Vísir - 25.09.1913, Blaðsíða 3

V 1 S I R
Allskonar vefnaðarvörur. Tilbúinn faínaður. Veírarfrakkar
og jakkar. Regnkápur &ouut*, fuvU o^ Vóm. Hálslín,
sUps\ staujuv, Skófatnaður aWsWas 0. m. Jk sotst mtl ajaií ta$u oetll,
LAUOAVEO II.

Of n a
(Linoleum)
og1
VAXDÚKAR
á borð og gólf er nýkomið í
afarstóru úrvali Einnig vaxdúkar
til að fóðra með herbergi og m.
m. fi. Jafnstórt úrval af Linoleum
og vaxdúkum hefur aldrei sjest
hjer áður
ev Jv^vu
vtSvu&fcntvL
Jónatan Þorstelnsson.
Laugaveg 31.
Norðlenskt sykursaltað
sauðakjöt
fæ jeg í næsta mánuði. — Helmingur þess sem jeg fæ er þegar lofað,
nauðsynlegt því að panta kjötið hjá mjer í tíma.
Viröingarfyllst
Páll H. (Mason,
Kaupangi.
og
eldavjelar
er hest að kaupa
f verslun
P. J. Thorsteinsson & Co.
(Godthaab).
Skinnhúfnr
handa karlmönnum
2,90 anra
í
Vöruhúsinu.
Drekkið Egilsmjöð og Malt-
extrakt frá innlendu ölgerðinni »Agli
Skallagrímssyni«. Ölið mælir með
sjer sjálft. Sími 390.
Cymhelína
hin fagra.
Skáldsaga
eftir Charíes Qarvice.
--- Frh.
»Ekki neitt<, svaraði hann og
reyndi að sefa hana. »Einhverja
vitleysu um ávísun sem jeg hafði
gefið honum og hann hafði látið
Slade fá. Hvað er þetta? Óttalega
eruð þjer veik á svellinu. Má jeg
sjá yður? Ó, hvað þjer eruð inn-
dæl! Myndi ekki hver maður gleyma
víxlum og ávísunum og bankabrös-
um sem ætlislíkabrúði, Bradworthy?.
Bradworthy starði á föla, fallega
andlitiö hennar með aumkunar
blöndnum alvörusvip. Hann gat
ekki gleymt henni Cymbelínu sinni
litlu, þótt hún hefði ekki reynst þess
makleg að hans dómi að hann myndi
eftir henni.
»Falleg! gullfalleg!* hrópaði Arn-
old Ferrers með ofsa- og öfga-
kennduin ákafa. »Já, jeg fæ þá feg-
urstu brúði sem til er í víðri ver-
öld!«
»f ákefð sinni reyndi hann að
draga hana til sín og lcyssa hana,
en hún braust úr höndum hans með
hræðsluópi og hjelt sjer í stól föð-
ur síns. En í þessu fáti rifnaði
brúðarblæja hennar og fjell á gólfið
og hún starði með skelfingu á
manninn, er hún hafði lofað að
ganga^að eiga daginn eftir.
Arnold Ferrers hafði ekki augun
af henni, — það var fegurð hennar,
er hann teigaði eins og sárþyrstur
maður svaladrykk. Honum varð í
fyrstu orðfail er hún brást svona
við blíðuatlotum hans. en hanu
rankaði við sjer, og nálgaðist hana
með blíðubrosi á vör og reyndi nú
að bera í bætifláka fyrir hegðun
sína:
»Fyrirgelið mjer, elskan mín! Jeg
var utan við mig og kunni ekki skil
á neinu fyrir sakir ástar minnar og
aðdáunar. Bradworthy! Er hún ekki
fögur? Yfirforingi —«
»Yfirforinginn er sofandi,« sagði
Bradworthy. »Þjer hafið rifið brúð-
arblæuna yðar, Cymbelína! Það ætti
að verða yður að varnaði —«
»Varnaði! Hvað meinið þjer?«
greip Arnold Ferrers fram í byrstur
mjög.
sViðvörun fyrír yður að fara ekki
í brúðarskart yðar, nema því að
eins að þjer rijótið verndar af brúð-
armeyum yðar!« hjelt gamli maður-
inn áfram án þess að líta við jarl-
inutn.
Cymbelína sneri sjer við og greip
í handlegg lögmanni.
»Já, já,« sagði hún lágt og dap-
urlega. »Það — það er óheillavæn-
legt, er ekki svo, að fara í brúðar-
búning sinn fyrir giftingardaginn?