Sunnanfari - 01.01.1912, Blaðsíða 1
XI I.
REYKJAVÍK
JANÚARMÁN.
-Y902 /f/<&
Jónatan Þorláksson
er fæddur 3. desbr. 1825 á Þórðarstöðum í
Fnjóskadal. Foreldrar hans voru Þorlákur Þor-
steinsson, er þá bjó á Þórðarstöðum, bróðir Þor-
steins á Víðivöllum í Fnjóskadal, töður sira Hjálm-
ars, er síðast var prestur í Kirkjubæ íTungu, og
Indriða gullsmiðs á Víðivöll-
um. En kona Þorláks og
móðir Jónatans var Guðlaug
Bjarnadóttir Irá Reykjum í
Fnjóskadal, systir Daviðs, er
þar bjó, föður Guðmundar
í Fjósatungu, Sigurðar á Vet-
urliðastöðum og Jónatans á
Reykjum, sem eru gildir
bændur og lifa allir enn, —
og er það kölluð Reykjaætt.
Jónatan var tvíburi, og svo
lítill, er hann fæddist, að hann
komst fyrir i sjóvetlingi og
vó 4 merkur. í þeim um-
búðum flutti Ingibjög Ó-
lafsdóttir yfirsetukona í Fjósa-
tungu hann heim til sín i
barmi sér, og hafði hann um
tíma til hjúkrunar. Mun þá
ekki hafa verið búist við, að
hann lifði lengi. En er hann
var 3 ára, var hann orðinn í meðallagi á vöxt
eftir aldri, en greind og eftirtekt í bezta lagi,
sem raun hefir á orðið síðan.
Jónatan kvæntist 5. júli 1832 ungfrú Rósu
Jónsdóttur alþingismanns Jónssonar frá Munka-
þverá í Eyjafirði, og reisti bú á Þórðarstöðuin
vorið eftir. Hún lézt 23. ágúst 1863. Aftur
kvæntist hann 4. apríl 1878 Björgu Jónsdóttur,
ekkju Benedikts Bjarnasonar frá Tungu í Fnjóska-
dal. Hana misti hann 22. ágúst 1887.
Með fyrri konu sinní átti Jónatan 4 börn:
Jón bónda á Öngulsstöðum í Eyjafirði, Benedikt
bónda á Bakka í Fnjóskadal, Stefán bónda á
Þórðarstöðum, og Þorgerði, er lézt 16 ára, 1873.
Síðara hjónaband Jónatans var barnlaust. En
1893 eignaðist hann enn son, við Ingibjörgu
Þorsteinsdóttur, ekkju Tómasar skálds Jónasson-
ar frá Hróastöðum í Fnjóska-
dal. Heitir sá sveinn Þórður,
og er á fóstri hjá bróður
sínum á 0ngulsstöðum.
Jónatan hefir alla æfi verið
á Þórðarstöðum, og kann
ekki við sig annarsstaðar.
Hann hefir gert þar snotran
bæ, og keypt fyrst skóginn
og síðan jörðina. Hann
skipar sæti með merkis-
mönnum í bændastétt lands-
ins, hefir brennandi áhuga á
verndun skógarins og hefir
hlíft honum og hirt vel, svo
hann er nú i blóma, eftir
því sem gerist hér á landi.
Fróðleiksmaður er hann mik-
ill um alla fornfræði, ætt-
fróður og sögufróður, svo
það er með afbrigðum, og
manna glöggastur að lesa
gömul handrit. Hann er og smiður góður bæði
á tré og járn og kopar.
Jónatan er dulur í skapi og seintekinn, og
hampar ekki fróðleik sínum við menn að fyrra
bragði. En allir þeir, sem koma í stofuna á
Þórðarstöðum, og veita eftirtekt myndum þeim,
sem hanga þar á þiljum af flestum ágætustu
mönnum landsins, — þeir munu ganga úr skugga
um, að það sé smekkvis fræðimaður, er þær hef-
ir valið. Bækur hefir hann keypt mikið, en