Vísir - 22.06.1917, Blaðsíða 3

\1&1R
Knattspyrnumót íslands 1917.
1 kvöld kl. 9 keppa: Knattspyrnufélag Reykjavíkur og Valur (K. F. U. M.).
ifbragðsgott dilkakjöt
til sölu í heilmm tunnum.
Veröiö mjög lágt.
Halldór EiríKsson
Sími 175. Aðalstræti 6.
Síldartunnur.
Tilboð óskast 1 ci. 800 tómar tunnur, sem björguðust írá skonn-
ortanni Shelton Abbey, er strindaði í Grindavik I síðistliðnnm
mánuði.
Tunnurnar verða seldar bæstbjóðendum í því ástandi sem þær eru.
Tilboðin sendist sem fyrst í lokuðu umslagi til
Hallddrs Eiríkssonar
Aðalstræti 6. Sími 175.
votta þess sem hinn sérstaklega
nefnir, — sjálíur kom eg þar
hvergi nærri, og hefi ekki annað
en ólíkar signir við að styðjast.
20. jání 1917.
S. Á, Gislason.
A uglýsing.
Þrímöstruö járnskonnert „Shelton Abbey“, 190
tons Reg., er til sölu ásamt þvi sem er um borð i
henni, svo sem ágætu akkerisspili, möstrum, jvatns-
geymum o. fl., að eins undanteknum stykkjum úr
seldu patentspili og tveimur járngreipum.
Tilboð í skipið með tilheyrandi, i því ástandi sem
þaö er í á strandstaðnum við Grindavík, sendist undir-
skrifuðum i lokuðu umslagi fyrir 29. p. m. kl. 5 e. h.a
en þá verða öll tilboðin opnuð i einu.
A. V, Tulinius
Kúauppboðíð í Viðey
Mótorbátur verður við bæjarbryggjuna kL’
12y2 á morgun til þess að flytja meun á upp-
boðið, til og frá.
Áskornn.
Ef manninnm, sem skrifaði mér
nafnlaust bréf i fyrradag um ið-
gerðaleysi tilgrelndra manna i
bannlagagæslu o. fl. er full alvara,
skora eg á hinn að fínni mig að
máli eða senda mér nöfn sjónar-
Istir og miliönir
eftir
fgharlcs jjjamee.
201 Frh.
aiga að setjist til borðs með þeim
uftur augllti til anglitis við frú
Heron, afskræmda af illsku, ísa-
bellu með grátbólgin augun og
Jón frændi sinn með illa ikin-
helgina og orðagjálfrið.
Henni var nmðngur einn kost-
ur að fira.
Hún fleygði fáeinum munnm
ofan í ferðatösku, tók fram pyngju
síni og taldi það sem í henni var.
Það reyndÍBt að vera sex pund
og nokkrir shillingar og þó að
upphæðin væri ekki stærri. bjóst
hún þó við, að hún mundi nægja
sér þangað til hún gæti komist
að einhverri atvinnu, en ekki hafði
hún að svo komnu neina hngmynd
um hvar hún ætti að leita þeirr-
*r atvinnu. Hún fleygði sér I
rúmið í fötunum og reyndi að
sofna, en taugar hennar vorn f
alt of miklum æsingi til þess að
hún gæti fest nokkurn blund og
varð henni, hvernig sem hún fór
að, altaf hugsað til þessara fáu
og stuttu sæludaga sinna i Herons-
dal og alt af gægðist fram endur-
minningin nm Stafl'ord og hina
týndu ást þeirra, en svo vikn
þessar liðnn stmndir úr huga henn-
ar þegar hún setti sér fyrir sjónir
hvar Staflord sat við hliðina á
Maude á simsöngnnm.
Hún reisáfætnr föl og þreytu-
leg jafnskjótt sem hún heyrði að
vinnukonurnar fóru að ganga nm
niðri, smeygðl sér i yfirhöfn og
læddist ofan með tösku sína í
hendinni. Stúlkurnar voru að
bauka eitthvað í eldhúsinu, en
hún opnaði útidyrnar og komst
burt úr húsinu án þess nokkur
yrði var við. Morgunkyljan svöl
og líígandi hresti hina við og
fjörgaði. Hún var þó bæði uug
og hraust þegár á alt var litið;
hún leit um öxl séráþetta ánauð-
arfangelsi, sem hún var nú að
yfirgefa og fann, að hún hafði nú
fengið aftur frelsi sitt, hið dýr-
mæta, blessaða frelsi! Oft hafði
hún lesið um það og heyrt því
snngið lof og pris, en aldrei hafði
hún fundið til þess fyr en nú,
hversu mikils vert og ómetanlegt
það var.
Hún blandaði sér i verkmanni-
strauminn og Iét ber^st með hon-
um eitthvað út í óvissuna, því að
ekki hafði hún nokkra hugmynd
um hrert hún ætti að fara eða
hvað hún ætti að gera annað en
það að leita sér einhversstaðar að
ódýru húsnæði. Henni var það
ljóst, að nú tjáði henni ekki að
snúa sér að gistihúsunum. — Nú
virð hún að láta sér nægja Iítið
herbergi, kannske einhverji kvist-
holn, og sem allra óbrotnasta
fæðu meðan hún var að leita fyrir
sér um atvinnuna. Hún gekk
þess ekki leugi dulin, að ekki
þurfti hún að búast við að finna
þið sem hún leitaði að á hinnm
stærri og fjölmennari torgum og
götum, enda var hún farin að
verða hálfringluð innin um alla
fólksþvöguna, sem þusti fram og
aftur þótt snemma væri dagsins.
Yék hún sór þá inn i lítið og
mjótt hliðarstræti.
Hinn langi og mikli armur til-
viljunarinnar nær til allra okkar
athafna og var þið hann, sem
beindi göngu hennar að sömn
skipakvínni, sem Stafford hafði
komist að þegar hinn var að
reiki um borgina eins og áðurer
sagt. Staðnæmdist hún þá ósjálf-
rátt og horfði eins og f draumi á
ysinn og þysinn, sem þar var.
Getur líka hugsast, að fjárhópur-
inn og nautahópurinn hafi ósjálf-
rátt dregið hana að sér. Hún
fann til meðaumkvunar með skepn-
unum og kendi i brjóst um þær
þar sem þær stóðu þarna í einum
hnapp hraktir og hrjáðar — ekki
ósvipað því, sem hún var sjálf.
Hún studdi annari hendinni á
hindriðið en hélt á föskunni í
hinni og horföi á mennina, sem
voru ýmist að koma fénaðinum
am borð í skipið eða láta tunnur
og kassa síga ofani lestina. Feit-
laginn maður með barðistóran
hatt dinglandi á hnakkanum og
tóbakspipu í öðru munnvikino,
sem aftraði honum engan veginn
frá að hrópa og kalla á erflðis-
mennina og hotta á fénaðinn, var
að slingra þar til og frá og leit
þess á milli á gríðarstóran úxhjall