærri en sú upp-
hæð, sem allar járnbrautir í landinu
liöfðu i tekjur á sama ári. Öll þessi
sala er ólögleg. Drykkjuskapur hefir
ekki minnkað, segja þeir, þrátt íyrir
bannlögin, en neytendur áfengra
drykkja greiða 3—4 sinnum meira
fyrir áfengi en áður. Bannmenn
telja hinsvegar, að drykkjuskapur
hafi minnkað um þriðjung frá því,
sem var áður en bannlögin komu til
framkvæmda, og að fyrir verka-
mannastéttina sérstaklega, hafi þau
liaft mjög mikið gott í för með sér.
hugsað eða sagt nokkurt sjálfstætt
orð. Athugum nú málið, ritstjóri.
Alltaf hlaupið þér á yður. þó þetta
atriði væri nú rétt hjá yður, tel ég
mér engan vansa að. því jafnvel þér
sjálfur hafið að líkindum aldrei sagt
eða hugsað nokkurt orð eða setningu,
sem „Tíminn" eða einhver annar
eklci hefir áður sagt.
Til gamans skal ég segja yður,
hvað Árni Pálsson sagði við mig á
Egilstöðúm eftir að ég hafði skýrt
þingrofskenningu mína:
„Ég heyri að þér hafið hugsað um
málið, og hugsað það sjálfstætt, og
myndað yður fasta skoðun. Vil ég
eiga tal við yður um það, þó ég hins-
vegar telji skoðun yðar á þingrofinu
nú ekki rétta“. Ég met dóm Árna
talsvert meir en yðar, og það er al-
veg ástæðulaust af yður að þykkjast
við því.
Fleira hefði ef til vill þurft að at-
huga, en ég læt þetta nægja. Hinir
úr firmanu munu hirta yður á þann
hátt, sem þeim þykir viðeiganda.
Annir hafa valdið því að dregizt
liefir að senda bréf þetta.
Ketilsstöðum, 18. nóv. 1931.
Hallgr. þórarinsson.
-----O-----
Bannlögin í Finnlandi verða nú af-
numin samkvæmt þjóðaratkvæða-
greiðslu, sem nýlega fór fram.
Greiddu 70% atkvæði gegn bannlög-
unum.