Vísir - 26.04.1915, Blaðsíða 3

V 1 S 1 R
§^r JDtéfcWB SanUas’ ^Uxvt^ s\hot\ o$ feaxxypaxnw. S^m\ \9ö.
Þrátt fyrir verðhækkun á efni,
selur E Y V. ÁRNASON
lang ódýrastar, vandaðastar
og fegurstar
L í k k i s t u r
Lítið á birgðir mínar og sjáið
mismuninn áður en þér festið
kaup annarsstaðar.
Sími 44.
Dei kgl octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr.
N. B. Nieisen.
Véla-Tvistur.
Járn alls konar.
Segldúkur ódýr
Bátasaumur
Málning
Carbolineum
Dæksglös
Stáívír (allar stærðir)
alt nýkomið til
Slippfélagsins*
Það borgar sig
að halda til haga öllum
gömlum ullartuskum.
Pær eru keyptar háu verði í
VöruMsinu.
Ðrekkið
Píisner
Carlsberg
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar.
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Oísen.
•'■'i
•■f
xv

Áreiðanleg, dugleg og vönduð stúlka, sem vel er að sér í
skrift og reikningi, getur fengið góða atvinnu við eina stærri vefn-
aðarvöruverslun hér í borginni.
Umsóknir með eiginhendi merkt »1000«, sendist
skrifstofu Vísis.
4Í r C
Atvmna.
Nokkrir duglegar stúlkur geta fengið góða og langa atvinnu
á Norðfirði í sumar hjá undirrituðum. Pœr sem eru vel fljótar að
beita og fletja, fá mjög hátt kaup.
GísIS Hjálmarsson,
Hafnía-Lageröl
og Pilsner fæst í
Versl. »H I í f«
Grettisgötu 26.
Sá sem versiar í
NÝHÖFN í ákg,
kaupir áo efa sér í hag!
Expori-kaffið
ágæta (kaffikannan), nýkomið í
VersL H I í f,
Grettisgötu 26.
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdómsögm. Pósthúsrir. 19.
Sími 215. Venjulega heinia kl.l 1— 12
og 4—5
Bogi Btynjélfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaðnr.
Skrifstofa Aðalstiæti 6 (uppi)
Venjul heima kl. 12-1 og 4-6 síðd,
Talsfml 2SO.
Líkkistur
ást með öllum vanalegum litum af
ýmsri gerð, einnig úr eik, sléttar
eða skornar ef óskað er.
Helgi Helgason,
Hverfisgötu 40 (áður 6).
Sími 93.
Prentsmiðja Gunnars Sigurðssonar.
^aupxð ’ót ^§\W §feaWa$t\msson. §\m\
Skrykkjótt gifting.
(Ensk saga.)
Frh.
Það var eins og sprengikúlu
heföi slegið niður mitt á milli þeirra,
er frammi í stofunni voru. Mon-
tagne Smith litli féll saman í h*g.
indastólnum sínum, og muldraði
um leið svo varla heyrðist: »Enn-
þá einn.«
Frúin snéri sé forviða að Law-
rence og smiðurinn glápti á hann,
án þess að 'skilja neitt í neinu.
»Eg segi, hvað hafið þið gertaf
ungu stúlkunni, sem er — — sem
var — meina eg — inni í skápn-
um.«
»Ungu stúlkunni! í skápnum?«
spurði smiðurinn og glápti inn í
hann, eins og hann byggist við, að
finna hana í einhverju horninu, eins
og týndan tfeyring. En svo birti
alt í einu yfir andliti hans, hann
leit meðaumkunar- og spurnar-
augum á hin rykugu föt Lawrence’s
og hinn æsta svip hans, sneri sér
að Mrs.'Montagne Smith ogsagði:
»Auniingja maðurinn. Það er hit-
inn, held eg. Hann er bandvitlaus.«
»Já, einmitt*, svaraði frúin. »Hann
er áreiðanlega vitskertur.«
»Nei, fari það, ef eg er vitlaus*,
hrópaði Lawrence, »en eg verð
það bráðuui. Hver« vegna getur
þessi litli bjáni ekki talað? Eg er
viss um, að hann veit um þetta.«
Lawrence stappaði í gólfið og
benti á hinn ógæfusama Montagne
Smith, en hann leit mjög svo vand-
ræðalega út og þurkaði án afláts
svitann af enni sér.
»Eg — eg veit ekki, hvað þér
meinið«, stamaði hann hægt.
»HugSÍð ekki um hann, herra«,
svaraði smiðurinn, »talið þér bara
eins og hann vill heyra, það á
maður altaf að gera við vitfirringa.
Hvaða stúlka er það, semþéreigið
við?« spurði hann Lawrence.
»Það er kærastan mín«, svaraði
málarinn stillilega. »Hún kom hing-
að inn í herbergið í þessum skáp,
og nú er hún horfin.«
»Eg neita því«, sagði húsbónd-
inn »Millu mamma, láttu sækja lög-
regluna, þessi vitfirringur getur myrt
okkur öl! saman.« Hann þurkaði
altaf stöðugt angistarsvitann af glans-
andi enni sér.
»Eg er ekki vitskertur, og meira
að segja, eg get sannað, að stúlkan
hefir verið hérna. Hún hefir auð-
sjáanlega verið hér í herberginu,
því eg hef fundið lykilinn aðskápn-
um. Hann lá á gólfinu alveg við
dyrnar að fataherberginu.«
»Það er ósatt«, stamaði Montagne
Smith.
»John! Komdu hingað!« kallaði
Lawrence, og öllum til mikillar
undrunar, kom hmn æruverðugi
prestur fram, í prestshempu, en
mjög rykugur og á sokkaleistunm.
í hendinni hélt hann á lyklinum,
sem strax sýndi sig að gekk að
skápnum
»Leyfið mér að útskýra þetta
fyrir yður, frú mín, sagði prestur-
inn. Vinur minn og eg erum hvorki
innbrotsþjófar né strokuvitfirringar,
eins og þér mættuð ímynda yður,
við erum algerlega eins og fólk er
flest. Vinur minn, er málarinn Law-
rence Smith, og nafn mitt er John
Kelby. Eg er prestur í Sytton. Við
höfðum mikla ástæðu til aö ímyuda
okkur, að ung stúlka, kærasta vinar
rníns, sem eg átti einmitt að fara
að gifta honum, hefði falið sig í
skápnum, sem farið var með yfir
til ykkar.«
»Æ!« hrópaði Mrs. Montagne
Smith, »nú man eg eftir yður, þér
voruð úti í herbergjunum, semskáp-
urinn var fyrst borinn upp í. En hvað
er þá orðið af aumingja stúlkunni?«
«Eg hélt — eg hélt, að hún væri
innbrotsþjófur, og svo viidi eg ekki
hræða þig, elskti Milla,oglokaði hana
inni í gestaherberginu, þangað til
hægt væri að ná í Iögregluþjón«,
stamaði sykurprinsinn og þorði upp á
engan að líta.
»í guðsbænum! Aumingja stúlk-
an| Flýttu þér upp og sæktu hana,
sykurmaður, hún hlýtur að vera alveg
eyðt‘ögð.«
Mr. Montagne Smith lét ekki segja
sér þetta tvisvar, en flýtti sér upp, til
að losa fanga sinn úr prísundinni, og
skýra henni frá málavöxtum, eins og
auðið var.