Vísir - 16.12.1918, Blaðsíða 3

VlSIR
| >>L« sU nL* vL* ■>!< »X» kL» *J» »1* kL» m
Bæjarstjórnarfundur.
Aulcafund heldur bæjai’stjórn-
in í kvöld, til aö ræða um áætl-
un uxn tekjur og gjöld bæjar-
sjóðs á næsta ári (2. umr.). Tvö
önnur mál verða á dagskrá: á-
ætlun um tekjur og gjöld hafn-
arsjóðs og einhver önnur hafn-
armál. Reglulegur fundur verð-
ur haldinn á fimtudaginn kem-
ur, og þá verður, meðal annars,
rætt um lögreglusamþykt bæj-
arins. Aukafundur verður aftur
I
haldinn milli jóla og nýárs, og
verður þá væntanlega síðasta
hönd lögð á nýju lögreglusam-
þyktina, af bæjarstjórnarinnar
hálfu, svo að hún geti gengið í
gildi með nýja árinu.
Vélb. „Hugur“
réri til fiskjar frá Sandgerði á
miðvikudaginn var, en kom ekki
að aftur og spurðist ekkert til
hans tvo næstu daga og fram á
laugardag, og voru menn farnir
að óttast um hann. í Sandgerði
var staddur vélbáturinn „Njáll“,
og brá liann nú við á laugardag-
inn ótilkvaddur, og fór að leita
bátsins og fann hann ósjálf-
bjarga út af Reykjanesi, með
brotna vél og rifin segl, eins og
hvert annað rekald. Ætti þetta
að verða vélbátaeigendum, sem
nú fara að senda báta sína til
róðra á vertíðinni, alvarleg á-
minning um, að láta athuga
seglaútbúnaðinn og hafa hann í
góðu lagi, því að aldrei má f ull-
treysta véluniun.
Veðrið.
Síðustu dagana hefir verið of-
urlitið frost víðast hvar um alt
land, en sama öndvegistiðin og
áður að öðru leyti. í morgun var
1,1 st. frost hér í Reykjavík, 2,3
á Akureyri og 5 á Grimsstöðum.
Á Seyðisfirði var frostlaust og
2 st. hiti í Vestmannaeyjum.
Þakkarorð.
Hjarfcaalegustu þabkirog blesa-
unaróskir mínar og barnanna
minna fyrir hin miklu samsbofe
til mfn frá Morgunblaðinu, 1766
krónur, sem sóknarpresturinn
minn færði mér í dag. Góður
guð launi yður öllum, kæru gef-
endur.
Helgadal 13. des. 1918.
Ingibjörg Jónsdóttir.
Sterling
fór frá Blönduósi í gærmorg-
un, en á eftir margar hafnir við ■
Húnaflóa enn. pað tefur skipið
talsvert, að það fær enga mann-
hjálp úr landi til að koma fyrir
í lestinni. Landsmenn skila vör-
unum að skipshlið, en enginn
stigur á skipsf jöl og alt samneyti
við skipverja er stranglega baim-
að af ótta við inflúensuna.
ólæti
mikil voru á götum bæjarms í,
gærkveldi og ryskingar, margir
menn sýnilega ölvaðir.
Lagarfoss
fór héðan ekki í gær, eins og
auglýst hafði verið, en átti að
leggja af stað imi hádegið í dag..
Varaslökkviliðið
verður skrásett á morgun í'
brunastöðinni og eiga þangað að,
koma allir menn á aldrinum
25—35 ára, að viðlögðum sekt-,
um. Búast mega menn við því^
að verða að bíða þar í margar
klukkustundir og komast þó:
ekki að, af því að öllum er stefnfc.
þangað samtímis, en ekki í
flokkum, t. d. eftir stafrofsroð..
261
262
264
er tvívegis búinn að reyna liana með ágæl-
lim árangri.“
pað væri fráðlegt að kynnast þessari
aðferð,“ sagði Dodd.
„pér skuluð fá að kynnast henni,“ svar-
aði forstjórinn og seildist eftir brennivíns-
pytlunni. „pér getið vérið hér sem gestur
minn. pað er búið að gera mér aðvart um
fyrsta fangaflutninginn og það er ekki ó-
hugsandi, að þrælbeinið kunni að vera í
honum. Getum við þá undir eins prófað
þessa einföldu og óbrotnu aðferð. Ekkert
ofbeldi þarf að hafa í frammi og samt sem
áður get eg fullvissað yður um, að eftir
þrjá daga mun þessi náungi lemja hausn-
um við múrvegginn til þess að reyna að
stytta sér aldur — eða sú varð niðurstaðan
i þessi tvö skifti, sem eg drap á.“
Dodd hikaði við. Aðferðin þótti honum
ekki óaðgengileg. pví að Pétur mundi þess
fyr kasta grímunni, sem fangelsisvistin
væri óbærilegri. Éliki þáði liann þó tilboð
forstjórans, en kvaðst mundu heimsækja
hann aftur. pegar hann kom til Díú, sagði
liann Polly alt af létta, en gat þó ekki um
hina óbrigðulu aðferð forstjórans.
„Við verðum að reyna að koma honum
undan!“ hrópaði hún í angist sinni, „og
helst á meðan hann er á leiðinni til nám-
anna.“
„pað er enginn vegur til þess,“ svaraði
hann. „pað getur enginn komið fanga und-
an að honum nauðugum.“
„Við verðum þá að bíða og sjá hvað
sétur,“ stundi hún og greip ameríska
fréttablaðið, sem Dodd hafði tekið með
sér frá Vladivostock. pað var orðið gamalt
og stóð i þvi, að koparverðið væri að lækka
aftur.
„Eruð þér að hugsa um gróðafyrir-
tæki?“ spurði Dodd forviða. „Eg sé, að þér
eruð að hnýsast í verðskrána.“
„Ó-já —- stundum fæst cg við það,“ sagði
hún og lagði blaðið frá sér.
Dodd fór nú að lýsa námuforstjóranum
og skopast að honúm.
„Yður er nær að hugsa um það, hvernig
við eigum að reyna að forða manninum
minum undan,“ sagði hún grcmjnlega.
„Til þess þurfum við á þessum forstjóra
að halda,“ svaraði hann alvarlega. „Við
skulum bera á hann fé til þess að hann
láti herra Voss komast undan. Náman er
að eins spölkorn frá sjávarströndinni.“
Dodd stakk því næsl upp á því, að þau
skyldu ganga eitthvað sér lil skemtunar
og félst Polly á það. Var nú samkomulag-
ið liið besta á milli þeirra og fór Dodd að
hitna alhnikið um hjartaræturnar eins og
fyrri daglnn. Var öll aðstaða hans næsta
flókin og öþægileg.
Hins vegar var aðstaðá Péturs miklu:
einfaldari og var hann nú á leiðinni til:
Petrókowski. Hafði liann orðið að sætta
sig við að vei'a hneptur í járnviðjar ó
höndum og fótum og var það alsiða þar í
landi, en til frekari fullvissu voru fimm
fangar jafnan hlekkjaðir saman. Voru
það ærin óþa'gindi hverjum einstökmn,.
en þann kost hafði það, að enginn þurfti
að óttast að liann færi villur vegar.
Pjetur Voss varð miðmaðurinn í þriðja
tjóðrinu og kom sjer vel við nágranna sína*
Annar þeirra var ungur verslunarmaður
frá Ödessa; hafði hann margsinnis orðið-
sekur um fjárdrátt og loks verið dæmdur
í fimm ára Siberíuvist.
„Alhr rússneskir embir: ■ismenn lifa &
fjárdrætti og mútum,“ sagði hann, „og það
ætti þvi að scnda þá til Síberiu alla í eín-
um hóp.“
Sá sem að baki hans var, var gamall
bóndi frá Perm.
„Jeg drap lrann pabba minn,“ sagði
hann, þegar Pétur var að forvituast um,
hvað hann liefði til saka unnið, og ekti
varð þess vart i neinu aS hann sæi eftir
því.
„Ðálaglegt föruneyti,“ tautaSi Pjetur