Vísir - 27.01.1918, Blaðsíða 3

V í SIR
Dansirm í Hruna,
nýja skopsagan
sem allir þurfa að lesa,
fæst í bókaversluninni á
Langavegi 19.
Frá ófriðnnm.
Flugvéia-árásin á Mannheim.
Bins og áður hefir komið í
skeytum, gerðu Bretar fiugvéla-
árás á borgina Mannheim á að-
fangadaginn. Eftir enskum blöð-
nm að dæma var árásin ekki
beint gerð til þess að raska jóla-
friði Þjóðverjanna, heldur til þess
að spilla hergögnum fyrir þeim
og öðru er að hernaði lýtur. —
Ljósmyndavélar höfðu Bretar
með sér er tóku myndir af því
er kúlurnar sprungu niðri, og
sönnuðu hvar þær höfðu hitt.
Eín hergagnasmiðja hafði ger-
eyðilagst, og fjórar kúlur sáust
hitta aðal járnbrautarstöðina. Þá
skemdist og einnig brúin yfir
Neckar-ána. Bresku flugvélarnar
köstuðu kúlum sínum úr 13þús-
feta hæð. .Tafnskjótt og til þeirra
sást stigu upp 11 þýskar flugvélar
og náðu aðeins 5 þeirra að kom-
ast í sömu hæð og Bretar, en
fengu að sögn ekkert aðgert.
Erá varnarvirkjunum niðri var
itafin áköf skothríð og var ein
'bresk flugvél skotin niður.
Tombóla.
Samkvæm‘t fengnu leyfi heldur
Sjúkrasamlag Reykjavíkur
tombólu, sunnudaginn 10. febrúar næstk., til ágóða fyrir samlagið.
Þeir sem vilja styrkja tombóluna með gjöfum, eru vinsamlega
beðnir að koma þeim til einhverra af undirrituðum
fyrir 9. febrúar n. k.
Nýkomiii
alls konar
vetrarfata- og frakkaefni.
Sömuleiðis
tilbnnir vetrarfrakkar.
VöruHUsiö
Nokkur dúsin
í Vesturbænum veitir ekkjan Quðný Þórðardóttir, Oddgeirsbæ
einnig móttöku gjöfum til tombólunnar.
Reykjavík, 25. janúar 1918.
af nýjum linsnúnum 2 punda lin-
um og nokkur þúsund 20” öng-
ultaumar til sölu. Skriflegt til
boð óskast sent í postbox 521
Þuríður Sigurðardóttir, Bjarni Pétursson, Pelix Guðmundsson,
Grettisgötu 6. Þingholtsstr. 8. Njálsgötu 13.
fyrir 30. janúar.
Helgi Guðmundsson, Pétur Hansson,
Laugaveg 43. Grettisg. 41.
Nýkomið í
Sá sem kynni að vilja selja
2 tonua mótorbát
með Caille vél, 3—3l/, H. A.,
getur fengið upplýsingar um
kaupanda — í síma 70.
Austurstræti 1:
Efni í verkamannafatnað.
Nankin & Tau.
Flonell, hvítt og mislitt, með vaðmálsvíendum.
Það er tvent sera gera má ráð
fyrir að bresku flugmönnunum
hefði þótt leitt, ef þeir hefðu vit-
að af því. í fyrsta lagi voru
breskar fangabúðir í borginni sem
þó er ekki getið að biðu tjón, og
í öðru lagi var sjálfur Þýska-
landskeisari nýekinn burtaf braut-
arstöðinni er kúlurnar dundu
Flest alt til fata.
Tvisttau í svuntur. Léreftstölur o. fl.
JSl. 1 aaOL 13l Ö ISL i kaupbæti, meðan birgðir endast.
&sg. 0. Gnnnlangsson & Co.
þar á.
Skakkar voru þær fregnir er
sögðu, að árásin hefði verið fram-
in á sjálft jólakvöldið. Sem lík-
legt var, notuðu Bretar dags-
birtuna og voru yfír borginni
kl. 10 að morgni.
224
„Ei' þaö fullkomin neitun?“
„Hann er bundinn viö eiö sinn.“
„Hverjum hefir hann svariö þann eiö?“
„Deyjandi manni.“
„Og hvaö hét sá maöur ?“
„Hann bét Filippus af Lothringen, hertogi
af Nevers.“
Ríkisstjórinn drap höföi.
„Síöan eru liöin tuttugu ár,“ sagöi h.ann
í hálfum hljóöum. „Eg unni honum mjög,
vesalings Filippusi, og hann unni mér sömu-
leiöis, enda veit eg ekki hvort eg hefi teki'ð í
einlæga vinarhönd síöan hann leið.“
Kroppinbakur virti hann vandlega fyrir sér,
en ríkisstjórinn vék sér að honum og sagöi:
„Eg er nánasti ættingi hertogans og sem
ættingi og vinur verö eg aö halda hlífiskildi
yfir ekkju hans, en annars er hún gift einum
mínum besta vini. Ef dóttir hans er á lífi,
þá heiti eg því, aö hún skal veröa auöugasta
heimasætan á Frakklaridi og giftast einhverj-
um furstarium ef hún óskar þess og sömuleiöis
hefi eg svariö aö ganga milli bols og höfuös
á moröingja Filippusar. Er það ekki eingöngu
í liefndarskyni, heldur einnig réttvísinnar
vegna.“
Kroppinbakur hneigði sig þegjandi en ríltis-
stjórinn mælti ennfremur:
„En eg þarf marg-s að spyrja enn. Hvers
225
vegna hefir þessi Lagardere dregið svona
l'eagí að snúa sér til mín?“
„Af því aö hann liugsaði serii svo: Þann
dag, sem eg skil viö ungfrú Nevers, ætlast
eg til, aö hún veröi oröin íulltiöa kvenmaöur
og geti sjálf gert greinarmun á vinum og
fjandmönnum.“
„Hefir hann þá nokkur sönnunargögn ?“
„Já, hann hefir þau öll aö einu undan-
skildu."
„Og hvaöa sönnunargagn er ]>aö,?“
„Sú sönriun, sem nægir til aö ríöa morö-
ingjanum að fullu.“
„Hann veit þá hver moröinginn er?“
„Moröinginn er lifandi enn, og þarf yöar
hágöfgi ekki annaö en aö segja eitt orö til
þess að Lagardere bendi yöur á hann þegar í
kvöld. Á þessari sömu stundu bíöur Lagar-
dere mín á vegi einum utan Parísar. Klukkan
er nú ellefu og fái hann enga vísbendingu frá
mér íyrir miönætti, þá verður hann'kominn
yfir landamærin áöur en lögregluþjónar yö-
ar geta handsamað hann.“
„Jæja, viö veröur þá að ná í þennan dular-
fullá mánn. Má vera, að hirðinni finnist til
um hann og að hann endurlífgi tíö og siði
hinna fornu farandriddara. Hve nær getur
hann verið kominn hingaö ?“
„Innan tveggja klukkustunda.“
„Þaö stendur vel á. Hann getur þá íundiö
226
mig á milli danssýningarinnar og kvöldverö-
arins.“
Herbergisþjónninn kom inn meö griðabréf,
undirritaö af ráöherranum Le Blanc og herra
Machault. Rikisstjórinn fylti þaö út og undir-
skrifaöi þaö meö eigin hendi.
„Herra Lagardere hefir raunar ekki gert
neitt þaö fyrir sér, sem ekki er hægt aö fyrir-
gefa honum,“ sagöi hann meöan hann var
aö skrifa. Hinn látni konungur tók hart á
einvígum, eins og líka rétt var, en nú er öld-
in önnur og hugsunarhátturinn breyttur, ham-
ingjunni sé lof, enda leika sveröin nú ekki
eins laus í sliðrunum. Eg skal undirrita náö-
un Lagardere í fyrramáliö, og hérna er griöa-
bréfiö.“
Kroppinbakur rétti fram höndina.
„Griöabréf þetta fellur úr gildi, ef herra
Lagardere fremur nokkurt ofbeldisverk.“
„Héöan af kemur ekki til neinna ofbeldis-
verka,“ sagöi Kroppinbakur alvarlega.
„Hvað eigið þér viö?“
„Eg á viö þaö, aö Lagardere heföi ekki lát-
ið setja sér þessa skilmála fyrir tveim dögum.<c
„Ög vegna hvers?“ spuröi rikistjórinn tor-
trygnislega.
„Hánn sór það aö hefna Nevers ,— —“
svardaga hans.“
„Hefir hann þá svarið annaö en að ganga
barninu í fööur staö?“
Paul Feval: Kroppinbakur.