Vísir - 29.01.1919, Blaðsíða 3

V T S 7 V
snúiö að mjólkinni. í gær var
bönnuð sala á mjólk frá bæ einum
bér í grendinni, vegna. þess aS
grunur leikur á því, a'5 taugaveiki
sé ]iar á heimilinu.
l>aö eru þvi miður talsveröar
likur til þess, aö mörg taugaveikis-
tilfellin stafi frá mjólkinni. í sv;p-
inn er ómögulegt a'S bægja þeirri
sýkingarhættu alveg frá. Þó a'ð
bönnu'ð sé sala á mjólk frá þeim
heimilum, sem vita'ð er um, a5
táugaveiki er komin á, þá er það
ekki full tryggíng. Sóttkveikjan
getur veriS komin vi'Sar. Eina rá'ö-
i'Ö, til þess aö tryggja sig algcr-
lega gegn hættunni, er því þa'S, aö
sjóöa mjólkina.
Þaö veröur þvi eindregiö aö ráöa
mönnum til þess aö sjóöa alla
mjólk.
Útbreiöslu veikinnar í bænum,
frá taugaveikissjúklingum, þarf
vonandi ekki aö óttast svo mjög.
Enda mun veröa reynt aö einangra
alla sjúklinga. Verður sóttvarnar-
húsiö væntanlega notaö til þess, úr
því aö ekki þarf á því að halda
til aö einangra inflúensu-sjúklinga,
eins og búist mun hafa veriö viö.
samgöngur viö land, fyr en aö af-
loknum fundi á skrifstofu lög-
reglustjóra, þar sem afráöiö var,
aö leyfa öllum farþegunum óhindr-
aöa landgöngu og allar samgöng-
ur við skipið. Siðan fór héraðs-
læknir aftur urn borð, og skipið
sigldi upp aö liafnarbakkanum um
kl. 6y2.
Farþegar voru um 30, og þar
á meðal: Ungfrú Ásta Zoega, frú
Margrét Ámason, Björn Árnason
stýrimaður, Debell íorstjóri, Ing-
var Ólafsson kaupmaður, Tage
Möller heildsali, Capt. Trolle, Þor-
bergur Kjartansson verslunarm.
og Ebbe Kornerup rithöfundur.
Hálffermi af ýmsum vörum
haföi skipiö meðferðis hingað.
Bæjarfréttir.
í
Afmæli I dag.
Ólafur Jónatanssön, verslunarm.
Pétur Þorsteinsson, verkstjóri.
Johanne Havsfeen, húsfrú.
Þyri H. Benediktsdóttir, ungfrú.
Guöjón Jónss., stýrim. frá Mýrd.
Sóttvarnir taldar óþarfar.
„Geysir“
kom í nótt með saltfarm frá
Englandi.
—Botnia kom hingað í gær um kl.
4 og lagðist fyrst viö akkeri fyrir
utan garða. Héraðslæknir fór þeg-
ar út í skipiö, og skoðaði alla far-
þéga og skipverja og reyndust þeir
allir heilir heilsu, nema hvaö einn
haföi enhvern hálsbólguvott. Þó
var skipinu ekki leyft að leggjast
að bryggju þagar i stað, og engar
Hláka
er nú komin aftur um alt land,
þar setn Vísir hefir til spurt, og
jörö rná heita auö víðast hvar.
Fermingarbörn
séra Jólianns Þorkelssonar
komi í kirkjuna fimtudag kl. 5,
og fermingarböm séra Bjarna
Jónssonar föstudag kl. 5.
Inflnensan i
Winnipeg.
Síðast í nóvember, segja vestan- j
blöðin, að þá teljist svo til, að rúm
8000 manns hafi sýkst af inflúensu 1
í Winnipeg, siðan veikin kom
þangað fyrst, síðast í september,
og af þeim hafi 468 manns dáíð;
20—30 manns dóu þá á dag síð-
ustu dagana, og engin rénun sýni-
leg. — Af þessu virðist mega ráða ,
það, að veikin hafi ekki breiðst
svipað því eins óðfluga út þar eins
og hér. En að öðru leyti er ástand-
inu lýst líkt og það var hér. T. d.
segir Lögberg svo frá:
Ekla mikil eráæfðmnhjúkrunar- j
konum og hafa fyrir nokkru síðan I
verið gerðar ráðstafanir til aö
kenna sjálfboðum helstu aðferðir
og varnaðarreglur viðvikjanm ,
veikinni og hjúkrun sjúklinga, svo !
það fólk rnætti verða að meira ,j
liöi, þar sem þörfin er mest. Þessi j
kensla fer fram í læknaskólanum
hér í bænum. Ensku blöðin flytja
tnargar raunalegar sögur af á-
standi þvi, er veikindin valda á
mörgum fátækum heimilum. Viða
liggja bæði hjónin og bömin þi
bjargarlaus og stuncíum hitalaus
líka. Strax voru sarntök hafin til
að bæta úr þessum vandræðum,
S og áttu nokkur kvenfélög mestan
í ])átt í því. Er nú matur tilreiddur
j á nokkrum sööum í bænum og
1 sendur cikeypis á þau heimili, sem
j þess ])urfa. Börnin eru hirt og
: reynt af fremsta megni að sjá uin
j aö allir fái einhverja hjálp. Á með-
j an veikin er jafnskæð og enn er
raun á, verður ekki ftmdabahnið
tekið af.
H E B E-m j ó 1 kin
Aprikosur
Rúsínur
og Epli
nýkomið i verslun
KRISTÍNAR J. HA6BARÐ
Laugaveg 26.
Epli
Appelsinur
Sveskjur
Aprikosur
Perur
og Laukur
nýkomið i
Versi ,Ví Ár‘.
Súkkulaði margar teg.
Atsúkkuladi margar teg
Kakao 2 teg.
Te og Mjólk
er best að kaupa i
Versl. ,Vísir‘
2 Bifreiðar
sem nýjar, “Fordu og “Overland"
til si. lu
A. v. á.
Brtmatryggingar
allskonar
Auitmannsstig 2.
Skrifstofutími kl. 11—2 og 4—7
Sighvatnr Bjarnason.
laupið Visi.
21
22
Clive meö sér, samfara metorðagLmdinni
einlæga og öfluga löngun til að hjálpa al-
þýðunni, sent hann nú barðist fyrir.
petta kvöld hafði hann unniS mikinn
sigur. Hann hafði stigið fætinum á fyrstn
þrcpíð í stiganum, sem íá þangað' upp, er
au'ö, völd og frægð er a'Ö fá. Lófaklappið
og fagnaðarópin glinndn enn i eyrum
hans. Og þó þaö livortyeggja hefði lálið
vel í eyruni, — þá hafði honuni þótt enn
þá vænna um þáu fáu lofsyrði, sem for-
ingi flokksins hafði mæll lil hans. og þó
einkum um það. sem Chesterleigh lávarð-
ur liafði sagt. Honum datt ungfrú Editli
í hug. Hann var ekki gjarn á að verða fyr-
ir áhrifum, en það hafði verið ómögulegt
að komast hjá því að verða hrifinn
af yndisleik hennar og fegurð. Með skarp-
skygni sinni hafði honuin ekki dulisl það,
að stúlkan var bæði stærilát og dramb-
söm; en þó að Clive hefði verið skarp-
skygn á þetta sem annað, þá var honum
ógcðfeH að hugsa um það; því, eins og
áður cr sagt, hafði hún verið mjög aliið-
leg í viðmóti við hann. Hún hafði brosað
við bomun eins og ung ^túlka af hennar
stétt, veit hvernig vi'ð á, að brosa, þegáv
um það er að ræða að hrífa karlmann og
hafa áhrif á hann. Rödd liennar hafði orð-
ið svo hlý og viðkvaem þegar hún lalaði
vi'ö hann, og orð hennár hljómuðu enn þá
í eyrum hans.
þau höfðu bæði, faaðirinn og dótlirin,
boðið hann hjartanlega velkomínn á heim-
ili sitl. Átti hann að taka þvi boði? Hann
var tekinn að skoða sig sem útlending, í
þeirri tignu stétt, sem þau heyrðu til.
Mundi það ekki vera óviturlegt að hverfa
aftur lil kjötkalla Egyplalands, og var ekki
rangt af honiun að hætta sér inn á þá
braut, þar sem allskonar freistingar
mundu bíða hans; átti hann ekki heldur
að leitast við, að samlagast alþýðunui, sem
hann liafði heitstrengt að þola með súrl
og sætt ?
Hann hafði, meðan hann var að velta
þessu fyrir sér, reikað áfram ofan eflir
Victoríu-stræli, og inn á Pimlico, svo nið-
ursokkinn í hugsanir sínar, að hann veitli.
því enga eftirtekt, hvert hann var að fara.
pegar hann svo loks fór að líta í kringum
sig, sá liann, að hann var kominn inn i
óþrifalegt hliðarstræti. Strætið var nærri
mannlaust, þó að enn væri ekki oi'ðið
franiorðið, þvi þingfundurinn bafði
byrjað snemma, — og enn var ekki búið
að loka veitingalnisunum. Drukkinn mað-
ur, sem slagaði heim á leið, rakst á Clive;
hann higstaði fram afsökun, sem honum
var þó fullerfitt, og greip um leið um
handlegginu á Clivc, til þess að styðja sig.
I stað þess að hrista hann af sér með óþol-
inmæðissvip og andstygð, eins og flestiv
myndn hafa gert, leyfði frjálslyndi aðals-
maðurinn þetta án andmæla. Hann hafði
þegar lært að uinbera þá og jafnvcí
aumkva þá, sem hann hafði andstyg'ö á.
Álengdar stóð köttur á steinstéttinni oi
klóraði i hurðina á húsi einu og mjálm-
aði ámátlega; hann leit upp á Clive eins
og hann vildi segja; „J?ú ert hærri en eg
hringdu fyrir mig dyrabjöllunni, annars
verð eg lokaður úti í alla nótt!“ Clivt
slrauk kottinum og hringdi dyrabjöllunm.
Svo hélt hann áfram unz hann lieyrð:
liljóðfæraslátt, og um leið og hann gekk
fyi’ir götuhorn, kom liann auga á veitinga-
hús eitt litið, sem auðsýnilega var lítiö
heimsótt af öðrum en íbúum þessara fá-
tæklegu liúsa i nágrenninu, og fyrir utac
það stóð maður og lék á fiðlu. Hann vai'
dvérgur að vexti og kryplingur, en hann
lék á fiðluna af list.
Við hlið honum stóð ung stúlka og söng.
Pcödd hennar var að visu ekki liljómsterk,
en svo unaðslega hreimfögur og vel tam-
in, að Clive staðnæmdist liinumegin á
strætinu og hlustaði. Stúlkan sneri baki
að lioinum og hafði sjal yfir höfðinu, svo
að honmu og hafði sjal yfir höfðinu, sv?>