Vísir - 05.10.1913, Page 3

Vísir - 05.10.1913, Page 3
V ( $ » R HXXi-. það varhugavert að gera hinum fá- tækari fisksölum ómögulegt að selja fisk, en það væri gert ef fiskisalarn- ir ættu sjálfir að byggja sjer sölu- búðir, þar fátækir hefðu ekki efni á því. Þetta gæti líka haft þau áhrif að fiskverðið yrði hærra. Tr. Gunnarsson kvaðst einmitt álíta það kost, ef fiskisölum fækkaði, þá mundi fiskverðið Iækka. A7. Jónsson sagðist ekki álíta rjett- mætt að vanþakka nefndinni fyrir störf hennar. En máli þessu lægi ekki á að afgreiðast nú á fundiuum. Kvaðst því leggja til að sömu nefnd væri falið að starfa að undirbúningi málsins framvegis og gjöra frekari tillögur um það. (Að siðustu var tillaga K. Þ. um að vísa málinu til nýrrar nefndar felld, en tillaga Kl. J. samþykkt.) Ludvig Andersen Ksrkjustræíl 10 er nú birgur af faiaefnum, svörfum, bláum, misl. og röndóttum buxnaefnum, yfirfrakkaefnum o. fl. * * * Eimiig fóður og allt til fata. veggjapappirinn í frönsku versluninni. — - Hafnarstræti 17. - — Lítið á, ® @ Sýnisliorn í gluggunum. @ @ laus, vond stúlka, Cymbelína? Mjer hefði aldrei dotlið í hug að þjer niyndi farast svona illa við hann föður þinn. Jeg hef verið þjer góð- ur faðir, — góður, eftirlátur faðir! Neitaði jeg þjer nokkru sinni um nokkurn hlut? Þú ert vanþakklát, harðsvíruð dóttir! Þú gleymir því að jeg er öreigi, — að jeg skulda honum fje, allt sem jeg á til, — að hann hefur eytt peningum eins og sandi, — að hann er bakhjarl minn og okkar og vörnin eina gegn gjald- þroti. Ef þú neitar að giftast hon- um, þá verðum við rekin út á stræti — verðum ölmusufólk. Ó, guð minn góður! Þú hlýtur að hafa mist vitið, Lína.« Enn vafði hún sig að honum og enn grjet hún. Frh. Þessar vörufegundir fá- ið þjer ódýrast í verslun Jóns Zoega, Bankasfr.14. Sykur Skólatöskur Súkkulaði Skrifbækur Syltutau Skrifpappír Sveskjur Strokleður Sagógrjón Sandpappír Sfld Spíi Sardínur Spilapeningar Smjör Spilakassar Salt Saumakassar Sinnep Stólsetur Soya Suðvesti Sítronolía Skóflur Spritt Steypuskóflur Sápa Stálbretti Sódi Slettirekur Skeggsápa Sandsikii Speglar Skautar Skósverta Skrár Stívelsi Saum Steinolía Skrúfur J. Z. B. 14. 8. h?ert mannsbam í Reykjavík — og fleiri þó — kaupir Vísi daglega í sumar var salan í bænum jafnan yfir hálft annað þúsund, en síðan fór að fjölga fólki í bænum í haust ætíð yfir 17 hundruð og upp undir tuftugu hundruð. Það er betra að auglýsa í Vísi en líma upp 1000 auglýs- ingafeldi á göturnar. — í Vísi er auglýsingin lesin af fleirum, og hún er iíka miklu ódýrari. q qItaIítiti f Rergstaðastr-3 tekur á móti UCll óskólaskyldum börnum. sama staðar byrjar 1. vetrardag (25. okt.) Umsóknir sendist til undirritaðs, er gefur nánari upplýsingar. Asm, Gestsson, Bergstaðastr. 3 Rvk. (til viðtals kl. 10—2 og 6—8). CymMína Mn fagra.i Skáldsaga eftir Charles Garvice. | --- Frh. | »Og — jeg finn að jeg get það J ekki! Reiðstu mjer ekki, góði! Jeg | hef átt í harðri baráttu, mjög harðri! | Engin stúlka í heimi hefur reynt § meiri raun gegn vilja sínum, en jeg get ekki staðist hana lengur. Faöir minn, hafðu meðaumkvun með mjer! Þú skilur ekki hve óttalegt ástand þetta er, — það skilur enginn nema stúlkan, er reynir, — stúlka sem stendur við takmarkið að fórna sjálfri sjer. Og þessi blóðfórn er óttaleg! Jeg — jeg get ekki elskað Bellma- ire jarl og get ekki giftst honum!« Hann lagöi titrandi höndina á kojl henni og starði á hana. »Þú talar svo ótt að jeg skil þig ekki,« sagði North. — »Hvað ertu að segja? Þú getur ekki — elskað Bellmaire? Nú, hvað gerir það til?« »Pabbi!« »VitIeysa! — bull og þvaður!« sagði hann og riðaði og titraöi. »HeImingur stúlkna þeirra er giftast, elska ekki eiginmenn sína á þann — þann hátt sem þú skilur það! Því betra fyrir þær! Ástin kemur eftir brúðkaupið og varir þá lengur, ef hún er ekki til í tilhugalífinu! Lína! Þú ættir að blygðast þín fyrir að tala svona, svona fádæma drauma- rugl. Ef Bellmaire væri hjer og heyrði þig tala svona, þá er jeg viss um að hann bara blátt áfram segði þjer upp, og það væri dálag!egt!« »Jeg vildi bara að jeg hefði hug- rekki til þess að segja honum þaö!« stundi hún. » Það væri heldur þokkalegt bragð!« Hún lagðist á armlegg föður sín- um og mændi náföl bænaraug- um á hann. »Jeg hata hann, pabbi! Jeg get ekki átt hann!« Hann blíndi á hana og fjekk and- köf og skalf ennþá meira. »Hvað þá?« bljes hann út úr sjer. Er mig að dreyma eða ertu geng- in af göflunum? Ekki aö eiga hann, Lína? Þú ætlar að gera út af við mig eða svifta mig vitinu. Þú veist að jeg þrái ekkert heitara en þetta. Þú veist að jeg hef boðið sjálfum dauöanum byrginn, til þess aö geta sjeð þig jarlsfrú. Þú ætlar að svíkja bæði hann og mig! Vertu ekki að krjúpa þarna! Þú — þú ert hjarta- vauSsV\^a. Eftir H. Rider Haggard. ---- Frh. Þeir stóðu kyrrir eitt augnablik og hjeldu niðri í sjer andanum. Blóðrauður kvöldbjarminn Ijek um þá og gusturinn kveinaði í grein- unum. Allt var rautt, — reykjar- skýin voru eldrauð yfir runnunum og mýrinni og bálið hringaði sig eins og eldrauður ormur um skóg- argeirana. Snjórinn, ísinn og vatnið í ánni Blíðu, útfallið í ósnum, er flóði upp á skarirnar, — allt var rautt, — blóðrautt. Villisvana-hóp- ur sveif hátt í lofti norðan að til suðurs og söng á tigulegu flugi við og við, og fjaðrirnar glóðu rauðar sem blóð við sígandi sólu. En svanirnir flugu sína leið, hátt hafnir yfir alla mannlega hefnigirni og heift og litu hvorki til hægri nje vinstri. En ekki leið á löngu áður en þeim væri veitt eftirtekt, — þessir friðsömu loftsins synir fengu ekki að fara ferða sinna í friði. Hvort sem það var til þess að sýna skot- fimi sína eða af einhverjum öðrum ástæðum, hóf Grái-Rikki boga sinn á loft og sendi ör af streng, að því er virtist út í bláinn. En ör hans hitti þann svaninn, er fremstur flaug, og hann marg snerist í hringa í loftinu, leið um stund yfir höfði þeirra Kleifamanna og fjell loks dauður niður í miðjan hópinn, — en blóð hans spýttist á þá Játmund Akkúr og Jón frá Kleifum. »ÓheillavænIcgt teikn þeim tveim, og einkum þá þeim, er hefur hvít- an svan að 'skjaldarmerki«, sagði einhver í hópnum. En lítil athygli var þessu veitt af öðrum en Gráa- Rikka, er brosti í kampinn að heppni sinni; — hinum lá þyngra á hjarta, hvor þessara ungu manna myndi fallinn liggja eftir á vígvellinum. Jón gamli lávarðurinn reiö til þeirra og ávarpaði þá: »Fram! og minnist þess að draga ekki af ykk- ur og duga vel! Dauðinn þekkir enga meöaumkvun með þeim er falla«. Og hann kippti í taumana og sneri viö. »Hjer verður ekki langur leikur,« hvíslaði Játmundur Akkúr og þerröi svanablóðið af ermi sinni. »Þakkið guði fyrir að sverð sonar yðar er I lengra en Huga!«

x

Vísir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.