Vísir - 05.07.1919, Blaðsíða 3

yisiR
Fiskiskipið
„W arden”
frá Seyðisfirði, sem liggur hér nú, er til sölu
Uppl. hjá
Viðskiftafélaginu.
Þeir Templarar,
sem enn ekki hafa pantað aðgöngumiða að samsæti stóratúkunnar
í kvöld kl. 81/, gefi sig tafarlaust fram við. Felix Guðmundsson,
Suðurgötu 6 (hittist í G.-T. húsinn þegar þingfundir standa yfir>.
Ymislegt til skemtunar, þar á meðal sungnar gamanvísur af
frú Stefaniu Guðmundsdóttur.
Þ>akjárn
nr. 24og26, allar len<rdir, þakpappi fjórar tegundir, hver ann-
"Hl
ari betri, g-ólfpappi selst afaródyrt.
Helgi Magnússon & Co,
Ittlpnilinfinr sem dvalið hefír í Ameríku í 18 ár, óskar
A9aCUUAUI|UA f eft-r tvinnu, við hverskonar störf sem er —
skrifstofustörf eða forstöðu fyrir vinnu — þar sem ensku kunnátta
er nauðsynleg.
Tilboð, merkt B. J., sendist ritstjóra þessa blaðs fyrir 6. þ.
.m. og séu laun tiltekin í því.
Duglegan dreng
vantar nú þegar til að bera Vísi út ura bæinn'
alskonar, þar á meðal sólsegl, tjöld, preseuingar
og annað þar að Jútandi. Hvergi betra verö
né vinna. — Vinnustofa Vesturg 6. Sími 474.
E. K. Schram.
E.s. Gullfoss
fer héðan á þriðjudag 8. júií kl. 5 siðdegis til Leith og Kaupmh,,
limskipafélag Islands
-----------------------—--------4
Duglegan háseta
vantar mig nú þegar á síldveiðaskip.
Loftor Loftssoo,
Hafnarstræti 15.
SeglaverkstæsOl GuOjón Úlalssonar, Bröttngötn 3 B
«kaffar ný segl af öllum stærðum og gjörir við gamalt, skafifar
fiskpreseningar, tjöld, vatnsslöngnr, drifakkeri, sólsegl o. fl. Segldúk-
ar úr bómull og hör, er seldur miklu ódýrari en alment gerist.
fieynslan hefir sýnt að vandaðri og ódúrari vinna er hvergi fáanleg.
Slmi 667. Siml 667.
372
Clive neyddi hana til að setjast, helti víni
í glas og lct hána drekka.
„Ségio niér nú alt sem þér vitið, hvert
einasta orð?“
Tibby slokaði í sií> vinið og sagði: „Hún
livarf í kvöld. Hún var cin heima,
pabbi liafði farið að leita a/ð vinnu, en eg
var í verksmiðjunni. pegar eg kom heim,
sá cg að hún var farin. Hún hafði skilið
eftir bréf til mín, sem eg sá undir eins að
var til orðið fyrir einlivern misskilning af
liennar hálfu. En af þvi að hún hélt að
þér væruð vpikur hefir hún farið. Hún
faéri svo álla leið á heimsenda ef hún vissi
að eitthvað gcngi að vður eða þér þörfn-
uðusl aðstoð hcnnar.
„Eg veikur?“- hrópaði Clive. „Bréfið,
Tibby, bréfið undir eins og segið ekki að
þér hafið skilið það cftir!“
„Auðvitað hefi eg það,“ sagði Tibby og
fékk honum bréfið.
XXXI. KAPITULI.
Bréf Mínu.
Clive reif bréfið af Tihby. pað var skrif-
að á hálfa skrifpappírsörk og vár að eins
fáeinar líimr. Hann las það upphátl:
373
„Hr. Harvey hefir orðið fyrir slysi og
er hættulega sér. Hann hefir sent eftir mér,
og eg verð að fara — þú veist að eg verð
að fara Tibby! Eg er svo hrædd, svo ótta-
fega hrædd, að eg get naumast skrifað.
Eg kem aftur eins fljótt og eg get, eða
sendi eftir þér. Ó, Tibby, ef hann skyldi nú
dcyja!“
„Eg' vissi undir eins, að það gengi ckk-
ert að yður,“ sagði Tibby, „þér munduð
ekki hafa sent þannig eftir henni og hrætt
hana, ef þér hefðuð verið veikur. En eg
hélt, að þetta hefði verið bragð af yður
til þess að fá hana lil að koma til vðar.“
Clive lé)k að ganga fram og aftur um
herbergið; en hann vissi, að hann varð
að vera alveg rójegur og hamCsettist aftur.
„Er ómögulegt að fá að vita hvernig hún
fekk skilaboðin?“ sagði hann.
„pað kom sendisveinn með þau,“ svar-
aði Tibby hvatvíslega. „Eg spurði auðvit-
að húsmóðurina niðri og vinnukonuna
Amalíu Geirþrúði. Sendisveinninn hlýtur
að liafa komið með bréf, en hún hefir far-
ið með það með sér.‘
„Bara að hún hefði skilið það bréf eftir
og sagt hverl hún ætlaði!“ stundi Clive.
„En er ekki eittlivað fleira, sem þér get-
ið rifjað úpp. Segið mér um hvert smá-
atvik, sem hægl er að setja i samband
374
við þennan atburð. Hafið þér lekið eftÍF'
nokkru ókunnugu fólki í grend við lnisið
ykkar ?“
Tibbv varð éiþolinmóð á svipinn.
„pað eru altaf einhverjir ókunnugir hér
á ferðinni, og eg veiti þeim ehga eftír-
tekt. En biðum við! Eg sá manninn, sem
besl gekk fram i að ráðast á yður i verka-
mannaliöllinni forðum, sá liann ganga
eftir Bensonssundi, kveldið, sem eg leyfSi
yður að heimsækja Minu.“
„Roshki!“ sagði Clive.
„Já, sagði Tibby; „og lika man eg, að
eg sá kvenmann ítalskan held eg eða ind-
verskan sem gekk það sama kveldiS í
áttina til Roshki, en þau töluðu ekki
samaii. pað var gömul kona, vafin imian
í sjal og með stóra gull-eyrnahringi. Eg
hefi séð hana einu sinni eða tvisvar áður.“
„Sara!“ tautaði Clive svq lágt að varla
heyrðist
pátttaka Söru i málinu virtist að eins
gera það enn þá flóknara. En gat hér
þá verið að ræða um það, að Mina hefðr
verið hrottnuinin? Brottnumin! Flestum
mundi hafa þótt það í meira lagi ótrúlegt
og æfintýrakent, en Clive þekti svo mikið'
af dökku hliðinni á Lundúnalífinu til þess
að vita, að ekki að eins það, að menn
hurfu, heldur og morð, voru næstura