Vísir - 12.01.1918, Blaðsíða 3

Vl&jfi
V 181 R.
Aigrejðela bl&ðsins i Aðalsiræti
A4, opin frá ki. 8—8 4 liverjum degi.
Skrifstofa á. sama st&ð.
Sími 400. P. 0. Box 387.
Eitstjörinn til viðtals frá kl. 2—3.
Prentsmiðjan 6. Laagaveg 4,
3imi 133.
Anglýsiagam veitt möttaka í Landt-
3tjörnucni eftir ki. 8 á kvöldin.
Auglýsingaverð: 40 aar. hver om.
dálks í stærri angi. 4 anra orðið
smáíuglýaingnm með öbreyttn letri.
Hcejtkrfyéftir. í|
Afmæli í dag:
Halldór Vilh'jálmsson, prentari.
Árni Einarsson, verslunarmaSur.
Guörún V. Guömundssd., hfr.
Ólafur Teitsson, skipstjóri.
Einar Ágúst Einarsson.
Jens Hjaltalín, prestur.
GuSl. Jónsdóttir, húsfrú.
Laufey GuSmundsdóttir, ungfrú.
Afmæli á morgun:
C. Zimsen, konsúll.
R. P. Levi, kaupmaSur.
Rannveig Gíslad., prestsekkja.
Eggert Kr. Jóhannesson, járnsm.
Þórhallur Árnasön, bakari.
Sigvaldi Kaldalóns, læknir.
Sveinn Guðmundsson, prestur.
Rfostið.
I gær komst frostiö upp undir
20 stig hjer i Rvílc á mælir land-
•símans, og full 23 stig hjá stjórn-
arráöinu. Svo mikilí var kuldinn,
að um hádegiS uröu menn aS hætta
grjótvinnunni i öskjuhlíSinni og
sagt er aS suma þá, sem þar voru
í vinnu, hefSi veriS fariö aö kala
á andlit. — í nótt herti frostiö enn
xneira og í morgun var þaö orðið
21,2 stig á landsímamælirinn.
Óskil
nokkur uröu á Vísi í Vestur-
bænum í gær, vegna þess aö út-
buröardrengurinn treysti sjer eljki
til aö bera blaðið út vegna kulda,
en tveir drengir aörir, seni fengnir
voru í hans staö, uppgáfust viö
útburöinn af sömu ástæðu. Eru
kaupendur þeir, sem fyrir óskil-
unum hafa oröiö, beðnir aö viröa
þetta á betra veg.
Til útlanda
meö Sterling fara héöan um 85
farjiegar og þar á meöal kaup-
merinirnir: Guöm. Eiríkss, Tómas
Jónsson, Þóröur L. Jónsson, Geir
Thorsteinsson, Herluf Clausen, Hj.
Guðmundsson og Halldór Éiríks-
son, Ragnar Kvaran, cand. theol.,
Guöm. Hlíödal verkfr., Árni Böö-
varsson útgeröarmaður, Guttorm-
ur Andrjesson múrari, Þorkell
Clementz vélfr.,1 Laud skraddari,
Guöm. E. J. Guðmundsson, Karl
Einarsson verslunarm., Páll Guö-
mundsson skósm., tannlæknarnir
Ravnkilde og Tandrup, 3 vélstjór-
ar, sem eiga aö vera á skipinu
framvegis: Gísli Jónsson, Hafl.
Jónsson og Júlíus Ólafsson, ung-
frúrnar Sigríður Eiríkss, Sumar-
lilja Marteinsdóttir og Karólína
Björnsdóttir, og nokkrir menn til
að sækja mótorbáta.
Messur á morgun.
I dómkirkjunni kl. 11 séra Fr.
Friðriksson. Kl. 5 séra Jóh. Þor-
áelsson.
Amundsen og Sverdrup.
Norðmennirnir Roald Amuná-
sen og Otto Sverdrup, sem báðir
hafa afsalað sór og endursent
þýskar orður, sem þeir hafa ver-
ið semdir, hafa mjög verið í há-
vegum hafðir i Noregi fyrir það
tiltæki.
Nýlega var t. d. haldinn fjöl-
mennur fundur í Sandefjord og
samþykt að senda þeim ávarp á
þessa leið:
Menn og konur í Sandefjord
og Sandehéraði, sem komið hafa
saman á fund í Sandefjord í til-
efni af hinni drengilegu og, í
bestu merkingu orðsins, þjóð-
ræknu framkomu yðar, er þér
endursenduð hinar þýsku orður
yðar sem mótmæli af yðar hálfu
gegn morðunum á friðsömum
norskum sjómönnum og hinum
skaðlegu meginreglum, sem þýska
stjómin hefir fylgt í ófriðnum,
senda yður hér með hjartanlegar
þakkir og votta yður hina dýpstu
virðingu með innilegri ósk um
framhaldandi lán og lukku yður
og föðurlandinu til handa.
Heilbrigði.
Margir þykjast sjálfsagt al-
heilbrígðir, þó að læknisrannsókn.
geti leitt í Ijós ýmsa galla á
heilsufari þeirra. Nýlega er þessi
t. d. getið í amerísku tímariti,
að af 2000 manns, konum og;
körlum á þrítugsaldri, sem gengu.
undir læknisrannsókn, hafi að
eins 53 reynst alheilbrigðir.
Af þessu fólki höiðu 107 vott
af hjartabilun, 225 veilt hjarta
og skemd nýru, 444 óheilt tann-
hold, 346 gallaða sjón, 757 höfðu
ýmsa kvilla, er stöfuðu af of-
drykkju, ofáti eða tóbaksnautn.
Alt var fólk þetta hraustlegt
útlits og „kendi sér einsbiff
meins“.
Sýslumannsembættið
í Suður-Múlasýslu hefir veriö
veitt Sigurjóni Markússyni sýslu-
manni í Skaftafellssýslu frá 1. júní
n. k. Umsækjendur voru 7 eða 8. |
Sýslumannsembættið í Skaftafells-
sýslu hefir verið auglýst laust.
Nýja Bíó
hefir sýnt John Storm síöan um
uýár á hverjum degi við mikla aö-
sókn. Hefir myndin veriö sýnd í
tveim köflum og verður siöari
kaflinn sýndur í síöasta sinn í dag.
Ljúka allir upp einum munni um
það, að mynd þessi sje einhver sú
besta, seni hér hafi veriö sýnd, og
er þess að vænta að myndin veröi
sýnd öll í einu lagi, áöur en lýkur,
því þannig nýtur hún sín best.
ísfregnir.
Frá Siglufirði var símaö í fyrra-
kvöld, að isinn væri eitthvað greiö-
ari ]mr. En frá Hólmavík var sím-
aö í gær, að ]>ar væri alt troöfult
af ís, „svo langt sem augaö eygöi“.
í morgun barst Eimskipafélag-
inu sú fregn í símskeyti frá Seyð-
isfirði, aö hafís hafi sést frá Fagra-
dal i Vopnafirði.
Messufall
veröur í Fríkirkjunni á morgun,
vegna frostgrimdarinnar.
Trúlofun.
Ingvar S. Eyþórsson og ungfrú
Guðný Jakobsdóttir, Pósthússtr.
14, hafa birt trúlofun sína.
179
180
í8i
lands og aldavinur ríkisstjórans. Var hann
kominn til Madríd i einhverjum leynilegum
erindageröum og tók hiröin honum sem
sendiherra.
Jean litli kom til mín á hverjum morgni
til aö segja mér fréttirnar úr nágrenninu.
purstinn var fríðleiksmaður og horfði ekki
1 skildinginn, enda var hann í miklum dá-
leikum hjá kvenþjóðinni. Allir voru föru-
nautai hans ungir oflátungar og fóru hóp-
imi saman Uni götur bæjarins á nóttunni,
klifruöu upp á gluggasvalir, mölvuöu ljósker
og börðu á sambiðlum sínum.
hánn þeirra var mjög ungur aö aldri, tæji-
lega átján ára og nefndi sig Chaverny greifa.
Var altalað, aö hann væri nettur og smáfríö-
ur eins og stúlka og værU allar ,',dömurnar“
í Madríd bálskotnar i honuni.
Stundum sá eg meöfrani gluggaskýlunni
ungan og prúðbúinn mann niöri í garöinum.
Var hann að vísu hálfkvenlegur í fasi. en
ekki gat eg þá ætlað, að þaö væri ])essi dá-
samlegi greifi. Hann var ógnar snotur 0g
hæglátur að sjá. Auk þess var hann mjög
árrisull, en mér þótti líklegt aö Chaverny
svæfi frameftir þegar hann luefíSi veriö á
slarki alla nóttina.
Ýmist settist hann á bekk eöa fleygöi sér
Fidilöngum í grasið og hélt alt af á bók i
hendinni. Var þaö auðsjáanlega iöjusamur
Paul Feval: Kroppinbakur.
unglingur. Nei, Jietta hlaut aö vera alt annar
maður en Chaverny, nenm ]>á aö sögurnar
uni hann væru einber uppspuni. Þrátt fyrir
]>aö var þetta samt hann og liefði eg getaö
felt hug til hans ef Hinrik heföi ekki verið,
enda var hann svo siðlátur sem mest mátti
vera þegar hann haföist viö í garðinum, hvað
sem annars öllum hans æskubrekum og æfin-
týrum leiö. Stundum sleit hann upp blórn,
bar ]>aö aö vörum sér og ílevgði ]>ví í stefn-
una á gluggann minn. Hefir gluggatjaldið
liklega hreyfst eitthvað af dragsúg, en aö
minsta kosti haföi hann komið auga á mig.
Einu sinni þegar hann kom ofan í garöinn,
hélt hann á eins konar munnbyssu. Hann
miðaði henni á gluggann, sem ]>á stóö opinn,
og skaut þannig mjög fimlega samanbrotn-
um miöa inn um gluggann.
Þetta var indælasti ástarpistill. Sagðist
greifinn ætla aö giftast mér og aö eg yröi
að foröa sálu sinni úr kvölum Helvítis. Eg
átti i mikilli baráttu viö sjálfa mig um þaö
aö svara ekki bréfinu, en hugsunin uni Hin-
rik aftraði mér, svo aö eg lét ekki á mér
krælá.
Aumingja greifinn litli beiö og beiö og
mændi alt af á gluggann og sá eg, aö hon-
11111 vökpaði um augu. Eg fékk sting fvrir
hjartaö, cn stóöst ]>ó freistinguna.
Eitt kvöldið sat eg úti á gluggasvölunum,
sem sneru út að borginni. Hinrik kom óvenjtr
seint, en ]>á heyröi eg mannamál fyrir neSan.'
mig.
„Vitíö þér viö bvern þér eruð aö tala?“
sagöi Chaverny drembinn. „Eg er frændi Gou-
zagua fursta.“
Um leiö og hann nefndi þetta nafn flaug
sverö Hinriks úr slíörum.
Chaverny bjóst til vamar, en mér þóttí
þeir standa svo ójafnt að vígi, aö eg kallafíí
ósjálfrátt:
„Hinrik, Hinrik ! Þetta er ekki nema barní“
Hinrik slíðraði sveröiö undir eins, en greíf-
inn tók ofan fyrir mér og sagöi viö Hinrik:
„Við sjáumst aftur!“
Eg ætlaði ekki aö ]>ekkja Hinrik fyrir
sama mann þegar liann kom inn, svo var
liann aískræmdur í framan. Hann talaði ekki
orö frá munni, en gekk fram og aftur um
gólfið og stikaöi störuni.
„Áróra!“ sagði hann loksins. „Eg er ckki
faðir yöar.“
Þetta ]>óttist eg nú raunar vita, en eg hélt,
aö hann ætlaöi að segja eitthvað meira og-
beið ]>ess meö óþreyju. En hann ]>agöi og
fór aö ganga um gólf aftur og þurkaði svit-
ann af enninu á sér.
„Hvaö gcngur aö yður, vinur minn?"
spuröi eg lágt.
Hann svaraði þvi engu, en spuröi: