Morgunblaðið - 20.09.2004, Blaðsíða 18

MINNINGAR
18 MÁNUDAGUR 20. SEPTEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sören KristinnSörensen fæddist
26. júní 1924 á Mjó-
eyri við Eskifjörð.
Hann lést á heimili
sínu Silfurtúni á Eski-
firði 13. september
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Nikolína
Sveinsdóttir ættuð úr
Reykjavík, f. 7. sept-
ember 1888, d. 26.
ágúst 1967, og Sören
Sörensen frá Skall-
erup í Danmörku, f.
15. janúar 1886, d. 17.
maí 1962. Systkini
Sörens voru Christen, f. 1918, d.
2004, Sveinn, f. 1920, d. 1992, Ein-
ar, f. 1927, d. 2000, og hálfsystir
Laufey Sigurðardóttir, f. 1914, d.
2001.
Sören kvæntist 25. desember
1949 Kristbjörgu Júlíönu Gríms-
dóttur frá Húsavík, f. 8. júlí 1927,
d. 4. maí 1960. Dætur þeirra eru: 1)
Jakobína, f. 29. júní 1951, maki Vil-
hjálmur Björnsson, þau eiga þrjú
börn og tvö barnabörn 2) Helena, f.
28. maí 1954, maki Jónas Þór Guð-
mundsson, þau eiga þrjú börn og
eitt barnabarn. Einnig ólu þau Júl-
íana og Sören upp til
fermingaraldurs
Halldór Björnsson, f.
25. ágúst 1946. Sören
kvæntist 16. mars
1963 Sigurborgu
Ingunni Einarsdótt-
ur, hjúkrunarfræð-
ingi, f. 11. maí 1932.
Sonur þeirra er Pét-
ur Þór, f. 2. janúar
1964, maki Þórunn
Fjóla Víðisdóttir, þau
eiga tvo syni.
Sören bjó alla ævi
á Eskifirði. Sem ung-
ur maður stundaði
hann sjó frá Eskifirði og var á ver-
tíðum í Keflavík, Sandgerði og
Hornafirði. Síðan varð vörubif-
reiðaakstur aðalatvinna hans til
sjötíu og fimm ára aldurs. Ásamt
eigin atvinnurekstri var hann olíu-
bifreiðastjóri hjá Skeljungi í 25 ár.
Sören var ásamt Sigurborgu eig-
inkonu sinni áhugasamur og mik-
ilvirkur steinasafnari eins og
glæsilegt steinasafn þeirra hjóna
ber vott um.
Útför Sörens fer fram frá Eski-
fjarðarkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Látinn er tengdafaðir minn og
góður vinur, Sören Sörensen. Okkar
kynni hófust er ég ungur að árum
fór að venja komur mínar til eldri
dóttur hans. Þau kynni urðu fljótt
að góðri vináttu sem aldrei bar
skugga á.
Sören var maður sem auðvelt var
að líta upp til sökum ósérhlífni hans
og dugnaðar við allt sem hann tók
sér fyrir hendur. Eitt af því sem
einkenndi Sören var greiðvikni hans
og umhyggja fyrir meðbræðrum
sínum. Honum þótti vænt um
byggðarlagið sitt og vildi veg Eski-
fjarðar sem mestan og bestan. Sör-
en var náttúrubarn og hafði gaman
af veiðum bæði til sjós og lands.
Hann átti gjarnan trillu og reri til
fiskjar sér til ánægju og var áhuga-
söm og fengsæl rjúpnaskytta. Áhugi
hans var mjög smitandi og fáir
sögðu betri og magnaðri veiðisögur
en hann. Í hans huga var það skylda
að borða rjúpur á aðfangadagskvöld
og sendi hann gjarnan vinum og
kunningjum rjúpur í jólamatinn.
Sören var mikill fjölskyldumaður
og bar mikla umhyggju fyrir börn-
um sínum, tengdabörnum, barna-
börnum og barnabarnabörnum.
Hann studdi þegar þess þurfti með
og öllum þótti okkur gott að fá ráð
hans og uppörvun. Sören og Sig-
urborg voru samhent hjón með sam-
eiginleg áhugamál. Þau voru gest-
risin með afbrigðum og félagslynd.
Oft var því mannmargt í Silfurtúni
og glatt á hjalla og þar var gott að
koma. Á síðastliðnu ári hrakaði
heilsu Sörens og var Sigurborg þá
sem fyrr hans stoð og stytta.
Um leið og ég kveð tengdaföður
minn og vin þakka ég honum sam-
fylgdina í gegnum árin. Blessuð sé
minning Sörens Sörensen.
Vilhjálmur.
Elsku afi.
Mig langar bara í örfáum orðum
að þakka þér fyrir allar samveru-
stundirnar sem við áttum og verða
því miður ekki fleiri. Alltaf var jafn
gott að koma til ykkar ömmu, þar
sem maður fékk alltaf hlýjar mót-
tökur og boðið var upp á bakkelsi og
notalegt spjall um daginn og veginn.
Ég veit að það verður þannig áfram
hjá ömmu en nú vantar þig.
Síðustu daga hafa rifjast upp
ýmsar skemmtilegar minningar,
sem hefur verið gott að ylja sér við.
Minningar frá „steinaferðunum“
okkar sem var alltaf svo gaman í.
Þar sem appelsín og þurrkaðir
ávextir voru ávallt með í för og allt-
af var glatt á hjalla. Þá fórum við á
Land Rovernum í hinar ýmsu fjörur
og fjöll á Austurlandi og tíndum
steina, sem þú svo slípaðir. Ferðalag
á vörubílnum norður í land þar sem
þú lagðir bílnum út í kant og fékkst
þér smá „kríu“ og við mamma mátt-
um bíða rólegar þangað til þú vakn-
aðir. Allar yndislegu samverustund-
irnar sem við áttum öll fjölskyldan á
jólum og áramótum þar sem þú
varst hrókur alls fagnaðar og borð-
aðir uppáhaldsmatinn þinn, rjúpur,
rófustöppu, kartöflur og bestu
rjúpnasósu í heimi, rjúpnasósuna
hennar ömmu. Nú heyrir maður
ekki lengur setningar eins og „elsku
skarfurinn hans afa“ og „litla
drottningin hans afa“.
Já afi, nú kveðjumst við í bili, en
sjáumst aftur hinum megin. Ég,
Jónsi og krakkarnir þökkum kær-
lega samfylgdina og yljum okkur
áfram við minninguna um þig.
Þín elskandi,
Júlíana.
Elsku afi.
Við þökkum þér fyrir allar
ánægjustundirnar sem við áttum
með þér og skilninginn sem þú
ávallt sýndir okkur sama upp á
hverju við tókum. Þú tókst alltaf
svari okkar og hvattir til frekari at-
hafna. Nú þegar við hugsum til
baka þá sjáum við að við höfum átt
þann besta afa sem hægt er að
hugsa sér.
Blessuð sé minning þín.
Björn Ingi og Ívar Sören.
Mikill sómamaður verður borinn
til moldar í dag, Sören Sörensen.
Mér er ljúft að setja niður nokkur
minningarbrot, en ég átti því láni að
fagna að Sören og fyrri kona hans,
Júlíana heitin, tóku mig ungan til
sín. Ástæða þess var mikill vinskap-
ur foreldra minna og þeirra þar sem
þau komu til Keflavíkur á vertíð og
bjuggu í sama húsi og foreldrar
mínir, Duushúsi. Því varð það að ég
fór aðeins tveggja ára gamall með
þeim heim til Eskifjarðar árið 1948.
Síðan var ég hjá þeim sómahjónum
af og til fram að fermingaraldri, en
það ár lést Júlíana.
Sören og Júlíana eignuðust tvær
dætur, Jakobínu og Helenu. Júlíana
var okkur öllum mikill harmdauði.
Hún var kjarnorkukona, jafnrétti
vildi hún hafa og kenndi mér því
krosssaum, en einnig kenndi hún
mér á gítar.
Sören var vinnuþjarkur alla ævi.
Lítill pjakkur fékk ég að sitja í stóra
tíuhjólatrukknum hans, sem komst
allt að mínu mati og var Sören
stærstur og mestur allra. Hann fór
frekar vaðið en yfir brúna. Vinnu-
brögð voru með öðrum hætti þá og
handmokaði Sören grús á bílinn, eða
týndi grjót í fjörunni eða fór upp á
Oddsskarð að sækja snjó fyrir
frystihúsið. Sören átti alltaf trillu og
réri til fiskjar, hann var einnig með
rollur, svo það var í nógu að snúast.
Í gegnum fullorðinsárin hef ég
getað glatt huga minn og yljað mér
við minningar frá Eskifirði hjá þeim
hjónum, fyrst í Ásbyrgi og síðar í
Silfurtúni.
Ég gæti skrifað langa sögu, því
minningarbrotin eru mörg og góð.
Sören kynntist síðar Sigurborgu er
gekk stúlkunum hans í móðurstað
og saman eignuðust þau soninn Pét-
ur. Sigurborg lagði sig fram um að
halda vinskapnum, þó svo langt væri
milli okkar. Hún hefur staði sem
klettur við hlið Sörens alla tíð.
Það er með miklu þakklæti sem
ég kveð vin minn og fósturföður,
sem með sinni miklu hlýju gaf mér
fjársjóð minninga. Ég get því miður
ekki fylgt Sören síðasta spölinn, en
hugur minn dvelur hjá fjölskyld-
unni, ég votta þeim samúð. Sören,
hvíl í friði, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Halldór Björnsson.
SÖREN KRISTINN
SÖRENSEN
✝ Jón Víðir Stein-dórsson fæddist á
Teigi á Seltjarnar-
nesi 15. júní 1940.
Hann lést 7. septem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Oddný Hjart-
ardóttir húsfreyja, f.
á Borðeyri 1898, d.
1976 og Steindór
Kristinn Ingimund-
arson verkstjóri, f. á
Sogni í Ölfusi 1899,
d. 1960. Systkini Jóns
Víðis eru Ingimund-
ur, f. 1920, d. 1993,
Magnús, f. 1922, d. 1958, Steindór,
f. 1924, d. 1990, Guðbjörg, f. 1926,
d. 1927, Friðrik, f. 1928, Gyða, f.
1929, Hreinn, f. 1930, d. 1999,
stúlka óskírð, f. 1933, d. 1933,
Guðmundur, f. 1934, d. 1989,
Daníel Jón, f. 1935, d. 1936, Daní-
el Jón, f. 1937, d. 1941, Lilja, f.
1938 og Ívar, f. 1942.
Jón Víðir kvæntist 8. des. 1962
Rannveigu S. Guðmundsdóttur,
starfsstúlku á hjúkrunarheimili, f.
á Stóru-Borg í V-Hún. 7. maí
1935. Foreldrar hennar voru
hjónin Ólöf Helgadóttir húsfreyja,
f. 1898, d. 1945 og Guðmundur
Jónsson bóndi, f. 1892, d. 1936.
Börn þeirra Jóns Víðis og
Rannveigar eru Margrét Ólöf
kennari, f. 1966, gift Hilmari
Jónssyni tæknifræðingi, f. 1964.
Synir þeirra eru Atli Már, f. 1993
og Hlynur Smári
1995. Oddný Jó-
hanna hjúkrunar-
fræðingur, f. 1967,
gift Björgvini Þór
Ingvarssyni raf-
virkja, f. 1966. Börn
þeirra eru Birkir, f.
1995, Ingvar, f. 2001
og Rannveig, f. 2002.
Laufey Brá, leikari
og guðfræðinemi, f.
1972, sambýlismað-
ur Jón Ingi Há-
konarson leikari, f.
1971. Edda Rún
þroskaþjálfi, f. 1973,
gift Sigþóri Marteinssyni mat-
reiðslumanni, f. 1974. Sonur
þeirra er Marteinn Víðir, f. 1999.
Fyrir átti Jón Víðir Sæunni
bónda á Svanavatni í Skagafirði,
f. 1963. Móðir hennar er Lilja
Ólafsdóttir, f. 1934.
Jón Víðir ólst upp á Teigi á Sel-
tjarnarnesi en flutti til Hafnar-
fjarðar árið 1967 og bjó þar alla
tíð síðan. Hann hóf ungur störf
við fiskverkun og sjómennsku.
Hann var lengi verkstjóri hjá
Loftorku í Hafnarfirði. Hann
starfaði hjá Garðabæ frá 1993,
síðustu árin vann hann við Hofs-
staðaskóla en í haust hóf hann
störf við nýju íþróttamiðstöðina í
Garðabæ.
Útför Jóns Víðis verður gerð
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku pabbi.
Við kveðjum þig með sorg og trega
en jafnframt þakklæti fyrir að hafa
átt þig, elsku pabbi okkar. Það að
stundirnar þínar í þessu jarðlífi verði
ekki fleiri finnst okkur svo sárt og
óskiljanlegt. Þú sem alltaf varst svo
hress og naust þess að lifa.
Minningarnar streyma fram.
Pabbi var fæddur og uppalinn á
Teigi á Seltjarnarnesi. Hann var
næstyngsta barnið af 14 systkinum.
Nesið togaði alltaf fast í hann þaðan
sem hann átti svo kærar minningar úr
æsku sinni.
Pabbi hóf ungur störf við fiskverk-
un hjá Sænska þar sem faðir hans
starfaði sem verkstjóri. Síðan stund-
aði hann sjómennsku og önnur störf
tengd sjónum. Hann réð sig til starfa
hjá Loftorku í Hafnarfirði og vann
þar í fjölda ára. Síðustu árin starfaði
hann hjá Garðabæ, nú síðast í Hofs-
staðaskóla. Þar undi hann hag sínum
vel og lét sér annt um velferð skóla-
barnanna.
Pabbi vann alla tíð mikið, var dug-
legur og samviskusamur. Hann var
mikill fjölskyldumaður og alltaf til
staðar fyrir okkur. Hann var einstak-
lega bóngóður og umhyggjusamur.
Oft var vinnudagurinn langur en
sunnudagar voru frídagar og þá gerð-
um við fjölskyldan alltaf eitthvað
skemmtilegt saman.
Pabbi hafði fallega söngrödd og var
mikill tónlistarunnandi. Sérstakt dá-
læti hafði hann á harmonikkutónlist.
Honum fannst mjög gaman að dansa
og kenndi okkur systrunum fyrstu
danssporin.
Pabbi var mikill náttúruunnandi,
hafði gaman af silungsveiði og naut
þess á hverju sumri að fara með fjöl-
skyldunni norður í Húnavatnssýslu á
æskustöðvar móður okkar.
Hann var mikill bókamaður og
enga veraldlega gjöf fannst honum
betra að fá en bók. Hann hafði áhuga
á ætt- og sagnfræði og var vel að sér í
þeim fræðum.
Undanfarin ár voru pabbi og
mamma dugleg að ferðast erlendis og
fannst pabba fátt skemmtilegra en að
skoða merkar söguslóðir.
Pabbi var mjög félagslyndur og
ræktaði af alúð tengsl við vini og ætt-
ingja.
Pabbi og mamma hafa ávallt verið
samhent hjón og samtaka í uppeldi
okkar dætranna. Velferð fjölskyld-
unnar hefur ávallt verið í hávegum
höfð.
Pabbi myndaði einstaklega gott
samband við tengdasyni sína og mátu
þeir mannkosti hans mikils.
Hann var ástríkur og góður afi og
voru barnabörnin hans mjög náin
honum. Hann hafði gaman af skák og
tefldi hann oft við stóru afastrákana
sína. Var hann óspar á hrós og hvatn-
ingu. Pabbi hafði gaman af íþróttum
og yndi af að leika við barnabörnin.
Mikil er sorgin að hann skyldi ekki fá
lengri tíma til að fylgjast með þeim
vaxa úr grasi og mikill er missir
þeirra.
Elsku mamma okkar. Guð gefi þér
og okkur öllum styrk í þessari miklu
sorg. Minningin um ástríkan fjöl-
skylduföður mun ávallt lifa með okk-
ur.
Þínar dætur
Sæunn, Margrét, Oddný og
Edda Rún.
Á örskotsstundu breytist allt. Það
er fallegt sumarkvöld en daginn eftir
er kominn beljandi stormur sem níst-
ir merg og bein.
Í dag kveðjum við yndislegan mann
sem hóf líf sitt á björtum júnídegi
þegar sólin neitar að setjast og sum-
arið er rétt að byrja. Pabbi minn átti
stóra fjölskyldu, bæði voru systkinin
mörg og einnig hélt hann þétt utan
um þá sem við bættust.
Það var einstakt að alla mína tíð
heyrði ég hann aldrei segja styggð-
aryrði um nokkurn mann. Hann
dæmdi engan og bar virðingu fyrir
því ferðalagi og þeirri braut, er við
sem stóðum honum nærri ákváðum
að feta. Hann studdi og styrkti, hann
lét okkur finna hvað við vorum ein-
stök. Hann gaf gjafir sínar skilyrð-
islaust og hældi sér hvorki né hreykti,
hann bara var til staðar traustur og
tryggur.
Það var svo gaman að heyra pabba
syngja, sjá hann þenja brjóstið og
heyra röddina hans hljóma, að syngja
með honum á gleðistundum, að sjá
hann syngja með systkinum sínum
svo glöð og kát, þá fann maður hvað
söngurinn hafði verið ríkur þáttur í
þeirra lífi og hvað þau voru vön að
syngja saman. Þegar pabbi minn
söng með sinni fögru rödd, þá ljómaði
hann af gleði, af kátínu og fjöri. Eins
þegar hann dansaði, þegar hann tók
mann í faðminn, svo hávaxinn, tein-
réttur og sterkur og sveiflaði manni
um herbergið. Það dansar enginn eins
og pabbi.
Ungur að árum festi pabbi ráð sitt.
Það var þegar hann hitti mömmu.
Þau gengu veginn saman. Þau voru
mjög samstiga, þau voru sterk eining.
Þegar við systurnar vorum að alast
upp höfðu þau ákveðið það sín á milli
JÓN VÍÐIR
STEINDÓRSSON
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁGÚSTA GUÐRÚN HALLDÓRSDÓTTIR,
Hátúni 4,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 21. september kl. 15.
Halldór Ómar Sigurðsson,
Laufey Guðrún Sigurðardóttir,
Atli Sigurðsson, Berglind Sigurðardóttir,
Hafrún Sigurðardóttir, Einar Björn Þórisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, sambýlis-
kona, fósturmóðir, amma og langamma
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
andaðist á Hjúkrunarheimilinu Grund þriðju-
daginn 14. september. Útför hennar fer fram
miðvikudaginn 22. september klukkan 13.30
frá Fossvogskapellu.
Kort Sævar Ásgeirsson, Áslaug Pétursdóttir,
Stefanía Ósk Ásgeirsdóttir, Einar Þorbergsson,
Pálína Erna Ásgeirsdóttir, Árni Steingrímur Sigurðsson,
Bryndís Hulda Ásgeirsdóttir,
Sveinn Jósepsson,
Valgerður Heba Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.