Vísir - 14.06.1918, Blaðsíða 2

V íSl ív
Hf. Eimskipaféíag íslands.
Tillögur
sem koma eiga fyrir aðalfund félagsins 22. júní næstk., verða að
vera komnar til félagsstjórnarinnar
/ síðasta lagi laugardag 15. þ. m.
þareð þær eiga að liggja frammi viku fyrir aðalfundinn.
Stjðrnin.
illip eiga erindi í „lugfró“
vegna þess að reykingamenn sækja bragðbesta vindilinn og drýgstu
cigarettuna áreiðanlega í HuglrÓí
Þeir sem þyrstir eru, fá bestu svaladrykkina: 81, gosdrykki,
kampavín og ckerry í HllglrÓ.
Allir sem vilja bæta sér í munni með einhverju góðgæti, svo
sem konfekt, hinu besta í bænum, brjóstsykri, mörgum tegund-
um, karaniellum, sem eru að verða ófáanlegar annarstaðar, eða
þá góðri tegund af át-ckocolade, fá alt þetta í HllglrÓ
Ef einhvern vantar handskonð ágætt neftóbak í dósir sínar.
þá er alt af hægt að bæta úr því í JÖLllgírÓ.
Ma.rgt mætti fleira telja, en að eins eitt enn: Ef þér nú ekki
hafið kringumstæður til að
„labba upp á Laugaveg
og líta inn hjá Páli“,
þá hringið að eins í sima 739, og innan stundar er það sem þér
óskið, og „Hugfró“ selur, heima í húsi yðar.
Mnnið Hngíró á Langaveg 34 og símann hennar nr. 739
sem á að verða yður einskonar Alladínslampi.
Sýn ing
á hanngrðum og nppdráttum
i Landakotsskóla
verðnr haldia 15. og 16. júni kl. 12-7.
Allir velk omnir.
En mér dylst það ekki, að skyn-
VÍSIR.
Atgreiida blað*lu I Áðaístari
14, opsa M kí. 8—8 á hverjnm degi,
Skrifaioí's & s&ma stað.
Sími 400. P. 0. Bos 887,
Bitstj6rin* tii viðtals Itá ki. 9—3.
Prentsmiðjan á Langaveg 4
simi 133.
Augíýai3£;tsa vsitt möttaka i Laitét
fiijðrnusBÍ eftir kl. 8 & kvSldin.
AugWsingaverí: 50 aur. hvet em
ðálks 1 étærri [aegl. 5 aura orð.í t
BmáaugíýsteguM msð öbreyítogletri.
Almenningseldhús.
Það er alls þakklætis vert, hve
vel þingið hefir brugðist við
málaleitun bæjarstjórnarinnar,um
styrk til þess að koma hér upp
almenningseldhúsi. Og um það
munu ekki vera skiftar skoðanir,
að slík stofnun geti orðið hér að
stórmiklum notum fyrir fjölda
manna.
En mörgum er spurn um það,
til hvers á að vera að styrkja
menn til utanfarar til að kyDn-
ast slíkum stofnunum.
Við höfum haft eitt almenn-
ingseldhús starfandi hér undan-
farna vetnr, þ. e. „Samverjans“.
Og öllum hefir komið saman um,
að það hafi gefist vel og að því
hafi verið prýðilega stjórnað að
öllu leyti. Menn þeir, sem því
hafa stjórnað, hafa þegar aflað
sór hinnar bestu þekkingar á
rekstri slíks fyrirtækis, þeirrar
þekkingar, sem reynslan ein get-
ur gefið. Þó að einhverjir nýir
menn, karl og kona á það að
vera, verði nú sendir út fyrir
pollinn, til þess að kynna sér
starfrækslu almenningseldhúsa,
þá er lítíl von um að þekking
þeirra á þessum hlutum verði
meiri, þegar heim kemur, en
þekking þeirra manna sem veitt
hafa „Samverjanum“ forstöðu.
Og hvað er þá unnið við þessa
utanför? Ekkert annað en það,
að biðin eftir almenningseldhús-
inu kann að verða meiri og eitt-
hvað sem meira riði á að gera
til undirbúnings væri þá ógert,
ef til vill.
Það er nú væntanlega ipein-
ingin, að aðalerindi konunnar,
sem utan á að fara, eigi að verða
það, að kynnast matargerðmni.
En það er fyrirsjáanleg erindis-
leysa, því að matargerðin yrði
að vera öll önnur hér og kröf-
urnar eru líka alt aðrar. Og
sama er nm alt fyrirkomulag að
segja
Það er i sjálfu sér ekkert nnd-
arlegt, þó að mönnum, sem aldiei
hafa komið nærri neinu sliku,
finnist það nauðsynlegt að senda
menn utan til að læra. En við
nánari athugun hljóta menn að
sjá, að þar er ekkert að læra. —
Þeim, sem þetta ritar, er kunn-
ugt um það, að forstöðumenn
Samverjans væru fúsir til þess
að taka að sér rekstur almenn-
ingseldhúss. Og þeir sjá enga
nauðsyn á því að senda meim
utan eða til að fara utan sjálfir til
að læra. Halda menn nú að
Pétur eða Páll i bæjarstjórninni,
eða Stína eða Trína i einhverju
kvenfélagi bæjarins viti betur
hvers við þarf?
Mér s ilst það á öllu, að bæj
arstjómin hafi ekki látið sér koma
það til imgar einu sinni að bafa
tal af forstöðumönnum Samverj-
ans um þetta mál. Og vitan-
lega er það í fullu samræmi við
flest annaS, sem hér er „brask-
að“ svo sem eins og til þjóðþrifa,
að forðast einmitt samvinnu við
þá menn, sem helst eru líkur til
að hafi eitthvert vit á hlutunum.
samlegasta leiðin, eina rétta leið-
in,hefði verið sú, að bæjarstjórn-
in hefði ekki að eins leitað r á ð a
Samverjans, heldur reynt að fá
hann til að taka máhð alveg að
sér til framkvæmda. Ef forstöðu-
mönnum hans hefði fundist þörf
á því að senda menn ntan eða
að fara sjálfir, þá hefði líka ver-
ið einhver trygging fyrir því, að
það kæmi að einhverjum notum,
því að reynslan ein getur kent
mönnum að vita hvað þeir þurfa
að læra. En þótt nú að einhver
karl og kona, sem enga reynslu
hafa í þessu efni, verði send til
Danmerkur til að læra, þá eru
litlar líkur til þess að það yrði
að nokkru gagni, þó að í rann
Silki-
Golftpeyjup,
i
stóru úrvarlí
(EgillJacobsenj
fást í Mjóstrætl 10.
og veru eitthvað væri þar að
læra.
Styrks væri sjálfsagt að leita
af opinberu fó til fyrirtækisins.
Og styrkurinn ætti að vera tals-
vert meiri en ráðgert er, því e£
almenningseldhús á að koma að
verulegu gagni hér, þá verður
að selja matinn að einhverju
leyti undir verði. Og líklegt er
að önnur dýrtíðarhjálp gæfist
Reykvíkingum ekki betur. Enda
munu almenningseldhús njóta
ríflegs styrks af opinberu fó ann-
arsstaðar, þar sem þeim er þá
ætlað að vera fyrir a 1 m e n n-
i n g, en ekki t. d. bara samlags-
eldhús fyrir þá sem komast vel
af fyrir sig. En vera má að það
hafi aðallega vakað fyrir þeim
sem nú hafa komið hreyfing á
málið, og skal eg þá játa, að það
horfir nokkuð öðru vísi við.
Sveinn.
Frú Alþingi.
Síðan knattspyrnukappleikirnir
hófust á Melunum má heita að
alt sé „með kyrrum kj,örum“ á
alþingi.
í gær samþykti neðri deild
stimpilgjaldsfrumvarpið eins og
það kom til hennar aftur frá Ed-
og er það þá orðið að löguBa-
frá alþingi.
í efri deild voru tvær þiog®'
ályktunartillögur til umræðu:
Tillagan um mómýrarannsók H'
ina var samþykt með nokkr uö1
breytingum (fjárframlög tak-
mörkuð o. fl.).
Tillögunni um eftirgjöf á skuld
Fiskifélagsins (2—3 þús. kr.) var
vísað til fjárveitinganefndar
með þeim ummælum, að lande
menn myndu hafa grætt um 3
þús. krónur á steinolíukaupu*0
félagsins, sem þessi skuld stafaf
frá, og væri þvi ekki 41
fallið að landssjóður léti þessa
kröfu niður falla.