Vísir - 12.04.1918, Blaðsíða 2

V í c i 1
Til mínnis.
Baðhósið: Mvd. og ld. kl. 8—8.
Barnalesatofan: Md., mvd., föd. kl. 4—8.
Borgarstjðraskrifst.: ki. 10—12 og 1—8,
Bæjarfögetaskrifstofan: kl. 10—12 og 1—5
Bæjargjaldkaraskriíat. bl 10—12 og 1—5
Hflsaleigunefnd: þrffljtid., föstnd. kl 6 *d.
Iflandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alm. lamk. manud. 8 sd.
L. F. K. R. Útl. md„ mvd., fstd. ki. 6—8.
Landakotsspít. Heimsöknart. k!. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—8.
Landsbókasafn Úti. 1—3.
Lándsujóður, 10—2 og 4—5.
Landðsíminn, v. d. 8—9, halgid. 10—8.
Náttúrngripasafn snnnnd. 1V,—2V«-
Pósthtisið 10-6, helgid. 10—11.
Samábyrgðin 1—fr.
Stjórnarráðsskrifstofnrnar 10—4..
Vifilsstaðahælið: Heimsðknir 12—1.
Þjóðmenjasafnið, snnnnd. 121/,—l*/t.
Þiogmálafniidir.
Fáuamálið.
Vantranst á stjórninm.
Freguir hafa borist af fáum
þingmálafundum. Enda hafa
fundir óyíða verið haldnir. Þing-
menn eru margir úrillir yfir því
að þeir voru kallaðir á þing og
hefir ekki þótt það þess vert
að boða kjósendur á fund og
gera þeim ónæði með því, eins
og stjórnin gerði þeim.
Áður hefir verið sagt frá þvi
hér í blaðinu, að á þingmála-
fundi á Blönduósi var samþykt
tillaga um að halda fánamálinu
fast fram. Lík tillaga var sam-
þykt á tveim fundum íStranda-
sýslu og 4 þingmálafundi í Vest-
mannaeyjum.
í Vestmaunaeyjum var sam-
þykt tillaga um að lýsa van-
trausti á míverandi stjóm og
greiddu 36 menn atkvæði með
tillögunni en 14 á móti,enmjög
lítið hafði verið rætt um tillög-
una.
í Strandasýslu var samþykt
áskorun til' þingsins um að
rannsaka allar gerðir stjórnar-
innar. Sú tillaga var samþykt
í einu hljóði, eða því nær, og
lýsir hún engu meira trausti á
heldur en.Vestmannaeyjatillagan.
Af þingmálafundum í öðrum
kjördæmum hefir Vísir ekki haft
neinar fregnir, en hugur als
þorra manna í landinuj senni-
lega líkur og í þessum kjör-
dæmum.
— í Vopnafirði hefir þó
heyrst að annar þm. Norður-
Múlasýslu (Þ.M.J.) hafi haldið
fund og fengið því framgengt
með einhverjum brögðum, að
samþykt var tillaga um að
fresta fánamálinu til ófriðarloka,
samkvæmt „kröfu Tímans". En
það er haft fyrír satt, að Vopn-
firðingar hafi verið ófúsir mjög
á að fara að vilja þingmannsins.
Kveldskemtun
verður haldin í Iðnó laugardagskveldið 13. þ. m. kl. 8l/2
til ágóða fyrir fátæka veika konu.
VSSIR.
AígrssiSBÍa biaísíai í Aðsistræí;
14, opiD írá, kl. 8—8 -i hverjíim ótg:.
Skrifsiofa & ssnas st&ð.
Sími 400. P. O. Box 367.
Ritsfcjóriaja til viðt íri ki. 2—8,
Preutssaiðjaa i Laugaveg 4
aími 188.
Leililmi sjónieils.ur
Danss^ning
XJppiestur o. £L
Augysiagns voítt aaétmka í Lanáa
etjömuihBi sftir bi. 8 & bvöidiu.
Auglýsingaverð: 50 aar. bver oss
dáiki ! itasm augl, 5 aara osðið i
so»4j»ugiýsiaga» með óbseyttn lefcri.
Aðgöngumiðar seldir á laugardag kl. 10—7.
Nánar auglýst á morgun.
Uppboð.
Laugardagiun 13. april n. k. kl. 1 eftir hádegi
verður opinbert uppboð haldið á Bræðraborgarstíg nr. 14,
lardinutau
nýkomin.
Egill Jacobsen
og þá selt meðal annars:
Vagnhestar, vagnar, aktýgi á 7 hesta o. fl. keyrsluáhöld, 40—50
hestar af heyi, 40—50 pör af reipum, 2 ný stór tjöld, ofnar og
eldavél, búsáhöld og ýmislegt fleira.
Bæjarfógetinn i Reykjavík, 8. apríl 1918.
Vigfús Eioarssoa,
settur.
BANN.
Hérmeð er öllum og sérhverjum bannað að taka möl eða
sand fyrir landi Reykjavíkurbæjar og fyrir landi jarðarinnar
Eiði í Seltjarnarneshreppi.
Þeir, sem þurfa að nota möl eða sand geta snúið sór til bæjar-
verkfræðingsins, sem hefir umsjón með allri sand- og jmalartekju í
laudareign Reykjavíkur.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 8. apríl 1918.
K. Zimsen.
Tiörnesnáman.
Frh.
Sökum þess að kolalögunum
hallar til norours, svo sem fyr
er sagt, þá vann sá flokkurinn
hærra í bökkunum er innar var
og J. Þ. stýrði. Frá námunni
voru kolin borin á bakinu
niður í fjöru. Var það ilt verk
og jafnvel hættulegt, því ekki
var eftir lögðum vegi að fara —
hlíðin snarbrött og óþægileg yfir-
ferðar. Enda mátti á mönnum
sjá. Voru þeir með marið og
blóðugt bakið undan kolapokun-
um. Átta Eyfirðingar unnu við
hlið J. Þ. fyrir verkamannafélag
Akureyrar. Þeir reistu staur
niður við sjávarmál og lá streng-
nf frá honum upp nð námn.
Rendu þeir kolapokunum eftir
þessum streng úr námunni og
niður í fjöru. Þá er kolin voru
fiutt á skip, var bátnum lagt að
staurnum og kolin tekin af
strengnum ofan í bátinn. Þor-
steinn Jónsson kaupmaður frá
Seyðisfirði á kolanámu í Hring-
verslandi. Er hún skamt fyrir
sunnan iandssjóðsnámuna. Úr
þeirri námu voru kolin flutt á
líkan hátt og Eyfirðingamir
gerðu. Þar var körfu rent eftir
strengnum og hvolfdi hún úr sér
sjálf, er niður í fjöru kom. Var
það ólík aðferð eða að bera öll
kolin á bakinu. Þá er þurfti að
flytja kolin á skip úr landssjóðs-
námunni voru til þess teknir 30
—40 menn og báru þeir kolin
á baki sér niður í bátinn. Þótt
í þeim hóp væru góðir verk-
menn, þá sóttist Eyfirðingun-
um, 8 að tölu, útskipunin þvi
nær eins vel, sökum þess góða
fyrirkomulags, er þeir höfðu og
áður er nefnt. í landssjóðsnám-
unni var unnið fyrir þjóðina; —
landssjóður bar kostnaðinn.
Þá er Guðni Þorsteinsson kom
norður með menn sína, virtist
svo sem yfirverkstjórunum væri
lítið um liðsaukann gefið. Voru
viðtökur allkuldalegar og lítt
gert til þæginda komumönnum.
Sem dæmi, þess má nefna það,
er nú skal greina. 14 hinna uý-
komnu manna voru látnir soia í
7 manna tjaldi og voru þó til
tvö önnur auð tjöld, eu mun
stærri. 4 menn leituðu sér hæl-
is í öðru þessara tjalda og
hreyfðu til ferðakistur. er þar
voru fyrir. Bar þar að yfirvesk-
stjórann, Jónas Þorsteinsson
(Gruðni Þorsteinsson var þá enn
í Húsavík) og mælti hann þá til
komumanna: „Hver er svo djarf-
ur að tiytja til það sem hér er
inni ?“ — En frammistöðnkon-
unum til maklegs hróss verður
að geta þess, að þær tóku komu-
mönnum opnum örmum.
Síðla sumars var reistur nýr
sbáli allstór. en þá var úr vöndu
að ráða, hvar hann skyldi standa.
Var fyrst svo til ætlast, að hann
yrði reistur uppi á bökkunum,
en þó mun gjaldkeri (B. B.) hafa
fengið því afstýrt. Var þvi loks
ákveðið að reisa hann neðan
undir bökkunum, svo sem vera
bar. En þá tókst svo slysalega
til, að hann var látinn snúa öf-
ugt — sneri gafli til sjávar. Varð
því neðri endi hans svo nærri
sjávarmáli, að hlaða þurfti garð
fyrir framan skálagaflinn til varn-
ar sjávargangi (!). Síðast er eg
vissi til var þó eigi komin nema
undirstaða garðsins.
í septembermánuði hvarf Jón-
as Þorsteinsson til Reykjavíkur
á fund stjórnarráðs. Skömmu
síðar réðist svo til, að Sig. .Jóns-
son og Guðni Þorsteinspon fóTu