Vísir - 19.03.1918, Qupperneq 3

Ls. STE
fer hóöan aukafeið vestur og noröur um land
fimtudag 21 mars kl. 6 síðdegis
og kemur við á þessum höfnum:
Stykkishólmi, Patreksfirði, Dýrafirði, Isafirði, Hólmayík, Blönduósi,
Sauðárkróki, Siglufirði, Akureyri, Húsavík, Kópaskeri, Þórshöfn,
Vopnafirði, Borgarfirði, Seyðisfirði og Eskifirði.
Skipið er fullfermt frá Kaupm.höfn kringum landið
H.f. EimskipaféUg Islauds.
Fríkirkjan.
Gjöldum til Fríkirkjunnar er veitt móttaka á Laugavegi 41
hvern virkan dag frá kl. 2—7 síðdegis.
Arinbjörn Sveinbjarnarson.
Kjötsoya, Sósulitur,
Búöingsduft og Egf jaduít
og fleira komið aftur í
Matarverslun Tómasar Jónssonar.
Laugaveg 2.
Verslanarmaðnr
fer til Kanpmannahafnar
að öllu forfallalausu
laugardaginn 23. þ. m.
Farþegar tilkynni sig sem fyrsL
C. Zimsen.
vanur og reglusamur, óskar eftir atvinnu á skrifstofu.
Afgr. vísar á.
» Urf »1* sU >1« si» nU -vU .!&• -XU-J!-
1?-
Bæjarfréttir.
Pantið i tima
Tjöld
af ýmsum stærðum, eru áreiðan-
lega ódýrust og best í
Söölasmíöa búöinni
Laugaveg 18 B. Sími 646.
Regnkápnr
karla og kvenna; stórt úrval
í verslun
Marteins Einarssonar
Sími 31ö.
Afmæli í dag.
Valgeröur Kristinsdóttir ungfrú.
Skipstrand.
Danskt seglskip, sem lagöi af
staö frá Danmörku lringaö á lei'5
í október í haust, strandaöi nýlega
i Færeyjum. Skipið var aö mestu
hlaöiö matvörum, en ekki hefir
Vísir heyrt nafn á því.
Vopnaður botnvörpungur,
bretskur, kom hingaö sem
snöggvast í gær inn á höfnina.
Radiums j óð urinn.
Geo. Copeland kaupmaður hefir
374
inni veröur þessi djöfull oröinn hauslaus, og
þá getum viö sofiö áhyggjulausir í nótt.
Gonzagua skildi ekkert hvaö hann fór, og
varö hann því aö segja honum söguna aT
viöureign sinni viö skilmingakennarana^og
Chaverny í Nýja turninum. Þegar hann nefndi
Chaverny hleypti furstinn brúnum, en þaö
var enginn tírni til aö fara frekar út í ein-
stök atriöi. Loks sagöi Peyrolles honum frá
kappakstri sínum viö furstafrúna.
„Jeg varö þrem sekúndum á undan henni til
hallarinnar, og það var nóg. Jeg hef variö
500 frönkum í mútur í dag.“
„Þaö er ágætt,“ sagði Gonzagua. „Og hvað
fleira?“
„Alt annaö er í röö og reglu. Eg hefi leigt
hesta til Bayern.“
„Ágætt,“ sagöi Gonzagtta og tók vegabréf
upp úr vasa sínum.
„Hvað er þetta?“ spuröi Peyrolles.
„Þaö er skipun til mín um að inna af hendi
konunglegt erindi. Eg nýt nú rneira trausts
æn nokkru sinni áöur. Þegar Lagardere er
dauöur, kemst eg hærra í valdastiganum en
nokkru sinni. Ríkisstjórinn vill alt gera til
aö bæta mér grun þann, sem hann haföi fengiö
* r ((
a mer.
„Er þaö satt, aö 'rikisstjórinn ætli sjálfur aö
stjórna ættarfundinum í dag?“ spuröi Pey-
rolles.
Paul Feval: Kroppinhakur.
375
„Eg hefi beðiö hann aö gera þaö.“
„Og þoriö þér aö treysta Donna Crúz?“
„Nú, betur en nokkru sinni áður. Hún hefir
heitið mér því statt og stöðugt, aö koma á
ættarfundinn."
Peyrolles horföi i augu haus og Gonza-
gua' brosti.
„En hvaö eigum viö aö taka til bragös,“
sagöi hann, „ef hún skyldi hverfa skyndilega ?
Óvinir mínir gætu komiö því til leiðar. En
mér er nóg, aö hún hefir verið til, og að
meölimir ættarráðsins hafa séð hana.“
„Þér ætliö þó ekki ....?“ hóf trúnaöar-
maðurinn máls.
„í kvöld mun margt merkilegt bera við,
Peyrolles minn góöur. Furstafrúin hefir kom-
ist alveg inn á ríkisstjórann, en liefir þó ekki
getað spilt tiltrú minni.“
Hann hringdi bjöllunni og þjónn kom inn.
„Látið þér mennina koma inn, sem bíða eftir
viðtali,“ sagöi hann. Og um leið og hanii sneri
sér að Peyrolles, bætti hann við:
„Eg held, aö það hafi verið þú, vinur minn,
sem sagöir á dögunum: ,Við fylgjum þér,
jafnvel beina leiö til helvítis/ Nú erum við
á leiðinni, viö skulum halda áfram meö glöðu
geöi.“
Áhangendur Gonzagua fursta voru af ýmsu
tagi. Chaverny hafði haft þá sérstöðu meöal
i
376
\
þeirra, aö honum þótti í raun og veru vænt
um furstann.
Þeir komu iim allir í senn. Þeir tóku allir
fyrst eftir því, hve lúpulegur trúnaðarmaður-
inn var. Þeir höföu skrafað margt, meöan
þeir voru i biðstofunni. Sumir þeirra höföu
stungið upp á því, aö gera uppreist, því aö
endurminningin um nóttina áöur hafði vakið
óhug meðal þeirra. Á hinn bóginn var nú
búið að dæma Lagardere til dauöa, og allar
líkur voru til þess, aö Gonzagua yröi nú ein-
hver voldugasti maöur í landinu. En þeir
höföu haft fregnir af meðferöinni á Cha-
verny og voru margir komnir á fremsta hlunn
með að segja skilið viö Gonzagua.
Þeir voru flestir í feröafötum. Gonzagua
hafði sjálfur skipað þeim að húa sig þannig,
og varð þeim enn órórra við það.
„Þá erum við hér komnir,“ sagöi Navailles,
sem kom fyrstur inn. „Þér sjáið, að við hlýð-
um skipunum yðar enn þá.“ Gonzagua brosti
góðlátlega. Hinir heilsuðu meö áberandi lotn-
ingu. Hann leit yfir hópinn.
„Það er ágætt,“ sagði hann; „eg sé, aö þaö
vántar engan.“ -
„Chavérny vantar,“ sagði Nocé.
Það varÖ þögn, jiví allir biðu þess að hevra
hvað furstinn segði.
Augu Gonzagua íierptust örlítiö saman.
„Eg ætla að biðja ykkur um aö hugsa ekki