Skinfaxi - 01.04.1930, Blaðsíða 8

104
SIÝINFAXI
t>jóðernisbarátta Færeyinga.
i.
Þegar hér skal sagt frá þjóSernisbaráttu Færeyinga á vor-
um tímum, liggur beinast við, a'ð nefna fyrst það tímabil í
sögu vorri, er þjóð
vor komst i mestan
vesaldóm. Það er sið-
bótartimabilið. Þá var
grundvellinum kippt
undan þjóðmenningu
vorri. Biskupsstóllinnr
sem verið hafði í Fær-
eyjum í rúmlega 450
ár, var lagður niður
og fluttur úr eyjunum.
Æðsta kirkjuvald Fær-
eyja var þá um skcið
i Noregi. Seinna var
það flutt til Danmerk-
ur og er þar enn í
höndum IÝaupmanna-
hafnarbiskups. Hinit
kunni prestaskóli, er
Sverrir konungur
stundaði náni í, var
og lagður niður um
sama Ieyti leyti. All-
ar jarðeignir, er forna
kirkjan átti, voru lagðar undir konung. Helmingur allra
jarðeigna á Færeyjum er því enn í eign danska ríkisins;
nefnast það kóngsjarðir. Þó var það þjóð vorri skaðleg-
ast og hættumest, að dönsk tunga var þá færð inn í
kirkjuna á Færeyjum, og engar guðsorðabækur komu út
á færcysku máli. Allt það, er kirkjunni kom við, varð að
fara fram á dönsku. Við barnaskirnir, fermingar, hjónavígsl-
ur og greftranir — allt var þar á danska tungu talað og sung-
ið. Eigi var um ]iað hirt, hvort fólk skildi meira eða minna,
eða ef til vill ekkert. Á þeim timum var það venja, að hver
prestur þjónaði mörgum kirkjum, einuin 5, 6 eða 7. Var því
sjaldan inessað í þeim. En guðsþjónusta fór fram í kirkjun-
Símun av Skarði.