Tíminn - 21.10.1936, Síða 4

Tíminn - 21.10.1936, Síða 4
170 TlMIMlf tilefni til þess. En látum það bíða. Garðar telur, að nefndin hafi gert honum ómögulegt að flytja freðkjöt til Danmerkur og selja þar, með því að hafa verðlagið á fyrsta verðlags- svæði, sem Garðar verzlar að- allega á, svo hátt, að útflutn- ingur þaðan kæmi ekki til greina. Sýnilega veit Garðar hér ekki hvað hann segir. Mismunur á heildsöluverði á verðlagsvæð- unum stafar fyrst og fremst af því, að misdýrt er að selja kjötið á svæðunum, og því verð- ur heildsöluverðið að vera mis- jafnt, svo að verðið til bænda geti orðið líkt um land allt. Garðar Gíslason t. d. greiddi bændum lægra fyrir kjötið en KEA, KÞ og margir fleiri og gat því ekki síður flutt út en þeir. Þessi ástæða sem G. G. heldur að nefndin hafi búið til, og komið hafi í veg fyrir, að hann gæti flu'tt út kjöt, er því ímyndun ein. En hún getur kannske fyrir því verið nóg af- sökun fyrir hann, því að svo ímyndunarveikir geta menn verið, að óraunverulegir hlutir verði í þeirra.augum raunveru- legir. G. G. finnst réttlátt, að hann fái leyfi til að slátra eins mörgu og hann slátraði áður en lögin komu. Þetta fékk hann í fyrstu. En hvaða ás'tæða er til þess að láta hann ár eftir ár hafa miklu meiri slátrunarleyfi en hann notar. Er honum ekki nóg að hafa alltaf leyfi til að slátra fleira fé en hann getur fengið, eða menn vilja trúa honum fyrir að koma 1 verð ? Þá telur G. G. sig þurfa að leiðrétta rangfærslur í grein minni, og notar sér nú prent- villur, sem búið var þó að leið- rétta í Nýja dagblaðinu, og aldrei komu í Tímanum. En í tilefni af því vill hann nú renna frá því að hafa sagt, að kaup- menn hafi selt saltkjöt á er- lendan markað 5,5 aurum ver en S. í. S., af framleiðslu 1935. í fyrri grein sinni sagði Garðar þetta: „Verðlag nefndarinnar á út- íluttu saltkjöti og freðkjöti er byggt á upplýsingum frá S. I. S., sem kaupmenn álíta of hátt að því er saltkjötið snertir, en of lágt á freðkjötinu, þeim reiknast að norska verðið hafi að jafnaði orðið sem næst 62 aurar pr. kg.“. Hér er á lúalegan hátt reynt að læða þeirri hugsun að, að S. í S. hafi fært eitthvað sem inn kom fyrir freðkjöt, á saltkjöts- reikning, og á þann hátt falsað saltkjötsverðið. Hvort G. G. hefir lært eitthvað þessu líkt í starfi sínu sem kaupmaður, og hyggur út frá þeirri reynslu sinni að S. í. S. geri þetta, veit ég ekki. En hi'tt veit ég, að S. 1. S. falsar ekki reikninga sína á þennan eða annan hátt. En telji Garðar. að S. í. S. falsi reikninga sína, þá er bezt fyrir hann að standa við það, og segja það hreint út. Annars verður hann að viðurkenna, að kaupmenn hafa selt ver en S. 1. S. Hugsanlegt er líka, að G. G. segi ósatt um þetta 62 aura nettó verð, sem kaupmenn hafi íengið. En hvað af þessu meinar nú G. G. Skrökvar hann upp kaup- mannaverðinu, í fyrri grein sinni? Hann segir í hinni síð- ari að hann hafi aldrei sagt, að munurinn á 67,5, sem er meðal- verðið til bænda hjá S. í. S. og því sem kjötið varð nettó hjá kaupmönnum, sé 5,5 aurar. Meinti hann þá að S.l. S. fals- aði reikninga sína og gæfi upp rangt saltkjötsverð til bænda? Félögin fengu að meðaltali 92 aura pr. kg. frá S. I. S. fyrir dilkakjötið, og nefndin reiknaði meðal tilkostnað hjá félögun- um 24,5 aura pr. kg. og verðið 'Lil bænda því 67,5. Garðar segir nettóverð hjá kaupmönnum 62 aura. Ég vil skora á G. G. að segja af dráttarlaust: Hvort hann telur S. I. S. falsa reikninga sína, Hvort hann telur kaupmenn hafa selt ver en S. 1. S. eða Hvort hann hefir skrökvað því, að kaupmenn hafi ekki get- að greitt nema 62 aura meðal- verð. önnur atriði eru engin í greininni, sem máli skipta, og engin sem ekki eru hrakin áð- ur. Ég mun því ekki eyða um þetta fleiri orðum að sinni, en vonast eftir að Garðar gefi skýr svör. Páll Zóphóníasson. Undírródur íhaldslns í hreppabúnaðar- félögunum Framh. af 1. síðu. tísku „trúnaðarmönnum' er- iiidisbréf viðvjkjandi fundum hreppabúnaðarf éiaganna Trúnaðarmönnum „Bænda- ílokksins“ er „falið“ að reyna að ía bændur á fundum j ess- um til að samþvkkja eftirfar- andi ályktanir: I. „Fiindur Búnaðarfél. . . . hropps, lialdinn . . . 1936, lítur svo á, að okki haíi verið rétt að samþykkja jarðræktarlögin, að bændastéttinni foruapurðri, og telur hann svo marga og mikla galla á hinum ný'u jarðræktarlögum og svo merri gengið sjálfsákvörðun.arrétti I unaðarfélagsskaparins í landhiu, að liann skorar á Alþingi að l-reyla lögunum, að fenginni um- sögn og tillöginn búnaðafsam- I anda og húnaðarþings. II. Kiinlromur skorar fundurinn á Mþingi að lireyta lögiumm á þá loið Að styrkur fil þeirra, sem eiga eltir að slétta tún sín, verði a. m. k. aldi'ei lægri en sem svarar 1 kr. *i bvert dagsvorlc eins og áður var. Að styrkur fy'rir votheys- og þur- lH'yshlöður, þvaggryfjur, fram- rœslu og matjurtagarða verði liækkaður í samræmi við frum- varp Bændaflokksins Að 17. greiu laganna verði felld úr þeim í því íormi, sem hún nú er í’) Að ákvæði laganna um há- mark.sslyrk verði breytt*).". Trúnaðaraiönnum Jóns í Dal og þeirra félaga er ekki treyst til þess að orða tillögur sínar sjálfir. Það er talið vissara að semja tillögurnar fyrir þá og senda þeim þær frá Reykjavík! En héðan af munu menn þekkja ættarmótið, þegar þær fara að skjóta upp kollinum á fundum búnaðarfélaganna! Það er auðvitað ekki ástæða til að svara sérstaklega þeim staðlausu staðhæfingum, sem bænduni er ætlað að gleypa við og samþykkja. Því að bæði hef- ir þeim verið svarað áður og mun verða svarað síðar. En rétt er að benda á tvö atriði í „tillögunni“. Það er ekki farið fram á að fella 17. gr. laganna niður skil- yrðislaust, heldur aðeins „í því íormi, sem hún nú er í“. Það er ekki farið fram á, að hámarkið verði afnumið heldur aðeins að ákvæðunum um há- marksstyrk verði „breytt“. Það er eins og varaliðið sé að byrja að „draga í land“ í þess- Líftryggingardeild Það er aöeins eitt ís» lenzki lifiryggivgarfélag og það býður betri kjör en nokkurt annað líf- tryggingafélag starfandi hér á landi. Liftryggingardeild Eimskip II hæð, herbergi nr. 21 Sími 1700 Umboðsmeim óskast, Verðlauna- samkeppni Ríkisstjórnin býður hérmeð til opinberrar samkeppni um uppdrátt eða líkan (model) af nothsefri skurðgröfu, samkvæmt eftirfarandi: 1. Vélin grafi hverskonar grjótlausa jörð sem er, 2. grafi skurði allt að 2 metra dýpt, með botn- breidd 40—150 em. og fláa 1 : V*—1 :l, 3. leggi ruðninginn vel frá sér, 4. gröfturinn kosti eigi meira en ca. 30 aura — góð ómakslaun, Kaupi notuð íslenzk frímerki hæsta verði, Verðskrá send þeim er óska. Konráð Díómedesson Hvammstanga. um efnum og þykist hafa tekið munninn of fullan! En eitt er sérstaklega eftir- tektarvert og athugavert, bæði í trúnaðarbréfi Sigurðar Krist- jánssonar og tillögusmíði „Bændaflokksins“. Sigurður Kristjánsson segir. að „réttast“ sé „að samþykkja tillögu um að færa jarðræktar- lögin í aðalatriðum í það horf, sem var áður en hin nýju lög komu“. Og tillögur Bænda- flokksins eru líka um breyting- ar á nokkrum atriðum jarð- ræktarlaganna og annað ekki. Það eru bersýnilega saman- tekin ráð forráðamanna íhalds- ins, bæði í miðstjórn Sjálfstæð- isflokksins og Bændaflokksins, að reyna að rugla málið og koma í veg fyrir, að fundir hreppabúnaðarfélaganna svavi þeirri spumingu, sem fyrir liggur að svara. En spumingin er þessi: Á Búnaðarfélag Islands að fara áfram með framkvæind jarðræktarlaganna og breyta um leið lögum sínum þannig, að allir bændur fái beinan kosn- ingarétt til búnaðarþings? Til þess að svara þessari spurningu eru fundir hreppa- búnaðarfélaganna kvaddir sam- an. En þeir pólitísku undirróð- ursmenn, sem standa á bak við rneirahluta búnaðarþings, ótt- ast það, að mikill meirihluti hreppa búnaðarfélaganna muni svara þessari spurningu ját- andi. Mikill meirihluti bænda vill, að Búnaðarfélag íslands fari með framkvæmd jarðræktar- iaganna eins og verið hefrr. Og mikill meirihluti bænda vill auðvitað mjög gjarnan fá bein- an kosningarrétt til búnaðar- þings. Eina von hinna pólitísku undirróðursmanna, sem standa á bak við meirahluta búnaðar- þings, er því sú, að reyna að koma í veg fyrir, að spurning- unni verði svarað af bændum. Þessvegna vilja þeir fá bænd. ur til að ræða og samþykkja hinar og aðrar athugasemdir við jarðræktarlögin og gera það að aðalatriði. En breytingar á jarðræktar- lögunum' liggja vitanlega alls ekki fyrir á þessu stigi máls- ins. Það getur sjálfsagt komið til mála, að einhverju þurfi að breyta fyr eða síðar í jarðrækt- arlögunum. En fyrst verður að skera úr um það, hvort Búnað- arfélagið á að hafa fram- kvæmdina. Og það er það, sem nú liggur fyrir. En það er gott, að þau öfl, sem stóðu að hinni dæmalausu samþykkt meirahluta búnaðar- þings, hafa nú afhjúpað sig sjálf. Því að héðan af getur enginn bóndi efast um það. Að hér er um pólitískt mál að ræða af hálfu íhaldsmanna, bæði í Sjálfstæðisflokknum og svokölluðum Bændaflokki — og Að þessir pólitísku aðilar eru hræddir um, að atkvæðagreiðsl- ur í hreppabúnaðarfélögunum gangi á móti meirahluta bún- aðarþings. Á víðavangí Framh. af 1. sfðu. liitt væri þó enn ánægjulegra, að fá eitthvað endurgreitt af liinni stóru skuld, því að nóg er af lánbeiðnum frá framleið- endum, sem hvergi geta hreyft sig fyrif skorti á veltufé. Það stendur líka ómótmælt, að hátt upp I hálfa miljón af því fé, sem Kveldúlfur hefir fengið að láni til framleiðslu sinnar, hafi verið varið til að byggja íbúðarhús handa fram- kvæmdastjórunum. Það er víst líka nokurnveginn áreiðanlegt, að þetta eru lang hagscæðustu byggingalánin, sem veitt hafa verið á þessu landi. Fram- kvæmdastjórarnir þurfa sem sé ekki að borga neina vexti af # þessum lánum. Það myndi mörgum bóndanum þykja gott. Það má í rauninni telja, að bankinn hafi byggt yfir þessa heiðursmenn og láti þá búa leigulaust. Þetta er auðvitað einstaklega mannúðlegt, ef þjóðin hefði ráð á. En margur myndi sjálfsagt verða fáanleg- ur til að ávaxta þessa hálfu miljón, ef hún væri innheimt og sett í umferð handa fram- leiðslunni. Og býsna fróðlegt myndi það vera, að fá nánari sundurliðun á því, hvar þær eru niðurkomn- ar þessar fimm milljónir, sem bankarnir eiga í Kveldúlfi. „Ber er hver að baki“ heitir skáldsaga, sem nýlega er komin út eftir Sigurð Helga- son skólastjóra á Klébergi. — Bókin er 9 arkir að stærð, nú- tíðarsaga, sem segir frá lífi fá- tækra hjóna, er flytja búferl- um í afskekta vík, baráttu þeirra fyrir lífinu á þeim stað, dauða konunnar og viðskiptum bóndans og sveitarstjómarinn- ar eftir lát hennar. Ritstjóri; Gísli Guðmundsson. Prentsm. Acta. á rúmstiku, miðað við núgildandi verðlag, 5. Líkan (model) sé það fullkomið að það sanni nothæfi gröfunnar. Heildaruppdráttur só í mæli- kvarða 1:10 en séruppdrættir af aðal graf- tækinu sóu í stærri mælikvarða. Uppdráttum íylgi glögg lýsing og útreikningar yfir styrk- leika og jafnvægi gröfunnar. Bæði líkönum og uppdráttum fylgi glöggur rekstrarreikningur Ríkið áskilur sór forgangsrétt til kaupa eða leigu á þeim uppfinningum (Patent) sem það verðlaunar. Kr. 200000 — tvö þúsund krónur — verða veittar fyrir 1 líkan og kr. 1000,00 — eitt þúsund krónur — fyrir 1 uppdrátt, eftir vali dómnefndar. Uppdráttum og líkönum sé skilað til Búnaðarfélags / Islands fyrir 1. júní næstkomandi, og- sé auðkennt með glöggu merki, en nafn uppfinningarmanns fylgi í lok- uðu umslagi, er beri viðkomandi merki. Reykjavík Sími 1249. Símnefni Sláturfélag. Niðursnðuverksmiðja. Bjúgnagerð. Reykhús. Frystihús. Framleiðir og selur í heildsölu og smásöln: Niður- soðið kjöt og fiskmeti fjölbreytt úrvai. Bjúgu og allskonar áskurð á brauð mqflt og best úrval á landinu. Hangikjöt, ávalt nýreykt, viðurkent fyrir gæði. Fros- ið kjötið allskonar, fryst og geymt í vólfrystihúsi, eftir fylstu nútímakröfum. Ostar og smjör frá Mjólkurbúi Flóamanna. Verðskrár sendar eftir óskum, og pantanir afgreiddar um alt land.

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.