Tíminn - 27.02.1932, Blaðsíða 2

32
TlMINN
Aiþíngi.
Alþingi var sett á mánudag, 15. þ.
m. Við guðsþjónustuna í dómkirkj-
unni, er hófst að venju kl. 1 e. h.,
prédikaði sr. Friðrik Hallgrímsson.
Að lokinni guðsþjónustu var gengið
til þinghússins. Forsætisráðherra las
upp konungshoðskap og setti þingið.
Aldursforseti, Sveinn Ólafsson, tók
þvínæst við fundarstjórn og minntist
eins fyrveranda þingmanns, er látist
hefði milli þinga, en það er Björn
heitinn Líndal á Syalbarði. þá var
fundi frestað, af því að margir þing-
menn að norðan og vestan voru enn
ókomnir, en þeir voru með Detti-
fossi, er kom til Reykjavíkur seinna-
liluta dagsins.
Á þriðjudag fóru fram kosningar.
Forseti sameinaðs þings var kosinn
Einar Árnason með 23 atkv. Jón
þorláksson fékk 15 atkv., Jón Bald-
vinsson 3 og einn seðill var auður.
Varaforseti var kosinn þorieifur
Jónsson. Skrifarar: Ingólfnr Bjarnar-
son og Jón A. Jónsson.
Forseti efri deildar var kjörinn
Guðmundur Ólafsson með 7 atkv.
Halldór Steinsson fékk 6 atkv., og
einn seðill var auður. 1. varaforseti:
Ingvar Pálmason. 2. varaforseti: Páll
Hermannsson. Skrifarar: Jón Jónsson
og Pétur Magnússon.
Forseti neðri deildar var kjörinn
Jörundur Brynjólfsson með 16 atkv.
Magnús Guðmundsson fékk 7 atkv.,
en 5 seðlar voru auðir. 1. varaforseti:
Ingólfur Bjarnarson. 2. varaforseti:
Halldór Stefánsson. Skrifarar: Bern-
harð Stefánsson og Magnús Jónsson.
Fastanefndir þingsins eru svo
skipaðar:
Efri deild:
Fjárhagsnefnd: Ingvar Pálmason,
Einar Árnason, Jón þorláksson.
Fjárveitinganefnd: Einar Árnason,
Jón Jónsson, Páil, Hermannsson,
Bjarni Snæbjörnsson, Halldór Steins-
son.
Samgttngumálanefnd: Ingvar
Pálmason, Páll Hermannsson, Hali-
dór Steinsson.
Landbúnaðarnefnd: Jón Jónsson,
Páll Hermannsson, Pétur Magnússon.
Sjávarútvegsnefnd: Einar Árnason,
Ingvar Pálmason, Jakob Möller.
Henntamálanefnd: Jón Jónsson,
Páll Hermannsson, Guðrún Lárus-
dóttir.
Ailsherjarnefnd: Einar Árnason,
Jón Jónsson, Pétur Magnússon.
Neðri deiid.
Fjárhagsnefnd: Bernharð Stefáns-
son, Jónas þorbergsson, Steingrímur
Steinþórsson, Magnús Jónsson, Ólaf-
ur Thors.
Fjárveitinganefnd: Björn Kristjáns-
son, Ingólfur Bjamarson, Jónas þor-
bergsson, Hannes . Jónsson, Láms
Helgason, Magnús Guðmundsson,
Pétur Ottesen.
Samgöngumálanefnd: Bergur Jóns-
son, Bjarni Ásgeirsson, Sveinn Ólafs-
son, Guðl)randur ísberg, Jóhann Jós-
efsson.
Landbúnaðarnefnd: Bjarni Ásgeirs-
son, Steingrímur Steinþórsson, þor-
leifur Jónsson, Magnús Guðmunds-
son, Pétur Ottesen.
Sjávarútvegsnefnd: Bergur Jónsson,
Bjarni Ásgeii-sson, Sveinn Ólafsson,
Guðbrandur Isberg, Jóhann Jósefsson.
Henntamálaneind: Bernharð Stef-
ánsson, Halldór Stefánsson, Svein-
hjörn Högnason, Guðbrandur ísberg,
Einar Arnason.
Allsherjamefnd: Bergur Jónsson,
Sveinbjörn Ilögnason, þorieifur Jóns-
son, Einar Arnórsson, Jón Ólafsson.
Frumvörp og tillögur.
Eftirfarandi stjórnarfrumvöip eru
iram komin:
Frv.- til ijárlaga íyrir árið 1933. Á-
ætlaðar tekjur um 11 milj. 200 þús.
kr. Áætlaður tekjuafgangur um 8(50
þús. kr.
Frv. til fjáraukalaga fyrir árið 1930.
Frv. um samþykkt á landsreikning-
unum 1930.
Frv. um loftskeytatæki á botnvörpu
skipum og um eftirlit með loftskeyta-
notkun íslenzkra veiðiskipa.
Frv. uin byggingu fyrir Iláskóla ís-
lands.
Frv. um íimmtardóm.
Frv. um nýjan veg frá Lækjarbotn-
um í Mosfellssveit austur í Ölfus.
Frv. um brúargerðir.
Frv. um skiftameðferð á búi Síldar-
einkasölu íslands (þ. e. um staðfest-
ingu bráðabirgðalaganna, sem stjórn-
in gaf út í vetur).
Frv. um samgöngubætur og fyrir-
hleðslur á vatnasvæði þverár og
Markarfljóts.
Frv. um Brunabótafélag íslands.
Frv. um erfðaleigulönd í kaupstöð-
um, kauptúnuni og þorpum.
Frv. um lax- og silungsveiði.
Frv. um br. á 1. nr. 36, 7. mai
1928 (framlenging gengisviðauka).
Frv. um framlenging á gildi laga
um verðtoll.
Frv. um bifreiðaskatt o. fl.
Frv. um birting útvarpaðra veður-
íregna (nýtt).
Frv. um afnám laga (frá 1905) um
stofnún geðveikrahælis.
Frv. um br. á 1. nr. 69 frá 1928
(um álagning á vínanda — nýtt)
Frv. um umsjón nokkurra ríkis-
eigna í Ölfusi (nýtt).
Frv. um próf leikfimi- og íþrótta-
kennara (nýtt).
Frv. um útfluttning hrossa (nýtt).
þess er getið í svigum hér að fram
an liver af frumvörpunum eru ný-
mæli. Flest hafa þau áður komið
fram á Alþingi.
Magnús Torfason flytur ’ mgsálykt-
unartillögu um breytingu á erfða-
lögunum.
Jón Baldvinsson og Ingvar Pálma-
son flytja frv. um forkaupsrétt kaup-
staða og kauptúna á hafnarmenn-
virkjum o. fl. Áður flutt á Alþingi.
Jónas þorbergsson fhtur frv. það
um bókhald, er eigi varð útrætt á
síðasta þingi.
þá flytur Jónas þorbergsson ír\
um opinhera greinargerð starfs-
manna ríkisins. þetta frv. er nýnia li.
Samkvæmt því á „embættismönnum
landsins og öðrum sýslunarmönnum"
að vera „skylt .... án endurgjalds
að flylja árlega í útvarp ríkisins a.
m. k. tvö fræðandi erindi um stofn-
un þá eða starfsgrein, er þeir veita
forstöðu",
Ríkisstjórnin flytur tillögu tii
þingsályktunar um skipun milli-
aðarins, svohljóðandi:
„Alþingi ályktar að skipa skuli
fimm manna milliþinganefnd til
þess að íhuga og bera fram tillögur
um mál iðnaðarins. Ríkisstjórnin
skipar nefndina þannig: Einn sam-
kvæmt tillögum Iðnaðarmannafé-
J lagsins i Reykjavík, annan sam-
kvæmt tillögum Sambands íslenzkra
samvinnufélaga, þriðja samkvæmt
tiilögum Félags íslenzkra botnvörpu-
skipaeigenda, fjórða samkvæmt til-
iöguin Alþýðusambands íslands;
hinn fimmta skipar ríkisstjórnin og
er hann foimaður nefndarinnar.
Nefndinni er einkum ætlað að inna ,
af hendi eftii'faranda:
1. Að endurbæta iðnaðarlöggjöfina I
frá 1926.
2. Að endurskoða tollalöggjöfina að
því er iðnaðinn snertir.
3. Að athuga möguleikana um auk- .
inn innlendan iðnað, einkum um
það að vinna úr þeim vörum sem
landið sjálft framleiðir.
4. Að athuga um skipun mennta-
mála iðnaðarins.
Kostnaður við nefndina greiðist úr
rikissjóði."
Frumv. um ríkisábyrgð á inn-
stæðufé Útvegsbanka íslands flutti ^
Ásg. Ásg. fjármálaráðheri'a, þar sem
ákveðið er að ríkissjóður ábyrgist (
ailt innstæðufé, sem tekið cr tii (
ávöxtunar í Útvegsbanka íslands og j
útibúum hans, og kemur sú abyrgð (
næst á eftir hlutafé og áhættufé ;
bankans. — Talið er að úttektir á J
innláns- og geymslufé Útvegsbankans
valdi því, að nauðsyn er á, að tekin * 1
sé sérstök ábyrgð á innstæðufé því, !
sem bankinn ávaxtar. þetta frv. gekk
i gegn um báðar deildir á cinum degi
og var afgreitt sem lög frá Alþingi. |
Magnús Jónsson flytur frv. um
breyting á lögum um þingsköp Al- '
þingis, þar sem ætlast er til að iðn-
aðarnefnd verði ein af fastanefndum
Alþingis.
Vilmundur Jónsson flytur frv. uin
að ljósmæðra og hjúkrunarkvenna-
skóla íslands skuli starfa í sambandi
við Landsspítalann í Reykjavík, og
að stjóm landsspítalans hafi á hendi
stjórn skólans. í skólanum verða
tvær deildir, ljósmæðradeild og
hjúkrunarkvennadeild. Námstími í
ljósmæðradeildinni er eitt ár, en í
hjúkrunarkvennadeildinni 3 ár. Yfir-
læknar og yfirhjúkrunarkona lands-
spitalans skulu vera aðalkennarar.
Vilmundur Jónsson flytur ennfrem-
ur frv. um breyting á lögum um
varnir gegn kynsjúkdómum; þar sem
ákveðið er, að héraðslæknar og sér-
fræðingar á þessu sviði, veiti sjúk-
lingum, sem haldnir eru af kynsjúk-
dómum, ókeypis læknishjálp, ef þeir
teljast þurfa þess með. Skal sú iijálp
greidd úr ríkissjóði samkvæmt gjald-
skrá. Ennfremur skal semja við
sjúkrahús í kaupstöðunum, um að
þau leggi til sjúkrarúm fyrir þessa
sjúklinga og er ætlast tii að við
sjúkrahús í Reykjavík verði allt að
10 rúm til taks fyrir þá. Ríkissjóbur
greiðir sjúkrahúskostnað fyrir þá
sjúklinga, sem samið hefir verið um,
og læknir telur að þess þurfi með.
Vilmundur Jónsson flytur og frv.
um lækningaleyfi, um réttindi og
skyldur lækna og annara, er lækn-
ingaleyfi hafa, og um skottulækning-
ar. í 1. grein er ákveðið að rétt til
að íást við lækningar og kalla sig
lækna liér á landi hafi þeir einir,
sein til þess hafa fengið leyfi heil-
brigðisst j ómarinnar.
Sanp þingm., V. J., flytur einni^
lrv. um skipun læknishéraða, verk-
svið landlæknis og störf héraðslækna.
þar er steypt saman eldri löguin um
þfessi efni, o g nokkrar breytingar
gerðar á þeim, en eigi snerta þær
skipun læknishéraða svo að teljandi
sé.
Frumv. til laga um læknishéraða-
sjóði flytur Vilm. Jónsson hið sama
og fram hefir komið á tveimur síð-
ustu þingum.
Ennfremur flytur sami þm., V. J.,
frumv. um breyting á lögum um
vigt á síld. í greinarg. er talið að
Þetta frumv. sé flutt að gefnu tilefni,
sem ekki þurfi á að minna. Er lög-
skipað að vega alla sild, sem seld
er bræðsluvei-ksmiðjum til vinnslu.
J af naðarmennirnir i neðri deild
flytja frumv. um ríkisútgáfu skóla-
bóka, hið sama og legið hefir fyrir
tveimur síðustu þingum.
Guðrún Lárusdóttir endurflytur
þingsál.till. um stofnun fávitaliæiis
og frumv. um breyting á lögum um
almannafrið á helgidögum þjóðkirkj-
unnar.
Magnús Jónsson flytur frumv. um
prestakallasjóð, svipað samnefndu
frumv., er flutt var á síðasta þingi,
og einnig frumv. um breyting á 1.
um skipulag kauptúna og sjávar-
1 þorpa, er áður hefir legið fyrir þing-
inu.
Jón Baldvinsson flytur frv. um
viðauka við lög um samþykktir um
lokunartíma sölubúða í kaupstöðum,
hið sama og flutt var á vetrarþing-
inu 1931.
Magnús Guðm. flytur frumv. um
breyting á áfengislögum, þar sem á-
kveðið er að síðasta málsgr. 25. gr.
áfengislaga, og önnur ákvæði þeirra,
sem snerta sérstaka löggæzlumenn,
verði úr gildi felld.
----O---
r
A víðavangi.
Oídýrir aðdrættir.
Reykjavík hefir jafnan verið höfuð-
ból liinnar „frjálsu samkeppni'7 Jafn-
vel sjálf bæjarlöndin, frumskilyrði
alls atvinnulífs í bæjarfélaginu, hafa
verið látin af liendi til þess að verða
verzlunarvara hinna slingu sam-
keppnismanna, enda er nú verðlag
þeirra komið í þær öfgar, að ein-
stakir húsgrunnar i Reykjavík taka
jafnmiklu verði og allar bújarðirnar
til samans 1 stórri sveit. þá er í
þessu blaði birtar eftirtektarverðar
rannsóknir á verzlunarkostnaði í
Rvík. Kemur í ljós, að sérhverjir
3—4 menn í því byggðarlagi kosta
sérstakan mann til aðkaupa á er-
lendum nauðsynjum sínum. En
livorutveggja þessi kostnaður, verð-
lag lóðanna og hið mannfreka skipu-
lag við úthlutun vörunnar i Reykja-
vík, eru frumorsakir þeirrar dýrtíð-
ar, sem nú þjakar allt atvinnulif í
landinu. — Væri þá veglega minnst
frumhverjanna þingeysku i sam-
vinnumálum, e.f löggjafarvaldið gæti
stöðvað óheilbrigða verðhækkun á
lóðaverði höfuðstatðarins með hæfi-
legum sköttum, en borgararnir hins-
vegar notfærðu sér svo skipulag sam-
vinnunnar um verzlun, að sérhver
fjölskylda þyrfti ekki að hafa full-
kominn mann eða jafnvel tvo í
„kaupstaðaríerðum" fyrir sig allan
ársins hring, ekki lakari heldur en
aðstaðan er liér um aðdrættina.
X.
Magnús Jónsson
alþm. sagði nýlega að stjórnin
hefði með ríkislántökunni Irestað
kreppunni um eitt ár, en það er
sama og að stytta kreppuna um heilt
ár. Við erum um uppliaf og enda-
lok slíkrar heimskreppu og þeirrar
sem nú lamar atvinnulíf landanna
Kjötsalan.
Öllum almenningi mun það kunn-
ugt, að sala á islenzku saltkjöti er-
lendis hefir gengið mjög illa i haust
og vetur. Mun síðar i grein þessari
verða vikið að ástæðum fyrir því og
bent á hvaða úrræði virðast helzt
framundan.
íslendingar hafa flutt út saltkjöt
til sölu í nágrannalöndunum um
langan aldur. Verkun kjötsins var
slæm og markaður stopull, enda sam-
göngur iélegar framundir síðustu
aldamót. Eítir 1870 fóru Englending-
ar að koma hingað og kaupa sauði,
og flytja þá lifandi til Englands. þar
voru sauðirnir fitaðir með beit á
ræktuðu landi, áður en þeim var
slátrað. Viðskipti þessi voru íslend-
ingum hagkvæm og mikil bót frá þvi
sem áður var á meðan treysta varð
eingöngu á stopulan útflutning á illa
verkuðu saltkjöti frá örfáurii höfnum
á landinu. Árið 1896 bönnuðu Eng-
lendingar sölu á islenzku sauðfé í
Bretlandi og var fjárkláðahættu bor-
ið við. Bannið kom þó ekki til fram-
kvæmda fyr en nokkrum árum síðar,
og enn í dag er heimilt að flytja ísl.
sauðfé til Breetlands, ef því er slátr-
að um leið og það kemur af skips-
fjöl.
þegar Englendingar bönnuðu inn-
flutning íslenzks sauðfjár til fitunar,
var fyrirsjáanlegt að leita yrði ann-
ara úrræða um kjötverzlunina. Hafði
jafnan verið selt dálítið af saltkjöti
til Danmerkur og Noregs, en kjötið
seldist illa vegna slæmrar verkunar.
Samvinnufélög bænda höfðu eflst
mjög og þeim fjölgað á síðasta tug
19. aldarinnar. Nokkru eftir alda-
mótin fóru félögin að undirbúa breyt-
ingu á kjötverkuninni, með bættum
söltunaraðferðum og með því að
koma upp siáturhúsum, þar sem
hægl var að koma við fyllsta hrein-
læti um alla meðferð kjötsins. Árið
1907 voru reist sláturhús á helztu
útfiutningshöfnum norðanlands og
hér í Reykjavík, og næstu árin á eft-
ir komu upp sláturhús á fiestum
lielztu verzlunarsjtöðum landsins.
Meðferð saltkjötsins tók brátt mikl-
um stakkaskiptum og verðið liækk-
aði til muna. Fráfærum var hætt og
ær íátnar ganga með dilka. Dilka-
kjötið varð brátt aðalútilutningsvar-
an þvi það kom brátt í ljós, að þaö
seldist betur en sauðakjöt. En bænd-
ur áttu talsvert af sauðum fram und-
ir stríðsárin, af því sauðaútflutningur
lagðist aldrei niður til fulls.
Saltkjötið var framan af inest not-
að í Danmörku, en þó alltaf nokkuð
i Noregi.
Á stríðsárunum tepptust flutningar
milli íslands og Danmerkur. Liðu þá
nokkur ár að ekkert íslenzkt saltkjöt
var selt þar í landi. Hefir aldrei tek-
ist að vinna aftur saltkjötsmarkað í
Danmörku að neinu ráði, enda fram-
leiða Danir miklu meira kjöt en þeir
þurfti til eigin notkunar.
Frá því stríðinu lauk og fram á
þennan dag, má óhætt fullyrða að
Norðmenn hafi keypt um 80—90%
af útflutningskjöti ísiendinga, þó eitt-
livað af þessu kjöti hafi fyrst verið
flutt til Danmerkur.
í haust sem leið var útlit með salt-
kjötssölu í Noregi mjög slæmt. Marg-
ir kjötinnflytjendur áttu óselt frá
haustinu 1930. Kjöt var fallið mjög í
verði á heimsmarkaðnum, og í byrj-
un kauptíðar komst ringulreið á pen-
ingamál flestra Norðu-rálfuþjóða, sem
gerði kaupsýslumenn varfærna í við-
skiftum, auk þess urðu peningavið-
skifti milli landa hin örðugustu og
lamaði þetta ástand peningamálanna
allt viðskiftalíí. í haust sem leið lauk
um 8 mánaða langri vinnustöðvun í
Noregi, svo allur þorri verkamanna
liafði mjög litla kaupgetu. þá hafa
Norðmenn gert allt, sem í þeirra
valdi heíir staðið í haust og vetur
til að lifa sem mest á eigin fram-
ieiðslu og sporna við innfluttningi út-
lendra vara.
Hér hafa verið nefndar nokkrar
ástæður fyrir hinu afskaplega lága
verði og tregu sölu, seni verið liefir
á íslenzku saltkjöti í haust og vetur.
En ef ekki væri um annað að ræða
en það, sem hér hefir verið tilfært,
þá mætti vænta þess, að úr raknaði
með bættu árferði, en því er varla
treystandi. Saltkjötsmarkaðurinn hef-
ir verið mjög misfellasamur undan-
farin ár, þó óhöppin hafi ekki ætíð
lent á íslendingum. Og ástæðan til
þess er hin sivaxandi kjötiramleiðsla
í Noregi. Er talið að þess sé skammt
að bíða, að Norðmenn geti framleitt
nægilegt kjöt til eigin þarfa. Innflutn-
ingur á matvörum úr dýraríkinu lief-
ir minkáð stöðugt síðan 1922. það ár
fluttu Norðmenn inn af þessum vöru-
flokki 49.000 smálestir, en aðeins 20
þús. smálestir árið 1930.
Norðmenn leggja mjög mikiO kapp
á að auka landbúnaðartramleiðslu
sína og beita verndartollum óvægi-
lega til stuðnings landbúnaðinum.
•Tafnframt er stöðugt brýnt fyrir al-
menningi að nota sem mest af inn-
lendum vörum og kaupsýslumenn
styðja þá stefnu yfirleitt. Síðastliðið
haust var mikið saltað af kjöti í Nor-
egi og þó það kjöt sé á engan hátt
1 sambærilegt vi,ð íslenzka saltkjötið,
þá spiilir það mikið fyrir sölu þess.
! Eins og þessum málum er nú kom-
ið er ákaflega óvarlegt fyrir íslend-
1 inga að treysta mikið á kjötmarkað-
inn í Noregi i framtíðinni, því þó
kjötið líki ágætlega, þá dregur úr
1 notkun þess frá ári til árs, þó þess
verði alveg sérstaklega vart þegar
illa lætur í ári í Noregi.
Norðmenn hafa nú sagt upp kjöt-
tollssamningnum, seni gerður var
[ 1924. Bætir það ekki markaðshorf-
urnar í Noregi. En af því samningar
standa nú yfir um endumýjun samn-
ingsins, verður ekki skrifað nánar
uni þetta mál. Miklar umræður og
doilur um málið á þessu stigi,
mundu frekar spilla fyrir góðum
árangri en bæta.
I liaust sem leið mun liafa verið
slátrað til útflutnings hér á landi
um 250—260 þús. fjár. þar af var
fryst til útflutnings kjöt af rúmlega
90 þúsundum dilka. Verðiö á þessu
frosna kjöti hefir verið lágt, en þó
svo kunni að fara að allt saltkjötið
seldist,, þá rná telja víst að verð á
því, verður að minnsta kosti þriðj-
ungi lægra en á frosna kjötinu og
ekki ósennilegt að verðmunurinn
verði enn meiri.
Markaður fyrir frosið kjöt er rúm-
úr. Bretar fluttu inn árið sem leið
frá Nýja Sjálandi, Ástralíu og Suður-
Ameríku 16.800.000 skrokka af frosnu
lambakjöti og 4.865.000 skrokka af
kindakjöti, alls tæpar 22 milj.
skrokka af kindakjöti og um 1.7 milj.
skrokka af nautakjöti, bæði kældu og
frystu. það er því augljóst að þó að
við íslendingar flyttum til Bretlands
200—300 þús. skrokka af kjöti á ári,
þá gætti þess ekki mikið. Auk mark-
aðsins i Bretlandi eru allmiklar -lik-
ur fyrir sölu á íslenzku freðkjöti til
Norðrulanda, einkum Svíþjóðar.
Útflutningur á írosnu kjöti hefir
aukist mikið þessi fáu ár síðan hann
byrjaði, en erfiðleikar við að koma
upp frystihúsum hafa hamlað fram-
kvæmdum.
Eina úrræðið, sem ég sé frarnundan
til að tryggja kjötsöluna, er að koma
upp frystihúsum í sem flestum sauð-
ijárræktai'liéröðum, þar sem skilyrði
eru til útflutnings á frosnu kjöti;
þarf að koma upp á næstu árum 6—8
frystihúsum og mætti það helzt ekki
taka meira en 3-~i ár. Eitt eða tvö
frystihús þarf að byggja við Breiða-
fjörð, eitt á Hólmavík, Borðeyri þórs-
höfn, Vopnafirði og Djúpavogi, Borg-
arnesi og ef til vill víðar. Víða liag-
ar svo til að kostnaðarlítið má
stækka þau frystihús, sem nú eru til,
svo ekki þurfi að flytja út saltkjöt
úr þeim héröðum. þannig hagar til i
Húnavatnssýslu Skagafirði og víðar.
það lætur illa i ári nú og því ekki
líklegt að menn treysti sér til að ráð-
ast í miklar framkvæmdir. En ein-
hver ráð þyrfti að finna til þess, að
hægt væri að koma upp a. m. k.
tveimur frystihúsum, sem gætu tek-
ið til starfa næsta haust, og þá auð-
vitað í þeim héröðum, sem hafa gott
kjöt til útflutnings.
Kostnaður við frysting á kjöti er
ekki öllu meiri en við söltun. Kjötið
geymist miklu lengur óskemmt fros-
ið en saltað og skemdahætta á freð-
kjöt er mjög lítil.
Af þeirri reynslu, sem fengin er
um útflutning freðkjöts, má fullyrða,
að það hefir aldrei selst lakar en
saltkjöt, en oft heldur betur. Aðal-