Vísir - 22.09.1913, Síða 3

ytsiR
Stúkan Verðandi M 9
heldur 1500. fund sinn þriðju-
daginn 23. þ. m. á venjulegum
stað og tíma.
Frarnkvæmdanefnd Stórstukunnar
heimsækir sfukuna.
str. Guðrún I ndriðadóíiir ies uPP
og FÓStbræður syngja.
Effigr Meðlimir eru beðnir að fjölmenna á fundinn.
í forstöðunefnd :
SvfcVttw 30tvss(m. ^>6pf\6massot\.
Engin útsala - en samt
ódýrust kaup á
Sportfötum,
Pottum,
Kötlum,
Lömpum,
Brauðkörfum m. m.
í verslun
Jóns Árnasonar
Talsími 112. Vesturgötu 39. |
Ávextir
r
1

)
svo sem:
Ananas,
Perur 2 teg.,
Jarðarber
Greengages.
Ennfremur:
Palmin, Hummer, Græn-
ar Ertur og um 20 teg.
af Kexi og Kaffibrauði
nýkomið í versl.
h|f P. J. Thorsteinsson & Go.
(Godthaab.)
rifstofustörf.
Kvenmaður sem er vel að sjer í tunugmálum
sjerstaklega ensku og helst vön vjelriiun oskasf nú
þegar á skrifstofu. R. v. á.
13. Lög um ábyrgðarfjelög. (Vísir j 21. Girðingalög. (Vísir 723).
714). ! 22. Lög um samþykktir um herpi-

I
Lög frá Alþingi.
Lög unt breytingu á fátækralög-
urn 10. nóv. 1905.
63. gr. orðist þannig: Nú þarfn-
ast maður sveitarstyrks, og skal hann
veittur honum af dvalarsveit, jafnt
fyrir það, þótt hann sje eigi sveit-
lægur þar í hreppi, gegn endur-
gjaldi, og á hún jafnan aðgang að
framfærslusveit hans fyrir veittan
sveitarstyrk, þótt þurfamaður eigi
Iögskyldan framfærslumann, jafn-
vel innsveitis. Þó á dvalarsveitin al-
drei heimting á endurgjaldi af hálfu
framfærslusveitarinnar á meira en
tveim þriðju hlutum af styrk þeim,
er hin fyrnefnda hefir veitt þurfa-
lingnum, nema svo standi á, sem
segir í 68. gr., eða þurfalingur verð-
ur, eftir úrskurði læknis, eigi flutt-
ur á framfærslusveit, sakir sjúkleika,
þá er dvalarsveit hefur öðlast rjett
til þess að flytja hann, sankvæmt
69. gr.; skal framfærslusveit endur-
greiða allan kostnað af honum upp
frá því, meðan hann verður eigi
fluttur. En skylt er framfærslusveit,
ef þurfalingurinn er eða verður
þess megnugur, að endurgjalda
sveitarstyrk þann, er honum hefir
veriö veittur af framfærslusveitinni,
að annast um, að sá hluti styrksins,
er dvalarsveitin eigi fjekk endur-
borgaðan, verði að rjeííri tiltölu
endurgreiddur. Ekki á dvalarsveit-
in rjett á, að fá að neinu leyti
endurgoldinn af framfærslusveit styrk
þann, er um ræöir í 3. máisgrein
53. greinar.
Lög þau er sett voru á
Alþingi 1913.
1. Lög um sjerstök eftirlaun handa
skáldinu Steingrími Thorsteins-
son rektor. (Vísir 65).
2. Lög urn breyting á tolllögum
fyrir ísland nr. 54, 11. júlí
1911 1. gr. 15. (Vísir 693).
3. Lög um breyting á löguni nr.
30, 17. nóv. 1907, um lán úr
landssjóði ti! byggingar íbúðar-
húsa á prestssetrum landsins.
(Vísir 693).
4. Lög um sölu á þjóðjörðinni
Reykjum í Hrútafirði. (Vísir
707).
5. Lög um iöggilding verslunar-
staða í Karlseyjarvík við Reyk-
hóla og í Hagabót í Barða-
strandasýslu. (Vísir 707).
6. Lög um breyting á 1. gr. laga
um vitagjald frá 11. júlí 1911,
(Vísir 707).
7. Lög um samþyldir um eftirlit
úr landi með fiskiveiðum í
landhelgi. (Vísir 707).
8. Lög um breyting á Iögum nr.
18, 9. júlí 1909, um styrklar-
sjóð handa barnakennurum.
(Vísir 707).
9. Lög um breyting á lögum ur.
32, 20. okt. 1905, um mála-
flutningsmenn við landsyfirdóm-
inn í Reykjavík. (Vísir 707).
10. Lög um stofnun Landhelgis-
sjóð íslands. (Vísir 707).
11. Lög um breyting á lögum nr.
26. 11. júlí 1911, um skoðun
á síld. (Vísir 707).
12. Lög um bæanöfn. (Vísir709).
14. Lög um umboð þjóðjaröa. (Vísir
714).
15. Lög um gjafasjóð Jóns Sigurðs-
sonar handa fátækum í Eyja-
fjare arsýslu. (Vísir 715).
16. Lög um breyting á lögum nr.
39, 10. nóv. 1903, um leyni-
legar kosningar og hlutfalls-
kosningar til bæarstjórna í kaup-
stöðum. (Vísir 715).
17. Fjáraukalög fyrir árin 1912 og
1913.
18. Lög um sjódóma og rjettarfar
í sjómálum. (Vísir 720).
19. Siglingalög. (Vísir 720).
20. Viðaukalög við lög nr. 24, 9.
júlí 1909, um samþyktir um
kornforðabúr til skepnufóðurs. ’
(Vísir 720).
nótaveiði á Eyafirði og Skaga-
firði, (Vísir 723).
23. Lög um friðun æðarfugla, (Vísir
723).
24. Lög um hagstofu íslands, (Vísir
723).
25. Lög um breyting á lögum um
vörutoll 22. okt. 1912, (Vísir
723).
26. Lög um mannskaðaskýrslur og
rannsókn á fundnum líkum,
j (Vísir 729).
I 27. Fjáraukalög fyrir árin 1910 og
1911). (Vísir 727).
28. Lög um heimild til að veita
einkarjett, til þess að vinna salt
o. fl. úr sjó. (Vísir 727).
Nl.
Búðingsduftið
ágæta á 19 au. pakkinn.
Margarínið
ágæta frá 50 au.
Kaffi írennt og malað
ódýrast í verslun
f
Jjotxs JUn&sotiM,
Talsími 112. Vesturgötu 39.
Cymtíelína
hin fagra.
Skáfdsaga
eftir Charles Garvice.
— Frh.
»Nei, þakka yður fyrir, herra jarl«,
sagði Bradworthy kuldalegur. »Er-
indi mínu er skjótlokið og skýrir
sjálft ónæði það er jeg geri yður.«
»Nú«! sagði jarl stuttur í spuna
og þrátt fyrir allar fyrri ánægju-
fullyrðingar hans yfir þessum fundi
þeirra, var ekki laust við, að ein-
hver óþolinmæði og óánægja Iýsti
sjer í þessu eina orði.
Gamli lögmaðurinn hneppti frá
sjer frakkanum og dró af sjer glóf-
ana og fór svo hægt og gætilega
að öllu, að jarli var hin mesta raun
að biðinni. Hann tók brjefaböggul
úr vasa sínum, leitaði í honum og
tók úr honum tvö eða þrjú brjef.
»Jeg hef fengið skrítið brjef frá
banka yðar hágöfgi í London',
sagði hann.
»Reikning til útborgunar?« spurði
Ferrers og brosti og hallaöi sjer
makindalegur aftur á bak í stóln-
um. »Það má laga það allt, jeg bjóst
allt af við því, — það tekur í pyngj-
una að dvelja viku í London við
að kaupa í brúðkaup sitt og bú.«
»Nei, hjer er ekki um reikning
að ræða, herra jarl! Þetta brjef
snertir allt aniiað. Það lítur út fyrir
að þeir hafi borgað ávísun gefna
út af yöur, eða í yðar nafni, fyrir
allhárri fjárhæð, sem sje 5000 sterl-
ings pundum.«
Arnold Ferrers brosti og bar
höndina fyrir munn sjer til þess að
fela geispa.
»Ja-á, — jeg hef gefið út háar
ávísanir nýlega. Er nokkuð bogið
við þessa ávísun? Röng dagsetning,
áritun eða hvað?«
»Ávísunin átti að borgast til herra
Stevens, umboðsmanns —«
Arnold Ferrers krosslagði fæturna
og hoifði í eldinn. Svo var sem
ískaldri hendi væri gripið um hjarta
hans.
»Já, og hvað svo meira?«
»Gjaldkeri bankans áleit að mað-
urinn sem kom með ávísunina væri
þjónn þessa Stevens, — ruddaieg-
ur maður, sem gjaldkerinn kannast
ekki við að hafa sjeð, að minnsta
kosti getur ekki lýst nánar —«
Arnold Ferrers reis upp og tók
vindil; en hann lagði hann aftur í
kassann, er hann mundi eftir að
hann var ekki heima hjá sjer.
»Nú, einhver af þjónum Stevens
líklega! Jæja?«
Gjaldkerinn tók ávísunina gilda,
borgaði hana í seðlum, skrifaði upp
tölumerki þeirra auðvitað, og hugs-