Tíminn - 21.10.1936, Síða 4
170
TlMIMlf
tilefni til þess. En látum það
bíða.
Garðar telur, að nefndin hafi
gert honum ómögulegt að
flytja freðkjöt til Danmerkur
og selja þar, með því að hafa
verðlagið á fyrsta verðlags-
svæði, sem Garðar verzlar að-
allega á, svo hátt, að útflutn-
ingur þaðan kæmi ekki til
greina.
Sýnilega veit Garðar hér
ekki hvað hann segir. Mismunur
á heildsöluverði á verðlagsvæð-
unum stafar fyrst og fremst
af því, að misdýrt er að selja
kjötið á svæðunum, og því verð-
ur heildsöluverðið að vera mis-
jafnt, svo að verðið til bænda
geti orðið líkt um land allt.
Garðar Gíslason t. d. greiddi
bændum lægra fyrir kjötið en
KEA, KÞ og margir fleiri og
gat því ekki síður flutt út en
þeir. Þessi ástæða sem G. G.
heldur að nefndin hafi búið til,
og komið hafi í veg fyrir, að
hann gæti flu'tt út kjöt, er því
ímyndun ein. En hún getur
kannske fyrir því verið nóg af-
sökun fyrir hann, því að svo
ímyndunarveikir geta menn
verið, að óraunverulegir hlutir
verði í þeirra.augum raunveru-
legir.
G. G. finnst réttlátt, að hann
fái leyfi til að slátra eins
mörgu og hann slátraði áður en
lögin komu. Þetta fékk hann í
fyrstu. En hvaða ás'tæða er til
þess að láta hann ár eftir ár
hafa miklu meiri slátrunarleyfi
en hann notar.
Er honum ekki nóg að hafa
alltaf leyfi til að slátra fleira fé
en hann getur fengið, eða menn
vilja trúa honum fyrir að koma
1 verð ?
Þá telur G. G. sig þurfa að
leiðrétta rangfærslur í grein
minni, og notar sér nú prent-
villur, sem búið var þó að leið-
rétta í Nýja dagblaðinu, og
aldrei komu í Tímanum. En í
tilefni af því vill hann nú renna
frá því að hafa sagt, að kaup-
menn hafi selt saltkjöt á er-
lendan markað 5,5 aurum ver
en S. í. S., af framleiðslu 1935.
í fyrri grein sinni sagði
Garðar þetta:
„Verðlag nefndarinnar á út-
íluttu saltkjöti og freðkjöti er
byggt á upplýsingum frá S. I.
S., sem kaupmenn álíta of hátt
að því er saltkjötið snertir, en
of lágt á freðkjötinu, þeim
reiknast að norska verðið hafi
að jafnaði orðið sem næst 62
aurar pr. kg.“.
Hér er á lúalegan hátt reynt
að læða þeirri hugsun að, að S.
í S. hafi fært eitthvað sem inn
kom fyrir freðkjöt, á saltkjöts-
reikning, og á þann hátt falsað
saltkjötsverðið. Hvort G. G.
hefir lært eitthvað þessu líkt í
starfi sínu sem kaupmaður, og
hyggur út frá þeirri reynslu
sinni að S. í. S. geri þetta, veit
ég ekki. En hi'tt veit ég, að S.
1. S. falsar ekki reikninga sína
á þennan eða annan hátt. En
telji Garðar. að S. í. S. falsi
reikninga sína, þá er bezt fyrir
hann að standa við það, og
segja það hreint út. Annars
verður hann að viðurkenna, að
kaupmenn hafa selt ver en S.
1. S. Hugsanlegt er líka, að G.
G. segi ósatt um þetta 62 aura
nettó verð, sem kaupmenn hafi
íengið.
En hvað af þessu meinar nú
G. G. Skrökvar hann upp kaup-
mannaverðinu, í fyrri grein
sinni? Hann segir í hinni síð-
ari að hann hafi aldrei sagt, að
munurinn á 67,5, sem er meðal-
verðið til bænda hjá S. í. S. og
því sem kjötið varð nettó hjá
kaupmönnum, sé 5,5 aurar.
Meinti hann þá að S.l. S. fals-
aði reikninga sína og gæfi upp
rangt saltkjötsverð til bænda?
Félögin fengu að meðaltali 92
aura pr. kg. frá S. I. S. fyrir
dilkakjötið, og nefndin reiknaði
meðal tilkostnað hjá félögun-
um 24,5 aura pr. kg. og verðið
'Lil bænda því 67,5. Garðar segir
nettóverð hjá kaupmönnum 62
aura.
Ég vil skora á G. G. að segja
af dráttarlaust:
Hvort hann telur S. I. S.
falsa reikninga sína,
Hvort hann telur kaupmenn
hafa selt ver en S. 1. S. eða
Hvort hann hefir skrökvað
því, að kaupmenn hafi ekki get-
að greitt nema 62 aura meðal-
verð.
önnur atriði eru engin í
greininni, sem máli skipta, og
engin sem ekki eru hrakin áð-
ur. Ég mun því ekki eyða um
þetta fleiri orðum að sinni, en
vonast eftir að Garðar gefi
skýr svör.
Páll Zóphóníasson.
Undírródur íhaldslns í
hreppabúnaðar-
félögunum
Framh. af 1. síðu.
tísku „trúnaðarmönnum' er-
iiidisbréf viðvjkjandi fundum
hreppabúnaðarf éiaganna
Trúnaðarmönnum „Bænda-
ílokksins“ er „falið“ að reyna
að ía bændur á fundum j ess-
um til að samþvkkja eftirfar-
andi ályktanir:
I.
„Fiindur Búnaðarfél. . . . hropps,
lialdinn . . . 1936, lítur svo á, að
okki haíi verið rétt að samþykkja
jarðræktarlögin, að bændastéttinni
foruapurðri, og telur hann svo
marga og mikla galla á hinum
ný'u jarðræktarlögum og svo
merri gengið sjálfsákvörðun.arrétti
I unaðarfélagsskaparins í landhiu,
að liann skorar á Alþingi að
l-reyla lögunum, að fenginni um-
sögn og tillöginn búnaðafsam-
I anda og húnaðarþings.
II.
Kiinlromur skorar fundurinn á
Mþingi að lireyta lögiumm á þá
loið
Að styrkur fil þeirra, sem eiga
eltir að slétta tún sín, verði a. m.
k. aldi'ei lægri en sem svarar 1 kr.
*i bvert dagsvorlc eins og áður var.
Að styrkur fy'rir votheys- og þur-
lH'yshlöður, þvaggryfjur, fram-
rœslu og matjurtagarða verði
liækkaður í samræmi við frum-
varp Bændaflokksins
Að 17. greiu laganna verði felld
úr þeim í því íormi, sem hún nú
er í’)
Að ákvæði laganna um há-
mark.sslyrk verði breytt*).".
Trúnaðaraiönnum Jóns í Dal
og þeirra félaga er ekki treyst
til þess að orða tillögur sínar
sjálfir. Það er talið vissara að
semja tillögurnar fyrir þá og
senda þeim þær frá Reykjavík!
En héðan af munu menn
þekkja ættarmótið, þegar þær
fara að skjóta upp kollinum á
fundum búnaðarfélaganna!
Það er auðvitað ekki ástæða
til að svara sérstaklega þeim
staðlausu staðhæfingum, sem
bænduni er ætlað að gleypa við
og samþykkja. Því að bæði hef-
ir þeim verið svarað áður og
mun verða svarað síðar. En
rétt er að benda á tvö atriði í
„tillögunni“.
Það er ekki farið fram á að
fella 17. gr. laganna niður skil-
yrðislaust, heldur aðeins „í því
íormi, sem hún nú er í“.
Það er ekki farið fram á, að
hámarkið verði afnumið heldur
aðeins að ákvæðunum um há-
marksstyrk verði „breytt“.
Það er eins og varaliðið sé að
byrja að „draga í land“ í þess-
Líftryggingardeild
Það er aöeins eitt ís»
lenzki lifiryggivgarfélag
og það býður betri kjör
en nokkurt annað líf-
tryggingafélag starfandi
hér á landi.
Liftryggingardeild
Eimskip II hæð, herbergi nr. 21
Sími 1700
Umboðsmeim óskast,
Verðlauna-
samkeppni
Ríkisstjórnin býður hérmeð til opinberrar samkeppni
um uppdrátt eða líkan (model) af nothsefri skurðgröfu,
samkvæmt eftirfarandi:
1. Vélin grafi hverskonar grjótlausa jörð sem er,
2. grafi skurði allt að 2 metra dýpt, með botn-
breidd 40—150 em. og fláa 1 : V*—1 :l,
3. leggi ruðninginn vel frá sér,
4. gröfturinn kosti eigi meira en ca. 30 aura
— góð ómakslaun, Kaupi notuð íslenzk frímerki
hæsta verði, Verðskrá send þeim er óska.
Konráð Díómedesson
Hvammstanga.
um efnum og þykist hafa tekið
munninn of fullan!
En eitt er sérstaklega eftir-
tektarvert og athugavert, bæði
í trúnaðarbréfi Sigurðar Krist-
jánssonar og tillögusmíði
„Bændaflokksins“.
Sigurður Kristjánsson segir.
að „réttast“ sé „að samþykkja
tillögu um að færa jarðræktar-
lögin í aðalatriðum í það horf,
sem var áður en hin nýju lög
komu“. Og tillögur Bænda-
flokksins eru líka um breyting-
ar á nokkrum atriðum jarð-
ræktarlaganna og annað ekki.
Það eru bersýnilega saman-
tekin ráð forráðamanna íhalds-
ins, bæði í miðstjórn Sjálfstæð-
isflokksins og Bændaflokksins,
að reyna að rugla málið og
koma í veg fyrir, að fundir
hreppabúnaðarfélaganna svavi
þeirri spumingu, sem fyrir
liggur að svara.
En spumingin er þessi:
Á Búnaðarfélag Islands að
fara áfram með framkvæind
jarðræktarlaganna og breyta
um leið lögum sínum þannig, að
allir bændur fái beinan kosn-
ingarétt til búnaðarþings?
Til þess að svara þessari
spurningu eru fundir hreppa-
búnaðarfélaganna kvaddir sam-
an.
En þeir pólitísku undirróð-
ursmenn, sem standa á bak við
rneirahluta búnaðarþings, ótt-
ast það, að mikill meirihluti
hreppa búnaðarfélaganna muni
svara þessari spurningu ját-
andi.
Mikill meirihluti bænda vill,
að Búnaðarfélag íslands fari
með framkvæmd jarðræktar-
iaganna eins og verið hefrr. Og
mikill meirihluti bænda vill
auðvitað mjög gjarnan fá bein-
an kosningarrétt til búnaðar-
þings.
Eina von hinna pólitísku
undirróðursmanna, sem standa
á bak við meirahluta búnaðar-
þings, er því sú, að reyna að
koma í veg fyrir, að spurning-
unni verði svarað af bændum.
Þessvegna vilja þeir fá bænd.
ur til að ræða og samþykkja
hinar og aðrar athugasemdir
við jarðræktarlögin og gera
það að aðalatriði.
En breytingar á jarðræktar-
lögunum' liggja vitanlega alls
ekki fyrir á þessu stigi máls-
ins.
Það getur sjálfsagt komið til
mála, að einhverju þurfi að
breyta fyr eða síðar í jarðrækt-
arlögunum. En fyrst verður að
skera úr um það, hvort Búnað-
arfélagið á að hafa fram-
kvæmdina. Og það er það, sem
nú liggur fyrir.
En það er gott, að þau öfl,
sem stóðu að hinni dæmalausu
samþykkt meirahluta búnaðar-
þings, hafa nú afhjúpað sig
sjálf. Því að héðan af getur
enginn bóndi efast um það.
Að hér er um pólitískt mál
að ræða af hálfu íhaldsmanna,
bæði í Sjálfstæðisflokknum og
svokölluðum Bændaflokki — og
Að þessir pólitísku aðilar eru
hræddir um, að atkvæðagreiðsl-
ur í hreppabúnaðarfélögunum
gangi á móti meirahluta bún-
aðarþings.
Á víðavangí
Framh. af 1. sfðu.
liitt væri þó enn ánægjulegra,
að fá eitthvað endurgreitt af
liinni stóru skuld, því að nóg
er af lánbeiðnum frá framleið-
endum, sem hvergi geta hreyft
sig fyrif skorti á veltufé.
Það stendur líka ómótmælt,
að hátt upp I hálfa miljón af
því fé, sem Kveldúlfur hefir
fengið að láni til framleiðslu
sinnar, hafi verið varið til að
byggja íbúðarhús handa fram-
kvæmdastjórunum. Það er víst
líka nokurnveginn áreiðanlegt,
að þetta eru lang hagscæðustu
byggingalánin, sem veitt hafa
verið á þessu landi. Fram-
kvæmdastjórarnir þurfa sem sé
ekki að borga neina vexti af
#
þessum lánum. Það myndi
mörgum bóndanum þykja gott.
Það má í rauninni telja, að
bankinn hafi byggt yfir þessa
heiðursmenn og láti þá búa
leigulaust. Þetta er auðvitað
einstaklega mannúðlegt, ef
þjóðin hefði ráð á. En margur
myndi sjálfsagt verða fáanleg-
ur til að ávaxta þessa hálfu
miljón, ef hún væri innheimt
og sett í umferð handa fram-
leiðslunni.
Og býsna fróðlegt myndi það
vera, að fá nánari sundurliðun
á því, hvar þær eru niðurkomn-
ar þessar fimm milljónir, sem
bankarnir eiga í Kveldúlfi.
„Ber er hver að baki“
heitir skáldsaga, sem nýlega
er komin út eftir Sigurð Helga-
son skólastjóra á Klébergi. —
Bókin er 9 arkir að stærð, nú-
tíðarsaga, sem segir frá lífi fá-
tækra hjóna, er flytja búferl-
um í afskekta vík, baráttu
þeirra fyrir lífinu á þeim stað,
dauða konunnar og viðskiptum
bóndans og sveitarstjómarinn-
ar eftir lát hennar.
Ritstjóri; Gísli Guðmundsson.
Prentsm. Acta.
á rúmstiku, miðað við núgildandi verðlag,
5. Líkan (model) sé það fullkomið að það sanni
nothæfi gröfunnar. Heildaruppdráttur só í mæli-
kvarða 1:10 en séruppdrættir af aðal graf-
tækinu sóu í stærri mælikvarða. Uppdráttum
íylgi glögg lýsing og útreikningar yfir styrk-
leika og jafnvægi gröfunnar. Bæði líkönum
og uppdráttum fylgi glöggur rekstrarreikningur
Ríkið áskilur sór forgangsrétt til kaupa eða leigu
á þeim uppfinningum (Patent) sem það verðlaunar.
Kr. 200000 — tvö þúsund krónur — verða veittar
fyrir 1 líkan og kr. 1000,00 — eitt þúsund krónur —
fyrir 1 uppdrátt, eftir vali dómnefndar.
Uppdráttum og líkönum sé skilað til Búnaðarfélags
/
Islands fyrir 1. júní næstkomandi, og- sé auðkennt með
glöggu merki, en nafn uppfinningarmanns fylgi í lok-
uðu umslagi, er beri viðkomandi merki.
Reykjavík Sími 1249. Símnefni Sláturfélag.
Niðursnðuverksmiðja. Bjúgnagerð.
Reykhús. Frystihús.
Framleiðir og selur í heildsölu og smásöln: Niður-
soðið kjöt og fiskmeti fjölbreytt úrvai. Bjúgu og allskonar
áskurð á brauð mqflt og best úrval á landinu.
Hangikjöt, ávalt nýreykt, viðurkent fyrir gæði. Fros-
ið kjötið allskonar, fryst og geymt í vólfrystihúsi, eftir
fylstu nútímakröfum.
Ostar og smjör frá Mjólkurbúi Flóamanna. Verðskrár
sendar eftir óskum, og pantanir afgreiddar um alt
land.