Vísir - 03.09.1917, Qupperneq 2

VIS IK
Til m&nnÍB.
BorgMfltjözft*krifiitof»A ki. 10—18 o$
1—&
BnjftrfðgatftckrUitofftA kl. 10—12 ag 1— i
Bæjftri;jftidkorftakrififo.«r ki. £0—18 og
1 —fe
liiftndflbftKki kl. 10—4.
K. Tt. U. M. Aln Hank fluanud. 8*/,
fl»4.
L. P. K. R. Bðkaútiftn mánudaga kl.?6—8.
Laftdakotsapn. Heimiikaariimi kl. lí— 1
LandsbftMkiEB kL 10—S
Landitbökftlftín 18—8 »g 6—8. Otlfcs
1—4
Landujégnr, «ígr. 10—8 og 4—5.
Landflfllnaina) v.d. 8—10, Helga deg»
10—12 og 4—7
Nittárngripftflatu ls/j~*V»-
PöithfinS 9—7, snnnnd. 9—1.
SamibyrgSiB 1—5.
8tjörn»mJsskrifstofaraar opnar 10— e.
VUilifltftifthæiið: k«ia«6knis 18—1.
Djöimeijttflftíaii, opið daglega 18—S
Ferðasaga
ungírú Þ|órn Friðriksson.
Við lentsm þar sem heitir í
Bornish. Þar ern mörg bænda-
býli og ein katólsk kirkja, en
kanpstaðarinn er hinnmegin á
eynni. Og eí veðrið hefði ekki
verið gott, þá hefðnm við ekki
getftð lent þarna og þarerenginn
bátnr til.
Eyjarbúar vorn okknr ákaflega
góðir. Og þó kringnmstæðnrnar
værn aorglegar, þá var dvölin á
Sonth-Uist »ð mörgn leyti skemti-
leg. Þar er tölnð galliska; karl-
mennirnir geta talað dálítið enskn
en varls nokknr kona. Enskbjúkr-
nnarkona, sem átti heima á ein-
hverjnm stærsta búgarðinnm kom
og sótti mig. Hún var mér fram-
úrskarandi góð.
Mér varð hverft við þegar tg
sá mig i spegli, eg vár eins og
Indiánakerling. Ándlitið, einknm
ennið var rantt og þrútið og hár-
ið hékk i flækjnm . . . Það var
dásamlegt að fá að þvo sér og
drtkka heitann tebolla eftir þessa
agalegn 52 tima íör í bátnum.
Skipshöfninní var skift niðnr á
bæina, en skipstjórinn og Jensens-
feðgnrnir fórn til kanpstaðnrins
og gistn þar nm nóttina. Svo
var simað til lands. Á mánndags-
morgnninn kom „patronille“-bátnr
til Boisdale (kanpstaðarins), til að
að sækja okkur og við fórnm þang-
að í bifreiðum. En áður en við
lögðnm á stað fór eg viða um í
nágrenninn og fylgdi bóndinn mér
sem eg gisti hjá, og sagði mér
margt og mikið. Bæðl landið og
þjóðinminnirmikið á Island;greind-
arfólk og mjög eögnelsbt. Eg skoð-
aði rústirnar af höll Clan-höfðingj-
anna, Onnaclett, og bendir strax
nafnið á, að þar bafa búiðfrænd-
ur okbar. En Sonth-Uíst og
Ormeclett hefir lika að geyma ýms-
ar minningar am Karl prins og
flótta hans eftir ornstnna við Call-
oden 1746.
Frá Boisdale fóram við af atað
með „patrol“-bátnum nm kl. 1,
| “VI»X3E=8. |
•| Afgrcitslft biftðsini&HöUl
a Mftnd e* opis feív tei. 8—8 & §
* áfc’
se h7*fja® d«gi. ft
§. ír:
Inftgaftgor frt V»HawBrj*ti. $
Krone Lagerðl er best
fórnm við með honnm tii Sbotlands
Og voíum 8 kl.st. á leiðinni ti!
O b a n. Þar er baðstaður heldra
fólks og er það kellað „drotning
SkotI*nds“. Bryggjan var fnll of
fólki þegar við komnrn, því fyétt
hafði borist þangað nm siysið. Og
mannfjöldinn fylgdi okkur til gisti-
bússins. Diginn eftir förum við
frá Ob&n og v&r einnig fulfc af
fólki fi járnbraut*rstcðin i. Mér
voru gefuar ö*kjur með iúkka
Jaðl' og kona ein banð mér pen.
inga. Þegar iárnbiaut«le»tin
lagði af stað, var hrópsð þrefalt
„húrra" í kveðjuskyni við okknr.
Járnbrantin liggnr um bálend-
ið til Glasgow. Landslagið var
undur fagnrt. ViðvornmS—6 fel.-
st áleiðinni. En þegar tilGlasgow
kom byrjaði erillinn til lögregl-
nnnar fram og aftnr og eftir 2—
3 daga var !oks búið að Uka af
okknr myndir og gefa út skilrikja-
bæknr handa okkar. En eitt af
minnm fyr»tu verknm var að fara
i búðir og k*up» föt, því öll íöt
min vorn eyðilögð af .sjávaraelt-
nnni. En fyrst vatð mér það íyr-
ir að kaupa regnhlif, því þ*ð rigndi
afskaplega og bætti það litið íyrir
Glasgow, isem er Ijót og leiðiuleg
borg. Mér leið illa fyrstu dagana
þnr, en á langardagiun korn þang-
að hr. Boström nokknr (sem var
í Godthaab í Eeykjavíb) með konn
sinni frá Lðitb og þau gerðn sér
mikið far um að gern mér dvöl-
ina skemtilegri. — Daginn eftir
banð Thor Jensen okknr öllnm
— við vornm 13 — með sér til
Loch Lomond. Veðrið v«r ágætt
og við óknm í þrem „Land»uer“-
vögnnm og það var einhver man-
nr á því eða ferðaut i bifreið eða
járnbrantarlest. Ferðin var mjög
skemtileg, en ekki þykir mér
Loch Lomond eins fsllegt og Þing-
vallavatn.
S jórninni hafði strsx verið skrif
að og farið fram á það að herskip
yrði iátið flytja ofeknr farþegana
heim til í iands, en með þvi að
nú voru liðnir margir dagar og
ekkert svar feomið, ákváðn Jens-
ens feðgsr »ð fara til Lundúna á
þriöjndíginn. Á mánndagskvöld-
ið baðn þeir mér í Jeikhúsið, en
litið þyfeir mér varið í enaka ieik-
list.
Daginn eftir kl. 1 lögðum við á
stiið. Samfylgd&rmenn okkar all-
ir fylgdu ofekur á brautartitöðina
og voru mér bæði færð blóm og
súkknlaði. Jonsen reyndiat mér
óumræðilegft vel frá því fyrst* til
hins stðasta ....
Eg hafði ftkrifað vinnm mínnm
í Frakklandi frá Glasgow og feng-
ið svar um hæl og ákveðnar áskor-
anir nm »ð kom». aftnr tilFrakk-
Innds og dvelja þar til ófriðaWoks,
og eg held helst að eg verði við
þeim, því að mér er ekkert nm
»ið leggja í »ðra slíka ferð . ..
Skuldir bandamanna.
Bandayíkin hafa nýíegs lánnð
Rússnm 75 miljónir dollara og
Frökknm 30 miljónir, og að þess
nm Iánnm meðtöldnm ern allar
sknldir bandamanna við Bands-
rikin taldar að vera orðnar 1525
miljónir doiiara. — Má það heitft
fnrðu lítið.
J&
&
% fei ÍLtalati
tiktlfetofsi, & flftntn ntað, iKQg.
Kitetjóiriíín til
* viðtalfl íx*, ki, 8—4.
| 8iœi400. P.O. Bos 8«'í.
f Prentflsiiðjftn & Lanjj>ft
| y«g 4. Sími |
$ ftnglýsiisgim v«itt œöttafeft $
* í Las4««l}3rKu»>.t sfefe itl. 8 *.
t kvöldin. |
«
Kína og óiriðnrinn.
í marsmánnði sieifc Kina stjórn-
málasambandinn við Þýskaiaud,
og töldn Kínverjar þá ástæðn til
þeis, að Þjóðverj»r létu kafbáta-
hernaðinn ná til hlntlansra skipa,
og þ»ð þótti þegar fyrirsjáanlegt,
að Kina mnndi segja Þýskalandi
strið á hendnr. En tii þess sð
koma í veg fyrir það, segja ensk
blöð að Þjóðverjar hafi kornið af
stað borgarastyrjöldinni í Kínn,
sam hafin var í þvi skyni að kom»
einveldi þar á aftnr.
[‘ Það gefnr að skilja, að banda-
mönnnm gati orðið tölnvert gagn
að báudalsginu við Kíaa, sem er
mnnnflests. ríki heimsins og ibúar
þess er* nær fjórði hlnti ibúa
allrar jftrðarinnar. Þó að Kín-
verjar eén ekki mikil hernaðar-
þjóS, þá getnr mannaflinn komið
bandamönnnm að miklnm notum
bæöl að baki vígttöðvanna og til
siglinga.
Frá sjónarmiði Kínverj* sjálfrn
má ætla að það vegi mest, að þvf
að eins geta þeir haft áhrif 4
friðarsamningana, að þeir hafi
tekið þítt í ófriðnnm. En ekki
væri það beillavænlegt fyrir frið-
inn i framtíðinnf, eins og kin-
versknr blaðamaðnr benti nýlegn
á, ef fjórði hluti mannkynsins
hefði hvergi komið nærri friðar-
samningnnnm.
Fjárhagslega græða Kínverjar
allmikið á því að segja Þjóðverj-
um stríð á hendnr. T. d. losna
þeir við að greiða Þjóðverjnm
skaðabætnr þær aem þeir nrðu að
samþykbja að greiða þeim eftir
Boxaranppreistina, en þr.8 er */*
miljón sterlingspnnda á ári. Ein*
fer «m greiðsln allra lána, sem
Kinverjar hafa fengið hjá Þjóð-
verjnm síðustn 20 ár til ýmsra
framkvæmda. Til dæmia hafa
vorið lagðar þar fimm járnbrantir
fyrir þýskt og enskt fé.
Þjóðverjjr bíða þaanig talsvert
fjárhageiegt tjón við friðslitin.
Og verslnn þeirra í framtíðinni