Vísir - 13.11.1917, Blaðsíða 3

Vl&ÍR
Norðlenskt dilkakjöt, prima
faest ódýrt í tnnnnm, ef p»ntað er nn strax.
Steíán B. Jénsson, Njálsgötu 22,
Lækningastofu mína,
sem lokað hefir verið am tíma,
hefi eg nú opnað aftnr í húsi Nathan & Olsen
þriðj* hæð, aðrar dyr til hægri. Innganenr frá Pösthússtræti.
f
Virðingarfylst
Steinnnn Gnðmunúsdóttir.
Góður kútter
30 tonna, með 10 hesta Alphavél
til sölu.
Afgreiðslan vísar á.
Nýtt kindakjöt, saltkjöt, kjötfars, saxað kjöt,
reykt kjöt og medisterpylsur
fæst daglega í
versi. VON, Langaveg 55.
Kol og koks.
Ci. 10 smálfifctir af kolnm og koksi eru til köIu hér á staðnnm
fyrir kr. 250 00 pr. amálest. (Seljast ekki i smásöla).
A. Obenhanpt.
Amerískir olíudunkar
úr galV. stáli, 4 ltr.
meðjstút og skrúft*pp*. Pásfc i
verslun
B. H. Bjarnason.
Eidsiólpinn
nndir pilsfaldinnm.
Pjármálaráðherrann gerði mikið
gys að því á alþýðaflokksfundin-
um á dögnnum, að kanpmenn ætl-
nða nú að fara að gerast eld-
atólpar, sem leiddu Iýðinn út úr
eyðimörku dýrfciðarinnar inn í Eden
ðdýrleikans. — Samlíkingin er
skáldleg, það vantar ekki, onda
lét hún vel í eyrsm margra grunn-
hygginna manna.
En hann gætir ekki &ð því,
fjármálnráðherrann blessaðar, hfcí-
likar eldstólpi hann hefir sjálfar
reynst lýðnam í afskiftom sísam
af l&ndsvérsluninni, þegar hann
fyrat kom henni nndir pilsfald
kaapmannastéttarinnar.
Ef hann hefði verið eins mikill
vitmaðar og hann er skáld, &ð
minsta ko ti í eigin imyndan, þá
hefði hann áfcfc að sjá það 1914,
þegar hann var ráðherra og lét
kaapá Hermóðs-farminn í Ame-
rika, að ef landsverslanin átti að
get» orðið eldstólpi á vegnm lýðs-
ins út úr Egiptatandskúgan^kaap-
m&nnastéttarinnar, þá varð fyrst
og fremst að koma þessnm eld-
stðlpa andan pilafaldi hennar. Nú
fiast mönnam þessi eldstólpi fjár-
Dósarjóminn
í verslan andirritaðs, er
langtnm betri og notadrýgri
en venjaleg dósamjólk
Kanptn dós til reynslu
þáþaríta ekki að vera i vafa mm
það, hverskonar mjólk þú átt að
kaapa í framtiðinni.
í lieílnrn kössum f48 —
1 pd. dósir) talsverður at-
sláitt'u.r.
B. H. Bjarnason.
málaráðherrans vera litið annað
en Ijóstýra, sem sett hefir verið
andir mæliker.
M&rga þá, sem hlnstaðn á
skammáræða ráðherrans um kanp-
mennina eins og rödd „hrópand-
ans“, farðaði þó nokkað á því, að
þan skylda koma úr þeirri átt.
Menn skilda það aem sé ekki,
hvernig fjármálaráðherrann, sem
sjáifer ofarseldi landsverslunina i
hendar kaapmönnam árið 1914,
færi að verja það verk eftir þeirri
þekkinga á kaapmannastéfctinni,
að fornu og nýja, sem fram kom
í ræða hans.
Og mönnnm er spnrn : Ef fjár-
málaráðherrann bless&ðar ætlar nú
sjáifur að gerast sá eldstólpi, sem
leiðir lýðinn andan oki kaap-
mannastéttarinnar, ætlar hann þá
að gera alvöra úr þvi að skríða
sndan pilsfaldinam, sem hann
skreiS undir 1914?
Alþýðamsður.
- 24 -
botninum og slegm fcvisvar á ári og var
það allmikill heyfengur fyrir iiallareigand-
ann. — Semni slátturinn var nú nýafstað-
inn og sást vel frá veitingahúsinu að ver-
ið var að taka heyið saman og setja það
í galta.
En þótt síkið væri þurt orðið, hafði þó
bygging þess að öðru leyti ekki breyzt og
voru hliðarveggirnir bæði háir og brattir.
Að eins á oinum stað var jafn halli handa
hey vögnunum og náði sá halli alt að glugg-
anum á veitingastofunni eins og áður er
sagt.
A neðstu hæð hallarinnar, þeirri sem
að síkinu vissi, voru margar skotsmugur,
en að eins eitt op svo stórt, að maður
gæti skriðið um það. Og þetta eina op
Var gluggi mjög neðarlega á hallarveggn-
úm og beint undir trébrúnni^á gryfjunni.
Pyrir giuggaimm voru járngrindur og
þéttir hlerar.
Turnklukkan sló þrjú, en okki var garp-
úrinn Lagardere samt kominn enn og eng-
úm bjóst heldur við honum. Skilminga-
úiennirnir voru búnir að ná sór eftir skelk-
lnn, 8em nafn hans hafði skotið þeim í
bringu og farnir að grobba af hreystiverk-
hm sínum eins og áður.
„A eg að segja þér eitt. Cocardasse?11
s&gði Soldagne. „Eg skyldi gjarnan gefa
- 25-
hundrað franka eða meira til þess að fá að
sjá þennan Lagardere ykkar“.
„Með korðann í hendinni“, svaraði
Cocordasse, saup vel á og smjattaði. „En
þá væri ráðlegra fyrir þig að vera búinn
að gera arfleiðsluskrána11.
Soldagne sva’raði engu en setti hattinn
npp öfugan. Enn þá var ekki komið til
orðahnippinga, en þær voru nú víst í að-
sigi. Staupitz stóð út við gluggann og
sagði nú:
„Viljið þér gera svo vel að halda ykk-
ur í skefjum. T>arna held eg að herra
Peyrolles komi, trúnaðarmaður furstans11.
Petta var rétt til getið. Hann var á
leið til þeirra ríðandi.
„Við höfum nú enn sem komið er ekki
gert annað en gaspra, og það tóman þvætt-
ing“, sagði Passepoil. „Nevers og högglag
hans er gulls ígildi og annað varðar ykk-
ur ekki um. En langar ykkur ekki til að
komast að auð og alsnægtum og það í
einu vetfangi? Jæja — þá! Látið þið Co-
cardasse og mig verða fyrir svörum og
samþykkið þið bara alt, sem við segjuni
við þennan Peyrolles11.
„Það skal gert11.
„Þá geta þeir að minsta kosti, sem ekki
lúta sverði Nevers i kvöld, látið syngja
sálumessu yfir hinum11, sagði Passepoil og
eettist niður.
- 26 -
Nú gekk Peyrolles inn til þeirra.
Passepoil varð fyrstur til að heilsa hon-
um með mestu virktum, Pví næst heils-
uðu hinir honum.
Peyrolles hélt á stórum peningapoka í
hendinni. Hann fleygði honum á borðið
svo að glamraði í peningunum og mælti:
„Parna er dálítið í svanginn á ykkur!“
Hann leit yfir hópinn og sagði því næst:
„Eg só, að þið eruð hór með tölu. Nú
skal eg í fám orðum skýra ykkur frá hvað
þið eigið að vinna11.
„Við heyrum og hlýðum11.
„Klukkan átta í kvöld fer maður nokk-
nr hér um“, sagði Peyrolles og setti sig i
stellíngar. „Hann verður riðandi og mun
binda hest sinn við einn brúarstólpann,
en eins og þið sjáið er gluggi undir brúnni
og eikarhlerar fyrir11.
„Alveg rótt herr», sagði Cocardasse. „Við
erum ekki svo sjóndaprir, að við sjáum þetta
ekki11.
„Maðurinn gengur að glugganum11.
„Og þá gerum við honum fljót skil?“
„Já, með allra mestu kurteisi vitan-
lega“, sagði Peyrolles og brosti illmann,-
lega. „Annað þuríið þið svo ekki fyrir
þessum peningum að vinna, og eg má þá
reiða mig á þetta?11.
„Hvaða ósköpt Já, eg held það nú“,