Vísir - 28.03.1922, Blaðsíða 4

ÞaO sem eftir er ftf .kven-
yetrarkápum barna, ullar-
prjónakjólum og golftreyj-
nm, seljum yið roeö 2B*/#
afslætti.
Notiö tœkifæriö!
Vöruhúsid.
iiqn til sölu.
M e 1 b æ r í Kaplaskjóli er til
aölu. Eigninni fylgir íbú'ðarhús,
laust tii íbú'ðar 14. mai, stærð
10x11 fer.ál., bygl 1912, hjall-
ur, ræktaður túnblettur og mat-
jurtagarður. Frekari upplýsing-
ar gefur JÓHANNES HJART-
ARSON, Rvík. Símar 723 & 508.
UTSALA
i versluu
Gnörtinar Jónsdóttur.
Miftvikudagitm 29. þ. ni., og
á fimtudag' verða tóbaksvörur
ýmiskonar, reykjapípur og margt
fleira selt með ro—30% afslætti
Nú er um að gera, að nota
tækifærið!

| IIIH | lemmgton ritvel, litið notuð óskast koypt. Ó. BeDjamínsson.
ReiShjól gljábrend og viSgerC í Fálkanum. (206
Alt er nikkelera'ö og koparhúC- aS í Fálkanum. (207
Allar tegundir af ritvélum teknar til viðgerðar með fullri ábyrgð. O. Westlund. Austur- stræti 5. (131
| BÚSMÆBI |
2—3 herbergi, ásamt eldhúsi óskast á leigu frá 14. maí, eða júníbyrjun til T. okt. A v. á. (403
Viðgerð á grammófónum ér best i Austurstræti 5. 0. West- lund. (132
Tvö herbergi með hixsgögnum til leigu Bergstaðastræti 29. efri hæð. (440
2 menn óskast til sjóróöra. Uppl. á Grettisgötu 1, búöinni. (431
Stúlka óskar eftir a'ö sauma í húsum; saumar tekuir heim á sama sta'ð. A. v. á. (430

Stúlka óskast i vist á Skóla- vörðustíg 4 C. (426 Til sölu: Dívanar, dýnur, enn fremur gert vib gömul húsgögn. Vönduð vinna. Sanngjarnt verð Njálsgötu 13 B. Friðrik Ólafsson. (392 '
Duglegur dreugur óskast til sendifertSa. A. v. á. (425

| tirift•r«i»8i I Zeiss pektu allir um anð peg- af „Jenazeiss“ keyþti sillurberg- ið okkar. Flestir vita, að enginn er Zeiss fremri um glerjagerð i sjónauka og gleraugu. Fá- ir vita að Gleraugnasala augn- iæknis í Lækjargötu 6 A hefir gler og gleraugu frá Zeiss. Allir ættu að nöta Zeiss gler i glei- augu sín. (351
Gul drengja-skinnhúfa hefir fundist. Vitjist í íshúsið Heröu- breiö. (433
Kventaska meft ýmsum munum i tapaðist. A. v. á. (427
Fyrir rúmri viku tapaðist gull- brjóstlmappur með bláum steini Skilist gegn góðum fundarlauiium. A. v. á. (428
Verslunar- og útgerðarstaöuv með hújörð og húsum á Vestfjörð- unt. fæst til kaups. Skiíti á hús- eign í Reykjavik geta komið (il
Fundist hefir svartur karl
Munntóbak, B. B., selur versl
Þjótandi á 10 krónur 0.5 kg.
<446
Ekki er alt gull. setn glóir. eœ
gulli lietri eru hitaflöskurnar ft
‘versl. Þjótandi, ÓSinsgötu 1. (445
Til sölu: Ný peysufatakápa.
kjólkápa og 2 dragtir. Uppl. eftir
kl. 7 sí'ðd. Kirkjustræti 8B. Irriðju
hæð. <^444
Klæöispils og' sjal til sölu fyrir
hálfvirði, á Hverfisgötu 93. <44t
mannsplusshattur. Vitjist á Berg-
staðastræti 17 kjallarann. (435 syni. Orundarstíg 8.
f443
Lítill mahogni e.iffonier oskast
til kaups: A. v. á. <439*
Góður liarnavagn óskast till
kaups eöa leigu. Uppl. í síma 29Í,
(4 3»
Sumarsjal og oliuofn til sölu.
A. v. á. (437
Boröstofuhúsgögn, sent ný. tííí
sölu. A. v. á. (43tj
Upphlutsborðar og kttipplingat
til sölu á Grumlarstíg 5 uppi, (434
Til sölu: Franskt sjal. vetrar-
sjal, svunta og stimdaklukka, ait
ineð tækifærisverði. Uppl. á
Laugaveg 50 B. (432:
Barnavagu af bestu legund,
ágætu stándi, er til sölu tneð tæki-
færisverði. A. v. á. (429
Hlutabréf í ágætu trollarafélag®
tást af- sérstökum ástæðum tili
kaups. Lysthafendur sendi nöftt
í lokuðtt umslagi til afgt:. Vísis
merkt: ,,Hlutabréf“. < 44-^
Félajísprents mið j a n
Tlnn nnni honum.
31
„Óvarkárt? Eg skil ekki hvað þú átt við.“
„Jæja, Lil, ef þú þektir heiminn betur, ]?á mund-
ifðu vita, að það væri ekki rétt það er besta
órðið yfir það fyrir tvær ungar stúlkur, að vera
einar úti með ókunnum pilti."
„Hann er ekki ókunnugur,“ svaraði Lil. „pað
er ótuktarlegt að segja þetta eftir alla góðsemina,
sem hann hefir auðsýnt okku.t Og auk þess bjarg-
aðir þú lífi hans.“
„O, það er vitleysa, góða mín,“ skaut Bessie
inn í og andvarpaði.
, „Ög við vitum hvað hann heitir," liélt Lil áfram
þrákelknislega.
„Og það er alt og sumt," sagði Bessie í lágum
rómi. „Hugsaðu um það, góða mín. Við vitum
ékki einu sinni hvar hann á heima, -— hvað þá
meira. Ef herra Brand keniur aftur, verðum við
að neita. En vertu ekki svona angurvær á svip-
inn, — það eru lítil líkindi til, að hann geri það.
Fyrirmenn, — jæja, fyrirmenn eru oft skjót-
ráðir og breyta oft <jftir augnabliks-áhrifum, og eg
hugsa, að þannig hafi verið ástatt fyrir J?essum.“
, „Lg trúi því ekki,“ svaraði l_.il. „Honum er ekki
þann yeg farið, þessum fyrirmanni, Bessie,“ og
hún bætti við, íbyggin á svip: ,,eg held, að þú
trúir því ekki heldur.“
Bessie andvarpaði.
„Jæja, fást þú ekki uni þaó, góða mín,“ sagði
-hún, „reyndu að gleyma því öllu saman.“
„Gleyma þvt,“ kallaði barnið upp yfir sig for-
viða. „Nei, eg skal hugsa um það á hverju augna-
bliki í dag, og eg held að þú gleymir því ekki
heldur.“
Bessie roðnaði og fór inn í næsta herbergi og
kom aftur með hatt sinn og yfirhöfn.
„Líttu á, góða,“ sagði hún. „pú skalt ekki
Ireysta á ökufcr með herra Brand. Við skulum
bráðum fara báðar sarjian. Eg — skólinn er í
uppgangi, svo eg get borgað það. Nú ætla eg að
fara með blómin, sem þú ert búin með, til kaup-
mannsins, og það getur skeð að eg verði dálitla
stund í burtu. pú verður að lofa mér því, að láta
það ekki ergja þig, þetta eem við höfum verið að
tala uin, og eg skal bráðum taka þig tneð á öku-
för.“
„Eg skal ekki verða gröm,“ sagði Lil, „en eg
get ekki lofað að hætta að hugsa um hetva Brand;
eg gæti ekki gleymt honum eða deginum í gær,
þó að eg vildi.“
Bessie lét blómin í umbúðir og hélt af stað.
Hún þurfti að koma við í Skemtihöllnni, til að
æfa nýtt lag ásamt hljóðfæteflokknum. Við slík
tækifæri var hún vön að hafa allan hugánn á starfi
sínu, en nú kveið hún fyrir og var utan við sig.
pegar hún kotn þangað, var flokkurinn á sín-
um stað, reiðubúinn að öl!u leyti. Söngsalurinn var
alt öðru vísi til að sjá að ntorgni dags en að kvöldi
til; þá var öll dýTÓin og skrautið kyrfilega vafið
innan í dúk og lá í einu horninu. Og í stað ljósa-
dýrðarinnar logaði á einum gaslampa. Forstjórinn
kom á móti henni og heilsaði henni kunnuglega,
hatm var kurteisan við hana en siðuv hans var
við flefta aðra leikendunta.
„Góðan daginn, ungfrú St. Claire?“ sagði hann.
„Eruð þér tilbúnar að syngja?" En þegar hún var
komin upp á pallinn og Ijósið féll á andlit hennar,
bætti hann við: „pér eruð einhvern veginn öðru
vísi en þér eigið að yður að vera. Mér sýndist líka
í gærkvöldi þér vera hálffölar á svipinn. Yður
er ekki ilt, vona eg?“
„Ö-nei, nei,“ sagði Bessie brosattdi. „Mér líður
vel og er reiðubúin, ef yður þóknast."
Forstjórinn ræskti sig, ekki alls kostar ánægður,
og gaf hljóðfærasveitinni merki um að byrja.
Bessie var vön að sýngja með lífi og sá! á æf-
ingunum og fann aldrei til taugaóstyrks, nema
allra fyrst. En í þetta skifti brá svo við, að húr.
fann til óþæginda og titrings, og þegar hún vat
búin með tvær eða þjrár hendingar, þagnaði húro
og beygði af.
Flokkstjórinn leit undrandi upp og forstjóriim;
ýtti hattinuin aftur á hnakka.
„Hafið þér gleymt erindinu, ungfrú St. Claire?”
spurði hann hughreystandi. „Hvílið yður í hálf--
tíma.“
En Bessie hristi höfuðið og byrjaði aftur. I
þetta sinn hafði hún það af, og hún söng lagið;
tvisvar. Forstjórinn og fiokksstjórinn klöppuðu henni
lof í lófa og forstjórinn mælti:
„Pað er afbragð. pað er engin hætta á. að
þetta líki ekki. ungfrú St. Claire. Og þér syngið
það í kvöld, ha?“
„Já,“ svaraði Bessie og braúl saman nótnablað-
ið og lét það á afvikinn stað; hún þorði ekki að
hafa það með sér heim, því að hún óttaðist að
Lil kynni áð finna það.
„pað er ágætt," sagði forstjórinn. „Kvöldið t
kvöld verður ágætt, og það verður áredðanlega
húsfyllir. pætti engin undur, þó að fleiri burgeis-
ar kæmu vestan að.“
Bessie leit upp spyrjandi.
„Ójá, það hefir verið einhver hlaupa-butcgds
hérna undanfarin kvöld, og því meiri von, að fletri
þomi á eftir. Yrði alls ekki forviða. þó að höllín
yrði bráðum umsetin af þeim.“
Bessie fékk hjartslátt og roðnaði; hún Hssi, að
Itann átti við Harry Brand; forstjórinn kinkaði
kolli aftur og broSti, þegar hann tók eftir kvíða-
svipnum á andliti hennar.
„Við skulttm sjá; mér var sagt, hvað Hann
héti. Einn vinnumaðutinn kannaðist við hann; óg-
urlegur burgets, skal eg segja yður, sussu! Hvað
hét hann nú?“ Hann ýtti hattinum út i annan
vangann og klóraði sér í hnakkanum. „Eg man
það ekki í svipinn. Heyvðu!“ kallaði hann til ein.<