Tíminn Sunnudagsblað - 07.03.1971, Blaðsíða 9

★ Ferðasaga eftir Torfa Þorsteinsson i Haga
hafa gripið hugi ferðafélaga minna
í þetta sinn, enda skemmtiferð
með nokkurri tilhlökkun framund-
an.
Leiðin um Álftafjörð og Hamars-
fjörð eru gamlar kaupstaðargötur
Austur-Skaftfellinga, því að þeir
sóttu verzlun á Djúpavog, allt þar
til verzlun hófst á Papósi um
1863. Oft hefur því þarna sézt jó-
reykur úr götu fyrr meir. Sjaldan
mun hér þó jafnskarplega hafa
verið sprett úr spori og vorið eða
sumarið 1862, er Bergur bóndi í
Krosslandi reið af Djúpavogi suður
á eystri bakka Jökulsár í Lóni á
fimm til sex klukkutímuim, þeirra
erinda að snúa ullarlestum Austur-
Skaftfellinga við i átt til Papóss,
til móts við skipið Jóhönnu, sem
þar leitaði þá hafnar í fyrsta
sinn. Þó nú sé þetta ekið á tveim
stundum, verður þetta að
teljast aðdáunarverður hraði
á þeirra tíma mælikvarða.
Bergur í Krossalandi var
langafi Benedikts á Hvalnesi,
en Benedikt var hrókur alls fagn-
aðar og söngstjóri ferðahópsins
allt á leiðarenda.
Á hægri hönd austan Hamarsár
í Hamarsfirði er grjóthrúga, sem
Djáknadys heitir. Lengi var hún
áningastaður ferðamanna, þótt nú
gleymist hún þeim, sem um veg-
inn þjóta á bílum. Vestan Hamars-
ár er bærinn Bragðavellir. í landi
þeirrar jarðar fundust fyrir nokkr-
um árum tveir rómverskir pening-
ar, annar frá tíð Árilíusar keisara,
sem uppi var um 270—275. Hinn
er frá tíð Prombusar keisara. sem
uppi var 276—282, Með fundi þess-
ara peninga, sem nú eru geymdir
á Þjóðminjasafni íslands, lengdi
Jón Sigfússon, bóndi á Bragðavöll-
um sögu íslands um allt að 500 ár
aftur í tímann.
Nokkru austan Djáknadysjar er
einstæður klettur, sem Valtýs-
kambur heitir, þrjár til fjórar
mannhæðir. Á efstu hyrnu kambs-
ins vann Valtýr sakamaður sér af-
plánun sakar með því að standa
á höfði á meðan messað var i
kirkjunni á Hálsi. Það hefur án
efa verið nobkurt þol í þeim
pilti, hafi messan verið löng, sem
ekki er vert að draga í efa. Nú er
hætt að messa á Hálsi, þvi að
kirkja fyrirfinnst þar ekki
lengur og jörðin er kom
tn í eyði. Undir vallgrón-
um leiðum sefur værum
svefni kynslóð, sem. kynni að segja
okkur langa og merkilega sögu
um líf og starf, sem löngu fyrr
gerðist í þessu sviphreina lands-
lagi.
Þótt við ökum hratt og eigum
langt í náttstað, fæ ég vart farið
fram hjá bænum Strýtu, án þess
að mininast þess, að þar eru æsku-
stöðvar snjallra listamanna, Rík-
arðs og Finns Jónssonar. í
Tobbugjótu og Raaðuskriðu voru
táígusteinsnámur Ríkarðs og í
Strýtunni, sem bærinn er kenndur
við, bjó huldufólk í góðu sambýli
við foreldra hans.
Rétt austan við Strýtu er^ eyð'
býlið Búlandsnes. Þar bjó Ólafi’
Thoriacius læknir stórbúi þegar ó
var strákur að alast upp við Beru-
fjörð, og þar fæddust þeir Birgir
ráðuneytisstjóri og Kristján for-
maður B.S-R B.
Og þegar Berufjörðurinn opnast
sjónum okkar, kemur Æðarsteinn
fyrst í augsýn, en við hann er
tengd átakanleg harmsaga frá ár-
inu 1872, en 22. s6þtember það ár
fórst þar bátur með tíu ungmenn-
Séð austur um úr Stokksnesi. Liósmynd- Ólafur Jónsson,
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
201