Tíminn - 10.06.1938, Blaðsíða 4

94
TÍMINN
Timamannabréf
(Frh. af 1. síSu.)
sennilegt, að Tíminn geti með
viðbótar útgáfu fyrir höfuð-
staðinn og þéttbýlið í nánd við
hann áður en langt um líður,
líka fullnægt lesendum og sam-
herjum, sem þar búa og óska
að fá flokksblað sitt daglega.
Miðstjórnin leitar til sam-
herja sinna út um allt land með
margvíslegan stuðning við hið
nýja skipulag. — Þingmenn
flokksins og miðstjórnarmenn
munu einkum beitast fyrir því
að afla Tímanum stuðnings á
þann hátt, sem með þarf. En
áhugamenn um allt land eru
beðnir að snúa sér til mið-
stjórnarmanna, þingmanna
flokksins, og til skrifstofu
flokksins í Edduhúsinu í Rvík
um samstarf í þessu efni. Mið-
stjórnin veit að hún muni eiga
kost á liðveizlu mörg hundruð
samherja á öllum aldri hvar-
vetna á landinu við það starf
að gera Tímann að fjölbreytt-
asta og áhrifamesta blaði, sem
nokkurntíma hefir verið gefið
út af umbótamönnum á íslandi.
Miðstjórnin ætlar að vinna að
því af alefli, að Tíminn verði
lesinn og helzt keyptur á hvsrju
heimili á íslandi, þar sem þrek
og lífsandi er í brjóstum fólks-
ins. í þau riimlega tuttugu ár,
sem Tíminn hefir starfaö, hefir
í dálkum hans verið birtar
greinar um öll hin helztu um-
bótamál, sem verið hafa á dag-
skrá með þjóðinni og ^sóknin
þar jafnan mest og hörðust.
Með hinu nýja skipulagi á að
vera hægt að sækja meira fram,
en auk þess sinna meir en unnt
hefir verið áður, margháttaðri
fræðslu um líf og störf samtíð-
armannanna, bæði hér heima
og erlendis.
Jónas Jónsson frá Hriflu.
Ræða atvixmumálaráð-
herra
(Frh. af 1. síðu.)
haldinn hátíðlegur dagur ís-
lenzku bændanna.
En þó að það sé bæði rétt og
skylt að minnast framleiðslu-
stéttanna á þennan hátt, þá
verðum við vel að athuga þaö,
að þeirra verður ekki nægilega
minnst, né þeim fullþökkuð
þjóðnytjastörf, með orðunum
einum. Hér þarf meira til. Við
þurfum öll að gæta þess, að
þeir sem framleiöslustörfin
vinna, fái réttlátlega goldiö
sitt erfiði — að hlutur þeirra
sé í engu fyrir borð borinn. Þá
er ranglæti framið, ef þeim
mönnum er þrengri stakkur
sniðinn eða málsverður þeirra
minni gerður heldur en ann-
ara stétta í landinu, sem hafa
áreynsluminni og áhættuminni
störfum að gegna. Hér þarf að
standa á verði.
Þá er einnig nauðsynlegt að
haldið verði áfram því heilla-
starfi, sem hér hefir verið unn-
ið á undanförnum árum, til að
draga úr slysahættunni við
strendur landsins, svo að létt-
ari verði eftir en áður sá skatt-
höfðum starfað saman að mál-
efnum samvinnu- og Pram-
sóknarmanna og með þeim á-
rangri, að ekki mátti telja iík-
legt, að stöðugar árásir á okk-
ur væru kærkomnar flokks-
bræðrunum. Mér komu þessar
árásir ekki kynlega fyrir sjónir,
af því ég hafði í höndum full
skilríki fyrir því, að helztu á-
róðursmenn Alþýöuflokksins
eins og Héðinn Valdimarsson og
Vilmundur Jónsson, svo að ekki
séu fleiri taldir, höfðu megin-
áhuga fyrir því að Framsóknar-
flokkurinn leystist upp og að
þeir yrðu ríkiserfingjarnir í
dánarbúinu.
Framh. J. J.
ur, sem þjóðin geldur í missi
starfandi manna. Slíkt er mikil
nauðsyn fátækri og fámennri
þjóð.
Hér eru saman komnir
margir sjómenn í dag, og á öll-
um aldri. Hér eru aldui'hnignir
menn, sem um tugi ára hafa að
mestu leyti alið aldur sinn á
hafinu. Þangað stefndi þrá
þeirra á unga aldri, þar hafa
þeir háð sína lífsbaráttu og
eytt kröftunum í þágu lands og
þjóðar. Þeir hafa óefað margs
að minnast úr því lífi. Vafa-
laust hafa margir þeirra lent
í hættum og mannraunum og
jafnvel þurft að horfa á eftir
samverkamönnum, vinum og
kunningjum, ofan í hina votu
gröf hafsins. Þeir þekkja bet-
ur en nokkrir aðrir andstæð-
urnar i ríki hafsins. Þessum
miklu andstæðum hefir Einar
Benedilctsson lýst á áhrifamik-
inn hátt í kvæði sínu „Útsær“.
Um hina miklu kyrrð hafsins á
vorin, þegar báruraddirnar
þegja, kveður skáldið:
Því dagar sólina uppi
um unaðarnætur.
Þá eldist ei líf við blómsins
né hjartans rætur.
Hafkyrrðin mikla leggst
yfir látur og hreiður,
en lágeislinn vakir
á þúsund sofandi augum.
Á firðinum varpar öndinni
einstöku reyður,
og uppi við land kasta
sporðar glampandi baugum.
Báruraddir
í vogavöggunum þegja.
Ein vísa er aðeins
hvísluð niðri í ósi.
Tíminn er kyr. Hann
stendur með logandi ljósi
og litast um eftir hverju,
sem vill ekki deyja.
En í næsta erindi kvæðisins
er allt með öðrum svip. Það er
svipur haustsins. Þá hamast
tröllið svo jarðirnar nötra:
En stoltastur ertu og
stærstur í roki á haustin.
Strandmölin grýtir landið.
Þú seilist í naustin.
Skýin þau hanga á
himninum slitin í tötra. —
Það hriktir í bænum
eins og kippt sé í fjötra.
— Þá bryðurðu gaddinn
við grúfandi bátastefnin.
Grunnsjórinn beljar um
voginn svo jarðirnar nötra.
En hafáttin er í húmi
og blikum til skipta;
hún hleypir skammdegis-
brúnum föl undir svefninn.
Þá hamastu tröllið.
í himininn viltu lypta
hyljum þíns eigin dýpis
og álögum svipta.
Þetta hvorutveggja hafa sjó-
mennirnir fengið að reyna. Þeir
hafa kynnst hafkyrrðinni
miklu, sem „leggst yfir látur
og hreiður'. Og þeir hafa þurft
að fást við tröllið, þegar það
hamaðist, strandmölin grýtti
landið, en skýin héngu á himn-
inum „slitin i tötra“. Þessar
stórkostlegu andstæður hafsins
þekkja gamlir sjómenn, og
öll svipbrigði þess þar á milli.
Þaðan eiga þeir „lífsins sterk-
ustu minning“ og þaðan hafa
þeir fengið sitt svipmót. Þessum
mönnum ber að þakka unnin
afrek.
Hér eru líka ungir menn, sem
enn sem komiö er hafa minni
reynslu af dutlungum hafsins.
En þangað stefnir þrá þeirra.
Hið mikla kvæði, sem ég nefndi
áðan, hefst á þessum orðum:
Til þín er mín heimþrá,
eyðimörk ógna og dýrðar,
ásýnd af norðursins skapi
í blíðu og stríðu.
Það er sú „eyðimörk ógna og
dýrðar", sem æskumennirnir
þrá að kanna. Og við skulum
biðja allar góðar vættir að
fylgja þeim á leiðum hafsins,
og vona að þeir sjái óskir sínar
og drauma rætast þar. Og við
skulum vona að íslenzka þjóðin
eigi um alla framtíð, eins og
nú, margt dugandi manna, sem
vilja leggja leið sína út á „bláa
hafið“, — „eyðimörk ógna og
dýrðar“ — til þess að vinna þar
þýðingarmikil störf fyrir land
sitt og þjóð.
Gúmmílímíð ,Grettír‘
reynist bezt.
Sá, sem einu sinni hefir not-
að það, biður aldrei um annað.
Giimmílímgerðm
Grettir,
Laugaveg 76. Sími 3176.
í!l d a, 1 ft i& i& cl n, i*
Sambands ísl. samvannufiélag'a
verður haldinn að Hallorms-
stað á Fljótsdalshéraði 3—6
júlí n. k.
Reykjavík 8. júní 1938
F. h. Sambandsstjórnas*
Sígurður Krístínsson
Nú eru síðustu íorvöð að fá
sér jsláttuvél á þessu
sumri
heítír vélín, sem flestir noía og bezt reyníst
Samband ísL samvínnufélaga.
Smi 1080.
ntóbakið
©r frá
Brödrene Braun
KAUPMANNAHÖFN
BíHjíð kaupmann yðar um
B. B. munntóbakið
Fœst allsstaðar.
Utbreiðið »Tímann«
Allt með Islenskum skipnm!
Trúlofunar-
hrínga
smfðar ión Dalmannsson gull-
smlður, Vitastíg 20, Reykjavlk
NOTUÐ
ÍSLENZK FRÍMERKI.
kaupi ég hæsta verði. Duglegir
umboðsmenn óskast um allt
land. Innkaupsverðlistar sendlr
þeim sem óska.
Guiwar GuSmundsson,
Laugaveg 42. Pósthólf 551
Bími 4563. — Reykjavik.
Ritstjóri Gísli Guðmundsson.
Prentsm. Edda h.f.
AVNEM0LLEN
Kaupmannahöfn
mælir með sínu alviðurkennda RÚGMJÖLI OGHVEITI
Meíri vörugæðí ófáanleg
SXS. skíptir eingöngu við okkur.
A víðavangi
(Framhald af 1. síðu.)
leiðangur til þess að leita að
fiski fyrir togarana, þótt leitin
þæri lítinn árangur. Og ríkis-
stjórnin var búin að senda
j Helga Briem fiskifulltrúa suð-
ur á Spán og taka um það á-
kvarðanir m. a. í samráði við
fulltrúa Sjálfstæðisflokksins
svo löngu fyrir hátíð sjómanna,
að ekkert er líklegra en að
Morgunblaðshöfundarnir hafi
einnig mót betri vitund fundið
sér þetta tilefni til hinna lítið
smekklegu hátíðabrigða.
En skyldu nú einhverjir
sjómanna samt vilja afsaka
þá menn, sem hér voru að
verki, mætti kannske spyrja
þá hvað þeir segöu um þá sið-
gæðisframkomu Morgunblaðs-
ins — einmitt þennan sama
dag, — að telja Helga Tómasson
til' þess fallinn að vera skáta-
höfðingja á íslandi?
Þar sem Sjálfstæöismcnn
stjórna.
Fisksölusamiagið er að reisa
niðursuðuverksmiðju. Er það
virðingarverð viðleitni til þess
að auka verðmæti sjávarafl-
ans. En samkeppnin verður
hörð meðal annars við frændur
okkar Norðmenn, sem mikla
reynslu og mikla leikni hafa í
þessari iðngrein.
Nú hafa forstjórar Fisksölu-
samlagsins ráðið kornungan
mann, sem dvalið hefir á að
gizka eitt ár erlendis til þess að
kynna sér þessa hluti og um
sinn veitt forstöðu lítilli rækju-
verksmiðju á ísafirði, auk þess
sem hann hefir eitthvað unnið
að niðursuðu í þjónustu Slát-
urfélags Suðurlands. Og þess-
um unga manni á að borga að
byrjunarlaunum 9 þúsund
krónur í árslaun!
Hlýleg kveöja til Jóns á Akri
ofan á bitlingana!
Skátar og skáta-
ioringjar
(Framliald af 3. síðu.)
verið ritað um skátahreyfing-
una á íslenzku.
Agnar Kofoed-Hansen mætti
nefna sem dæmi hinna yngstu,
sem koma rnunu til mála í þessa
stöðu. Hann hefir þegar unnið
sér álit sem röslcur, hugprúður jl
og greindur flugmaður. En slíka
menn vilja allir drengir taka
sér til fyrirmyndar.
Guðmundur Einarsson frá
Miðdal er þjóðkunnur listamað-
ur, fjölhæfur, hugkvæmur og
vel menntaður. Hann er einn
allra mesti ferða- og fjall-
göngumaður á íslandi, skíða-
maður með afbrigðum og glæsi-
menni.
Dr. Guðmundur Finnbogason
landsbókavörður er svo sem al-
kunnugt er, einn orðsnj allasti
og ritfærasti rnaður á landi hér.
Hann er fjölmenntaður og hefir
látið uppeldis- og æskulýðsmál
mjög til sín taka.
Allir hafa þessir menn dval-
ið með erlendum þjóðum og
myndu eflaust geta komið
þannig fram út á við, að sómi
væri að fyrir íslenzka skáta og
þjóðina.
Fleiri menn hirði ég ekki að
nefna í þessu sambandi, þótt
margir séu til. En ég skora á
skátana að taka þetta mál til al-
varlegrar íhugunar, áður en
það er of seint.
Ég vil að lokum óska skátun-
um allra heilla á þessum tíma-
mótum, og vona að þeim tak-
ist nú og síðar, að leiða vanda-
mál sín til lykta á þann hátt,
sem þeim sjálfum, æsku lands-
ins og þjóðinni verður til sóma
og velfarnaðar“.
Líklegast má telja, að valið á
bráðabirgða skátahöfðingj anum
sé sprottið af athugaleysi hlut-
aðeigenda og heilagri einfeldni.
En þá var hitt óskilj anlegt, að
hlutaðeigandi skyldi, eins og á
stóð, sjá sér fært að veita
þessurn titli viðtöku og þeim
vanda, sem honum fylgir. Hitt
væri ekki fráleitt að hugsa sér
að H. T. hafi verið sér úti um
þessa vegtyllu, sem einskonar
spelkur við brákað mannorð, úr
því hann á annað borð hafði
smekk til að taka starfanum.
Loks mætti láta sér til hugar
koma, að hér væru öfl að verki
í áframhaldi af viðleitni sem
fram kom í sambandi við Alþing-
ishátíðarþingið og Sjálfstæöis-
mönnum mætti vera kunnugt
um. Færi því vel á að forustu-
menn Sjálfstæðisfl. gengju nú
fram fyrir skjöldu til þess að
fyrra æskulýðsfélagsskap, sem
haft gæti þjóðholla þýðingu,
þeim háska, sem hér er á ferð-
um, með því að tryggja það að
H. T. gefi ekki lengur kost á sér
til þessa starfa, sem hann er
ekki fallinn til.
Guðbrandur Magnússon.