Tíminn - 12.07.1956, Blaðsíða 6

i
sýning annað kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðasala frá kl. 2
dag. — Sími 3191.
Síml 819 36
Stigamafturinn
(O, Cangaceiro)
Stórfengleg brazílisk verðlauna
mynd. í myndinni er leikið og
sungið hið fræga lag „0, Canga-
ceiro“. Verður sýnd í dag
vegna fjölda aðsóknar.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
Frumskóga-Jim og
mannaveiSarinn
Afar spennandi frumskógamynd
með Jungle Jim.
Johnny Weissmuller.
Sýnd kl. 5.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Simi 1384
EinvígiS í enyrkrinu
(The Iron Mistress)
GGeysispennandi og viðburðarík,
ný, amerísk kvikmynd í litum,
byggð á ævi James Bowie, sem
frægur var meðal Indíána og
hvítra manna í Suðurríkjunum
fyrir bardagaafrek og einvígi.
Aðalhlutverk:
Alan Ladd,
Virginia Mayo.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
Sími 1182
FYRIR SYNBAFLÖÐD
(Advant le Déluge)
Heimsfræg ný, frönsk stórmynd
gerð af snillingnum Andre Cay-
atte. lEIyndin var verðlaunuð á
kvikmyndahátíðinni í annes 1954.
Mynd þessi er talin ein sú bezta,
er.'iekin liefur verið í Frakklandi.
Marine Vlady,
Clément-Thierry,
Jacques Fayet
i Roger Coggie
\ Jacques Castelot, o. fl.
Sýnd kl. 5 og 9.
; Danskur texti — Bönnuðu innan
16 ára.
GAMLA BÍÓ
Síml 1475
Fjörulalli
(The Beachcomber)
eftir W, Somerset Maugham.
Sýnd aftur í kvöld kl. 9.
Synir skyttuIiÖanna
með Cronel Wilde,
Maureen O'Hara.
Sýnd kl. 5 og 7.
BÆJARBÍÓ
>- HAFNARFIR0I —
Sími 9184
— 6. vika. —
Odysseifur
Sýnd kl. 7 og 9.
<i>
WÓDLEIKHÖSID
Þjóðleikhúsið verður til sýnis
fyrir ferðafólk milli kl. 11—12
á þriðjudögum og föstudögum.
Gengið inn frá Lindargötu.
T í MI N N, fimmtudaginn 12. ]Kxi 1956.
EFlír
JENNIFER
AME5
27
nokkuð hvass
w
glasinu og
Þú ert ástin
mín ein
Bráðskemmtileg amerísk dans-
og söngvamynd í litum, með
Bing Crosby,
Jane Wyman.
Sýnd kl. 7 og 9.
TJARNARBÍÓ
Simi 6485
Miljón punda seöillinn
(The million pound note)
Bráðskemmtileg brezk litmynd
gerð eftir samnefndri sögu eftir
Mark Twain.
Aðalhlutverk:
Gregory Peck
Ronald Squire
Jane Griffiths
Hláturinn lengir lífið.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hafnarfjarðarhíé
Síml 9249
MAMBO
— Sími 9249 —
Heimsfræg ítölsk-amerísk kvik-
mynd er farið hefir sigurför
um allan heim. Leikstjóri: Ro-
bert Rossen. — Aðalhlutverk:
Silvana Mnagano,
Shelley Winters,
Vittorio Gassman.
Sýnd kl. 7 og 9.
Aukamynd: Mynd frá Islanai
tekin á vegum Atlantshafs-
bandalagsins. Sýnd á öllum sýn
ingum.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUI
s , _________________- _ . I
Þúsynefiðr vlfa
| aö gœfa fylglr hrlngxmum |
1 frft SIQURÞÓR. |
a S
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIBIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIt
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiim«iiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiti‘
| Mctorhjól I
I til sölu Ariel mótorhjól ZVz |
1 hestafl, einnig þýzkur barna-1
1 vagn. — Upplýsingar í dag og |
| næstu daga í síma 80713.
Ímiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
tfuglijAit í TwaHUft

spurði Alan
fannst Fay.
John saup á
hristi höfuðið.
-— Það var slitið fyrir nokkr
um dögum, þegar kommúnist
ar gerðu skyndiáhlaup á þjóð
veginn. Um leið slitu þeir
símasambandið. Vitanlega
geta þeir alls ekiú haldið þess
ari stöðu sinni, en þetta er
samt óþægilegt, meðan það
stendur.
— Já, en fenguð þér þá ekki
skeytið frá okkur? spurði
Fay.
— Það gegnir öðru máli.
Skeytin eru send hingað frá
bæ nokkrum í 160 kílómetra
fjarlægð. Sá bær er heldur
ekki i vegasambandi, en hefir
símann ennþá.
Alan rétti makindalega úr
sér í hægindastólnum.
— Þér eruð hugaður maður,
Mantesa — eða ef til vill held
ur fífldjarfur. — Þér virðist
ekki óttast kommúnistísku
uppreisnarmennina, eða hinn
mikla Kali-var.
John brosti aftur. — Það er
víst gagnslaust, að óttast. Ótt
inn hjálpar engum.
— Jafnvel þótt það væri
ekki óttinn um sjálfan yður,
þá finndist mér rétt að óttast
vegna konu yöar og barns,
hélt Alan áfram með hægð. —
Mér hefir skilizt, að eigandi
plantekrunnar, sem ég hefi
hug á að kaupa, hafi verið
myrtur.
Eldri maðurinn yppti enn
öxlum. Hann tæmdi glas sitt
í flýti, eins og honum félli
ekki þetta umræðuefni. —
Bob Mayers var kjáni. Hann
átti sjálfur sök á árásinni. Ég
hefi knattborðsstofu hérna
hinum meginum .... eigum
við eklci að fá okkur einn leik
meðan við bíðum eftir kvöld-
verðinum?
Síðar, þegar þau voru kom-
in til herbergis síns, settist
Alan á rúmstokkinn, og benti
Fay að koma. Hún virtist hafa
unnið bug á feimni sinni
vegna þess að þurfa að vera
með honum í herbergi. Það
var næstum — þótt hlægilegt
mætti virðast — eins og þau
væru raunverulega gift.
— Segðu ekkert, hvíslaði
hann í eyra henni, — sjáðu
bara ....
Hann tók af sér úrið, og
opnaði það að aftan. Þar var
dálítið hólf, en í því örsmáar
filmmur með andlitsmyndum,
sem hver um sig var ekki
stærri en fjórðungur af venju-
legu frímerki. Hann rétti
henni sterkt stækkunargler.
— Horfðu nú nákvæmlega
á hvert þessara andlita, og
segðu mér hvort þú þekkir
nokkuð þeirra, sagði hann
lágri röddu.
Hún leit fyrst fljótlega yfir
myndirnar, en rannsakaði
þær síðan nánar. Myndirnar
voru alls átta. Skyndilega nam
hún staðar við eina mynd-
anna. Hún starði á hana, og
hjarta hennar barðist ótt. Það
var auðvelt að þekkja andlit-
ið, enda þótt það væri yngra
en hitt, sem hún hafði í huga.
Hið háa, greindarlega enni,
sömu augun, sömu andlits-
drættirnir og hún hafði séð
fyrir skömmu....
J Hún benti á myndina. -—
j Þetta er herra Jungmann,
hvíslaði hún.
Hann kinkaði kolli. — Það
er einnig mín skoðun —- en ég
vildi líka láta þig dærna.
— En hver er hann, Alan?
— ITann er einn þeirra, sem
yfirmaður minn hefir mikinn
áhuga fyrir. Hann vafði.sam-
an filmunum, og lét þær aft-
ur í úrið. Hann teygði úr sér
og geispaði. — Og svo förum
við í rúmið, sagði hann.
16. kafli.
Alan steinsvaf og dró and-
ann djúpt, en Fay var vak-
andi. Tunglskinið skein inn á
milli bambusrimlanna, svo að
hún gat séð andlit hans. Það
-var undarlegt að hafa hann
þarna svona nálægt sér, í sama
rúmi, en það gladdi hana, að
hann skyldi vera þar. Það var
öryggi í því að hafa hann hjá
sér í ókunnu landi — sérlega
á þessum stað. Auk þess hafði
hún óljóst hugboð um, að það
væri ekki einasta ástseðan.
Hún fann til svo innilegrar
gleði, að hafa hann hjá sér,
að hún var í þann veginn að
rétta út höndina, og snerta
hann. Hún hafði sagt við
sjáifa sig, að hann hefði eng-
in áhrif á hana, en síðustu
kom höfuð og herðar karl-
manns í Ijós. Háirn var dökk-
ur á húð, og hárið var svart
og klesst, og hékk niður á enn-
ið. I-Iún starði á hami, of
hrædd til að reka upp hljóð,
meðan hann stökk inn í her-
bergið.
— Halló, ert þú vöknuð. Ég
sem fór svo varlega, til þess
að vekja þig ekki, sagði mað-
urinn með rödd Alans.
En áfallið hafði verið of
mikið — nú komu eftirköstin.
Fay missti gjörsamdega valdið
yfir sjálfri sér, og rak upp
krampahlátur. Alan stökk þeg
ar til hennar, og rak henni vel
útilátinn löðrung- á vangann.
— í guðanna bænum, haltu
þér saman, sagði hann hvasst,
— vilt þú aö fólkiö flykkist
hingað inn?
Hinn óvænti löðrungur
stöðvaði hlátur hennar þegar
í stað. Hún sat sem stirðnuð
og starði á hann, en tárin
fóru að renna niður kinnarn-
ar. En þá kom dálítið undar-
legt fyrir. Alan settist á rúm-
stokkinn við hlið hennar, og
lagði handleggina um hana.
— Fyrirgefðu, fyrirgefðu mér,
elskan mín, tautaöi hann,' —
en ég gat ekki iátið þig vekja
alít fólkið.
Hún fól andlitið við öxl hans
, . . *.,og grét hljóðlega. Hún ,var of
dagana hafði hun komizt a« lörvæntin^rfull til að geta
þV1, að þessi skoðun hennar I stöðvaS átinn þar að
ttot» v\Alrl/iivc Þonri v cio i roiTrii'n w
var nokkurs konar sjálfsvörn,
því að hann hafði oft látið
greinilega í ljós, að hann bæri
engar tilfinningar til hennar,
enda þótt hann neyddist stund
um til að sýnast vegna starfs-
ins. Iiann hafði að vísu talað
bliðlega til hennar í flugvél-
inni, hálfsofandi, en hún
hafði þegar sagt við sjálfa
sig, að hann ætti við einhverj a
aðra. Sennilega hafði hann
verið að dreyma fallegu stúlk-
una sína, hana Madelínu. En
ef þetta væri nú ekki rétta
Svarið — ef hann heföi nú
átt við hana? Hún snéri sér á
koddanum og rak þessar hugs
anir á braut. í þeirra stað fór
hún að hugsa um Evu, og það,
sem Sonya hafði sagt um hana
— að hún hef.ði grátið mikið,
og að einhver hefði verið vond
ur við hana. En hvers vegna
hafði Eva látið fara þannig
með sig? Það var alls ekki
líkt henni, fannst Fay — ekki
líkt því, sem hún hafði verið
.... Og langt inni í hugar-
fylgsnum leyndist önnur hugs
un, öllu óhugnanlegri. í reiði-
kastinu hafði Anna talað um
eiturlyfjategundir, sem aöeins
hinir innfæddu þekktu, og Fay
minntist þess einnig, að frú
Dickson-Smith hafði minnzt á
að hjúkrunarkonan, sem dval-
ið hefði hjá Mantesahjónun-
um, hefði virzt sljó og deyiö.
En það hlaut að vera rangt.
Þaö gat ekki átt sér stað ....
Þannig hugsaði hún fram og
aftur, þar til hún loks féll í
svefn, úrvinda af þreytu.
Hún vaknaði skyndilega.
Herbergið var dauflega lýst,
en ekki af tunglsljósinu, held-
ur fyrstu dagskímunni. Hvað
hafði vakið hana? Óvenjulegt
hljóð, ef til vill? Hún leit á
rúmið við hlið sér.... það var
autt. Svo heyrði hún hljóðið.
Það virtist sem einum glugg-
anum bak við bambusrimj.ana
væri lokið varlega upp. Svo
auki varð hún nú gagntekin
einhverri áður öþekktri gleði-
tilfinningu. Hann klappaði
blíðlega á öxl hennar- —
Hættu nú, Fay, sagði hann
lágt, — ég hefði eklci átt að
láta þér bregða svona. En ég
hélt, að þú værir sofandi.
Hún hætti að gráta og leit
upp í andlit honum. — Alan,
þú gerðir mig mjög hrædda.
Þú varst svo undarlegur....
næstum .... eins og inn-
fæddur.
Hann kinkaði kolli. — Ef að
dularbúningur minn heföi
ekki verið sannfærandi’, hefði
það getað haft slæmar afleið-
ingar fyrir mig, sagði hann
kuldalega.
Iþróttir
(Framhald af 5. síðu)
Guðrún Bóasdóttir, G.
Hástökk:
Helga Þórðardóttíi’, H.
Jónína Jensdóttir, H.
Jónína Ingólfsdóttir, S.
Hulda Eiríksdóttir, H.
Kringlukast:
Helga Þórðardóttir, H.
Jónína Jensdóttir, H.
María Ólafsdóttir, H.
Sigríður Ásgrímsdóttir, S.
Kúluvarp:
María Ólafsdóttir, H.
Helga Þórðardóttir, H.
Sigríður Ásgrímsdöttir, S.
Jónína Jensdóttir, H.
3,90
1,18
1,18
1,14
1,14
22,42
22,05
22,04
20,34
9,30
9,23
8.70
7.70
Starfshlaup:
1. Bergsveinn Gíslason, M.
2. Hjalti Þorvarðarson, H.
3. Jón Fr. Hjartar, G.
4. Jóhannes Jóhannesson, H.
Kappsláttur 150m2:
Oddur Jónsson, M. 11 mín. 12,2 s.
Lagt á borð:
1. Ingibjörg Hafberg, G.
2. Anna Valgeirsdóttir, M.
3. Erla Ragnarsdóttir, G.
4. Svala Steinþórsdóttir, M.