Vísir - 04.02.1919, Blaðsíða 2

VÍSf JK

Hús til sölu
á góðam stað í bænum. Sölub. i kjallara. Allar nánari uppl. gefu r
Einar B. Halldorsson
Njálsgötu 38. Símar 390 B. og 243.
G-oð jörð i Árnessýslu
fæst keypt nú þegar, laus til ábáðar ( næstu fardögum, uppl. gefur
Ingim. Bernhai ðsson
til viðtals á Laugaveg 70, bl. 1—2 og 4—6.
vegna þrengsla í höfnuni þar í
landi.
Kröfur danskra og norskra sjó-
manna.
pa'ð er simað frá Kaupmanna-
höfn, að alsherjarfélag danskra
sjómanna" og fél. danskra skip-
stjóra hafi í hyggju að krefjast
skaðabóta af pýskalandi fyrir
tjón það, sem kafbátahernaður-
inn hefir valdið. Skipstjóramir
hafa farið þess á leit við stjóm-
ina að hefja umleitanir í þessa
átt við þýskaland, en sjómenn-
irnir ætla að senda fulltrúa á al-
þjóða sjómaníiaþingið í Lundún-
tnn.
Norskir sjómenn hafa með
höndum svipaðar fyrirætlanir.
Verkföllunum í Buenos Ayres
lokið.
Sendisveit Argentinu i Lon-
don, hefir borist símskeyti frá
stjórn sinni, um að hafnaiverk-
fallinu í Buenos Ayres sé lokið
og að byrjað hafi verið aftur að
ferma skip þar í dag.
Tangaveikin.
Þab er mjög eölilegt, aö uggur
sje í mönnum út af taugaveikinni,
sem gengur hjer i bænum. Og það
má einnig telja það eölilegt, aö
mönnum finnist þörf á, aö brýna
það íyrir heilbrigöisstjórninni, aö
vera á veröi gegn veikinni. En
heilbrigöisstjórnin er nú ekki al-
máttug heldur. Almenningur verö-
ur að hjálpa henni til, með því að
fylgja sem best varúðarreglutn
þeiin, sem birtar hafa yerið í blöð-
unum.
þess, svo fljótt sem unt er, að öll
mjólk, sem seld er í bænum, verði
gerilsneydd. En þangað til verða
bæjarmenn að sjóða mjólkina
sjálfir.
En veikin er þegar orðin tals-
vert útbreidd í bænum, og ,getur
breiðst enn frekar út, frá þeirn,
sent sýkst hafa, ef allrar varúðar
er ekki gætt. Á mörgum heimilum
er mjög erfitt að framfylgja þeim
varúðarreglum, sem nauðsynlegar
eru, og á öðrum er það vanrækt,
Það er því nauðsynlegt, að ein-
angra sjúklingana. Ef rúm fæst
ekki á sjúkrahúsunum, verður að’
finna önnur ráð.
Það er kunnugt, að sóttvarnar-
húsið var leigt út til ibúðar i haust.
Nú hefir það verið tæmt, e f t i r
aö inflúensan geisaði. Það er að
vísu aðallega ætlað til þess að ein-
angra aðkomusjúklinga, enda hef-
ir heyrst, að landstjómin, sem öll
umráð hefir yfir þvi, muni treg
til að lána það handa taugaveikis.
sjúklingum. En húsið er allstórt
og tvílyft, og það mundi að öll-
um líkindum nægilegt, af önnur
hæðin fengist handa taugaveikis-
sjúklingunum. Og hér ber að líta
á það, að hreinn voði er á ferð-
inni, ef .ekki tekst að hefta úf~
breiðslu veikinnar í bænum; voði,
sem ekki að eins er búinn bænum,
heldur einnig að minsta kosti nær-
liggjandi sveitum. Það mætti þvt
furðulegt heita. af sömu stjórnar-
völd, sem t haust leyfðu að f y 11 a
húsið, uppi og niöri, með húsnæð-
islausu fólki, reyndust nú ófáan-
leg til þess að lána aðra hæðina
til s ó 11 v a r n a r r á ð s t a f ana.
En við þvi er þó búist hálft í
hverju. Menn vita, að við öllu má
búast úr þeirri átt.
Urn upptök veikinnar vita menn
ekkert með vissu, annað en það,
að allar likur eru til þess, að marg.
ir, sem veikina hafa tekið, hafi
sýkst af mjólkinni. Sóttkveikjan i
getur komist i ntjólk með ýmsu i
móti og heilbrigðiistjórnin getur í
ekki komb i veg fyrr það, nema
með því að setja reglur uni með-
ferð mjólkur. Og slikar reglur eru
ekki einhlýtar, jafnvel þó að þeim
sé fylgt nákvæmlega. Eina ráðið
til þess að korna í veg fyrir þá
sýkingarhættu, sem af mjólkinni
stafar, er að gerilsneyða mjólkina.
Það þarf væntanlega ekki að efast
urn, að ráðstafanir verði gerðar til
Kjötverðið.
ikveðið tilboð um ioo kr. hærra
verð en selt. var fyrir.
Það verður væntanlega erfitt
fyrir stjómina og einkamálgagn
hennar, „Tímann“, að leyna þvi til
Iengdar, hvert axarskaft hún gerði
t kjötmálinu.
Gegn betri vitund berst „Tim-
inn“ við að halda bændum við
trúna á óskeikulleika stjórnarinn-
ar, en að iokum hljóta staðreynd-
irnar að kollvarpa þeirri trú.
Nú tjáir ekki lengur að berja
höfðinu við steininn og segja, að
háu tilboðin í kjötið séu ekkert
annað en hylliboð, að Vtsir hækki
tilboðin með pennanum einum o.
s. frv. Nú tjáir ekkert að sækja
„fyrstu handar upplýsingar" til
Péturs og peðra þeim út í „Timan-
um“. Nú tjáir ekki einu sinni að
vitna undir rós í utanaðkomandi
valdboð. Staðreyndirnar kollvarpa
þessu öllu.
Kaupmönnum hér hefir verið
gert um too kr. hærra tilboð í
kjöttunnuna en selt var fyrir í
haust. Jón Björnsson & Co. í Borg*
arnesi, hafa fengið slíkt tilboð.
Þeir hafa aflað sér upplýsinga um,
að frá bresku stjórninni er ekkert
því til fyrirstöðu, að salan geti
farið fram. — En það var annað,
sem salan strandaði á. Stjómin
héma vildi ekki leyfa hana. —
Hvers vegna? — Ef til vill vegna
J>ess, að hún hefir ekki viljað láta
J. B. & Co., fá hærra verð fyrit
kjötið en kaupfélögin. Ef til vill
ætlar hún að reyna að leyna því,
hve hátt verð var fáanlegt fyrir
kiötið. Ef til vill ætlar hún að
selja það sem eftir er af kjöti f
landinu. fyrir eins hátt verð og
uní er, og setja stðan jafnaðarverð
á það.
En hvað sem því veldur, þá
verður nú ekki um það deilt, að
stjórnin hefir selt Norðmönnum
kjötið i haust fyrir að minsta kosti
ioo krónum lægra verð en fáati-
legt var. ■— Það eru 2—3 miljónir
úr vasa íslenskra bænda, sem
stjómin hefir þurft að gefa Norð-
mönnum.
En fyrir hvað?
Léttið byrðar
Mgstaðdra.
Mörgum hér i bæ, hefir verið
hjálpað tue'ð gjöfum i vetur, og
margur hefir lagt til þess rausn-
arlegan skerf, að létta byrði bág-
staddra, enda hefir þess viða
verið þörf síðustu mánuði. —
En þó mörgum hafi verið hjálp-
að, þá má altaf finna einhverja,
sem enn er þörf að rétta hjálp-
arhönd, og altaf bætast, fyrir rás
viðhurðanna, nýir og nýir i hóp
i
þeirra, er ekki megna að sjá fyr-
ir sér sjálfir, af þvi að örlögm
svifta þá stoð sinni og styttu og
særa ólæknandi sorgarsárum,
sem lama bæði líkama og sál.
Nú fyrir nokkrum dögmn sítJ-
an, varð skipskaði hér við fló-
ann. Varð þá kona ein gömul og
lasburða, sem heima á hér við
bæinn, fyrir þeirri sáru sorg, aö
missa i sjóinn 2 syni sína upp-
komna, er voru ellistoð hennar.
En áður hafði hún mist mann
sinn í sjóinn. Hefir þvi Ægir
svift hana öllu því kærasta og
öllum þeim ástvinum, er helst
voru færir að slyrkja hana í ell-
inni.
Vilja nú ekki einhverjir höfð-
irtglyndir borgarar skjóta sam-
an og senda gömlu konunni dá-
litla peningauppliæð og sýna
henni með því hluttekhingu í
hörmum hennar; þvi nógu er
sorgin henni sár, þó ekki fylgi
það með, að þurfa að lioria fram
á skort i nánustu framtíð. — Sá
er þetta ritar þekkir ekki konu
þessa neitt persónulega, en fyr-
ir 1 degi kom eg lieim til henn-
ar og átti tal við hana, og leit eg
þá svo til, að góðverk væri að
sýna henni samúð á þennan hátt.
Visir hefir góðfúslega orðið við
tilmælum mínum, að veita mót-
tökú og kvitta fyrir, ef einliverj-
ir vildu senda gjafir til fátæku
gömlu konunnar, sem eg og
fleiri vona, að ýmsir vilji verða
íií að gleðja.
30. jan. 1919.
ó. G.
Utan af landi.
Símfregn.
Akureyri í gær.
Sumarliði póstur andaðist 27.
jan., 79 ára að aldri.
Steinþór Guömundsson, skóla-
stjóri. flutti hér fyrirlestur um
jafnaðarmannaiireyf. („veðra-
brigði“).
Aflí er góður um allan fjörðinn,
þegar á sjó gefur, bæði smásíld
og fiskur.
Tíðin íramúrskarandi góð, svo
að menn minnast ekki annars eins
vetrar.
Fyrirspnrn.
Herra ritstjóri!
Viljið þér gera svo vel, að svata
eftirfarandi spurningu i heiðruðu
blaði yðar:
Er það leyfilegt, aö neita heið-
arlegum ntanni um gistingu á op-
inbéru gistihúsi, þegar nóg rum et
á gistihúsinu?
Spurull.
Svar.
Ef gistihúsið er ekki neinum sér-
stökum samningum bundið, getur
það úthýst hverjum sem vera skal,
alveg eftir eigin geðþótta.