Alþýðublaðið - 30.05.1927, Blaðsíða 3

ALEÝÐUBLAÐIÐ
3
Bæjarstjóraatkvæðagreiðslan á
ísafirði og „Mgbl.“
»Mgbl.« flaskar í gær eins og
oftar á meiri og minni hluta. Pað
heldur pví fram, að ísfirðingar
vilji ekki hafa sérstakan bæjar-
stjóra; en það á að eins við um
minni hlutann þar. Það var hann,
sem vildi ekki taka hag bæjarins
og jafnframt óskir sýslumannsins
par til greina um að losa hann
við bæjarstjórastarfið, sem er orð-
ið alt of umfangsmikið til pess að
vera sámeinað sýslumannsstarfinu,
og fela pað sérstökum manni, sem
gæti gefið sig allan við pví.
Togararnir.
»Otur« kom af veiðum í morg-
un með 62 tunnur lifrar og »Sindri«
með 55 tn. »Egill Skallagrímsson*
kom snöggvast inn i gær, pvi að
eitthvað hafði bilað i vélinni, en
fór aftur á veiðar i nótt að pví
löguðu.
, Skipafréttir.
»Tjaldur« kom í morgun, en
»Botnia« er væntanleg í kvöld.
Afíabrögð.
ísafirði, FB., 28. maí: Afli góður
í Miðdjúpinu, en engin sild hefir
veiðst enn. Botnvörpungarnir »Haf-
stein« og »Hávarður ísfitðingur*
hafa báðir komið inn í þessari
viku, »Hafstein« með 100 og »Há-
varður« með 85 tn. Fiskþurkur á-
gætur á hverjum degi. — V.
Framboð.
„Framsóknar“-flokkurinn hefir
auglýst, að hann bjóði aftur fram
pá pingmenn, er hann hafði í ein-
stökum kjördæmum, að undan
teknum Pétri Þórðarsyni. Jafn-
framt lýsir hann Ben. Sv. Óg
Magnús Torfason sína frambjóð-
endur. Auk pess bjóða sig fram
af hans hálfu Björn Þórðarson
hæstaréttarritari í Borgarfjarðar-
sýslu, Bjar’ni Ásgeirsson á Reykj-
um í Mýrasýslu, Hannes Jónsson,
ldýralæikni!r í Stykkishólmi, í Sna>
fellsnessýslu, séra Siguxður Ein-
arsson í Flatey í Barðastranda-
sýslu, Hannes Jónsson, kaupfé-
lagsstjóri á Hvammstanga, í Vest-
ur-Húnavatnssýslu, Brynleifur
Tobíasson kennari og Sigurður
Þórðarson, bóndi á Nautabúi, í
SkagafjarÖarsýslu, Páll Hermanns-
son á Eiðum í NorðuT-Múlasýslu
og Lárus Helgason á Kirkjubæj-
arklaustri í Vestur-Skaftafells-
sýslu.
Leikjakeppnin.
í Hafnarfirði í gær fór pannig,
að í handknattleiknUm sigruðu
hafnfirzku stúlkurnar með 1 á
móti 0, en aftur 4 móti sigruðu
reykvíksku drengirnir pá hafn-
firzku með 5 á móti 0. Einnig
unnu peir boðhlaupið. En í boð-
knattlcik, er stúlkurnar preyttu á
eftir, fengust ekki greinileg úr-
slit, en pó mátti sjá, að par höfðia
þær réykvíksku yfirburði. Yfirleitt
virtust pær betur æfðar. Annars
var pessi keppni mjög skemtileg,
'og eiga pessir flokkar, sérstaklega
stúlkurnar, pakkir skyldar fyrir að
hafa riðið parna á vaðið með
starfsemi, sem án efa getur í
framtíðinni orðið til mikillar bless-
unar fyrir líkamsuppeldi pjóðar-
innar. —' Vidstaddur.
Veðrið.
Hiti 9—4 stig. Veður purt og
víðast hægt. Loftvægislægð við
Suður-Grænland á norðausturleið.
Útlit: Þurt veður í dag, en regn
viða i nótt, p. á. m. sennilega hér
um slóðir.
Gengi erlendra mynta i dag:
Sterlingspund............kr. 22,15
100 kr. danskar . . . . — 121,84
100 kr. sænskar .... — 122,14
100 kr. norskar .... — 118,06
Dollar................ 1 . — 4,57
100 frankar franskir. . . — 18,09
100 gyllini hollenzk . . — 183,00
100 gullmörk pýzk. . . — 108,13
■ , r ' ' fp V!
Monfe Carlo.
Til Monte Carlo! Til Monte Car-
Lo er ég á leið í ljómandi veðri,
logni og sólskini. Vegurinn sveig-
ist upp og ofan brekkur, utan
í snarbröttu, risaháu fjalli, gegn
Um skrúðgræna skóga, milli
pálmaviða og rósaakra og milli
skrautlegra húsa ríkismannanna.
Hátt yfir mér gnæfa hamrar og
tindar. Beint niður undan sé ég
ofan í dimmblátt Miðjarðarhafið,
— svo tært og blátt, að enginn
getur ímyndað sér nema sá, er séð
hefir.
Vagninn rennur áfram gegn um
alla pessa dýrð og fram hjá lít-
illi höfn. Þar liggja skemtibát-
ar, og fyrir utan höfnina liggur
stórt farpegaskip frá Ameríku.
Annars er hafið autt og slétt svo
langt, sem augað sér.
Eftir nokkurn tíma er ég í
Monte Oarlo. Þar eru voldugar
hallir, hlaðnar skrauti. Þar er
Undrafagur skemtigarður og fjöidi
líkneskja. Á götunum er mergð
af gljáandi fægðum bifreiðum og
prúðbúnum lögreglupjónum. í
Monte Carlo er auðlegð.
Maður skyldi ætla af öllu pessu,
að hér væri hin raunveruléga
paradís. —
Ég stíg af vagninum rétt hjá
stóru veitingahúsi, fullu af fólki.
Þangað fer ég inn og fæ mér
kaffisopa, og svo geng ég út, pví
að hér er margt að sjá.
Beint á móti mér blasir við
höll mikil og fögur. Á hana er
letrað gullnum stöfum „Gasino".
Til hallarmnar geng ég, pví að
hún er spilabankinn mikli. —
Ég er komijnn í í fctðran, skraut-
legan sal. Þar inni er fjöldi
manna, — líka mörg og stór borð
með veltandi peningum. Hér er nú
komandi!
Ég geng milli borðanna, stað-
Trésmiðir, er gera vilja tilboð í að setja í glugga og dyr í Lands-
spitalann, vitji upplýsinga á teiknistofu húsameistara ríkisins næstu
daga. Tilboð verða opnuð 8. n. m. kl. 1 V* e. h.
Reykjavík, 30. maí 1927.
Vegna húsameistara ríkisins,
Einai* Erleitdsson*
næmist við pau og horfi á. —
Ég horfi á fólkið, á „hamingju-
hjólið" (roulette) og peningana.
— Þarna situr maður. Svipur
hans minnir á hertan steinbíts-
haus. Rödd hans er pur og grjót-
hörð, pegar hann talar, — engin
blæbrigði; — hann talar eins og
hann sé vél; hann rakar borðið
eins og hann sé vél, og hann
setur „hjólið" af stað eins og hann
sé vél. —
Periingar eru lagðir á spilaborð-
ið. Einn leggur á svart, annar á
rautt, priðji á 9, fjórði á 12 og
sá fimti á margar tölur o. s. frv.
„Hjólið" gengur. Kúla danzar og
sný(st í skálinni. Allir standa á
öndinni og horfa á pessa litlu
kúlu. Svo hægir hún á sér og
staðnæmist að lokum við eitt
númer. Maðurinn með steinbíts-
svipinn nefnir númerið og rakar
svo borðið með hrífunni sinni.
Einn hefir kann ske unnið, allir
hinir tapaðveða þá allir tapað og
engiim unnið. Stundum vjnna líka
fleiri en einn. Jæja, hvað sem því
líður, pá er borðið sópað á svip-
stundu, og svo leggja menn á
ný, og „hjólið“ gengur á ný o.
s. frv.; —. alt gengur sinn vana-
gang.
Það er gaman að athuga fólkið,
sem spilar. Hér gefur að líta
gamlar, skorpnar piparmeyjar
með skjálíandi hendur; öll peirra
Úst hefir lent á „hjólinu"; einnig
eru hér ungar, vel málaðar stúlk-
ur, sem líta hýru aúga til karl-
mannanna, og hér eru gegnum-
gráir, horaðir, skjálfandi karlar
með augun út úr höfðinu, eyði-
lagðir af spilanautninni; aðrir eru
rólegir og breyta ekkert um svip,
hvort sem peir vinna eða tapa;
enn pá aðrir eru með smáblöð og
skrifa niður tölumar, sem vinst
á. Á pann hátt ætla peir sér að
finna einhverjar tölur, sem bezt sé
að leggja á. Líka sér maður hérna
ferðamenn, sem komnir eru sakir
forvitninnar. í peirra hópi er ég.
Þéir pekkjast úr; peir leggja pen-
r
1 M
E3
sa
s
181II!
1581
Af Cigarettom í
20 stk. pökkmm,
sem kosta 1 krénn
eru
I
i
I eF“ I
| .Commander4j
| beztar. j
g ¥erða aft« |
I ui* tll sillii i I
1
I
I
aiBi
318 lli
llli
ingana með glettni á borðið og
horfa kærulausir á „hjólið“, með-
an pað gengur. Hjá þessum mönn-
um eru upphæðirnar venjulega
Iágar, pó misjafnar eftir ríkidæmi
peirra. Mann frá Ameríku sé ég
leggja 10 000 franka á eina tölu
og tapa þeim; hann munar auð-
sjáanlega ekk ium skildinginn, pví
að hann hlær að tapinu; pó spilar
hann ekki meir. Ég sé líka Þjóð-
verja nokkurn; Éægt og rólega
sveimar hann Itring um borðið, eins
og þegar valur sveimar kring um
hænsnakofa og bíður eftir pví, að
einhver hænan álpist út, svo að
hann geti hremt hana. Alt i einu
fleygir hann 1000 fr. á borðið.
„Hjólið“ gengur og staðnæmist.
Þjóðverjinn v'nnur 10 000 fr. Hann
stingur seðlabúnkanum í vasann
og gengur út með glettnisbrosi,
eins og hann vilji segja: „Nei,
góðu menn! Þessa fáið pið nú
ekkf aftur." — Annars er pað
vanalegast, að sá, sem vinnur, vill
vinna meira og heldur pví áfram