Vísir - 16.01.1918, Blaðsíða 3

V í s } JEt
ir níðingar, fari hér eftir frekar
sn hingað til að bæta líf þeirra,
en nöfnin þeirra ættu að verða
almenningi kunn.
Og í öðru lagi: Geta ekki
yfirvöld bæjarins skorist hér i
leikinn? Annað hvort með þvi
að láta lóga þessurn vesalingum,
því að dauðinn væri þeim iík-
lega besta lausnin, eða þá með
þvi að koma þeim á hús og gjöf
á kostnað eigendanna?
Otto N. Þorláksson.
Nýlega var stofnað nýtt hluta-
félag í Málmey í Svíþjóð með 5
rnilj. króna hlutafé í því skyni
að reka kóksgerð úr mó með að-
ferð þeirri, sem kend er við
Wielandt.
í Svíþjóð er móland mikið,
nm 5 miljónir hektara að stærð.
Er gert ráð fyrir því, að 200
þús. hektara af þessu landi megi
nota til kóksgerðarinnar, og ef
mólagið er að jaínaði 2l/2 til 3
metpx á þykt eiga að fást úr
því 1000 milj. smál. af þurrum
mó, en gróðinn á hverri smálest
er ráðgerður 20 br. og verða
það þvi 20 miljarðar, sem laud-
ið á að geta gefið af sér, auk
þess sem kóksgerðin á mjög að
©fia iðnað í landinu.
■ Mókóks er sagt ágætt elds-
neyti og á að hafa tvöfalt hita-
gildi á við venjulegan mó, og
má einnig nota það í þarfir iðn-
aðarins, til dæmis málmbræðslu.
Kóksgerðaraðferð þessa byrj-
aði "Wielandt að reyna árið 1902
og síðan 1905 hafa margar stór-
ar verksmiðjur verið stofnaðar í
Þýskalandi til þess að hagnýta
hana.
í sænska félaginu, sem hér
hefir verið sagt frá, eru ýmsir
helstu iðnrekendur og fjármála-
menn i Suður-Svíþjóð og er ráð-
gert að auka hlutaféð upp i 15
miljónir, og má af því marka,
að menn gera sér miklar vonir
um framtíð fyrirtækisins.
Það væri þvi sennilega þess
vert fyrir okkur íslendinga, að
gera einhvern hæfan mann út,
til þess að rannsaka hvort ekki
væri hægt að reka slika mókóks-
gerð hér á landi.
Endur og hæusni
*
þau, sem eru við húsið nr. 20
á Grettisgötu, og fólk er að
eigna Guðna Guðmundssyni, eru
eign Guðm. Jónssonar, erj bjó á
Reybjum í Mosfellssveit, og
ber hann því alla ábyrgð á með-
ferð og aðbúnaði á dýrum þess-
um. Þætti mörgum vel við eig-
andi, að farmaður Dýravernd-
unarfélagsins liti eftir meðferð
og aðbúnaði fornefndra dýra og
það fyr eh seinna; slík meðferð
virðist mönnum, vægast sagt,
óviðeigandi og óverjandi í slíkri
tíð sem nú er.
Sj ónarvottur.
Tómas Jónsson
kaupmaður, sem talinn var
einn meðal farþega á Sterling
um daginn, hætti við utanförina
á síðustu stundu.
Særa
sú, sem Benedikt Sveinsson
bankastjóri sendi stjórnarráðinu,
út af því að bæjarstjórnin hafði
úrskurðað að hann skyldi ganga
úr bæjarstjórninni, hefir nú ver-
ið send bæjarstjórninni til um-
sagnar. Bæjarstjórnin hefir fal-
ið borgarstjóra að svara, og má
því vænta úrskurðar stjórnarráðs-
ms næstu daga.
Ný-trúlofuð
eru ungfrú Agústa Guðmunds-
dóttir, Grjótag. 14 A, og Frede-
rik Johansen, sjómaður á sk.
„Skandia“.
Kjörakrá
sú, sem fram hefir verið lögð
fyrir bæjarstjórnarkosninguna þ.
81. þ. m. er þannig samin, að
á hana hafa ekki verið teknir
þeir menn, sem ekkert hafa greitt
upp í bæjargjöld sín íyrir árið
1917. En þeir menn, sem þó
eiga að greiða gjöld í bæjarsjóð,
eru að sögn 8—9 hundruð tals-
ins. Stjórn alþýðuflokksins kvað
hafa kært það, að menn þessir
hafa ekki verið teknir á kjör-
skrána.
Frostlð
varð með minsta móti í gær
Húsráðeudnr!
Hásnleigikvittansbæknr fást á
Lindargötn 8 b (niðri).
Jónas Mngnússon, bókbindari.
um miðjan daginn, um 10 stig
á landsímamælirinn, en um mið-
nætti í nótt var það orðið ÍB1/^
stig.
í morgun var frostið aftur
orðið nær 18 stig á landssíma-
mælirinn og sjórinn lagður alla
leið upp að Akranesi, að sjá.
Geir
hefir legið við Örfiriseyjargarð-
inn undanfarna daga, en í morg-
un ruddi hann sér braut upp að
bólvirkinu og gekk vel að bijóta
ísinn.
Lagarfoss
fór frá Fáskrúðsíirði í gær á
leið til Seyðisfjarðar. Stórhríð
hrepti hann á leiðinni og leitaði
hafnar á Norðfirði, en mun nú
vera kominn til Seyðisfjarðar. —
Þar er ráðgert að fluttar verði í
land allar vörur úr skipinu, sem
áttu að fara norður fyrir.
Erleiaá mynt.
Kh. 14/i Bank. PðBtt1
SierLpd. : 15,48 15,70 16,00
Frc. 57,50 59,00 60,00
Doll. 3,27 3,50 3,60
191
1
manns í 'Frakklandi — jafnvel þótt þaö væri
kona af æöstu stigum ?
Ekki er eg annaö en vesalings unglingur og
kann ekki aö dæma um höföingja þessa heims,
því aö eg þekki þá ekki. En eg held, að eg
gengi af vitinu ef mér væri skipaö aö gleyma
og yfirgefa Hinrik.
Hversu hátt, sem þú kant að vera sett, móöir
mín góö, þá er þó eitt, sem öllu er æöra og
betra, og þaö er gott og göfugt hjartalag. Eg
fell aö fótum þér og ákalla þig í neyð minni.
Nú húmar óðum aö. Eg legg írá mér penn-
ann og sé fölva ásjónu þína eins og í draumi.
Komdu til mín, móöir mín--------
Þannig hljóöuöu seinustu oröin í dagbók
Áróru, og lét hún hana nú aftur ofan i kistuna.
Hinrik korn nú beim og spuröi hvort nokkuö
gengi aö henni.
„þíei, engan veginn, Hinrik," svaraöi hún,
„en mér fer eins og börnunum, aö mér leiöist
■ aö vera ein og leiðist líka eftir yöur.“
„Þér eruö góð dóttir,“ sagði Hinrik, „og
sýnið.það í orði og verki.“
„Eru þá tilfinningar yöarslíkar sem fööur
gagnvart dóttur sinni?“
Meistari Lúövík stóð upp og gekk um gólf,
en Áróra sagði glaðlega:
„Konijö þér liingaö til mín. Það er orðiö
langt síöan aö viö höfum talast einlæglega viö
•eins og í gainla daga.“
Paul Feval: Kroppinbakur.
192
„Sú tíö er nú liðin og kentur ekki aftur,“
sagöi Hinrilc dapurlega.
Áróra greip um hendur hans og horfði svo
blíðlega framan í hann, að honum vöknaöi urn
augu.
„Þér hafið þá eitthvað aö bera líka,“ sagði
hún.
„Það er misskilningur, Áróra,“ sagöi hann
og reyndi að brosa. „Einu sinni dreymdi mig
draum svo fagran, aö eg týndi hugarrósemi
minni, en það var ekki annað en draumur,
enda er eg orðinn of gamall til þess aö byrja
nýtt líferni.“
„Of gamall!“ sagöi Áróra og hló svo að
skein i mjallhvítar tennurnar.
En meistara Lúðvik var ekki hlátur í hug.
„Flestir menn á mínum aldri eru orðnir hús-
feður,“ sagfði hann.
„Og þér hafið ekki nema mig,“ sagði Áróra
og var nú orðin alvarleg. „Eg stend auövitað
gæfu yðar í vegi.“
Hann ætlaði að grípa fram í fyrir henni, en
hún hélt áfram og mælti:
„Vitið þér hvað liggur í orðum yðar? Þér
segið rneð öðrum orðum: Hún er hvorki dóttir
mín, systir eða kona. Þér segið —“
„Áróra!“ greip meistari Lúðvík nú fram í.
„í átján ár hafið þér verið mín eina huggim.“
„Það er fallega sagt af yður og eg þakka
yður fyrir það," sagði hún.
193
Nú varð þögn um stund og var meistari
Lúðvík sýnilega í einhverjum vandræðum.
Áróra varð fyrri til máls.
„Eg þekki hvorki hugrenningu yðar né at-
hafnir,“ sagði hún, „og hefi engan rétt til að
álasa ybur fyrir neitt, en eg er öllum stundum
alein og er alt af meb hugann hjá yður, ein-
asta vininum mínum. Og þá get eg ekki að
því gert þótt eg liugsi sem svo: Hann væri
auðugur og mikils megandi ef hann hefði mig
ekki í eftirdragi, og þá væri hann líka búinn
að eignast konu, sem elskaði hann, og þá
gæti hann farið allra sinna ferða eins og frjáls
maður. Þér unnið ntér betur, Hinrik, en þótt
þér væruð faðir minn og bælið niður tilfinn-
ingar yðar mín vegna.“
Þessi orð voru í einlægni töluð, en Áróra
fékk ekki annað svar en að hann sagði stutt-
lega:
„Þetta cr tómur misskilningur, barnið gott.“
Svo starði hann framundan sér og sagiSi
hálfupphátt:
„Skelfing líður tímlnn fljótt.“