Vísir - 29.10.1917, Blaðsíða 2

ViSIR

W-9W
3
Afgreiðsla blaðsins í Aðal
stræti 14, opin frá kl. 8—8 á
hverjnm degi.
Skrifstofa á sama stað.
Ritstjðrinn til viðtals írá ®
kl. 3—4.
Sími 400. P. 0. Box 367.
Prentsmiðjan á Lauga-
veg 4, Sími 133.
Anglýsingum veitt mðttaka
í Landsstjörnunni eftir kl. 8
á-kvöldin.

A. M. S. V. J.
50 króna áheit yðar til Strandar
kiíkjm meðtök eg í gær.
28. oktöbar 1917.
Biskapinn.
Landssjóðskoiin.
Loksins er þá svo langt komiS,
að amglýðt heflr verið að bæjar-
búum muni vorða gefinn kostur á
því að fá kol af 125 króna kol-
mnnm, sem stjórnarráðið gaf bæn-
mm kobt á fyrir fullsm mánuði
síðan. Eftir því sem Vísi kefir
verið tjáð, þá tilkynti stjórnarrfið-
ið borgaratjóra það í sepíember-
lok, að bærinn ætti kost á að fó
þessi kol, 12—13 hnndrmð smá-
lestir, en svo leið heil vika, að
ekkert svar kom ism það, hvort
kolin yrða þegin eða ekki. Stjórn-
mrráðið ítrekaði því tilkynninga
sina og fekk þá svar von bráðar.
En þá fann matvælanefndin npp
það snjallræði, að láta íara fram
s k o ð n n á eldsneytis- og mat-
vælabirgðmm manna, stmdi mm
það reglmgerð og sendi stjórnar-
ráðinm til staðfestingar. En stjðrn
mrráðið taldi enga lagaheimild vera
til þess að sú skoðmn gæti farið
fram, og varð þrí að breyta reglm-
gerðar-uppkustinm á þá leið, að
aðeins var heimilt að taka skýrslu
af mönnnm mm birgðir þeirra. —
Og loks er ákveðið að tika þess-
ar skýrsinr á þana hátt sem hægt
var nmevifalamst, með því að gera
skýralmgjöfina sð skiíyrði fyrir
því að menn gætm íengið kol. —
Þannig hefir kolaúthistanin verið
dregin á langinn i heilan mánmð
mlgerlega að ástæðmlamsn.
Nú er amglýst, að þeir sem vilji
fá kol, verði %3 sœkja ský/slm-
form á skrifstofm matvælanefndar
innar (sbr. auglýsingm hér í blað-
inm) útfylla það og senda síðan
aftnr. Vítanlegft er þessi skýrslm-
gjöf þýðingarlaas, eias og áður
hefir verið bent á hér í blsðinu,
en þaan kost hefir uún, að hún
getmr ekki orðið tilfinnanlega
ko3tnaðarsöm; amkakostnaðmrinn,
sem væntanlega varðar lagður á
kolin, þá væntanlega hverfandi.
Vitanlega er „kilið ekkisopið“
þótt eí til viil mogi segja að það
sé „komið' í ausmna", því enn er
eftir að semja og staðfosta regltt-
gerð un« úlhlmtanina sjálfa.
Alvara.
Af því mér þykir vænt mm þjóð
mína, hlýtmr mér að þykja vænt
mm höfmðstað landsins, Reykjavík,
og þar sem eg skoða hann ekki
einmngis sem höfmðstað ibúa henn-
ar Bjálfrar heldnr landsins iheild
slnni — sem öll þjóðin á að hlynna
að — þá vil eg líka, og það á
þjóðin heimtingm á, að húa, sem
höfaðstáður landsins, sé fyrirmynd
í öllu sem miðar til framfara og
siðmenningar, og því verður ekki
aeitað Reykjavík sé það í
sumu, en því miður verða menn
að játa, að hún er í mörgu á eft-
ir tímanam og nú eiumitt í því
sem mest. á ríðnr og það er öli
löggæsla. Eriendis er áiitið að
góð lögregla sé einkenni stærsta
siðmenningarbæjanna. B ejarstjórn
Reykjaviknr má ekki spara neitt
til þesa að anka og bæta lögregl-
una og eftirlitið, sem nú er hvoru-
tveggja ekki einungis bænum held-
ur og þjóðinni til stórskammar.
í bæ, sem er jafnstór og mann-
margur og Raykjavfk nú er orð-
in, þyrfti i hið alira minata að
vera lögregluþjónn fyrir hvert
þúauud manns, og væri ekki of-
ílagt, ank aérstaks lögreglustjóra,
sem enginn getur ætlast til að
sé götaþjónn. Mér hefir oft á
íerðum mínum blöskrað að sjá
eftirrlitsleysið og agaleysið á göt-
um bæjarins, sem oft hefir geng-
ið svo fram úr hófi, að menn hafa
als ekki komiat áfram fyrir börn-
um, vögnum, bílum o. s. frv., og
nú seinaht i haust sá eg, er sveiU-
menn komu með rekstur, að þeg-
ar í bæinn kom, urðu rekstrar-
menn að fara á nndan til að reka
börnin frá, tii að komast áfram.
Fy«t er eg kom niðnr að póst-
hú8i, sá eg hvar lögregluþjóon
atóð og horfði á bíl, sem erlend-
is mundi hafa þótt bila nokkuð
hart á almannafæri; en hvað ger-
ir það til. Hér líðst alt; enginn
kann að hlýða og fáir að stjórna.
Eg ætla að miun&st á annuð
dæmi, af þúsimd sem eg gæti
komið mað, og það var er Sterling
lagðiít við bryggjana er hún kom
uð aorðan. Slíkar troðningur og
óregla eins og þá átti sér stað,
má ftlls ekki konn fyrir oftar; eg
þurfti fram á skip, en stóð fastnr
í mannþrönginni, og þegar Ioks
Iögreglan kom, gegndi enginn;
hainurvörð sá eg ekki, ends muu
hann ekki gasga i einkennisbún-
ÍBgí.
Eg ætU ekki að fara að minn-
ant á lögreglnþjóuana psrsónulega;
þeir orn eins og þeir eru og ger»
það sem þeir gets. Þeir eru of
fáir, því hver gata þarf að hafa
sinn þjón, og við sjóinn þarf að
staðaldri ekki færrl en þrjá til
íjóra. Hér þarf að koma lög-
reglulið undir forustu væntanlegs
Iögreglustjóra. — Lögreglaþjónar
eiga að hafa sinn vissa starfa
hver fyrir sig og vera lansir við
snatt. Eftirlitið í hænnm þirf að
batna, Iögregluþjónnm að fjölga,
ekki síst nú á þessum hættulegu
tímum — en ekki að fækka, eins
og nú á sér stað síðun Þorvaldir
fekk lausn.
Eg vona að hin heiðraðs bæjar-
stjórn tuki þetta til alvarlegrar
íhugunar, eins og anuað sem bæn-
um getur orðið til gagns og sóma,
því engum blandsst bagar um að
góð Iögregla er eitt með íyrstu
framfaraspoTam bæjarins, og má
ekkert til hennar spara; og þar
sem nú mun eiga að vesða breyt-
ing á Iögreglunni í bænam, get
eg þeas til athugunar hlataðeig-
endam, að mér er kunnngt um að
eumum úr bæjaratjórninni muni
kunnngt um að einmítt nú er vöi
á í lögregUþjónsstöðana — að
rnínu áliti — einhverjum þeim
færasta manni í þá stöðu, sem
hugsast getur. Þjóðin á heimt-
ingn á því, að höfaðstaður henn-
ar gangi á undan í öllu góðu, því
tiá honmm breiðiat alt út, bæði
gott og ilt.
Ritað i okt. 1917.
Ferðamaður.
Okur.
Nýlega var rannsókn látin fara
íram í Canada á vöruverði og
þótti koma i Ijós, að þsð væri
óhæfllega hátt á ýmsum Iífsnauð-
synjum. í skýrsln, sem gefin hef-
ir verið út um rannsóknina, kem-
ur það t. d. fram, að eln Qinasta
versluu hefir giætt 5 milj. doll-
ara á svinakjöti árið sem Ieið og
önnur l1/* miljón. Þá er einnig
til þsss tekið að verslun ein hafi
selt egg 16 ceatum dýrari tylft-
ina en hún keypti þau. Hafði
hún keypt eggin 6 cíntum undir
útsölaverði þann dag, sem kaup-
in fóru fram, geymdi þau síðan
og seldi þau 10 ceutum hærra en
útsöluverðið hstfði þá verið og
græddi samtals 32 þús. dollara á
verslnninni.
Sá'maður esm meat græddi &
svlnakjötssölanni heitir Joaeph
Flavelle og var hontm veitt að-
alstign í sumar; ekki var það þó
fyrir evíaakjötsöluua, heldur fyrir
starf hana víð Hervöruksup i þ»rf-
ir rikísins.
Til
Baðh&sið: Mvd. og Id. kl. 8—8.
Barnaiesstofan: Md., mvd., íöd. kl. 4—6.
Borgarstjóraakrifstofan kl. 10—12 og
1-3
Bæjarfógetaskrifstofan kl. 10—12 og 1—5
Bæjargjaldkeraskrifstofau kl. 10—12 og
1—6
Hásaleignnefnd: Þtiðjnd., fðstud. kl. 6 sd.
íslandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnnd. 87»
síðd.
L. F. K. R. Útl. m4nud.,mvd., fstd. kl. 6-8.
Landakotsspít. Heimsðknartími kl. 11—1-
Landsbankinn kl. 10—8.
Landsbðkasafn 12—3 og 5—8. Útlán
1-3.
Landssjððnr, afgr. 10—2 og 4—5.
Landssiminn, v. d. 8—10. Helga daga
10—8.
Náttftrugripasafn sunnud. I1/,—21/,-
PóBthúsið 9—7, Sunnnd. 9—1.
Sam&byrgðin 1—5.
Stjórnarráðsskrifstofamar opnar 10—4.
Vífilsstaðahælið: Heimsðknir 12—1,
Þjóðmenjasafnið, sunnud. 121/,—1‘/2.
Sviar
08
Bandamenn.
Sviar sendu viðskiftafulltrúft til
Ameríku í haust, eiaa og aðrar
Norðurlandaþjóðir, en ferð sænska
fnlltrúana varð sögalegri en hinna,
þvi öllum farangri hans, skjöl-
um og skilrikjum var haldlð eftlr
l Halifux er hann fór þar nm.
Hann kom þvi slippur til Banda-
ríkjanna og gat ekki einu sinni
sýnt það skjallega hver hann væri
og allar skýrslur sem hann hafði
meðferðisum matvælabi/rgðir Svía,
inn- og útflntning, vorn í stjórn-
arvaldspóitinum, sem Brðtar höfðu
legt hdd á. — Frá þeasa var
sagt i Canftdablöðum seint í sept-
ember og gert ráð fyrir þvi að
Bsndaríkjastjórn mundi fá Breta
til að Iáta laua skjöl þan, sem
nauðsynleg væru til þess að full-
trúi Svia gæti rekið erindi sitt.
Hveraig eiginmenn
eiga að vera.
Eftirfylgjandi grein stóð nýlega
í búnaðarblaði einu amerísku; inni-
hald bennar hefir þótt lærdómsríkt
íýrir eiginmenn, /og skula hér
sýnd nokkar dæmi sem bera æði
glögg merkki þðss.
Það mnnu flestir eiginmenn
kannatt við það, raeð sjálfum sér,
að [minsta kosti, aö þeir séu í
sknld, og heani mikilli, við mann-
eskjuna, sem þrátt fyrir alt, sem
sagt hefir verið um þ&ð tll þessa
ber hita og þunga heimilÍBÍns á
herðum sér. Og það er litlum
rafa bundið, að sú byrði hafði
verið léttari, og samlíf hjóna að
mörgu leyti bjartara og anaðslegr*
en þ&ð oft er, of eiginmennirnir
hefðu frá því fyrsti ha!t vilja °S
hjarta til þesi að uppfylía t ú-
lega þær sbyldur, sem fctöða