Vísir - 05.06.1918, Side 3

ytsiR
•voru íluttir inu 76 þús. lítrar og
®r það viðlika rnikið og fyrsta
árið eftir að aðflutningsbannið
gekk í gildi, en árið 1916 voru
fiuttir inn 302 þús. lítrar af þess-
ura drykkjum.
Ein tollvörutegund er það þó
enn, eem innfiutningur hefir auk-
ist á að miklum mun, þrátt fyrir
alla örðugleika. Það er „vín-
andi og brendir drykkir11. Af
þessari vöru voru fiuttir inn 30-
492 lítrar árið 1917, en ekki
nema rúml. 24.000 litrar 1916,
19 þús. 1915, 12 þús. 1914, og
að eins 6 þúsund lítrar 1913 —
svo menn viti.
Almenn sjúkrasamlög.
Björn Stéfánsson, 2. þm. Suira-
mýlinga, flytur á þ'ingi frv. til
laga um sjúkrasamlög. Mælir
frv. það svo fyrir, að í hverju
sveitar- (og bæjar) félagi á land-
inu skuli stofnað sjúkrasamlag,
til styrktar öilum þeim, ungum
og gömlum, sem læknishjálpar
þurfa að leita, nema þeirn sem
eru í lögskráðu sjúkrasamlagi
samk. lögum frá 1911. Samlög-
in skulu styrkt með árlegu til-
lagi úr landssjóði, sem nemur 40
aurum á hvern mann og með
25 aurura fyrir hvern mann úr
sveitarsjóðum. Gjaldskyldir til
samlagsins eru allir, konur sem
karlar, sem eru fullra 16 ára og
ekki yfir 65 ára, nema þeir sem
njóta sveitarstyrks, þeir sem ekki
geta unnið fyrir sér sökum heilsu-
Fáðabirgða=auglýsing
nm útflntning á íslenskum afnrðnm frá árinn 1918.
Samkvæmt lögum nr. 6, 8. febrúar 1917, um heimild handa
landsstjórninni til ráðstafana til tryggingar aðflutningum til lands-
ins, auglýsist hérmeð þeim til eftirbreytni, sem hlut eiga að máli,
að eftirgreindar íslenskar afurðir, sem framleiddar eru á yfirstand-
andi ári og ekki verða notaðar í landinu sjálfu, eiga sem fyrst
eftir að þær eru framleiddar að bjóðast til söluráðstafana nefnd,
sem Stjórnarráðið hefír skipað og nefnist útflutningsnefnd:
1. fiskur allskonar,
2. síld,
3. lýsi,
4. þorskahrogn,
5. fisk- og síldarmjöl,
6. kindakjöt,
7. ull,
8. gærur,
9. hross.
Útflutningsnefndin hefir skrifstofu í Reykjavik.
Nánari reglur um starfsvið nefndarinnar svo og nánari fyrir-
mæli um sölu greindra afurða verða síðar auglýst.
í stjórnarráði íslands, 3. júní 1918.
Sigurður Jönsson.
Oddur Hermannsson.
Tómar stemolíutuimr
kaupir
Kristján Berndsen
Skólavörðnstíg 15.
brests og þeir sem eru í lög-
skráðum sjúkrasamlögum. Karl-
menn 20—55 ára greiði kr. 1.50
og konur 1 kr. á ári til sam-
lagsins, en þeir sem eldri eru
eða yngri hálfu minna. Gjöldin
má taka lögtaki án dóms og laga.
Úr sjóðum samlaganna endur-
greiðist alt að % allrar læknis-
hjálpar þeim mönnum, sem lækn-
ishjálp hafa þegið, samkvæmt
ársreikningum lækna, eftir á,
eftir því sem árstekjur sjóðs
hvers sveitarfélags hrekkur til,
og, ef afgangur verður, einnig alt
að helming lyfjakostnaðar.
Tilgangur frumv. er, segir
flutningsm., að létta sjúklingum
kostnað þeirra við læknishjálp,
með því að láta efnamenn og
heilbrigða taka þátt í þvi að
borga læknishjálp sjukra sveit-
unga sinna, og að bæta launa-
kjör lækna, en svo er fyrir mæit
i frumv., að gjaldskrá lækna og
dagpeningar skuli hækka um
100%.
Áætlað er að tillög sveitasjóða
og landssjóðs til samlaganna
muni nema um 57 þús. kr. en
einstakra manna um 53 þús. kr.
Eu hvers vegna ekki að taka
þessar 53 þús. kr. úr sveitarsjóð-
unum líka?
Kostnaður við innheimtu og
reikningshald allra samlaganna
(jafnmargra og sveitar- og bæjar-
félögin eru á landinu) er áætl-
aður kr. 1594,50 (3°/0), en varla
hrekkur það fyrir pappír og rifc-
föngum.
165
166
167
ast fyrir þetta og einnig þaö, hvert fuiíflar-
efni'h væri hvernig sem alt veltist.
Ell ltvaö var orMí uni Xeníu ! Skyldi hún
nú vera stödd í einhverri dauðans hættunni?
Þessi leynifundur var auðvitað beint fram-
liald af atlnirðum þeim. sem geröust í Ar-
gyllgötu.
XV. KAPÍTULI.
Skýrsla ókunnuga mannsins.
Næsta hálftímann haföi eg góðar gætur
ú öllu, sem fyrir augun bar.
íbúð sú. er hinn ungi maður, sem eg aí
misgáningi hélt að væri Þjóðverji vegna þess
hve hann var bjartur yfirlitum, haföi tekið
sér, var hin ríkmannlegasta, sem völ var á
í öllu gistihúsinu. Haföi lnm verið föluð tíu
dögum áður, að mér var sagt, og í för með
•Uallini greifa var annar maður, en hann hafði
gengið burtu hálftíma eftir aö þeir komu
tií gistihússins og var ekki kominn aftur.
Kvenmaðurinn liaföi spurt eftir greifan-
um og átti liann víst von á henni, þvi að
þau urðu svo bæði samferða upp í dagstof--
una. Eh hvaða leyndarmál var það, sem þeint
fór á milli ?
Eg gekk upp í ganginn, stóð fyrir utan
stofudyrnar og reyndi að lilera samtal þeirra,
William le Queux: Leynifélagið.
en þau töluðu svo lágt, að eg gat engin orða-
skil heyrt.
I hvaða tilgangi hafði þessi fundur ver-
ið kallaöur saman með löngum fyrirvara —
hver var þessi dökkhærða stúlka og aö liverju
leyti var hún riöin við atburðinn í Argyll-
götu?
Eg fékk eitthvert óljóst hugboð um það,
a'ð Janeskó — úteygði þorparinnn — mundi
heldur ekki vera langt undan.
Mér var ekki vel hægt að troöa mér óboð-
inn inn til greifans og vinstúlku hans og
gekk eg ]iví aftur ofan í anddyrið og beið
þess með óþreyju, að förunautur Gallini
greifa kæmi áftur. Hafð.i eg þegar beðið
dyravörðinn að gera mér aðvart, svo að lítið
bæri á, þegar hann kæmi inn úr dyrunum.
Skyldi ])á öll þessi fyrirhöfn með að koma
mér inn á geðyeikrahælið í Isleworth og
halda mér þar innibyrgðuin aö eins hafa ver-
ið gerð i þeim tilgangi að varna mér að kom-
ast til Feneyja og sjá hvað þar gerðist? l£g
fór að lita í daglilað mér til afþreyingar,
kveikti mér í vindlingi og var að hugsa um
hvar Xenía mundi vera niður komin. Skyldi
lum ]>á vita nokkuð um þennan fund? Að
vísu liafði fundarboðið verið símað til lienn-
ar, en hún hafði aldrei heyrt það símasam-
tal og ekki hafði eg sagt henni það. En það
gat hugsast, að hún hefði fengið að vita ])að
úr annari átt og kæmi svo á fundinn eftir
alt sanian.
Þá furðaði mig ekki hvað mist á því, hvað
þessi Galiini greifi gat veriö líkur rnannin-
um, sem dauður fanst í húsi frú Kynaston
i Argyllgötu. Var það tilviljun ein eða af
ásettu ráði gert? Og ef svo skyldi vera —
hver var ])á tilgangurinn með því?
Jæja! Það var eitthvað í meira lagi und-
arlegt og leyndardómsfult við þetta alt sam-
an og það hlaut eitthvað alvarlegt og mikils
um vert að búa undir þv.í, að þessi fundur
hafði verið kallaður saman svona leynilega
og meö miklum klókindum.
Eg var víst búinn að sitja Jrtrna og velta
þessu allavega fyrir ‘mér fram undir klukku-
tírna, en þá opnuðust dyrnar skyndilega og
gekk inn maður á nærskornum ýfirfrakka.
— Þar var úteygði maðurinn kominn!
Dyravörðurinn leit til min og kinkaði kolli,
en eg skýldi mér bak við dagblaöið meðan
andstæðingur minn straukst fram hjá mér
án þess að taka minstu vitund eftir mér,
gekk að lyftivélinni og fór í henni upp til
herbergja greifans.
Hvað átti eg nú aö gera? Fyrst og fremst
mátti þessi maður ekki verða ])ess var, að
eg væri hingað kominn og auðsjáanlega vis.-I
liann ekkert um það, enn sem komið var, að
mér hafði tekist aö’sleppa úr varöhaldims.
%