Vísir - 07.07.1915, Side 3

Vísir - 07.07.1915, Side 3
V 1 KS ) §heWB Sa^Uas tj&jjewaa s\tton o§ ^ampavuu S\m\ \9ö. Drekkið Carlsberg Porter Heimsins bestu óáfengu drykkir. Fást alstaðar. Aðalumboð fyrir ísland: Nathan & Olsen. Ingeniörerne Erling Gestland « G E Bonde. Konsulenter, Bergen, Norge. — Telegr. Adresse: „Ingeniörfirmaet" Plan'ægger Bygningsingeniörarbeider af enhver Art. Vasdragsreguleringer — Vandkraftsaniæg Bergbaner — Tunnelíer — Bergboring med Presiuft — Jern- og Betonkonstruktioner. Opmaalinger, forelöbige og detaljerte Planer med Udredning og Overslag. Anlægsarrangement, Byggeledelse, Kontrol, Bedste referencer. Mange Aars Praxis ved Planlægning og Bygning av Kraftanlæg — fra de mindste til Europas störste. Búkollu- smjörlíkið góða og D-M-C- rjóminn frægi, tvœr teg- undir, einníg Skipskex ávalt fyrirliggjandi. Að eins fyrir kaupmenn. Nýkomið í Nýhöfn: AVEXIIR Bananar Cítrónur Appeisínur o fl. % aussow. JSafiamS sctur s\t\ 5 herbergja íbúð á ágœt- um stað í bænum, fœst leigð 1. okt. Afgr. v. á. Prentsm. Gunnars Sigurðssonar. Eldeyjarför Eins og að undanförnu verður reynt að ná súlu unga úr Eld- eyjum í ágúst og sepíemberi haust.— Hver ungi er 3—5 kíló og er ágætur matur og verður seldur svo ódýrt sem hægt er. Þeir sem vilja kaupa ungann ættu að panta hann í júlí, helst næstu daga, hjá undirrituðum. Th. Kiarval. Hótel fsland nr. 28. agætajT RJÚPUR fást hjá Sláturfélagi Suðurlands Hafnarstræii Sími 211 Reykið að eins Chairman Vice-Chair Cigarettur. Fást hjá öllum betri verslunum. Veggfóður (3ETRÆK) gott og ódýrt, nýkomið á Laugaveg 1. Sími 459. Ágætar Appelsínur nýkomnar til Ruttait smjörlíki Og Skökusmjörlíki kom með s.s. Flóru til J. H. & Co. 'y.au'piS öt ýíá ^g\W S^*ttag«\mssou. St«\\ Urskurður hjartans Eftir Charles Garvice. Frh. Jarlinn hneigði höfuðið til sam- þykkis. »Eg tilheyri göfugri ætt. Eg átti eina utanhafnarskyrtu, þegar eg kom bingað. í gær sagði stúlkan mín, að hún yrði að fá annað herbergi fyrir fötin mín, þau væru svo mik- il. Eg hefi vagn, mína eigin hesta, þjóna til þess, að þjóna mér, vini af minni eigin stétt — eini kunn- inginn, sem eg átti áður, var vinnu- stúlkan okkar.— eg hefí alt, sem eg vi! hendinni ti! rétta. En öllu þessu verð eg að sleppa, nema —« Hún þagnaði. Augu beggja mannanna hvíldu á henni, lögmað- urinn horfði á hana með ákafri eftirvæntingu, en jarlinn nieð rann- sakandi nákvæmni. »Nema eg gangi að þessu skil- yrði? En — þér eruð ekki veikur, Lynborough lávarður, þér farið ekki að deyjaU sagði hún með grát- staf í kverkunum. »Hvenær, sem vera skal. Vertu viss um það, að minsta kosti segir dr. Thorne það.« Yndislegu augun hennar urðu biíðlegri og varirnar titruðu. »Ó, eg vona, að það verði ekki. Þér — þér hafið verið svo góður við mig.« »Þú hefir verið mjög góð við mig«, sagði hann og brosti. »Þú hefr gengið mér í — dóttur stað.« Hún starði inn í eldinn utn stuud, svo snéri hún sér aftur að honum. »Því eruð þér svona stoltur?« spurði hún í lágum rórn. Jarlinn hló, en sá hlátur var kaldur. »Ég er ekki hóti stoltari en þú«, svaraði hann. »Komdu, Veronika, þú veist að eg jafnast ekki á við þig, með það. O, eng- in mótmæli! Eg hefi veitt þér at- hygli! Æltargallinn — það er gaiii, eða er ekki svo, Bolton? — fylgir þér. Eg á engan son.« Rödd hans varð dálítið óstyrk í bili, en svó fékk hún aftur gamla hörku- og tilfinnjngarleysishljóminn. »Eg er ekki hrifinn af Talbot, frænda mín- um. Eg vil að húsbóndinn á Way- neford — það var eign móður minnar — sé vænn maður og dugandi. Auðvitað er eg of við- kvæmur, kæra veronika. Þú skalt fá einn dag til umhugsunar.« Hún hreyfði hendina með svo líku látbragði sem jarlinn, að Mr. Bolton varð forviða. »Þakka yður fyrir, eg skal af- ráða það«, sagði hún. »Eg hefí gott minni. Mr. Bolton,« hún vék sér að honum brosandi, — »eg veit, hvað fátækt þýðir. Fátækt er giæpur. Eg sá föður minn deyja —« Augu hennar-fyltust tárum og var- irnar titruðu. »Eg veit hvað auð- æfi þýða. Þegar öilu er á botninn hvolfí, þá þarf eg heldur aldrei að giftast —« Rödd hennar lækkaði og hún varð hugsi. »Þú afræður það þá?« spurði jarlinn nokkuð hvatskeytlega. Hún rétti úr sér og ieit á hann um leið* »Eg hefi afráðið það«, sagði hún. »Eg geng að þessurn SKÍImálum.« »Gott!« sagði jarlinn og hýrnaði yfir honum. »Nú skulum við ekki ónáða þig meir, Veronika.« Mr. Bolton gekk að dyrunum, en jariinn var nær þeim og varð því fyrri til að opna fyrir henn'. Hún k'nkaði kolli og fór. Hinum aldraða, geðstirða lögmanni fanst jafnvei sem birtan í herberginu rénaði er hún gekk út. Hans hágöfgr settist aftur í stól- inn, sem hann hafði setið í. »Eg vissi, að eg mátti reiða mig á hana«, sagði hann, og gamla mannhaturslega glottið lék nú um varir hans. »Semjið þér erfðaskrána, Bolton. Eg skal skrifa undir hana á morgun.« 2. kapítuli. Veronika gekk nú upp stóra stigann til herbergis síns, eða öllu freniur herbergja, því að henni hafði verið fengin heil röð af ágætum herbergjum, sem vissu mót suðri. Var þaðan fagurt útsyni yfir garð- inn ítalska, veiðigarðinn og engið. Herbergin voru með skrauti miklu, og húsgögnin gerð eftir nýustu tísku.

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.